May 13, 2009

ေရးမထားတဲ့စာ

















ငါ့ေကာင္းကင္က
ၾကယ္ေတြေၾကြက်တဲ့ညတခုမွာ
ဆုေတာင္းဖို႕ ငါ ေမ့ေနခဲ့ပါတယ္...

ေမ့လက္စနဲ႕
အေမ့ကိုပါ ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။
ကင္းပံုသီးေတြ အျပည့္နဲ႕
ငါၾကီးျပင္းခဲ့ရာ ျခံ၀င္းတခုကို ေမ့ထားခဲ့တယ္။
ငယ္စဥ္က ေန႕တိုင္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့
ေႏြအခါ ေျခာက္သြားတတ္တဲ့ ေရၾကည္စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးရွိရာ
ရြာလယ္လမ္းကို ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေပြ႕ဖက္ခဲ့တဲ့
ဂစ္တာေလးတလက္ကို ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။
အျပစ္မသိေသးတဲ့
ညီမေလးတေယာက္ကို ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။
မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာ သိပ္တိုေတာင္းေနတဲ့
ငါ့အရိပ္ေဟာင္းကိုလည္း ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။
ငါ့အေပၚသိပ္ေကာင္းခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းကိုလည္း ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။
ငါ့ကို ေနရာတကာပို႕ေပးခဲ့တဲ့
စက္ဘီးေလးကိုလည္း ငါ ေမ့ထားခဲ့တယ္။

ငါဟာ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းခရီးကို
အျပီး ထြက္ခဲ့သူပါကြယ္...

ညတညမေတာ့
ငါ့ လတစင္းပါ
ထပ္မံေၾကြက်သြားတဲ့အခါ
ခရီးကို ငါ ရပ္နားမိပါေပါ့...

သည္အခါ
အေမ့မ်က္္ရည္ေတြ ငါ့ႏွလံုးသားကို စြတ္စို...
ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့လာတဲ့ ျခံ၀င္းေလး င့ါအေပၚ ပိျပိဳ...
ရြာလယ္လမ္းေလးကေတာ့ ငါ့ေရွ႕မွာ ေျဖာင့္တန္းေနဆဲ...
ဂစ္တာတလက္က ငါ့အေပြ႕အဖက္ကို လြမ္းဆြတ္ေနျမဲ...
ညီမေလးတေယာက္ကေတာ့ ငါ့ကို တမ္းတရွာ...
ဆည္းဆာထဲက ငါ့အရိပ္ေတြကေတာ့ ရွည္လ်ားလာ...
သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ငါ့အေၾကာင္း ေျပာေနၾကခ်ိန္မွာ...
စက္ဘီးေလး တစင္းခမ်ာမေတာ့
ငါ့ကို သယ္ေဆာင္သြားဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေတာ့တယ္၊

ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းခရီးသြားတေယာက္သည္လည္း
မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အၾကိမ္ေျမာက္အျဖစ္
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ
လြမ္းဆြတ္ေနတတ္ျမဲျဖစ္ေၾကာင္း
ကမၻာေျမ ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္.... ...

ATN
at

11 comments:

  1. AnonymousMay 13, 2009 at 9:22 PM

    ကိုေအာင္သာငယ္တို႔ က်မတို႔ေတြက ခရီးသြားေတြဘဲမဟုတ္လား ?

    ReplyDelete
  2. မယ္႔ကိုးMay 13, 2009 at 9:52 PM

    စက္ဘီးေလး တစင္းခမ်ာမေတာ့...

    တစင္းလို ့ သံုးထားပံုက အဆန္းေလးေနာ္...တင္စားနမိတ္လို ့ ထင္မိပါတယ္။

    ReplyDelete
  3. ဂ်ဴနိုMay 14, 2009 at 1:21 AM

    ေမ့ေလ်ာ့ဖို ့့ ကိုအတင္းက်ိဳးစားခဲ့ရတာေတြမို ့
    မေမ့မေလ်ာ့ လြမ္းေနေတာ့တာေပါ့။
    ထြက္သြားတဲ့သူက က်န္ခဲ့တဲ့သူထက္ ပိုလြမ္းရတယ္။

    အယ္ဇီ

    ReplyDelete
  4. AnonymousMay 14, 2009 at 1:42 AM

    ေမ့ထားရက္သားနဲ႕ လြမ္းေနတာ
    အေတာ္ဆိုးမွာပဲ
    ..
    ဒါနဲ႕ မယ္ကိုး က ဒီဘေလာ့ဂ္ ကိုလာဖတ္တာ အသစ္ထင္ပါရဲ႕

    စက္ဘီးေလးတစင္း အတြက္အေနခက္တဲ့ပုံ..း)

    http://aungthange.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

    အေျဖအဲဒီမွာ ရွိတယ္ မယ္ကိုး ရဲ႕..


    mama

    ReplyDelete
  5. ATNMay 14, 2009 at 1:58 AM

    မအယ္ - က်ေနာ္ မေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ ေတြ႕ခ်င္ခဲ့တဲ့သူတြထဲမွာ မအယ္လည္း တေယာက္ေပါ့...

    ReplyDelete
  6. Maung MyoMay 14, 2009 at 4:37 AM

    ကမၻာေျမၾကီးကလည္း သိထားလွ်က္နဲ႔ မသိဟန္ေဆာင္ေနလိုက္တာ။သူကလည္း တစ္ခါခါ ပုန္းလွ်ိဳကြယ္လွ်ိဳနဲ႕ပါလား အန္ကယ္ေရ့ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ အျမန္ေျပေပ်ာက္ပါေစဗ်ာ ။

    ReplyDelete
  7. အိျႏၵာMay 14, 2009 at 9:05 AM

    ညတညမေတာ့
    ငါ့ လတစင္းပါ
    ထပ္မံေၾကြက်သြားတဲ့အခါ
    ခရီးကို ငါ ရပ္နားမိပါေပါ့...

    လေတြ ၾကယ္ေတြ ဥကၠာပ်ံေတြ အျပင္..
    စေနျဂိဳလ္ပါ ျပိဳက်လာခဲ့ေပါ့.....

    ReplyDelete
  8. ကိုလူေထြးMay 14, 2009 at 9:39 AM

    ကိုေအာင္သာငယ္ရဲ့ ကဗ်ာေတြ လာလာဖတ္မိတိုင္း အစ္ကို ့ရဲ့ အတြင္းပိုင္းကို သြားသြားေတြ ့မိတယ္....

    ReplyDelete
  9. mgngalMay 14, 2009 at 9:44 AM

    လြမ္းဆြတ္စရာ ကဗ်ာေလးပါလား ကိုေအာင္သာငယ္ ။

    ReplyDelete
  10. Nge NaingMay 14, 2009 at 5:04 PM

    အိမ္နဲ႔ ေ၀းတဲ့သူေတြအားလံုး အထူးသျဖင့္ အိမ္နဲ႔ ေ၀းေနၿပီး ျပန္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ထျပန္လို႔မရတဲ့ သူေတြရဲ့ ခံစားမႈကေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ကြာမယ္မထင္ဘူး။

    ReplyDelete
  11. Moe Cho ThinnMay 18, 2009 at 12:05 PM

    excellent ပဲ ေပးခဲ႔တယ္။

    ReplyDelete

အမွတ္တရပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ထင္ျမင္တာေလးတခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္... စာမူခေလးလို ေပးခဲ့ရင္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ့မယ္ဗ်ား...