က်ေနာ္က
မေရာက္လာေစခ်င္တဲ့ေန႕ကို
ၾကိဳသိေနသလိုမ်ိဳး။
အဲဒီအတြက္လည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသည္းမာေနႏိုင္ေအာင္
ျပင္ဆင္ထားခဲ့တယ္။
အဲဒီလိုလည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္
ကံၾကမၼာဆိုတာက
အလစ္အငိုက္မွာ
ျခံဳခိုတိုက္ခိုက္တတ္တဲ့သူ။
က်ေနာ္ မထင္တဲ့အခ်ိန္မွာ -
အေမ ဆံုးျပီ။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။
အေမ ဆံုးျပီ။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။
အေမ ဆံုးျပီ။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။
အေမ ဆံုးျပီ။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။
အေမ ဆံုးျပီ။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။
ဦးေခါင္းထဲမွာ ပဲ့တင္သံေတြ ---
ညီမေလးေရ- အကိုၾကီးေရ-
အေမ ဆံုးျပီ။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။
က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့
စာေတြထဲက ေတာ္လဲသံေတြ
က်ေနာ္ ၾကားေနရတယ္။
ေတာင္ျပိဳသံေတြ က်ေနာ္ ၾကားေနရတယ္။
ေတာ္လဲသံေတြ ေတာင္ျပိဳသံေတြ
က်ေနာ္ ၾကားဖူးသြားခဲ့ျပီ။
က်ေနာ့္ ကမၻာၾကီး ျပိဳက်သြားျပီလား။
``ေဖေဖက-ေန-
ေမေမက-လ
ၾကယ္ကေလးလို လက္ကာပ
သားလူေခ်ာလွ``တဲ့
နရသိန္ထဲက အေမ့ကဗ်ာ။
အခုေတာ့
က်ေနာ့္ ကမၻာထဲမွာ
တစင္းပဲရွိတဲ့ လမင္းၾကီး
ထာ၀ရ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါျပီ။
လမင္း မရွိေတာ့တဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးထဲ
က်ေနာ္ ဘယ္လို လက္ပ ရပါ့မလဲ အေမရယ္။
က်ေနာ့္ ကေလးဘ၀မွာ
ေထာက္လွမ္းေရးေတြ အေမ့ကို လာေခၚတုန္းက
အေမ့ထမိန္စကို အတင္း ဆြဲထားခြင့္
က်ေနာ္ ရလိုက္ဖူးေသးတယ္။
အေမ မသြားရဘူး-လို႕ ကေလးအေတြးနဲ႕။
အေမက က်ေနာ့္ လက္ထဲက သူ႕ထမိန္စကို
ဆတ္ကနဲ ရုတ္ျပီး ေထာက္လွမ္းေရးေတြေနာက္ ပါသြားခဲ့ဖူးတယ္။
တခ်ိန္မွာ - အဲလိုမ်ိဳး ဘာလို႕ က်ေနာ့္လက္ထဲက ထမိန္စကို
အေမ ဆတ္ကနဲ ရုတ္သြားတာလဲ-လို႕
အေမ့ကို ေမးခြင့္ရေတာ့
- သားတို႕ စိတ္ဒဏ္္ရာေတြ ရမွာ စိုးလို႕-တဲ့ ေျဖတယ္။
အခု ေသမင္းက လာေခၚေတာ့
အေမ့ ထမိန္အဖ်ားစေလးေတာင္
က်ေနာ္ ဆြဲထားခြင့္ မရလိုက္ဘူး။
ဆြဲထားခြင့္ ရလိုက္ရင္ေရာ
ဟိုး အႏွစ္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ကလိုမ်ိဳး
အေမ့ထမိန္စကို
ဆတ္ကနဲ အေမရုတ္သြားဦးမွာလား။
ျပီးေတာ့ -သားတို႕ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ရမွာစိုးလို႕-လို႕
အေမ ေျပာဦးမွာလား။
ေျဖပါဦး အေမရယ္။
အေမရယ္
ဒဏ္ရာေတြကေတာ့
ကိုယ္၊ စိတ္၊ ႏွလံုးသား
သံုးပါးလံုးမွာ ရခဲ့ျပီးပါျပီ။
သၾကၤန္ဆိုတဲ့
ဗမာ့ႏွစ္သစ္ကူးကိုမွေရြးျပီး
ဘ၀ကူးခဲ့တာလား အေမ။
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာမွ
က်ေနာ္တို႕ မိသားစုဘ၀က
၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနရသတဲ့လား။
အေမ မေသခင္
သားတို႕ မိသားစုေလးကို
ေတြ႕သြားခ်င္ေသးတယ္-တဲ့
အေမ့ဆႏၵေတြ
မျပည့္၀ခဲ့ပါလား အေမရယ္။
အေမနဲ႕
ပထမဆံုး ဖုန္းေျပာခြင့္ရေတာ့
က်ေနာ္ ငိုတယ္။
အေမကေတာ့
-မငိုနဲ႕သား-တဲ့
-ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲ
ကိုယ္က စိန္ေခၚရဲမွ-တဲ့
အေမ...
အေမ...
အခု က်ေနာ္ ငိုမေနပါဘူး။
မ်က္ရည္ေတြပဲ က်ေနတယ္။
ATN
အေမ...
ReplyDeleteအေမ...
အခု က်ေနာ္ ငိုမေနပါဘူး။
မ်က္ရည္ေတြပဲ က်ေနတယ္။
အစ္ကိုေရ ... ထပ္တူ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းရပါတယ္
စိတ္မေကာင္းပါဘူးအစ္ကို။ မေန႔ညက ကိုလြမ္းဏီအိမ္မွာ အေမမာ ရက္လည္မွာကတည္းက အစ္ကို႔ အေမ ဆံုးၿပီဆိုတာကို ၾကားရတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ထပ္တူထပ္မွ်၀မ္းနည္း ေၾကကြဲရပါတယ္။
ReplyDeleteအကို..အကို.စာေတြဖတ္တိုင္းေမလဲငိုရတယ္။
ReplyDeleteအသည္းမာေအာင္ျပင္ဆင္ထားခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာကို သိရက္နဲ.သိပ္
ကိုေၾကာက္ေနမိတယ္။သားေတြကိုစိတ္ဒဏ္
ရာရမွာစိုးတဲ့အေမ့ေစတနာကိုခံစားမိပါတယ္
အကိုရယ္။သြားေတြ.ျပီးေတာင္ကန္ေတာ့ခြင့္
မရတဲ့အတြက္ အကိုနဲ.ထပ္တူစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္မိပါတယ္။စိတ္သိပ္ထိခိုက္ေနခ်ိန္မွာကိုယ့္
က်န္းမာေရးကိုပိုဂရုစိုက္ပါတဲ့။လမင္းၾကီးမရွိ
ေတာ့တဲ့ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ အကို.ကေလး
ေလးေတြအတြက္ ေနမင္းၾကီးဘ၀ကိုေရာက္
ေနတဲ့အကိုက လင္းေလာက္ေတာက္ပေနမွ။
အကို.က်န္းမာေရးကိုေကာ၊အကို.အမ်ိဳးသမီး
က်န္းမာေရးကိုေကာပိုဂရုစိုက္ၾကျပီး၊ေကာင္းကင္
မွာၾကယ္ပြင့္ေလးေတြၾကာၾကာေတာက္ပနိုင္
ေအာင္ဂရုစိုက္ပါလို.ေျပာခဲ့ပါရေစေနာ္။
၀တ္ေက်တန္းေက် ၀င္ေျပာသြားတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားလုိ အေမ့ထမိန္ကုိ ဘယ္တုန္းကမွ ဆြဲခြင့္ရခဲ့တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေမကုိ ဆုံးရွဳံးရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိခံစားရလဲဆုိတာကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့လုိ႔ပါ။ အန္တီ့လုိ သမုိင္းတာ၀န္ေတြကုိ သူတတ္ႏုိင္တာထက္ ပုိထမ္းခဲ့တဲ့ တုိက္ပြဲ၀င္ မိန္းမတေယာက္ကုိိ အေမေတာ္ခြင့္ရခဲ့တာ ခင္ဗ်ား သိပ္ကံေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ သူ က်ေနာ္တုိ႔ၾကားမွာ အၿမဲရွင္သန္ေနမွာပါ။
ReplyDeleteကိုဆက္ေအာင္ခိုင္...
ReplyDeleteကိုေအာင္သာငယ္ အျဖစ္သာသိခဲ့ရာက အခုမွ
နာမည္ရင္း နဲ ့ မိသားစုရဲ ့သမိုင္းကို သိရပါတယ္။
မိခင္တစ္ေယာက္ဆံုးရႈံးမႈအတြက္ အကိုတို ့မိသားစုနဲ ့ ထပ္ထူ ထပ္မွ် ၀မ္းနည္းေၾကကြဲ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ကိုယ္က စိန္ေခၚရဲမွ ဆိုတဲ့ အေမ့စကားကို အျမဲၾကားေယာင္ၿပီး
၀မ္းနည္းတဲ့ၾကားက ဂုဏ္ယူပါ အကို...
ကိုေအာင္သာငယ္ဆိုတာ ကိုဆက္ေအာင္ခိုင္မွန္း ခုမွသိရတယ္။ သဃၤန္းကြ်န္းက ငံုးျခံကို စိုးမိုးတို ့နဲ့
ReplyDeleteေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ကိုဆက္ေ၇..ထပ္တူ၀မ္းနည္း၇ပါတယ္အကို။
အကုိေရ..ခုမွ အကုိေအာင္သာငယ္ ဘယ္သူဆုိတာသိေတာ့တယ္။
ReplyDeleteအကုိ႔ အေမရဲ့ ႏွစ္၅၀ျပည့္ေဝဒနာ ကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ၿပီးႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ကဗ်ာရဲ့ ပထမပါဒ ကုိစထားတာေလးကုိႏွစ္ခ်ဳိက္မိတာပါ။
ReplyDeleteေမာင္ေရ …
လူ႕ဘ၀မွာ အေနၾကာ
ႏွစ္ ၅၀ မ်ားေတာင္ ျပည့္ခဲ့ေပါ့
ခက္ထန္ၾကမ္းတဲ့ ႏွစ္မ်ားမွာ
ခါးသက္တဲ့ ေ၀ဒနာဟာ
ေမ့မွာ စြဲကပ္လို႕ ေနခဲ့ျပီ၊