August 31, 2013 6:44 am
တခါတခါေတာ့… အတိတ္ဆိုတာ ျပန္ေတြးရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္… သည္လိုဆိုလိုက္လို႕… အတိတ္တိုင္းဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္လို႕ မဆိုလိုပါ… ေၾကကြဲစရာ… စိတ္ဆင္းရဲစရာ အတိတ္ေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ… က်ေနာ္ ေယဘုယ်ေျပာေနတာကေတာ့ လူတိုင္း သတိတရ ျဖစ္ေနမယ့္ အတိတ္-ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြပဲ ျဖစ္မယ္လို႕ ယံုၾကည္လို႕ပါ… က်ေနာ္ မွားရင္လည္း မွားႏိုင္ပါတယ္… သို႕ေသာ္လည္း… က်ေနာ္နဲ႕ သေဘာမွ်မယ့္လူ… က်ေနာ့္ အဆိုကို အားပါးတရ ေထာက္ခံအားေပးမယ့္သူေတြလည္း တခ်ိဳ႕တေလေတာ့ ရွိေနလိမ့္ဦးမယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနပါေသးတယ္… ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိတ္ကာလေတြကိုပဲ… လူေတြ တမ္းတမွာပါ… ေၾကကြဲစရာ… စိတ္ညစ္ျငဴးစရာ အတိတ္ကာလေတြကို တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မယ့္လူ ဘယ္လိုလူတေယာက္ ရွိဦးမလဲ… အဲ့ဒါဟာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပဲ
က်ေနာ္ ဘေလာ့စေရးေတာ့… ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ… … သည္အေၾကာင္းကို ပို႕စ္တခုအေနနဲ႕လည္း ေရးဖူးတယ္ ထင္တယ္… က်ေနာ္ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး… အသက္ေတြက ၾကီးလာျပီဆိုေတာ့ အယ္လ္ဇိုင္းမားေတြလည္း က်ေနာ္ ရေနျပီလား မသိေတာ့…
မွတ္မိေနေသးတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၁ အထိ သံုးႏွစ္ ဆက္တိုက္ ဘေလာ့ကို ထဲထဲ၀င္ အားသြန္ခြန္စိုက္ က်ေနာ္ ေရးလိုက္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ သတိရတယ္…
အဲ့သည္ကာလေတြ ထဲမယ္… ဘေလာ့ေရးရင္း… ဘေလာ္ဂါမ်ိဳးစံုနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမိသေပါ့ေလ… ခု… က်ေနာ့္ကို အဲ့သည္ ဘေလာ္ဂင္းအေၾကာင္းေရးဖို႕တဂ္တဲ့ ၾဆာ-ရန္ေအာင္-တို႕လို ဘေလာ့-စေလစဗ်စ္သီးေတြဟာ အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက မင္းသားၾကီးေတြေပါ့…
ၾဆာရန္ေအာင္ကို ေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္… (အင္း… အဲ့သလို ေရးရင္းနဲ႕ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမကို သြားျပီး သတိရတယ္…) ၾဆာရန္ေအာင္ရဲ႕ဒါ့ပံုကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ျဖဴျဖဴလြလြ မည္းမည္းပုရြ… ဘေလာဂါေတြဆိုတာ… ဒါ့ပံုတင္ပါ… ဒါ့ပံုတင္ပါနဲ႕ေပါ့… (အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းကေျပာပါတယ္…) ကိုယ္ေတြရဲ႕ ၾဆာ-ရန္ေအာင္ကလည္း ေသြးၾကီးပါ့… သူ႕ပံုကို ဘယ္တင္ လိမ့္မလဲ…
ထို႕အတူ… ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး… မမကြမ္းကလည္း… က်ား-က်ား-မ-မ-တို႕ အသည္းစြဲ… သူ႕ဘာသာေရးခ်င္ရာေရး… ကြန္မန္႕ေပါင္း ေသာင္းႏွစ္ေထာင္…ရတယ္… အဲ့သလို… အဲ့သလို…
က်ေနာ္လား…
က်ေနာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူး… ကဗ်ာေလး တပုဒ္စ- ႏွစ္ပုဒ္စေရးျပီး… အြန္လိုင္းတက္လာခဲ့တဲ့ေကာင္… ဘယ္လို ဘယ္အေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္မသိ… က်ေနာ္နဲ႕ ေလေပးေျဖာင့္မိတဲ့ထဲမယ္… အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ စေလစပ်စ္သီးေတြ ပါခဲ့တာေပါ့…
ပန္ဒိုရာ၊ ေကသြယ္၊ ခင္ဦးေမ၊ ၀ီရွီမီ၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ကိုေပါ (က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ျဖစ္တယ္)၊ သက္ေ၀၊ ခင္မင္းေဇာ္၊ ရန္ေအာင္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ မွဴးဒါရီ၊ လင္းထက္၊ မ်ိဳး၀င္းေဇာ္၊ ကမာပုလဲ၊ အိျႏၵာ၊ မေနာ္ဟရီ၊ လင္းဒီပ၊ အေတြးတိမ္တိုက္… စသည္ျဖင့္ေပါ့… စာရင္းလုပ္ရရင္ လူေတြ ရာခ်ီမယ္… (နံမည္တခ်ိဳ႕တေလ က်န္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ကို အျပစ္တင္ၾကပါ)
ဘေလာ့ေရးခ်ိန္တုန္းက အဲ့သည္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို သတိရပါတယ္…
ခုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ေရးတာကို ရပ္ထားလိုက္ေတာ့… တခ်ိဳ႕တေလကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ျပန္ေတြ႕တယ္… တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဘယ္ေနရာမွာမွကို ျပန္မေတြ႕ေတာ့ဘူး… (ဥပမာ- ကိုေမာင္ရင္)
သို႕ေသာ္လည္း…ဒါကိုကလည္း… က်ေနာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႕… က်ေနာ္ ယူဆတယ္…. (ကိုေမာင္ရင္) ဟာ ဦးနာေအာက္-ပို႕စ္ေတြေရးျပီး ေပ်ာက္သြားေပမယ့္… တေနရာရာမွာေတာ့ သူ ျပန္ေပၚလာႏိုင္ေသးတယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနေသးတယ္…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ဘေလာ့ေတြ သိပ္ ေခတ္မစားေတာ့ေပမယ့္… ဘေလာ္ဂါေတြဟာ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေနရာယူျပီးၾကပါျပီ… ဘေလာ့ေတြအစား… ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕နုတ္စ္ေတြကိုပဲ ဖတ္ၾကပါစို႕လား…
(atn)
က်ေနာ္ ဘေလာ့စေရးေတာ့… ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ… … သည္အေၾကာင္းကို ပို႕စ္တခုအေနနဲ႕လည္း ေရးဖူးတယ္ ထင္တယ္… က်ေနာ္ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး… အသက္ေတြက ၾကီးလာျပီဆိုေတာ့ အယ္လ္ဇိုင္းမားေတြလည္း က်ေနာ္ ရေနျပီလား မသိေတာ့…
မွတ္မိေနေသးတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၁ အထိ သံုးႏွစ္ ဆက္တိုက္ ဘေလာ့ကို ထဲထဲ၀င္ အားသြန္ခြန္စိုက္ က်ေနာ္ ေရးလိုက္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ သတိရတယ္…
အဲ့သည္ကာလေတြ ထဲမယ္… ဘေလာ့ေရးရင္း… ဘေလာ္ဂါမ်ိဳးစံုနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမိသေပါ့ေလ… ခု… က်ေနာ့္ကို အဲ့သည္ ဘေလာ္ဂင္းအေၾကာင္းေရးဖို႕တဂ္တဲ့ ၾဆာ-ရန္ေအာင္-တို႕လို ဘေလာ့-စေလစဗ်စ္သီးေတြဟာ အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက မင္းသားၾကီးေတြေပါ့…
ၾဆာရန္ေအာင္ကို ေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္… (အင္း… အဲ့သလို ေရးရင္းနဲ႕ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမကို သြားျပီး သတိရတယ္…) ၾဆာရန္ေအာင္ရဲ႕ဒါ့ပံုကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ျဖဴျဖဴလြလြ မည္းမည္းပုရြ… ဘေလာဂါေတြဆိုတာ… ဒါ့ပံုတင္ပါ… ဒါ့ပံုတင္ပါနဲ႕ေပါ့… (အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းကေျပာပါတယ္…) ကိုယ္ေတြရဲ႕ ၾဆာ-ရန္ေအာင္ကလည္း ေသြးၾကီးပါ့… သူ႕ပံုကို ဘယ္တင္ လိမ့္မလဲ…
ထို႕အတူ… ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး… မမကြမ္းကလည္း… က်ား-က်ား-မ-မ-တို႕ အသည္းစြဲ… သူ႕ဘာသာေရးခ်င္ရာေရး… ကြန္မန္႕ေပါင္း ေသာင္းႏွစ္ေထာင္…ရတယ္… အဲ့သလို… အဲ့သလို…
က်ေနာ္လား…
က်ေနာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူး… ကဗ်ာေလး တပုဒ္စ- ႏွစ္ပုဒ္စေရးျပီး… အြန္လိုင္းတက္လာခဲ့တဲ့ေကာင္… ဘယ္လို ဘယ္အေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္မသိ… က်ေနာ္နဲ႕ ေလေပးေျဖာင့္မိတဲ့ထဲမယ္… အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ စေလစပ်စ္သီးေတြ ပါခဲ့တာေပါ့…
ပန္ဒိုရာ၊ ေကသြယ္၊ ခင္ဦးေမ၊ ၀ီရွီမီ၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ကိုေပါ (က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ျဖစ္တယ္)၊ သက္ေ၀၊ ခင္မင္းေဇာ္၊ ရန္ေအာင္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ မွဴးဒါရီ၊ လင္းထက္၊ မ်ိဳး၀င္းေဇာ္၊ ကမာပုလဲ၊ အိျႏၵာ၊ မေနာ္ဟရီ၊ လင္းဒီပ၊ အေတြးတိမ္တိုက္… စသည္ျဖင့္ေပါ့… စာရင္းလုပ္ရရင္ လူေတြ ရာခ်ီမယ္… (နံမည္တခ်ိဳ႕တေလ က်န္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ကို အျပစ္တင္ၾကပါ)
ဘေလာ့ေရးခ်ိန္တုန္းက အဲ့သည္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို သတိရပါတယ္…
ခုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ေရးတာကို ရပ္ထားလိုက္ေတာ့… တခ်ိဳ႕တေလကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ျပန္ေတြ႕တယ္… တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဘယ္ေနရာမွာမွကို ျပန္မေတြ႕ေတာ့ဘူး… (ဥပမာ- ကိုေမာင္ရင္)
သို႕ေသာ္လည္း…ဒါကိုကလည္း… က်ေနာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႕… က်ေနာ္ ယူဆတယ္…. (ကိုေမာင္ရင္) ဟာ ဦးနာေအာက္-ပို႕စ္ေတြေရးျပီး ေပ်ာက္သြားေပမယ့္… တေနရာရာမွာေတာ့ သူ ျပန္ေပၚလာႏိုင္ေသးတယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနေသးတယ္…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ဘေလာ့ေတြ သိပ္ ေခတ္မစားေတာ့ေပမယ့္… ဘေလာ္ဂါေတြဟာ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေနရာယူျပီးၾကပါျပီ… ဘေလာ့ေတြအစား… ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕နုတ္စ္ေတြကိုပဲ ဖတ္ၾကပါစို႕လား…
(atn)
