Oct 1, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၁၆)

ဒဏ္ရာ

မလိုခ်င္ပဲ ရလာတဲ့ အရာ...
နာက်င္မႈကို သိေစတဲ့အရာ...
သူျပန္သြားခဲ့တာေတာင္
သူ႕ကို မေမ့ေအာင္ ေျခရာခ်န္ခဲ့တယ္...
ငါ့မွာသာ
အမာရြတ္ကေလးကို ပြတ္သပ္ရင္း က်န္ေနခဲ့...

ATN
at

4 comments:

  1. ခေရညိဳOctober 1, 2009 at 5:34 PM

    ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ဒဏ္ရာဆိုတာဘယ္သူမွမလိုခ်င္ဘူး
    သူျပန္သြားရင္လည္း အမာရြတ္ကေတာ့မလိုခ်င္လည္းယူရတာပဲ

    ReplyDelete
  2. Nge NaingOctober 1, 2009 at 5:36 PM

    အဲဒါေတာ့ အမွန္ပဲ ကၽြန္မ ၄ ႏွစ္သမီးအရြယ္က ေဆာ့ကစားၿပီး သစ္ငုတ္နဲ႔ ထိုးမိထားတဲ့ ေျခေတာက္က ဒဏ္ရာ အခုထိ မေပ်ာက္လို႔ ဒီဒဏ္ရာကို ေတြ႔တိုင္း ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူနဲ႔ ကစားၿပီး ဘယ္လိုခုန္ခ်လို႔ ရတဲ့ဒဏ္ရာဆိုတာ အခုထိ အျမဲသတိရေနတယ္။ ႏွလံုးသားမွာ ရတဲ့ဒဏ္ရာဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုဆိုးမွာေပါ့ေနာ့္။

    ReplyDelete
  3. ေႏြဆူးလကၤာOctober 2, 2009 at 6:24 AM

    ေျခရာေလး ခ်န္ခဲ႔ရင္ကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕က ေျခရာမခ်န္ပဲနဲ႔ကို ထြက္ေျပးသြားတတ္ၾကတယ္။

    ReplyDelete
  4. emayarKhinOctober 3, 2009 at 12:45 AM

    အဲဒီ တဘဝစာ
    ဒါဏ္ရာေတြနဲ႕..လူးလွိမ္႕....

    ReplyDelete

အမွတ္တရပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ထင္ျမင္တာေလးတခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္... စာမူခေလးလို ေပးခဲ့ရင္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ့မယ္ဗ်ား...