ဒီေန႕ က်ေနာ္ အလုပ္က ေစာေစာျပန္လာတယ္။ သားတေယာက္ကို ႏွစ္စဥ္ medical check-up အတြက္ ေဆးခန္း သြားပို႕ေပးရမွာမို႕။ ထမင္းစားေနရင္းနဲ႕ အြန္လိုင္းခဏေလး တက္လိုက္တယ္။ ဂ်ီေမးလ္ထဲမွာ မခင္မင္းေဇာ္ - အေကာင့္မွာ message တခု ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ရင္ထဲမွာ -ဒံုး- ကနဲ ျဖစ္သြား....
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ဘေလာ္ဂါ ကိုဖုိးေဇ တေယာက္ ဆံုးရွာၿပီ..
ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တာလဲ။ ရုတ္တရက္ၾကီး။ မခင္မင္းေဇာ္ကို အျဖစ္အပ်က္ေတြ လွမ္းေမးရင္း က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ ေၾကကြဲေနမိတယ္။
----------
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ က်ေနာ္ ရွိေနခဲ့စဥ္ အခ်ိန္ကာလမ်ားမွာ ေဒါင္းအိုးေ၀ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚက စာေရးသူေတြ ကဗ်ာဆရာေတြကို က်ေနာ္က လူခ်င္း ေတာ္ေတာ့ကို ေတြ႕ခ်င္ခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္ လူခ်င္းေတြ႕ခ်င္တဲ့သူေတြထဲမွာ ႏွင္းခါးမိုး၊ တိုက္ေမာင္း၊ ထက္မိုးနဲ႕ ပြင့္သစ္ (ကရိန္ကန္) လို႕ ေခၚၾကတဲ့ ကိုဖိုးေဇလည္း ပါတာေပါ့။ သူတို႕ စာေတြကို ဖတ္ရတယ္။ သူတို႕ ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရတယ္။ သူတို႕ ႏွလံုးသားေတြကို က်ေနာ္ ဆုပ္ကိုင္လို႕ရတယ္။ သူတို႕ အိပ္မက္ေတြက က်ေနာ့္ အိပ္မက္ေတြနဲ႕ ထပ္တူက်တယ္။ သူတို႕ အားမာန္ေတြက က်ေနာ့္ ေသြးေၾကာေတြထဲ စီးဆင္းတယ္။ သူတို႕ ရွဴတဲ့ေလေတြက က်ေနာ့္ အဆုပ္ထဲမွာ အျပည့္။ မွန္ထဲမွာ - သို႕မဟုတ္ - ေရျပင္တခုမွာ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ ျပန္ၾကည့္ရင္ သူတို႕ မ်က္ႏွာေတြကို က်ေနာ္ ျမင္ေနရတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အေျခအေန၊ အခ်ိန္ကာလနဲ႕ ေနရာေဒသေတြက လူေတြကို ေတြ႕ဆံုခြင့္ မေပးခဲ့ဘူး။
----------
အဲသည္လူေတြထဲမွာ က်ေနာ္ ပထမဆံုး ေတြ႕ခ်င္တာက
ႏွင္းခါးမိုး။ ေဒါင္းအိုးေ၀၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၂၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ၁၉၉၀-မွာ ပါခဲ့တဲ့
”အမွန္တရားအတြက္ အသက္စြန္႕ခဲ့တာမွာ
က်ေနာ္ဟာ အရင္ဆံုးလည္း မဟုတ္သလို
ေနာက္ဆံုးလည္း မဟုတ္ပါဘူး အေဖ”တဲ့...
အဲဒီ စာတေစာင္ကို ဖတ္ရင္း
၀ိညာဥ္ရဲ႕ တင္းေနတဲ့ၾကိဳးေတြအေပၚ
ငါ့ ဘ၀ကို တင္ခဲ့တာေပါ့..
-ဆိုတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ကဗ်ာကို ဖတ္ျပီး သူ႕ကို က်ေနာ္ အရမ္းေတြ႕ခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ သူ႕၀ိညာဥ္တင္းခဲ့တဲ့ ၾကိဳးေတြေပၚကို က်ေနာ့္ ဘ၀ကိုလည္း အတူတူ တင္ခဲ့တာေပါ့။ ခုေတာ့ သူက ေနာ္ေ၀မွာ။
----------
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ကိုတိုက္ေမာင္း။ ေဒါင္းအိုးေ၀တိုင္းမွာ သူ႕ကဗ်ာေတြ ပါတယ္။ သူ႕ကဗ်ာေတြက အားေကာင္းေမာင္းသန္။ ဆူဆူညံညံ၊ ထန္ထန္မာမာ၊ ေပါက္ေပါက္ကြဲကြဲ၊၊ ရဲရဲရင့္ရင့္။ သည္လိုနဲ႕ ေတာအုပ္ခင္ညိဳထဲမွာ ေဒါင္းအိုးေ၀ကတဆင့္ ကိုတိုက္ေမာင္းရဲ႕ မခင္သီကို က်ေနာ္ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။ အဲသလိုပဲ သူ႕ရဲ႕ - ပုရစ္ေတြ-ဆိုရင္ က်ေနာ္ အေတာ္ ႏွစ္ျခိဳက္ သေဘာက်ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေပါ့။ (သူက တိုက္ေမာင္း၊ ေကေကးဇံ၊ ရဲထိန္ - စတဲ့ ကေလာင္ေတြနဲ႕ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္)
ပုရစ္ေတြ
အသံနဲ႔ေပ်ာ္
ပုရစ္ေတြ ေအာ္ကာစဲ။
လူ႔အက်ဳိး သူမျဖည့္ႏိုင္ဘု။
ဟိုေ႐ႊ႕ထိုင္ ဒီခုန္ကူးနဲ႕
ၾကည္ႏူးကာ သံကုန္ဟဲေတာ့
နားညည္းတဲ့ပြဲ။ ။
(ကမၻာတ၀ွန္းလံုး႐ွိ အာသမားမ်ားအတြက္
တိုက္႐ိုက္ရည္ညြန္းသည္။)
ရဲထိန္
၂၈/၁၂/၈၈ ေတာင္ကုန္း အမွတ္ ၃
သည္လိုနဲ႕ ၁၉၉၅ ဧၿပီလ-၂၆ ရက္ေန႔မွာ ေတာအုပ္ခင္ညိဳထဲမွာပဲ ကိုတိုက္ေမာင္း က်ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ေတြ႕ခ်င္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က တပ္ရင္းမွဴးေကာင္းတေယာက္၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္၊ ကဗ်ာဆရာေကာင္းတေယာက္ က်ေနာ္ မေတြ႕လိုက္ရေတာ့ဘူး။
----------
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ကိုထက္မိုး။ သူ႕ကိုေတာ့ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းမို႕လို႕ လူခ်င္း မေတြ႕ခဲ့ဖူးေပမင့္ လူကို သိေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ႏွင္းခါးမိုး ေနာက္ျပီး ေျပာေျပာေနတဲ့ - ဗမာျပည္က မိုးၾကီး-၃ မိုး (ဆရာတင္မိုး၊ ႏွင္းခါးမိုး၊ ထက္မိုး) ဆိုတဲ့ အထဲက တတိယေျမာက္ မိုး - မို႕လို႕လည္း သူ႕ကို လူခ်င္းေတြ႕ခ်င္ေနတာ။
ျပီးေတာ့ ကလလတ (ကရင္နီျပည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူ႕လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဦး)နယ္ေျမထဲမွာ သူရွိေနတုန္း က်ေနာ့္ဆီ စာတိုေလးေတြ ပို႕ျပီး သူ ဆက္လာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ရရင္ အခြင့္အေရးရရင္ လူခ်င္းေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္း။ သည့္တိုင္ေအာင္ ကလလတနယ္ထဲ က်ေနာ္ ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့လည္း အခြင့္အေရး အေျခအေနမေပးလို႕ လူခ်င္း မေတြ႕ခဲ့လိုက္ရ။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ မၾကာခဏဆိုသလို ဖတ္ေနရ။ တပုဒ္ ဖတ္ရတိုင္းလည္း တပုဒ္ ၾကိဳက္ခဲ့ရ။ ေနာက္ေတာ့ ၂၀၀၄ အေက်ာ္မွာ သူ႕ သတင္းကို က်ေနာ္ၾကားရ။ ေတာအုပ္ညိဳမဲရဲ႕ အနက္ရိႈင္းဆံုးထဲ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကို ထည့္သြားခဲ့။ သူ႕ကို လူခ်င္းေတြ႕ဖို႕ အခြင့္အေရး - က်ေနာ့္မွာ ရာသက္ပန္ မဲ့သြားခဲ့။
----------
သည္လိုနဲ႕ က်ေနာ္ ဘေလာ့ စေရးတယ္။ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာမွာ။ ဘေလာ့ေရးရင္းနဲ႕မွ က်ေနာ္ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တဲ့ ပြင့္သစ္ (ကရိန္ကန္)ကို ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ျပန္ေတြ႕ရတယ္။ ကိုဖုိးေဇ ဆိုျပီး။ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရတယ္၊ စာေတြ ဖတ္ရတယ္။ က်ေနာ္ ၀မ္းသာခဲ့သေပါ့။ သို႕ေသာ္လည္း လူခ်င္းေတြ႕ဖို႕ကေတာ့ ေ၀လာေ၀းပါ့။ အိုး... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တေန႕ေန႕ေပါ့.. ေတြ႕ကို ေတြ႕ရမွာပဲ... စိတ္ထဲမွာ အဲလို ယံုၾကည္ေနတုန္း....
ျဗဳန္း... ဆို သတင္းဆိုးၾကီး က်ေနာ္ ၾကားလိုက္ရတယ္...
ပြင့္သစ္ေရ႕...ကိုဖိုးေဇေရ႕...ဂုရုေရ႕... ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ မေတြ႕ဖူးရပါပဲနဲ႕ က်ေနာ့္မွာ လြမ္းဆြတ္ေနရပါေပါ့။
အခုေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
အခုေတာ့ က်ေနာ္ေတြ႕ခ်င္ခဲ့တဲ့သူေတြအားလံုးကို
ဘယ္သူ႕ကိုမွ က်ေနာ္ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ေခတ္ႀကီးကိုမွ မတရားတာပါ လူေကာင္းေတြ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ ေစာရတာ မ်ားေန သလားေပါ႔၊ ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ႔ ထပ္တူ ေၾကကြဲတာကလြဲလို႔ ညံ႔တယ္ဘဲေျပာေျပာ အညတရ သူရဲေကာင္းေတြ အတြက္ အေလးေတာ႔ တခုတ္တရ ျပဳမိလိုက္တယ္ ... ဒူကဘာ
ReplyDelete၀မ္းနည္းတယ္.. တခုခုကုိ စိတ္နာမိတယ္။
ReplyDeleteကုိေအာင္သာငယ္လုိပါဘဲ။ က်ေနာ္လည္း သူ႕စာေတြကတဆင့္ ခင္မင္ခဲ့ရၿပီး ကဖုိးေဇနဲ႔ လူကိုယ္တုိင္ေတြ႕ဖူးခ်င္ခဲ့တာပါ။ ထုိင္းကုိ ေရာက္ရင္ သူနဲ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္။ အခုေတာ့…. ကုိယ့္ဖက္က လူေတြကေတာ့ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ဘဲကြာ….လုိ႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အဆုံးအ႐ႈံးႀကီးမားလွပါတယ္။
ReplyDeleteဝမ္းနည္းစရာဗ်ာ။ း-(
ReplyDeleteharr, what went wrong, ko Aung K?
ReplyDeletei was going to write to him.
i didn't know Ko Pho Zay is Guru.
his very first short-story that i read is called
"MAY MAY YAY THARR HLA HLA PA PA PHAR POVT". beautiful homesick writing!
you can ask SONESEAYAR to publush his works, i think.
BTW, ko Hnin Khar Moe ka 207 ka larr bya?
aye byar ta york twarr pyan pe!
A HISTORIC SALUTE TO THEM
Guru yay,
REST IN PEACE!
REST IN FREEDOM!
REST IN THE HISTORY!!!
ABSDF
ReplyDeleteAs a co-founder of ABSDF( ALL BURMA STUDENTS' DEMOCRATIC FRONT) I'd like to post this old one on its 20th birthday, 01/11/2008 because i don't have latest poem. It's called THE REVOLUTION RIVER. A SALUTE To All My Comrades Who Has Died And Who Are Sitll Struggling On Our Mainvein!!! KEEP FIGHTING!
THE REVOLUTION RIVER
Under the moonlight
Wild wide river running slide
There's temporary guerrilla camp
On the bushy river bank
A medic's busy at the clinic
The student warrior's ready to give birth
BIRTH- the accidental art of two lovers
THE BABY- the original part of new-comer
Dear the great freedom fighter,
Tonight, you have become my father
Tonight, she has become my mother
I know you have died at the front fine
Now she looks at me with tearful eyes
She cheers me up with a painful smiles
She gives you historic respectful salute
She promises you to keep fight for the truth
She said to me "You must travel, You must struggle"
"You must complete this juorney, You must gain the exact victory"
Dear Dad,
No funeral for you yet
No birth-ceremony for me yet
Until we are completely liberated
The river must go ahead
I WILL!!!
A'karikz Yannaing
THE SECOND SECOND
this one is my salute to GURU. from ayannaing.blogspot.com
အကုိေရ ထပ္တူ၀မ္းနည္းမိပါတယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteမျမင္ဖူး မသိဖူးေပမဲ႔ စိတ္ထိခိုက္မိပါတယ္ အကို။
ReplyDeleteတိုင္းျပည္ အတြက္ သားေကာင္းတစ္ဦး ေၾကြလြင့္ ခဲ့ရတဲ့ အတြက္ ဝမ္းနည္း စြာ ဦးညြတ္ အေလးျပဳ ပါတယ္ ဗ်ာ....။
ReplyDeleteko aung K,
ReplyDeletei dumped this poem at
your post about ko myo aung naing too!
sorry byar, if this is a mess on your page!
65 LIGHT-YEARS CHALLENGE
We don’t care of milky ways patrol
We don’t care of galaxy prison
We don’t care of sun-born troops
We don’t care of ironic abyss rules
We don’t care; we--just--don’t--care!!!
We are the truth-guiders of Burma
We are the patriotic burning stars
We are fighting to torch up the future
To build a new universe today & tomorrow
And to kick the Junta down into black holes!!!
FREE ALL THE POLITICAL PRISONERS RIGHT NOW!!!
A’karikz Yannaing
THE SECOND SECOND
ayannaing.blogspot.com
ၿဖစ္တာေတာ႔ၿဖစ္သြားခဲ႔ၿပီ အစ္ကိုေရ...
ReplyDeleteအစ္ကို႔ခံစားခ်က္ကို ၿပန္ခံစားၾကည္႔လိုက္တယ္....
ၷွႏွလံုးသား ကိုအညွစ္ခံထားရသလိုပဲ....
ဆိုးတယ္.....
အရမ္းကို စိတ္ထိခုိက္မိပါတယ္ အကုိၾကီးေရ။
ReplyDeleteကိုေအာင္သားငယ္..
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္သူကို မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္တဲ့လူေတြထဲကဆိုေတာ့ အသိတစ္ေယာက္ ကြယ္လြန္သြားသလိုခံစားရတယ္။ သူေရးတဲ့ ေတာထြက္တဲ့ေဆာင္းပါေတာ့ဖတ္္ၿပီးၾကိဳက္ဖူးတယ္။ သူမွန္းမသိခဲ့ဘူး။
ပုရစ္ေတြ ကဗ်ာကိုၾကိဳက္လို ့ ၿပန္ၿပီးတင္ခ်င္တယ္။
ကြန္မန္႕ေရးသြားၾကတဲ့ ဒူကဘာ၊ မပန္၊ ကိုေပါ၊ ညီငယ္ ေကာင္းကင္ကို၊ ဧကရာဇ္ရန္ႏိုင္၊ ေတာင္ေပၚသား၊ ညီမ ခ်ိဳသင္း၊ ညီငယ္ လင္းထက္၊ ညီငယ္ အိုင္လြယ္ပန္၊ ညီငယ္ ကိုေအာင္၊ ညီငယ္ ေတးမြန္ - အားလံုးကို ေက်းဇူးပါ။
ReplyDeleteA'karikz Yannaing - Don't be sorry. This is not a mess, but a compliment. And thanks a lot for your poem. It is very encouraging.