Sep 12, 2011

နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးမိေတာ့မယ္...
















တကယ္တမ္းမွာေတာ့...
ငါဟာ
ေလထုကို တိုးခြဲ ျဖတ္ထြက္သြားေနတဲ့
ေသနတ္က်ည္ဆန္တေတာင့္ပါ...

ငါ့ကို ပစ္ေဖါက္လိုက္ျပီဆိုေတာ့
ငါက ေနာက္ျပန္လွည့္လို႕ မရေတာ့ဘူးေလ...
ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႕သာ ငါ့ ျပကၡဒိန္...

ငါ့ ေမးခြန္း တခ်ိဳ႕က...

က်ည္ဆံတေတာင့္အျဖစ္
ငါက ဘယ္ေသနတ္ေျပာင္းရင္းထဲ...
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္
ေမာင္းသြင္း ခံထားခဲ့ရတာတဲ့လဲ...

အဲသည့္ ေသနတ္ကို
ဘယ္သူက...
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္
ေမာင္းတင္ပစ္ေဖါက္လိုက္ရတာတဲ့လဲ....

ငါက ဘယ္ပစ္မွတ္ကို
ဘာေၾကာင့္ သြားေရာက္ ထိမွန္ရမွာတဲ့လဲ...

atn
at

3 comments:

  1. စံပယ္ခ်ိဳSeptember 12, 2011 at 5:23 AM

    အဓိပၸါယ္ကုိေတာ႔ေသခ်ာမသိပါဘူး
    ဒါေပမယ္႔ အေရးအသား
    အေတြးအေခၚေတြ အရမ္းကုိျမင္႔တယ္
    အင္မတန္ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္
    ကဗ်ာခ်စ္သူ jasmine

    ReplyDelete
  2. sosegadoSeptember 12, 2011 at 5:54 AM

    မီးရႈးပန္းတဲ့ က်ည္ဆံမျဖစ္ဘုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္၊

    ReplyDelete
  3. ျမေသြးနီSeptember 12, 2011 at 8:04 PM

    က်ည္ဆံထည့္တာ... ဘယ္သူလဲ??
    ဒီေသနတ္ကို...ဘယ္သူပစ္လဲ??
    ပစ္မွတ္ကေရာ....ဘယ္မွာလဲ ???
    ႏွစ္သက္စြာ ဖတ္ခဲ့ပါတယ္...။

    ReplyDelete

အမွတ္တရပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ထင္ျမင္တာေလးတခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္... စာမူခေလးလို ေပးခဲ့ရင္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ့မယ္ဗ်ား...