Sep 27, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၁၅)

“ခ်စ္သူ”

ငါ့နံရိုးတေခ်ာင္းေလ...
ငါ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း
ခဏခဏ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျပီး မၾကည့္ဘူး...
ငါ့ကို ခ်စ္ရံုပဲ ခ်စ္တယ္..
သည္လိုနဲ႕
သူ႕ေရွ႕မွာ ပံုခ်ပစ္လိုက္မိတယ္..
ငါ့ဘ၀ၾကီးတခုလံုး...
ခုေတာ့
သူ ျပံဳးေနတာ
ငါ ေတြ႕ခဲ့...


ATN

9 comments:

  1. လွ လိုက္တာ ကဗ်ာေလးက
    စြန္းထင္းေပမဲ့ လွပတဲ့ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ
    စြန္းထင္းမွုေလး ပါ

    ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ ရွင္

    ReplyDelete
  2. အခ်စ္အတြက္ စြန္းထင္းေနေစခဲ့တာပဲ။ ခ်စ္သူအျပံဳးက ေအးခ်မ္းပါတယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  3. ေရးတတ္လိုု္က္တာ။ ၾကည္ၾကည္ႏႈးႏႈးေလး

    ReplyDelete
  4. ကဗ်ာေလးထဲက အျပံဳးကို အျပင္မွာေတာင္ ေတြ႔လိုက္ရသလို ခံစားမိတယ္။

    ReplyDelete
  5. ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး ခ်စ္ရံုပဲခ်စ္တယ္ဆို လံုေလာက္ပါျပီ..... :)

    ခ်စ္ရတဲ့သူက ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ခ်စ္ေနရင္ပဲ ျပည့္စံုျပီေပါ့ေနာ....

    အစ္ကိုေရ ကဗ်ာေလး လာခံစားပါတယ္...ဖတ္ျပီး ျပံဳးမိပါရဲ့ :)

    ReplyDelete
  6. အင္း အခ်စ္စစ္ဆိုတာထင္တယ္ေနာ္

    ReplyDelete
  7. နံရိုးေလး ထာ၀ရျပံဳးႏိုင္ပါေစေနာ္။ လွလိုက္တဲ့ကဗ်ာ။

    ReplyDelete
  8. ကဗ်ာေလးလွတယ္။

    ဒါထက္ နံ႐ုိးဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ရွိခဲ့ပါသလဲ။ း-)

    ReplyDelete

အမွတ္တရပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ထင္ျမင္တာေလးတခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္... စာမူခေလးလို ေပးခဲ့ရင္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ့မယ္ဗ်ား...