Sep 30, 2008

ညစာ
















ရခဲ့သမွ်ကို မေက်နပ္ရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလို႕ရတယ္
ဒါေပမယ့္ ျပန္ေမြးလို႕ေတာ့ မရဘူး။
တဖက္ ေစာင္းနင္း က်ေနလိုက္ပံုမ်ား
ဘ၀ဟာ .....

ေလာကၾကီး ငါ့ မုန္းေနပံုေတာ့လား...
ေလျဖတ္ ပါးတျခမ္းနဲ႕
ျပကၡဒိန္ရြဲ႕ရြဲ႕ၾကီး...
တူရြင္းဖဲ့ခံရတဲ့
ေက်ာက္တံုးအပဲ့လို....
ငိုရင္ေတာင္ ငိုလို႕ ငိုမွန္းမသိ၊
ျပံဳးမိရင္ေတာ့ မဲ့ျပံဳးၾကီးကိုျဖစ္လို႕...

တၾကိမ္တခါပါပဲ
ခ်ိဳသာေသာ ပ်ားရည္တစက္ တမ္းတမိ
ဓါးသြားေပၚမွာ လ်က္ၾကည့္ရမတဲ့
ပက္စက္ေနၾကပံုကို ေျပာပါတယ္....

ေတာ္ေလာက္ျပီ...
ေကာင္းကင္တံခါးကို
ပိတ္ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ...
ငါ့ အရိပ္ကို ငါေျပာရင္း ေနရာေဟာင္းကို ျပန္ခဲ့တယ္။

ေနရာေဟာင္းဟာ ငါ့အိမ္ပါပဲ....
နတ္ဆိုးရယ္ က်ိန္စာရယ္
ဦးေႏွာက္မပါတဲ့ နဂါးေခါင္းရယ္
ကေ၀ရဲ႕ ဆယ့္ႏွစ္ၾကိဳးတပ္ ျဗပ္ေစာင္းရယ္
အားလံုးကို ငါေပါင္းလိုက္တယ္...

ျပီးေတာ့
ငါ့တကိုယ္စာ ဟင္းတခြက္
ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခ်က္ခဲ့တာေပါ့။

ATN
at

15 comments:

  1. pandoraSeptember 30, 2008 at 6:40 PM

    ခါးသီးသြားျပန္ၿပီလား။။

    တကိုယ္စာဟင္းတခြက္လည္း တခါတေလ လုစားခံရတတ္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

    ReplyDelete
  2. ေဆာင္းယြန္းလSeptember 30, 2008 at 7:05 PM

    ရခဲ့သမွ်ကို မေက်နပ္ရင္
    ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလို႕ရတယ္
    ဒါေပမယ့္ ျပန္ေမြးလို႕ေတာ့ မရဘူး။
    တဖက္ ေစာင္းနင္း က်ေနလိုက္ပံုမ်ား
    ဘ၀ဟာ .....
    ကဗ်ာကအမိုက္စားပါဘဲအကိုေရ.ၾကိဳက္တယ္ဗ်..စာမူခ
    ေပးစရာမရွိလို႔သာေပါ့ဗ်ာ...

    ReplyDelete
  3. Nyein Chan AungSeptember 30, 2008 at 8:17 PM

    ကဗ်ာေတြက အမိုက္ေတြခ်ည္းပဲဗ်ိဳ႔...

    ReplyDelete
  4. ေခါင္ေခါင္September 30, 2008 at 10:48 PM

    ဒီကဗ်ာေလး ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ အစ္ကုိ..

    ReplyDelete
  5. ဇင္ေယာ္September 30, 2008 at 11:38 PM

    အစ္ကိုေရ ဓါးသြားေပၚက လ်က္ၾကည့္လို ့မရတဲ ့ ပ်ားရည္တစ္စက္၊ ခ်ိဳမွန္းေတာ့ သိေနေလရဲ့။ အဲဒီပ်ားရည္စက္ကိုပဲ အခါခါတမ္းတေနမိတဲ ့ က်ေနာ္တို ့အၿဖစ္ကေတာ့ .........................
    ၾကိဳက္လို ့ကူးသြားၿပီဗ်ာ။

    ReplyDelete
  6. AnonymousSeptember 30, 2008 at 11:38 PM

    ရခဲ့သမွ်ကို မေက်နပ္ရင္
    ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလို႕ရတယ္
    ဒါေပမယ့္ ျပန္ေမြးလို႕ေတာ့ မရဘူး။

    စအဖြင့္ထဲက ၾကိဳက္တယ္ ဒီကဗ်ာေလး က်ေနာ့္ကို အားေတြအမ်ားၾကီးေပးတယ္ အန္ကယ္ ေက်းဇူးပါ...။

    ReplyDelete
  7. Myo Win ZawSeptember 30, 2008 at 11:53 PM

    ေကာင္းတယ္ဗ်ာ နမိတ္ပုံေတြထုံမြန္းေနတဲ့ကဗ်ာ ဒီကဗ်ာက magic realism ဆန္တယ္ဗ်ာ

    ReplyDelete
  8. AnonymousOctober 1, 2008 at 12:54 AM

    အင္နဲ႔အားနဲ႔ေရးထားသလား သို႔မဟုတ္..
    လမ္းေပ်ာက္ျခင္းမ်ားနဲ႔ ေ၀းရာကုိေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
    အင္အားေတြရလုိက္တယ္အစ္ကုိ
    ဒီအတြက္ ေက်းဇူးကုဋကုဋာပါ

    ReplyDelete
  9. Kaung Kin KoOctober 1, 2008 at 1:39 AM

    ဒီကဗ်ာေလး အရမ္းၾကိဳက္တယ္ အစ္ကို။

    ReplyDelete
  10. သစ္နက္ဆူးOctober 1, 2008 at 7:53 AM

    ကိုေအာင္ေရ.....
    ဒီကဗ်ာကိုေတာ့ သိမ္းလိုက္ျပီဗ်ာ....။
    ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ....။

    ReplyDelete
  11. လင်းထက်October 1, 2008 at 1:54 PM

    အကိုေရ ဟင္းက်က္ ရင္လဲ ေျပာပါဗ်ာ ညီကိုေတြ စလိုက္ၾကရေအာင္ ...။:P

    ReplyDelete
  12. ATNOctober 3, 2008 at 9:54 PM

    pandora - just a poem, nothing else. :)

    ဇင္ေယာ္ - အျဖစ္ခ်င္းတူေနသမွ် ကူးသြားၾကပါေစ။

    တူေမာင္မ်ိဳး - အားေတြရတာ လြယ္လြယ္ကုူကူ မဟုတ္ဘူး ငါ့တူ။

    myo win zaw - အမည္ေပးေတာ့ ဆရာတင္ေတာ့မယ္။

    mirror - အင္အား တခု ျဖစ္ညွစ္ ထုတ္ခဲ့ရတာ အဓိပၸါယ္ ရွိသြားတယ္။

    ေကာင္းကင္ကို - ေက်းဇူး ညီေရ႕

    thorn museum - ကိုသစ္ေရ႕ သိမ္းထားသမွ် ေလးေတြ စုျပီး စာအုပ္လည္း ထုတ္ေပးဦး။

    လင္းထက္ - ဟင္း မက်က္ခင္ စမယ္ကြာ။ ဘယ္မလဲ ကိုဖုန္း၊ ဘယ္မလဲ ကိုမ်ိဳး၀င္းေဇာ္၊ ဘယ္မလဲ ၾကယ္ဇင္ေသြး၊ ဘယ္မလဲ မွဴးဒါရီ၊ ကဲ -- အားလံုးကို ေခၚေတာ့။

    ReplyDelete
  13. ATNOctober 4, 2008 at 6:25 PM

    ေဆာရီး ဗ်ိဳ႕ မေတာ္တဆ ေဘာ္ေဘာ္ ၃ေယာက္ က်န္ေနခဲ့တာ။ ခုမွေတြ႕လို႕ ျပန္ေရးလိုက္တယ္။

    Saung Yune La (aka) Way - ကြန္မန္႕ကလည္း စာမူခပဲေလ ကုိယ့္ညီ။

    nyein chan aung - လူလည္း မိုက္ခဲျဖစ္ေနျပီ ကိုယ့္ညီ။

    ု့khaung - ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။

    ReplyDelete
  14. mamaOctober 6, 2008 at 8:22 PM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  15. AnonymousFebruary 11, 2009 at 5:00 AM

    ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလး

    ReplyDelete

အမွတ္တရပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ထင္ျမင္တာေလးတခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္... စာမူခေလးလို ေပးခဲ့ရင္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ့မယ္ဗ်ား...