Mar 7, 2009

ေလလြင့္ေနတဲ့ကဗ်ာ


















ေနက
ပူလြန္းလွေပသည္။
ေလ မတိုက္ခတ္ပါ။
မရပ္မနား
ပ်ံလႊားငွက္မ်ား
ပ်ံသန္းသြားလာေနၾကသည္။
အလြမ္း ျမိဳခ်ထားရေသာ ေကာင္းကင္က ျပာေနဆဲ။
တိမ္ေတြ ကင္းစင္ေနေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေလာက္ပါသည္။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရငတ္ေနရသည္။
လမ္းစေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါ။
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္သြားေလမည္လား။
မစဥ္းစားႏိုင္အားပါေပ။
ပင္လယ္အေသထဲမွာ
လြင့္ေမ်ာေနရရွာသူမ်ားအဖို႕
ေရရွားသည့္ ေ၀ဒနာက
လွလွပပ
ဆိုးရြားေနၾကပါသည္။
ခႏၶာကုိယ္က
ေရကို ခဏခဏ
လိုအပ္ေနရေသာေၾကာင့္သာ မဟုတ္လား။
လူအားလံုးကိုယ္စား
ခႏၶာကိုယ္မ်ားကို မုန္းမိေပသည္။
ေရကိုေတာ့ ခ်စ္ပါသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိရ။
ထည့္ရာခြက္ကိုလိုက္၍
ထိုက္ေလ်ာက္အဆင္ေျပစြာ ေနတတ္ခဲ့ေသာ
သေဘာသဘာ၀ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ကိုယ္တိုင္ ေရမျဖစ္ခ်င္သူတေယာက္ပါ။
ေက်ာက္တံုး တလံုးသာ ျဖစ္ခ်င္သူ။
ႏွင္းဆီျဖဴတပြင့္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္သည္။
ျမတ္ႏိုး ၾကင္နာစြာ ခ်စ္သူ နမ္းပါေစ။
အခ်ိန္ကာလ ၀င္ေရာက္ မစြက္ဖက္ရ။
ေလျပည္ခ်စ္မက္ရာ
မိႈင္းျပာျပာ ေတာင္ကုန္းတခုလည္း ျဖစ္ခ်င္သည္။
လြင္ျပင္တခုကို ျမတ္ႏိုးမည္။
အေရွ႕အရပ္ဆီမွ
တိုက္ခတ္လာေသာ ေလေအးစီးေၾကာင္း တခုလည္း ျဖစ္လိုသည္။
ရိုးမကို ျဖတ္ေက်ာ္မည္။
ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕၍
ေသြ႕ေျခာက္ေနခဲ့သည္ဆိုေသာ ကႏၱာရမ်ားအတြက္
မိုးေရ တစက္တေပါက္ေလာက္ေတာ့
ေ၀မွ်ခ်င္စိတ္ ေပါက္္ေသးသည္။
သာဓုေခၚေပးရန္ မလိုပါ။
မုဒိတာပြားဖို႕သာ လိုအပ္ပါသည္။
မနာလိုသူမ်ား ၀င္မလာပါေစႏွင့္။
ဘုရားသခင့္ စာမ်က္ႏွာ
စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ပ်က္လိမ့္...။
ထိုအခါ
ေနေရာင္ျခည္ ကြယ္လိမ့္မည္လား။
စိုးရိမ္ေသာက မ်ားပါသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အခ်စ္နဲ႕ပဲ အသက္ရွင္ေနပါသည္။

ႏွင္းေရ ...
မင္းကို ...
ငါ ...
လြမ္းေနပါတယ္ ... ... ...

ATN
at

21 comments:

  1. mamaMarch 7, 2009 at 2:24 AM

    သူငယ္တန္း ဖတ္စာေလး လိုပဲ
    ဒါေပမဲ့ ..
    အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ေလး..
    လြမ္းစရာေကာင္းတယ္

    ReplyDelete
  2. :PMarch 7, 2009 at 2:45 AM

    ေလလြင့္ေနတဲ့ကဗ်ာကို စိတ္ေလေနတဲ့လူ လာဖတ္သြားပါတယ္။

    ReplyDelete
  3. MANORHARYMarch 7, 2009 at 3:02 AM

    ေလလႊင့္ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ေရးထားမွန္းသိသာသလိုပဲ
    ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွ စိတ္ကစုစည္းလို႔ရသြားတာ

    ReplyDelete
  4. Mhu DaryeMarch 7, 2009 at 3:20 AM

    ၁. ဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္
    ၂. ေရးသားတင္ျပပုံ ခ်စ္စဖြယ္
    ၃. ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ လိုက္မွလိုက္
    ၄. အဓိပၸာယ္ အျပည့္
    ေနာက္ဆုံးးး
    ႏွင္းေရ ...
    မင္းကို ...
    ငါ ...
    လြမ္းေနပါတယ္ ... ... ...။

    ReplyDelete
  5. emayarKhinMarch 7, 2009 at 3:30 AM

    အုိး..ေနာက္ဆံုးမွပဲသိေတာ႕တယ္....
    အကုိကလြမ္းေကာင္းေနတာကုိး....
    ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္အကုိေရ....

    ReplyDelete
  6. လင္းဒီပMarch 7, 2009 at 3:37 AM

    ဖတ္လိုက္တဲ့လူပါ ေရာျပီး ေလလြင့္သြားတယ္....:P

    ReplyDelete
  7. mirrorMarch 7, 2009 at 3:51 AM

    လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရငတ္ေနရသည္။
    လမ္းစေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါ။
    တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္သြားေလမည္လား။

    ၾကိဳက္တယ္..အစ္ကုိ။တအားလႊတ္ၾကိဳက္မိေတာ့တယ္။
    အဲ့ေနရာေလး သံုးခ်င္တယ္။ညီမဂ်ီေတာ့ခ္မွာပါ..။
    ျဖစ္မလား။ျဖစ္ရင္ေတာ့ အဲ့ဒိမွာပဲ နာမည္ထည့္နည္းေလးပါ လာသင္ေပးပါဦး..း)

    ညီမ
    mirror

    ReplyDelete
  8. AnonymousMarch 7, 2009 at 6:10 AM

    ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း ဒီဘူတာပဲ.. (ဟိ.. တားတားေလး ေနာက္တာဦးငယ္..)
    :P

    ReplyDelete
  9. ေမ့သမီးMarch 7, 2009 at 6:12 AM

    လြမ္းေနတဲ့ကဗ်ာပဲ။ ေလလြင့္ေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ေၾသာ္ လြမ္းလို႕ေလလြင့္သြားတာလား။ :P

    ReplyDelete
  10. AnonymousMarch 7, 2009 at 6:14 AM

    ကိုယ္ပါ လိုက္လြင့္သြားတယ္ အစ္ကိုရာ။ တကယ္ပဲ..။ဖတ္စက မြန္းသလိုၾကပ္သလို.. အလယ္ပုိဒ္ေလာက္က်ေတာ့ ၾကည္ႏူးရ ေၾကကြဲရ..ေနာက္ေတာ့ ဆက္လြင့္ေမ်ာ.. ဒီကဗ်ာ..ဒီဒဏ္ရာကို လႈပ္ႏူိးသြားတယ္ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  11. AnonymousMarch 7, 2009 at 7:24 AM

    အစ္ကို...

    ကဗ်ာက ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး..ဆန္းသစ္ေနပါတယ္..။

    ပင္လယ္အေသထဲမွာ
    လြင့္ေမ်ာေနရရွာသူမ်ားအဖို႕
    ေရရွားသည့္ ေ၀ဒနာက
    လွလွပပ
    ဆိုးရြားေနၾကပါသည္။

    ေတြးရင္ေတြးသလိုနက္လို႔ရတဲ့
    အေၾကာင္းအရာေတြကိုေပးႏိုင္တာကိုက
    ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ရဲ႔ ဂုဏ္မဟုတ္လား..အစ္ကို

    ေလးေလးနက္နက္ခံစားသြားပါတယ္..

    ReplyDelete
  12. kayMarch 7, 2009 at 8:34 AM

    လူအားလံုးကိုယ္စား
    ခႏၶာကိုယ္မ်ားကို မုန္းမိေပသည္။

    သေဘာက်တယ္။
    ေနအံုး ကဗ်ာဆရာေတြကို လိုက္ေမးေနတာ။
    ေပ်ာ္ရင္ ကဗ်ာေတြကို ေမ့ေနၾကျပီ..မေပ်ာ္မွ (လြမ္းမွ) ကဗ်ာ ေတြစပ္ဖို႕ သတိရ တတ္ၾကသလား .. စိတ္၀င္စားစရာပဲ။ ကဗ်ာေတြလည္း သနားစရာပဲ။ း)

    ReplyDelete
  13. khin oo mayMarch 7, 2009 at 8:59 AM

    ဝတ္ထဳထက္ ကဗ်ာ နဲ႔စာ ကုိပိုၿကိုက္တယ္။ ပိုအားရတယ္။

    ReplyDelete
  14. အိုင္လြယ္ပန္March 7, 2009 at 12:32 PM

    တစ္မ်ိဳးေလးနဲ႔ေကာင္းတယ္ဗ်

    ReplyDelete
  15. ကုိေအာင္March 7, 2009 at 2:19 PM

    အကိုၾကီးကဗ်ာက အရမ္းေကာင္းပါတယ္။

    ReplyDelete
  16. Moe Cho ThinnMarch 7, 2009 at 4:28 PM

    ဟုတ္တယ္ အကိုေရ
    လြင္႔လြင္႔ေမ်ာေမ်ာ ေနေတာ႔မလို႔ပဲ..
    အခ်စ္ခ်ည္တိုင္ေလး ရွိလို႔သာပဲ။ :)

    ReplyDelete
  17. AnonymousMarch 7, 2009 at 6:10 PM

    မမ ခံစားသလိုပဲ သူငယ္တန္းဖတ္စာေလးနဲ႔တူလို႔ ဖတ္သူကို ကေလးျပန္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစားႏိုင္တယ္ေျပာရမယ္။

    ေနာက္ အိႏၵိယဘက္က နံမည္ႀကီးကဗ်ာရွည္ႀကီး တစ္ပုတ္ “မိုးတိမ္တမန္” ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔သြားဆင္တယ္။

    ဒါေပမယ့္ အဲေလာက္ႀကီးေတာ့ အဖဲြ႔အႏြဲ႔မမ်ားဘူး၊ အဲဒီတပုတ္ကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးစ နတ္သား တစ္ပါးကို တာ၀န္ပ်က္ကြက္မႈနဲ႔ နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပး ထားလို႔ သူ႔ခ်စ္သူကို တခ်ိန္လံုးမွန္းၿပီး ရာသီေတြ.. ျမစ္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ထပ္တူျပဳဖဲြ႔ထားတာပါ။

    (အဲဒီ ကဗ်ာဆရာ ဘယ္သူလဲလို႔ေတာ့ မေမးၾကနဲ႔ ေနာ္။ ေမ့သြားပီ၊ စာအုပ္ကလည္း ျပည္တြင္းမွာ က်န္ေနခဲ့တယ္။ မေျပာျပႏုိင္ဘူး)

    အဲဒီဟန္မ်ဳိးေလးကို ေတြ႔ရတာ ဒီတပုတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။

    ReplyDelete
  18. AnonymousMarch 7, 2009 at 7:38 PM

    aeinkhin ေရ.. အဲဒီကဗ်ာက ကဗ်ာ ဆရာၾကီး ရာဘင္ျဒာန္သ္တဂိုး ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ပါ.. ဘာသာျပန္သူ က ဆရာ ေမာင္မ်က္ရွင္ စာအုပ္အမည္က ေစတမန္မိုးတိမ္ တဲ့

    ReplyDelete
  19. AnonymousMarch 8, 2009 at 4:43 AM

    ဒီကဗ်ာေလးက ဆန္းတယ္ တစ္မ်ိဳးေလးနဲ႔ ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ေနရင္း ရုပ္လံုးေဖာ္ၾကည့္သြားတယ္ အဆံုးသတ္ေလးက လြမ္းတယ္ တူေမာင္လည္း လြမ္းတယ္ အန္ကယ္ း)

    ReplyDelete
  20. ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္March 8, 2009 at 11:43 PM

    အကိုေအာင္သာႀကီး....

    ကေလးဖတ္စာလိုေလး အသံထြက္ဖတ္မိေတာ့..
    ကဗ်ာထဲက စာသားေလးေတြက ပိုၿပီးအသက္ဝင္ လႈပ္ရွားလာတယ္...

    (((သာဓုေခၚေပးရန္ မလုိပါ။
    မုဒိတာပြားဖို႔သာ လိုအပ္ပါသည္။)))

    ဟုတ္တယ္အကို... အဲ့ဒီစိတ္ေလးေတြ ထားႏိုင္ေစခ်င္မိတယ္

    with love...

    ReplyDelete
  21. NangNyiMarch 12, 2009 at 3:28 AM

    သာဓုေခၚေပးရန္ မလိုပါ။
    မုဒိတာပြားဖို႕သာ လိုအပ္ပါသည္။
    မနာလိုသူမ်ား ၀င္မလာပါေစႏွင့္။

    အဲ့ဟာေလးႀကိဳက္မိ း) ..

    ReplyDelete

အမွတ္တရပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ထင္ျမင္တာေလးတခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္... စာမူခေလးလို ေပးခဲ့ရင္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ့မယ္ဗ်ား...