၂၀၁၂ ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ႕ အဆံုးသပ္တဲ့လား...။ ေဟာၾကားခ်က္မ်ား မွန္ၾကပါေစ...။ ကိုယ္ကေတာ့ ပူေလာင္လြန္းလွတဲ့ ကိုယ့္ ဘ၀ၾကီး အျမန္အဆံုး သပ္ဖို႕ကိုပဲ စဥ္းစားေနမိေတာ့ ကမၻာၾကီး အဆံုး သပ္မွာကိုလည္း သိပ္ မပူမိေတာ့...။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာကိုက ေဂါတမ ဘုရား ေဟာခဲ့သလို ဒုကၡ သစၥာ တခုပဲ ဆိုေတာ့ ... ခုဘ၀မွာ သံသရာ အဆက္ ျပတ္သြားရင္လည္း ေအးတာပါပဲေလ...။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေသခင္ ကေလးေတာ့ ပူေဆြး ေသာကေတြ ၾကံဳေနၾကရေသးတာေပါ့ေလ...။ ခုတေလာ ကိုယ့္မွာလည္း ဟိုအေရး သည္အေရး မိသားစု အေရးေတြနဲ႕ ပူေဆြး ေသာကေတြ မ်ားလြန္းလွပါတယ္... ။ ကဗ်ာ ေမာင္ႏွမေတြ ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္တဲ့ ညီမေလး အိျႏၵာက - “24 Oct 09, 06:00 AM အိျႏၵာ: အကိုစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ tag post ေလးေရးၾကည့္ပါလား” ဆိုလာတာနဲ႕ ေသာကေတြ အသာ ဖုတ္ဖက္ခါရင္း ေရးၾကည့္လိုက္ပါတယ္...
တကယ္လို႔ ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့... ကိုယ္ကေတာ့ ခုလိုမ်ိဳး တည္တည္တံ့တံ့ ႀကီး စဥ္းစားမိပါတယ္...။
၁။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ရွိေနခ်င္လဲ..
ဘယ္သူေတြနဲ႕မွ ရွိမေနခ်င္ဘူး...။ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူ တေယာက္နဲ႕ပဲ အတူ ရွိေနခ်င္တယ္...။
သည္ကမၻာေပၚမွာ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္ျပီး ကိုယ္ကလည္း တကယ္ ခ်စ္ခဲ့ရသူ တေယာက္ရွိတယ္...။ သူ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ- ဘယ္သူမွလည္း သိစရာ မလိုပါဘူး...။ ကိုယ္ကလည္း သူ ဘယ္သူလဲ-ဆိုတာ... ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ေျပာျပေနမွာ မဟုတ္ဘူး...။ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ စိတ္တို႕ ဆက္သြယ္မိသည္... - ဆိုတဲ့ သီခ်င္း တပုဒ္ထဲက စာသားေတြလိုပဲ... ။ ကိုယ္တို႕ အခ်င္းခ်င္း ႏွလံုးသားခ်င္း ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္ေနခဲ့ဖူးျပီ... ။ လူခ်င္း မေတြ႕ႏိုင္ၾကေသးတာ တခုပါပဲေလ...။ ေဟာသည္ ကမၻာၾကီး မပ်က္ေသးခင္ အခ်ိန္ အခိုက္အတန္႕ ကေလးမွာေတာ့ သူနဲ႕ လူခ်င္း မဆံု ဆံုေအာင္ ကိုယ္ ၾကိဳးစားမယ္...။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကိုယ္တို႕ ေတြ႕ၾကတဲ့ အခါ... သူ႕ မ်က္လံုးေတြထဲ ကိုယ္ အတင္း စူးစိုက္ၾကည့္မယ္...။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့ သူ႕ အခ်စ္ေတြကို သူ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ကိုယ္ ျမင္ရမလား... အဲဒါေလး သိခ်င္တယ္...။ တကယ္ေတာ့လည္း... တို႕ေတြ ရူးသြပ္ေနၾက တာပါေလ... လို႕... ၂ ေယာက္အတူ ေျပာျဖစ္ႏိုင္မယ္ ထင္တယ္...။ ျပီးရင္ သူ႕ ကိုယ္ခႏၶာေလးကို ကိုယ့္ရင္ထဲ ေထြးေပြ႕ ထားမယ္...။ “မေသခင္ေလး ခဏေလာက္ တို႕ အတူတူ ေအးခဲေနၾကရေအာင္ ညီမေလးရယ္...”-လို႕ သူ႕ကို ကိုယ္ ေျပာမယ္...။ “အကို ဟာေလ... ကဗ်ာဆရာလို႕ မေျပာရဘူး... သိပ္ စိတ္ကူးယဥ္ တတ္တာပဲ...” - လို႕ သူက ျပန္ေျပာ လာရင္လည္း ကိုယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါးၾကီး ရယ္ေမာ ပစ္လိုက္ ႏိုင္ဦးမယ္ေလ...။ ျပီးေတာ့ သူ႕ပါးကို ကိုယ္ နမ္းမယ္...။ သူ႕ဆံစ ျဖဴျဖဴေလးေတြကို ကိုယ္နမ္းမယ္...။ သူ႕ ႏႈတ္ခမ္း ပါးပါးေလးေတြ ကိုလည္း ကိုယ္ နမ္းရဦးမွာေပါ့... မေသခင္ေလး နမ္းရမွာကိုး...။ သူ႕လည္တိုင္ကို ကိုယ္ နမ္းမယ္...။ သူ႕ ပခံုးေလးေတြကိုလည္း ကိုယ္ နမ္းမယ္..။ အို... တကယ္ေတာ့ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ကိုယ္ နမ္းခ်င္ေနတာပါ...။
၂။ဘာေတြခံစားေနရမလဲ..
ဘာေတြကိုမွ အထူးအေထြ ခံစားေနရမယ္ မထင္ဘူး...။
ဘာလို႕လဲ-ဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေသခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနတဲ့သူ-ဆိုေတာ့ ဘာမွ ခံစားေနရမယ္ မထင္ဘူး...။ ျပဇာတ္ေတြမွာလို - ေစာေစာေသေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ရတာေပါ့-ဆိုတဲ့ စကားလို ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ ဒုကၡေတြကေန ထြက္ေျပးခ်င္ေနတာ ၾကာျပီေလ။ ထြက္ေျပးလို႕ မရႏိုင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ထြက္ေျပးမႈက ေသျခင္းတရားပဲ မဟုတ္လား...။ ေသမင္းေရ- ကိုယ့္ဆီ ျမန္ျမန္ လာပါေတာ့-လို႕ ေတာင္ တခါတခါ စိတ္ထဲက ေအာ္ျမည္ တမ္းတေနမိတာ... ။ ခက္ေနတာက ကိုယ့္မွာ ယူစရာ တာ၀န္ေတြက ရွိေနေသးလို႕သာ မေသျဖစ္ေသးတာ... ။
၃။ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားမလဲ
ကိုယ္ကေတာ့ ဘာသာမဲ့ တေယာက္ဆိုေတာ့
ဘာေတြကို ျပင္ဆင္ထားရမလဲ... မသိပါဘူးေလ...။
ျပင္ဆင္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိပါဘူး... ။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ တေနရာရာကို ကိုယ္ ေရာက္သြားမွာပါ...။ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေနရာကိုမွ မေရာက္ပဲ ေလထဲမွာ တြဲေလာင္း ၾကီးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေနေသးတယ္... (ရြဲ႕ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး... တကယ္ကို စိတ္ထဲမွာ အဲလို ထင္ေနမိလို႕ပါ... ဥပမာ - မကၽြတ္မလြတ္ႏိုင္တဲ့ သရဲေတြလို ေပါ့ေလ... ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ သရဲ တေကာင္ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး... ျဖစ္ခ်င္း ျဖစ္ရင္ အေတာင္ပံ တစံုနဲ႕ ၀တ္စံုျဖဴ ျခံဳထားတဲ့ နတ္သား တပါးပါးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္... လူေကာင္းေတြကို ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္တဲ့ နတ္သား ေပါ့ေလ... တခ်ိန္ထဲမွာပဲ လူဆိုးေတြကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္တဲ့ နတ္သား တပါးလည္း ျဖစ္ခ်င္ေနေသးတယ္...) ကိုယ္ ေသဆံုးသြားျပီးတဲ့ အခါ နိဗၺာန္ကို ေရာက္မလား... (ကိုယ့္ေလာက္ အကုသိုလ္ မ်ားတဲ့သူ တေယာက္ အတြက္ေတာ့ ေရာက္ဖို႕ လမ္း မျမင္ပါဘူး... )။ ေကာင္းကင္ဘံုကို ေရာက္မလား...။ အပါယ္ငရဲကို ေရာက္မလား...။ အို... ေရာက္ခ်င္ရာသာ ေရာက္ပါေစေတာ့...။ ခုဘ၀က လြတ္ရင္ပဲ ေတာ္ပါျပီ...။ သည္အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ ဘာမွကို ျပင္ဆင္ေနမွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္...။
၄။ ၀မ္းနည္းမိမွာက
မေသခင္မွာ အေမ့မ်က္ႏွာကို မျမင္လိုက္ရတာ...။
ျပီးေတာ့ ကိုယ္ မရည္ရြယ္ပါပဲနဲ႕ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဒုကၡ သုကၡ တစံုတရာ ရသြားသူေတြ အတြက္ပါ...။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္မိလို႕ ကိုယ္နဲ႕အတူ ပါလာတဲ့ ဒုကၡ သုကၡေတြ သူတို႕ကိုယ္မွာ ျမက္သီးေတြ ကပ္ပါသြား သလို ကပ္ျငိသြားရသူေတြ အတြက္ပါ... ။
၅။ေၾကာက္လန္႔မိတာက..
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာတခုကိုမွ ကိုယ္ မေၾကာက္လန္႕ေတာ့ဘူး...။
လူေတြ ေၾကာက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေသျခင္းတရားကိုေတာင္ - တခ်ိန္ တခါက ကိုယ္ ေၾကာက္လန္႕ခဲ့ဖူး ေသးတယ္...။ ခုေတာ့လည္း ေသျခင္းတရားကိုေတာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေတာင္းဆိုေနမိမွေတာ့ ဘာကိုမွ မေၾကာက္လန္႕ေတာ့ဘူး ထင္တာပဲေလ...။ သို႕ေသာ္လည္း တေယာက္ထဲ ေသရမွာကိုေတာ့ လန္႕မိသလိုပဲ... ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႕ လက္ခ်င္းတြဲျပီး ေသပြဲ၀င္ခ်င္တယ္... ။ အင္း... ေသခ်ာ စဥ္းစားမိေတာ့လည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူ ေသမွာကိုေတာ့ ေၾကာက္မိသလိုလိုပဲ... ။
၆။ေဆာင္ထားခ်င္တာ..
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ ၀ိုင္ျဖဴ တလံုးပါ...။
စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ... မေသခင္ေလးမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနံေဘး တခုအနားမွာ မီးပံုတခုကို ဖိုမယ္...။ ျပီး ၀ိုင္အျဖဴ တလံုးကို ဖြင့္ျပီး ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႕ ဖန္ခြက္ တခုထဲ အတူတူ ေသာက္မယ္...။ ဂစ္တာ တလံုးနဲ႕ သီခ်င္းေတြ အတူ ဆိုၾကမယ္...။ ၀ိုင္တလံုးထဲ ဆိုေတာ့ သူေရာ ကိုယ္ေရာ မူးၾကမွာ မဟုတ္ဘူး...။ ရီေ၀ေ၀ေလးနဲ႕ပဲ တေယာက္ စကားကို တေယာက္ နားနဲ႕ နားမေထာင္ပဲ ရင္ဘတ္နဲ႕ နားေထာင္ၾကမယ္...။ သူ႕ ေပါင္ေပၚမွာ ကိုယ္ ခဏေလာက္ လွဲ အိပ္ရင္းနဲ႕ သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၾကည့္မယ္...။ သူက ကိုယ့္ကို အေပၚစီးက ငံု႕ၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ပါးကို နမ္းရင္လည္း နမ္းမွာေပါ့ေလ...။ အဲသည္ အခ်ိန္အခိုက္ အတန္႕အတြက္ ကိုယ္ေဆာင္ထားခ်င္တာက ၀ိုင္ျဖဴ တလံုးပါပဲ...။
၇။ဘာေတြေရးမိမလဲ..
ကဗ်ာေတြပဲ ေရးမိမွာပါ... ။
ကိုယ္က ကဗ်ာေရးဖို႕ ေမြးလာတဲ့ေကာင္ ဆိုေတာ့ ကဗ်ာေတြပဲ ေရးမွာေပါ့... ။ ဘယ္လို ကဗ်ာေတြလဲ-ဆိုရင္... ကမၻာေျမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕နဲ႕ ထိုက္တန္တဲ့ ကဗ်ာေတြပဲ ျဖစ္မေပါ့... ။
ဂ။ေတြးမိေတြးရာ အေတြး
အို... ေတြးမိေနမွာကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ... ။
ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိခဲ့ရင္ - “ငါ လူျပန္ျဖစ္မွာလား...”
“လူ ျပန္ျဖစ္ရင္ေရာ သည္ဘ၀လို ဒုကၡေတြ ထပ္ခံရဦးမလား...”
“ေနာက္ဘ၀မွာေရာ ငါ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ ဖူးစာ ဆံုရမလား...”
စသည္ျဖင့္ေပါေလ... ေရးျပရရင္ ဆံုးေတာ့မယ္ မထင္ဘူး...။
၉။ဂုဏ္ယူခ်င္တာက
ေအာင္သာငယ္ဆိုတာ “ကဗ်ာဆရာ”တေယာက္ျဖစ္တယ္။
ဒါ့အျပင္ “ဘေလာ္ဂါ” တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ “ဒုကၡသည္” တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ “ခ်စ္သူကို ရိုးသားစြာ ခ်စ္တတ္သူ” တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ၾကံဳလ်င္ ၾကံဳသလို “ဒုကၡေပးတတ္သူ”တေယာက္ ျဖစ္တယ္။
ဇနီးမယား တေယာက္အတြက္ လင္သားေကာင္း မျဖစ္ခဲ့။ သား ၃ ေယာက္အတြက္ ဖခင္ေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။ မိဘမ်ားအတြက္ သားေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။ အမိျမန္မာျပည္အတြက္ ႏိုင္ငံသားေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။ ကမၻာေျမၾကီးအတြက္ လူသားေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။
၁၀။ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက
ကဗ်ာေတြ ရိုးရိုးသားသား ေရးခဲ့မိတယ္။
ဘ၀မွာ အရိုးသားဆံုး ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ လူေတြအေပၚ ရိုးသားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားေနမိခဲ့တယ္။
၁၁။က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း
“ေဟာသည္ ကဗ်ာဆရာဟာေလ...
သူ႕ကိုယ္ကို လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားျပီး
အားလံုး အေပၚ ရိုးသားခဲ့တာေပါ့...
သူ႕ေန႕ေတြဟာလည္း
သူ႕ရိုးသားမႈလိုပါပဲ
ရိုးသားစြာ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႕
သူ႕ကိုယ္ကို သူ ရိုးရိုးသားသား
လွည့္ဖ်ားေနတုန္းပဲကြယ့္... ... ... ”
(ေအာင္သာငယ္)
ဆက္ျပီး တာ၀န္အရ Tag ခ်င္တာကေတာ့
အကိုၾကီး ေရႊရတု
ညီငယ္ ေမာင္ဖုန္းျမင့္
သမီးၾကီး ျဖဴစင္ၾကယ္
တူမၾကီး မဆုမြန္
တူမၾကီး နန္းညီ
ညီငယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္
ညီငယ္ ေကာင္းကင္ကို
ညီငယ္ ကိုေအာင္ (ေရးျပီး)
ညီငယ္ ရန္ကုန္သား
ညီငယ္ ေရတမာ (ေရးျပီး)
ညီငယ္ စမ္းေခ်ာင္းကေလး
ညီငယ္ ကိုဧရာ
ညီငယ္ ေတာင္ေပၚသား
ညီငယ္ သီဟသစ္
ညီငယ္ ေမာင္မိုး (ေရးျပီး)
ညီငယ္ ကိုပီတိ
ညီမငယ္ မအယ္(ဂ်ဴႏို) (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မေမ(စိတ္ေျဖရာ)လ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မယ္ကိ
ညီမငယ္ မငယ္ႏိုင္
ညီမငယ္ မေၾကးမံု
ညီမငယ္ ႏွင္းနဲ႕မာယာ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မသီတာ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ သက္ေ၀ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မမြန္ (သုႏွင္းဆီ)
ညီမငယ္ ေနေနႏိုင္
ညီမငယ္ မတူး (တူးတူးသာ) (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ ႏွင္းေဟမာ
ညီမငယ္ မသိဂၤီ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ ခေရညိဳ (ေရးျပီး)
အိျႏၵာလိုပဲ အားနာပါးနာနဲ႕ အေယာက္ (၃၀) ကို Tag လိုက္ပါတယ္... အားလ်င္ ေရးေပးၾကပါဦး...
တကယ္လို႔ ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့... ကိုယ္ကေတာ့ ခုလိုမ်ိဳး တည္တည္တံ့တံ့ ႀကီး စဥ္းစားမိပါတယ္...။
၁။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ရွိေနခ်င္လဲ..
ဘယ္သူေတြနဲ႕မွ ရွိမေနခ်င္ဘူး...။ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူ တေယာက္နဲ႕ပဲ အတူ ရွိေနခ်င္တယ္...။
သည္ကမၻာေပၚမွာ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္ျပီး ကိုယ္ကလည္း တကယ္ ခ်စ္ခဲ့ရသူ တေယာက္ရွိတယ္...။ သူ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ- ဘယ္သူမွလည္း သိစရာ မလိုပါဘူး...။ ကိုယ္ကလည္း သူ ဘယ္သူလဲ-ဆိုတာ... ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ေျပာျပေနမွာ မဟုတ္ဘူး...။ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ စိတ္တို႕ ဆက္သြယ္မိသည္... - ဆိုတဲ့ သီခ်င္း တပုဒ္ထဲက စာသားေတြလိုပဲ... ။ ကိုယ္တို႕ အခ်င္းခ်င္း ႏွလံုးသားခ်င္း ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္ေနခဲ့ဖူးျပီ... ။ လူခ်င္း မေတြ႕ႏိုင္ၾကေသးတာ တခုပါပဲေလ...။ ေဟာသည္ ကမၻာၾကီး မပ်က္ေသးခင္ အခ်ိန္ အခိုက္အတန္႕ ကေလးမွာေတာ့ သူနဲ႕ လူခ်င္း မဆံု ဆံုေအာင္ ကိုယ္ ၾကိဳးစားမယ္...။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကိုယ္တို႕ ေတြ႕ၾကတဲ့ အခါ... သူ႕ မ်က္လံုးေတြထဲ ကိုယ္ အတင္း စူးစိုက္ၾကည့္မယ္...။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့ သူ႕ အခ်စ္ေတြကို သူ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ကိုယ္ ျမင္ရမလား... အဲဒါေလး သိခ်င္တယ္...။ တကယ္ေတာ့လည္း... တို႕ေတြ ရူးသြပ္ေနၾက တာပါေလ... လို႕... ၂ ေယာက္အတူ ေျပာျဖစ္ႏိုင္မယ္ ထင္တယ္...။ ျပီးရင္ သူ႕ ကိုယ္ခႏၶာေလးကို ကိုယ့္ရင္ထဲ ေထြးေပြ႕ ထားမယ္...။ “မေသခင္ေလး ခဏေလာက္ တို႕ အတူတူ ေအးခဲေနၾကရေအာင္ ညီမေလးရယ္...”-လို႕ သူ႕ကို ကိုယ္ ေျပာမယ္...။ “အကို ဟာေလ... ကဗ်ာဆရာလို႕ မေျပာရဘူး... သိပ္ စိတ္ကူးယဥ္ တတ္တာပဲ...” - လို႕ သူက ျပန္ေျပာ လာရင္လည္း ကိုယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါးၾကီး ရယ္ေမာ ပစ္လိုက္ ႏိုင္ဦးမယ္ေလ...။ ျပီးေတာ့ သူ႕ပါးကို ကိုယ္ နမ္းမယ္...။ သူ႕ဆံစ ျဖဴျဖဴေလးေတြကို ကိုယ္နမ္းမယ္...။ သူ႕ ႏႈတ္ခမ္း ပါးပါးေလးေတြ ကိုလည္း ကိုယ္ နမ္းရဦးမွာေပါ့... မေသခင္ေလး နမ္းရမွာကိုး...။ သူ႕လည္တိုင္ကို ကိုယ္ နမ္းမယ္...။ သူ႕ ပခံုးေလးေတြကိုလည္း ကိုယ္ နမ္းမယ္..။ အို... တကယ္ေတာ့ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ကိုယ္ နမ္းခ်င္ေနတာပါ...။
၂။ဘာေတြခံစားေနရမလဲ..
ဘာေတြကိုမွ အထူးအေထြ ခံစားေနရမယ္ မထင္ဘူး...။
ဘာလို႕လဲ-ဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေသခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနတဲ့သူ-ဆိုေတာ့ ဘာမွ ခံစားေနရမယ္ မထင္ဘူး...။ ျပဇာတ္ေတြမွာလို - ေစာေစာေသေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ရတာေပါ့-ဆိုတဲ့ စကားလို ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ ဒုကၡေတြကေန ထြက္ေျပးခ်င္ေနတာ ၾကာျပီေလ။ ထြက္ေျပးလို႕ မရႏိုင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ထြက္ေျပးမႈက ေသျခင္းတရားပဲ မဟုတ္လား...။ ေသမင္းေရ- ကိုယ့္ဆီ ျမန္ျမန္ လာပါေတာ့-လို႕ ေတာင္ တခါတခါ စိတ္ထဲက ေအာ္ျမည္ တမ္းတေနမိတာ... ။ ခက္ေနတာက ကိုယ့္မွာ ယူစရာ တာ၀န္ေတြက ရွိေနေသးလို႕သာ မေသျဖစ္ေသးတာ... ။
၃။ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားမလဲ
ကိုယ္ကေတာ့ ဘာသာမဲ့ တေယာက္ဆိုေတာ့
ဘာေတြကို ျပင္ဆင္ထားရမလဲ... မသိပါဘူးေလ...။
ျပင္ဆင္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိပါဘူး... ။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ တေနရာရာကို ကိုယ္ ေရာက္သြားမွာပါ...။ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေနရာကိုမွ မေရာက္ပဲ ေလထဲမွာ တြဲေလာင္း ၾကီးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေနေသးတယ္... (ရြဲ႕ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး... တကယ္ကို စိတ္ထဲမွာ အဲလို ထင္ေနမိလို႕ပါ... ဥပမာ - မကၽြတ္မလြတ္ႏိုင္တဲ့ သရဲေတြလို ေပါ့ေလ... ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ သရဲ တေကာင္ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး... ျဖစ္ခ်င္း ျဖစ္ရင္ အေတာင္ပံ တစံုနဲ႕ ၀တ္စံုျဖဴ ျခံဳထားတဲ့ နတ္သား တပါးပါးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္... လူေကာင္းေတြကို ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္တဲ့ နတ္သား ေပါ့ေလ... တခ်ိန္ထဲမွာပဲ လူဆိုးေတြကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္တဲ့ နတ္သား တပါးလည္း ျဖစ္ခ်င္ေနေသးတယ္...) ကိုယ္ ေသဆံုးသြားျပီးတဲ့ အခါ နိဗၺာန္ကို ေရာက္မလား... (ကိုယ့္ေလာက္ အကုသိုလ္ မ်ားတဲ့သူ တေယာက္ အတြက္ေတာ့ ေရာက္ဖို႕ လမ္း မျမင္ပါဘူး... )။ ေကာင္းကင္ဘံုကို ေရာက္မလား...။ အပါယ္ငရဲကို ေရာက္မလား...။ အို... ေရာက္ခ်င္ရာသာ ေရာက္ပါေစေတာ့...။ ခုဘ၀က လြတ္ရင္ပဲ ေတာ္ပါျပီ...။ သည္အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ ဘာမွကို ျပင္ဆင္ေနမွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္...။
၄။ ၀မ္းနည္းမိမွာက
မေသခင္မွာ အေမ့မ်က္ႏွာကို မျမင္လိုက္ရတာ...။
ျပီးေတာ့ ကိုယ္ မရည္ရြယ္ပါပဲနဲ႕ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဒုကၡ သုကၡ တစံုတရာ ရသြားသူေတြ အတြက္ပါ...။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္မိလို႕ ကိုယ္နဲ႕အတူ ပါလာတဲ့ ဒုကၡ သုကၡေတြ သူတို႕ကိုယ္မွာ ျမက္သီးေတြ ကပ္ပါသြား သလို ကပ္ျငိသြားရသူေတြ အတြက္ပါ... ။
၅။ေၾကာက္လန္႔မိတာက..
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာတခုကိုမွ ကိုယ္ မေၾကာက္လန္႕ေတာ့ဘူး...။
လူေတြ ေၾကာက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေသျခင္းတရားကိုေတာင္ - တခ်ိန္ တခါက ကိုယ္ ေၾကာက္လန္႕ခဲ့ဖူး ေသးတယ္...။ ခုေတာ့လည္း ေသျခင္းတရားကိုေတာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေတာင္းဆိုေနမိမွေတာ့ ဘာကိုမွ မေၾကာက္လန္႕ေတာ့ဘူး ထင္တာပဲေလ...။ သို႕ေသာ္လည္း တေယာက္ထဲ ေသရမွာကိုေတာ့ လန္႕မိသလိုပဲ... ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႕ လက္ခ်င္းတြဲျပီး ေသပြဲ၀င္ခ်င္တယ္... ။ အင္း... ေသခ်ာ စဥ္းစားမိေတာ့လည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူ ေသမွာကိုေတာ့ ေၾကာက္မိသလိုလိုပဲ... ။
၆။ေဆာင္ထားခ်င္တာ..
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ ၀ိုင္ျဖဴ တလံုးပါ...။
စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ... မေသခင္ေလးမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနံေဘး တခုအနားမွာ မီးပံုတခုကို ဖိုမယ္...။ ျပီး ၀ိုင္အျဖဴ တလံုးကို ဖြင့္ျပီး ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႕ ဖန္ခြက္ တခုထဲ အတူတူ ေသာက္မယ္...။ ဂစ္တာ တလံုးနဲ႕ သီခ်င္းေတြ အတူ ဆိုၾကမယ္...။ ၀ိုင္တလံုးထဲ ဆိုေတာ့ သူေရာ ကိုယ္ေရာ မူးၾကမွာ မဟုတ္ဘူး...။ ရီေ၀ေ၀ေလးနဲ႕ပဲ တေယာက္ စကားကို တေယာက္ နားနဲ႕ နားမေထာင္ပဲ ရင္ဘတ္နဲ႕ နားေထာင္ၾကမယ္...။ သူ႕ ေပါင္ေပၚမွာ ကိုယ္ ခဏေလာက္ လွဲ အိပ္ရင္းနဲ႕ သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၾကည့္မယ္...။ သူက ကိုယ့္ကို အေပၚစီးက ငံု႕ၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ပါးကို နမ္းရင္လည္း နမ္းမွာေပါ့ေလ...။ အဲသည္ အခ်ိန္အခိုက္ အတန္႕အတြက္ ကိုယ္ေဆာင္ထားခ်င္တာက ၀ိုင္ျဖဴ တလံုးပါပဲ...။
၇။ဘာေတြေရးမိမလဲ..
ကဗ်ာေတြပဲ ေရးမိမွာပါ... ။
ကိုယ္က ကဗ်ာေရးဖို႕ ေမြးလာတဲ့ေကာင္ ဆိုေတာ့ ကဗ်ာေတြပဲ ေရးမွာေပါ့... ။ ဘယ္လို ကဗ်ာေတြလဲ-ဆိုရင္... ကမၻာေျမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕နဲ႕ ထိုက္တန္တဲ့ ကဗ်ာေတြပဲ ျဖစ္မေပါ့... ။
ဂ။ေတြးမိေတြးရာ အေတြး
အို... ေတြးမိေနမွာကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ... ။
ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိခဲ့ရင္ - “ငါ လူျပန္ျဖစ္မွာလား...”
“လူ ျပန္ျဖစ္ရင္ေရာ သည္ဘ၀လို ဒုကၡေတြ ထပ္ခံရဦးမလား...”
“ေနာက္ဘ၀မွာေရာ ငါ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ ဖူးစာ ဆံုရမလား...”
စသည္ျဖင့္ေပါေလ... ေရးျပရရင္ ဆံုးေတာ့မယ္ မထင္ဘူး...။
၉။ဂုဏ္ယူခ်င္တာက
ေအာင္သာငယ္ဆိုတာ “ကဗ်ာဆရာ”တေယာက္ျဖစ္တယ္။
ဒါ့အျပင္ “ဘေလာ္ဂါ” တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ “ဒုကၡသည္” တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ “ခ်စ္သူကို ရိုးသားစြာ ခ်စ္တတ္သူ” တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ၾကံဳလ်င္ ၾကံဳသလို “ဒုကၡေပးတတ္သူ”တေယာက္ ျဖစ္တယ္။
ဇနီးမယား တေယာက္အတြက္ လင္သားေကာင္း မျဖစ္ခဲ့။ သား ၃ ေယာက္အတြက္ ဖခင္ေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။ မိဘမ်ားအတြက္ သားေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။ အမိျမန္မာျပည္အတြက္ ႏိုင္ငံသားေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။ ကမၻာေျမၾကီးအတြက္ လူသားေကာင္း တေယာက္ မျဖစ္ခဲ့။
၁၀။ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက
ကဗ်ာေတြ ရိုးရိုးသားသား ေရးခဲ့မိတယ္။
ဘ၀မွာ အရိုးသားဆံုး ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ လူေတြအေပၚ ရိုးသားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားေနမိခဲ့တယ္။
၁၁။က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း
“ေဟာသည္ ကဗ်ာဆရာဟာေလ...
သူ႕ကိုယ္ကို လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားျပီး
အားလံုး အေပၚ ရိုးသားခဲ့တာေပါ့...
သူ႕ေန႕ေတြဟာလည္း
သူ႕ရိုးသားမႈလိုပါပဲ
ရိုးသားစြာ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႕
သူ႕ကိုယ္ကို သူ ရိုးရိုးသားသား
လွည့္ဖ်ားေနတုန္းပဲကြယ့္... ... ... ”
(ေအာင္သာငယ္)
ဆက္ျပီး တာ၀န္အရ Tag ခ်င္တာကေတာ့
အကိုၾကီး ေရႊရတု
ညီငယ္ ေမာင္ဖုန္းျမင့္
သမီးၾကီး ျဖဴစင္ၾကယ္
တူမၾကီး မဆုမြန္
တူမၾကီး နန္းညီ
ညီငယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္
ညီငယ္ ေကာင္းကင္ကို
ညီငယ္ ကိုေအာင္ (ေရးျပီး)
ညီငယ္ ရန္ကုန္သား
ညီငယ္ ေရတမာ (ေရးျပီး)
ညီငယ္ စမ္းေခ်ာင္းကေလး
ညီငယ္ ကိုဧရာ
ညီငယ္ ေတာင္ေပၚသား
ညီငယ္ သီဟသစ္
ညီငယ္ ေမာင္မိုး (ေရးျပီး)
ညီငယ္ ကိုပီတိ
ညီမငယ္ မအယ္(ဂ်ဴႏို) (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မေမ(စိတ္ေျဖရာ)လ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မယ္ကိ
ညီမငယ္ မငယ္ႏိုင္
ညီမငယ္ မေၾကးမံု
ညီမငယ္ ႏွင္းနဲ႕မာယာ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မသီတာ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ သက္ေ၀ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ မမြန္ (သုႏွင္းဆီ)
ညီမငယ္ ေနေနႏိုင္
ညီမငယ္ မတူး (တူးတူးသာ) (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ ႏွင္းေဟမာ
ညီမငယ္ မသိဂၤီ (ေရးျပီး)
ညီမငယ္ ခေရညိဳ (ေရးျပီး)
အိျႏၵာလိုပဲ အားနာပါးနာနဲ႕ အေယာက္ (၃၀) ကို Tag လိုက္ပါတယ္... အားလ်င္ ေရးေပးၾကပါဦး...
တေရးႏိုးထျပီး ဘေလာ႔ထိုင္ဖတ္တာ ကမာၻပ်က္မွာနဲ႔
ReplyDeleteတိုးေနမိပါေရာ႔လား.... း)
mie nge
က်မရင္ထဲရွိတာ ေျပာရရင္ေတာ႔ အဖက္ဖက္က ျခြတ္ျခံဳ
ReplyDeleteက်ေနတဲ႔ ပ်က္ဆီးယိုယြင္းေနတဲ႔ က်မတို႔ရဲ ႔ ဗမာျပည္ၾကီး ေကာင္းလာမယ္႔ အရိပ္အေယာင္ေတာင္
လမ္းစ မျမင္ေနမွေတာ႔ ကမာၻပ်က္ေတာ႔မယ္ ( ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ) ဆိုတာ ၾကားမိမိခ်င္း
၀မ္းမနည္းမိဘဲ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္မိသြားတယ္...
ဟုတ္တယ္ ...ကိုေအာင္သာငယ္...မေကာင္းေနေတာ႔မယ္႔အတူတူေတာ႔ ပ်က္သြားတာ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ႔... ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ႔ း)
အကို ေမာင္ဖုန္းျမင္႔က တက္စာ မၾကိဳက္လို႔ မစားဘူးလို႔
သတင္း ရထားတယ္ေနာ႔.... ဒါေပမယ္႔ သူ႔အကိုၾကီးဆိုေတာ႔လည္း ေရးေပးဦးမယ္ထင္တယ္... း)
mie nge
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteအစ္ကို ေအာင္သာငယ္ကလည္း ေသအံ့ဆဲဆဲ ကာလအတြက္ ေရးတာေတာင္မွ စိတ္ကူး ယဥ္ႏိုင္ေသးတာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေပမယ့္ မျဖစ္နိုင္တာကို စိတ္ကူးထဲမွာပဲ ထားပါတယ္ လက္ေတြ႔ ဘ၀ထဲကို ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚလာတတ္ဘူး။ တကယ္ တခုခုကို လုပ္ျဖစ္ရင္ လက္ေတြ႔က်တာကိုပဲ လုပ္တတ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ Tag ထားတယ္ဆိုေတာ့ လက္ေတြ႔က်တာ ဘာမွ စဥ္းစားလို႔ မရေသးဘူး ဆိုေတာ့ ေနာက္စဥ္းစားၿပီးမွ ေရးေပးမယ္ေနာ့္။
ReplyDeleteအကိုေရ
ReplyDeleteညီမက တခါတေလ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေပမယ့္
တခါတခါမွာေတာ့ လက္ေတြ႔က်က် ေတြးေခၚခ်င္တယ္..
၂၀၁၂ မွာကမၻာၾကီး မပ်က္ဘူးဆိုတာကို ယံုၾကည္ေနတယ္....
ေနာက္ဆံုးေန႔ကိုေရာက္ခဲ့ရင္ေတာင္
အကို႔ရဲ႔ ဆႏၵေတြအတိုင္း ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး ေနထိုင္ခြင့္ရပါေစေနာ္...
(ကမၻာမပ်က္ခင္ေလးမွာ အကို႔ေသာကေတြကင္းေဝးသြားမယ္ လိုခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ ျပည္႔မယ္ဆိုရင္ ကဗ်ာဆရာၾကီး ကိုေအာင္သာငယ္တစ္ေယာက္ ေနာက္ဆံုးေန႔ကို
ေမွ်ာ္ေနအံုးမွာလား...)
ခင္မင္စြာျဖင့္
ႏွင္း
ဂယ္ပဲ ရက္စက္တယ္။ က်မလည္း ႏွင္းေဟမာလိုပဲ ၂၀၁၂ မွာကမၻာၾကီး မပ်က္ဘူးဆိုတာကို ယံုၾကည္ေနတယ္. ဒါေပမဲ့လည္းအခ်ိန္ရရင္ ေရးေပးမယ္ေနာ္။
ReplyDeleteတာ၀န္အရတက္တာကလည္းေနာ္.. ေရးဖုိ႔ခက္လိုက္တာ.. အကိုတစ္ခါတက္ဂ္ထားေတာင္ မေရးရေသးသလုိပဲ.. အဟဲ ေမ့လိုက္ေတာ့ေနာ္... :D
ReplyDeleteကမာၻၾကီးပ်က္ေတာင္ အိပ္ေနဦးမွာ ဆုိရင္ မရဘူးလားဟင္.. :P
က်ေနာ္ ေရးပါ့မယ္ အကုိၾကီး။ အခ်ိန္နည္းနည္း
ReplyDeleteေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ပါလုိ႕။ အကုိၾကီးေရာ အစစ
အရာရာ အဆင္ေျပပါေစလုိ႕ အျမဲ ဆုေတာင္းပါတယ္။
ခင္မင္လ်က္ ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရးရဦးမယ္...။
ReplyDeleteေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့ အခါ ငါတို႕ဒါေတြ ေတြးခဲ့ေရးခဲ့တယ္ ဆိုၿပီး ကေလးေတြကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာျပေနတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တခါတခါေတာ့လည္း အတိတ္ေတြက ျပန္ေတြးလိုက္မွ ရယ္ေမာလိုက္စရာသက္သက္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ မဟုတ္လား။
ReplyDeleteအစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ ကိုေအာင္သာငယ္။
အင္း ၂၀၁၂ ကမာၻ ပ်က္ မပ်က္ေတာ့ မေသခ်ာ ဘူး ။
ReplyDelete၁၉၆၂ မွစလို ့ ပ်က္ေနခဲ ့တာ၂၀၁၀ က်ရင္ ျမန္မာျပည္သားေတြ( လဒမ်ိဳးႏြယ္မ်ားမွ လြဲလို့ ) ရဲ ့ ဘဝေတြ အားလံုး ပ်က္သြားၾကမွာေတာ့ ေသခ်ာေနျပီ ...
တက္လဲ တက္နုိင္လိုက္တာ ။
ဆင္းတာ ေလး လဲ လုပ္ပါအံုး ဘၾကီးေအာင္ ....
ေမ ့လို ့ ။။ နွစ္ခ်ိဳ ့ဝိုင္ျဖဴေလးးး တလံုးတည္းနဲ ့ေလာက္ပါ့မလား လို ့ ၊၊၊။ ေနာက္ဆံုးေသာက္တာဆိုရင္လည္း အပီအျပင္ေသာက္သင့္တယ္ ေလ.. ဟီးဟီး...
ကမၻာပ်က္မပ်က္ေတာ့မသိဘူး...ခုေတာ့ရြာလည္သြားျပီ
ReplyDeleteႊအကိုေရ..
ReplyDeleteရိုမန္တစ္၀တၳဳေလးတစ္ပုဒ္လို
အကို႔ကမၻာပ်က္ခါနီးေလးက လွ လိုက္တာ...
အခုလို ေသေသခ်ာခ်ာ လွလွပပ ေရးေပးတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.အကို.။
ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်ဆိုသလို...စာေရးခ်င္ၿပီး ဘာေရးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနခ်ိန္ ေရးလိုက္ရလို႔ ေက်းဇူးပါ ကိုေအာင္သာငယ္ေရ႕
ReplyDeleteကဗ်ာဆရာကို အားက်အတုခိုးၿပီး
ကမၻာေျမရဲ႕ ကဗ်ာက႑အတြက္
ႀကိဳးစားေရးလိုက္ပါတယ္
အကိုက ကဗ်ာဆရာလို႕မေျပာရဘူး သိပ္ကဗ်ာဆန္တာပဲ... ငွဲ ငွဲ ငွဲ း)
ReplyDeleteဒီတခါ ကိုေအာင္သာငယ္ တဂ္ရင္ေတာ့ ေရးေတာ့မကြလို႕ စိတ္ခဲထားတာ...
အခုေတာ့ ႏွပ္လိုက္ဦးမယ္...
းဝ)
Ko Aung Tha,
ReplyDeleteIn Revelation Chapter 16, verse 18 said....
Then , there came flashes of lightning, rumblings, peals of thunder and a severe earthquake.
No earthquake like it has ever occurred since man has been on the earth, so tremendous was the quake.
Also, in Revelation Chapter 16, verse 20 said...
Every island fled away and the mountains could not be found. From the sky, huge hailstones of about a hundred pounds each fell upon men.
Please search God... it's not too late yet.
He said..."If you seek me....I will be found."
ေဖႀကီးေရ...
ReplyDeleteကမၻာမပ်က္ခင္ ေဖႀကီးေသာကေတြအားလံုး ပ်က္စီးျပီး ဆႏၵဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ပါေစ။
သမီးေနေကာင္းတာနဲ့ ေရးမယ္ေနာ္။
ေဖႀကီး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
သူ႕ဆံစ ျဖဴျဖဴေလးေတြကို ကိုယ္နမ္းမယ္...။
ReplyDeleteေကာင္မေလးအသက္က ဘယ္ေလာက္လဲဟင္
သိပၸံနည္းမက် ခရစ္ယာန္ အယူအစလို႕ blog ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြလို႕နဲနဲဒီမွာ ေရးခ်င္တယ္။ ကမၻာပ်က္တာေတြ မပ်က္တာေတြ အသာထားအံုး။ အရင္ဆုံး Rapture ဆိုတာျဖစ္မွာ။ အဲမွာ Believers ေတြကမၻာ ကေန ႐ုက္တရက္ေပ်ာက္ျပီး ေကာင္းကင္ကို ခ်ီေဆာင္ျခင္း ခံရမယ္။ အဲဒီကေနျပီး un-believers ေတြ က်န္ခဲျပီး ကမၻာမွာ 7-years စစ္ေတြ ဆင္းရဲမႉ အနာေရာဂါ ကပ္ေတြ ခံစားရမယ္လို႕ bible ကေျပာထားပါဒယ္။ 7years ပီးရင္ Jesus Second Becoming လာမယ္။ Rapture date ကဘယ္သူမွ predict လုပ္လို႕မရပါဘူး။ ဒီေန႕လဲျဖစ္ႏိုင္ဒယ္။ မနက္ျဖန္လဲ ျဖစ္ႏိုင္ဒယ္။ ေနာက္ႏွစ္ငါးဆယ္လဲ ျဖစ္ႏိုင္ဒယ္။
ReplyDelete"But of that day and hour no one knows, not even the angels of heaven, nor the Son, but the Father alone" - Matthew 24:36..
So Doomday in 2012 is nothing to do with christian theory..
ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုရင္..ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ကိုျပန္ေျပးမယ္ ဦးေလးၾကီးေရ...တက္ခ္ေရးေပးမယ္ေနာ္ ဟီး
ReplyDeleteတကယ္လုိ႕ ကမၻာပ်က္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကမၻာေျမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕နဲ႕ ထိုက္တန္တဲ့ ကဗ်ာေတြပဲ ျဖစ္မေပါ့... လုိ႕ေျပာတဲ့ အကို႕ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကိုေတာ့ ေလးစားသြားျပီ ကဗ်ာေကာင္းေတြ ဆက္လက္ေရးသားႏုိင္ပါေစ ကမၻာမပ်က္ခင္ထိ အားေပးသြားပါ့မယ္
ReplyDeleteေဟာ...ေဟာ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ...။အခုပဲ ခရီးကျပန္ေရာက္တယ္။ ကမၻာပ်က္ကိန္းနဲ႔လာတိုးျပီ။ သမိုင္းေပးတာ၀န္အရေရးရေတာ႔မွာေပါ႔ေလ..။ အားတာနဲ႔ေရးလိုက္ပါ႔မယ္.။ အခုေတာ႔ ပင္ပန္းလို႔ နားလိုက္ဦးမယ္ အစ္ကိုေရ..။
ReplyDeleteအခ်စ္ၾကီးလွေခ်လား ငါ့အကိုရယ္ ေရးပီးဘီေနာ့
ReplyDeleteအကုိေရ ဖတ္သြားတယ္ ။ အကုိဘ၀မွာ ေလာကအခက္အခဲေတြ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတာေတြ မနဲသလုိ ဂုဏ္ယူစရာေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ၀မ္းနည္းစရာမလုိဘူး တကယ္၍ ကမာၻပ်က္ရင္ျဖင့္ေပါ့ း) ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အကုိေရ။ က်ေနာ္လဲ ေရးေပးပ့ါမယ္
ReplyDeleteေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
အစ္ကုိေရ သတိတရ တက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ အေၾကြးေတြ ထူေနလုိ ့ေနာက္က်သြားရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါဦးဗ်ာ
ReplyDeleteခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ရန္ကုန္သား
အကိုေရ...
ReplyDeleteပန္ပန္ တက္ဂ္လို႕ ေရးထားလိုက္တယ္...
တင္လိုက္ၿပီးမွ အကို တက္ဂ္ထားတာေတြ႕တယ္။ အတူတူပဲေပါ့ေနာ္... း))
အကိုက အမိုက္စား ေရးထားတာပဲ...
ကမၻာၾကီး မပ်က္ေသးခင္ အခ်ိန္ အခိုက္အတန္႕ ကေလးမွာေတာ့ သူနဲ႕ လူခ်င္း မဆံု ဆံုေအာင္ ကိုယ္ ၾကိဳးစားမယ္... ဆိုတာေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ...
အကို စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ လို႕ အၿမဲ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္...။
အစ္ကိုေရ...ဘေလာ႔ဂ္နဲ႔ နွစ္ရက္ေလာက္ကြာသြားတာ ကမာၻႀကီးပ်က္ေနတာ မသိလုိက္ဘူး...အစ္ကို႔ ပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီး လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ခံစားသြားရပါတယ္..အစ္ကိုက မေၾကာက္ေတာ႔လည္း ဖတ္ရတာ မေၾကာက္ေတာ႔ျပန္ဘူး..:)
ReplyDeleteကမၻာပ်က္ တဂ္ပိုစ္႔ကေတာ႔ ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ကို အားေကာင္းေနပါလား ဒို႔အစ္ကိုေရ..
ReplyDeleteက်ေနာ္လည္း ေရးခဲ႔သမွ် တဂ္ပိုစ္႔ ေတြထဲမွာ ဒီတဂ္ပိုစ္႔ကို စိတ္အဝင္စားဆံုပဲ.. စိတ္ထဲ႐ွိတာေတြလည္း ေရးလိုက္ရတယ္..
ဒီကမၻာပ်က္တဂ္ဂိမ္းက သာမန္ အေပ်ာ္တဂ္ေနၾကတာေတြထက္ ထူးျခားေလးနက္မႈေတြ ပါေနတယ္.. ဘာသာေရးသေဘာေတြပါ ပါေနတယ္..
ဒီတဂ္ပိုစ္႔ကို အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိႏိုင္ပါတယ္..
တခ်ိဳ႕ အေပ်ာ္ေရးေနၾကတာလို႔ ျမင္ရင္ျမင္မယ္..
တခ်ိဳ႕လည္း လူေတြထိတ္လန္႔ ေခ်ာက္ခ်ားေအာင္ ေရးေနၾကတယ္လို႔ ထင္ရင္ထင္မယ္..
တခ်ိဳ႕ေတာ႔လည္း “ဒါဟာ သတိတရား တစ္ခု ရသင့္တာပါလား” လို႔ တရားသေဘာေလးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ ျမင္ရင္ ျမင္မယ္..
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိုးၿပိဳမွာ ေၾကာက္တာမ်ိဳးေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔ေလ.. း)
မိုးမၿပိဳဘူးပဲထား.. ကမၻာႀကီး မပ်က္ဘူးပဲထား.. လူဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးက ပ်က္ (ေသ) ရမွာပဲေလ.. ကမၻာမပ်က္လည္း ကိုယ္ပ်က္ရမွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ..
ေသၾကရဖို႔ အခ်ိန္က သိပ္မလိုေတာ႔ပါဘူး.. မနက္ျဖန္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ.. အဲ႔ဒီ မေသခင္စပ္ၾကားမွာ ဘယ္လို ေကာင္းေအာင္ေနသင့္သလဲ ဆိုတာ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ဖို႔က အေရးႀကီးတာပဲေလ.. မဟုတ္ဘူးလား..
ကမၻာပ်က္၊ မပ်က္.. ဆိုတာ ေမ႔ထားလိုက္မယ္.. ဒါေပမဲ႔ ကမၻာႀကီး က်န္းမာေရး မေကာင္းတာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္.. သူ႔ကို သိပ္ မေလးေတာ႔ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ ရင္ထဲက ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ၊ နည္းနည္းစီ ေလ်ာ႔ၾကဦးစို႔..
ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..
ကိုရင္ေနာ္
ကိုေအာင္သာငယ္ေရ… မသီတာ ကမၻာပ်က္ရာမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀င္ပါရလို႔ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ေဘးမွာလည္း (ေရးၿပီး) လို႔သာ တို႔ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ReplyDeleteဧရာ
အကုိၾကီးေရ
ReplyDeleteခုမွ ဘေလာ့ထဲ ျပန္ဝင္ျဖစ္လုိ႔ အကုိၾကီးတဂ္ထားတာကုိ ေတြ႔တာ။
အကုိၾကီးလုိ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေတာ့ ေရးတတ္မယ္မထင္ဘူးဗ်
ေရးတတ္သလုိ ၾကဳိးစားေရးပါမယ္ခင္ဗ်ာ
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
အကိုၾကီးရဲ့ ဝိုင္ျဖဴပုလင္းကို ခိုးေသာက္သြားတယ္ စိတ္မရွိပါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ဝုိင္ဆို အနီကို လံုးဝ မၾကိဳက္တာ အျဖဴပဲ ၾကိဳက္တာနဲ႕ တိုးသြားတာကိုး ဝုိင္ျဖဴနဲ႕ နီကီဆူရွိေလးနဲ႕ ေပါ့ ဟာ ဟ..
ReplyDelete