ဘယ္အခ်ိန္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္...
အ၀တ္အစားအသစ္ေတြေအာက္မွာ...
ငါတို႕ဟာ ၀တ္လစ္စလစ္...
atn
Sep 10, 2013
Sep 7, 2013
ေလးေထာင့္ထဲမွာ ငါ ပိတ္မိေနေပါ့...
တကယ္ေတာ့... ငါဟာ... ၾကယ္ေတြကို မာလိန္မွဴး-ခဲ့တဲ့ ေကာင္ပါ...
လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ၾကသူခ်င္း ဆရာတင္ခံရေတာ့... တမိုးလံုး ေဖ်ာက္ဆိတ္နဲ႕... အိပ္ယာ၀င္ခဲ့...
ခုေတာ့... ေကာင္းကင္မွာ... ေန.. လ... ေတြ... ကြယ္ေစ... သီခ်င္းတပုဒ္ကို... ဆိုရင္း...
တိတ္တိတ္ကေလး... ေနေနတယ္... ...
ေန-ဟာ... ေနတလံုးလို... ေ၀ေနယ်ေတြအားလံုးကို... ျပံဳးျပေနသလိုလိုနဲ႕...
အဲ့သည့္ ဘုရားေစာင္းတန္း အိုအိုၾကီးေတြကို စိတ္လိုလက္ရ စြန္႕ပစ္ခဲ့တယ္...
တနဂၤေႏြေန႕က ခူးဆြတ္ခဲ့တဲ့... အျဖဴေရာင္ ေငြပန္းတခ်ိဳ႕ကို...
အဂၤါေထာင့္ကပန္းအိုးထဲ... လူၾကံဳပါးျပီး ထိုးထည့္ခဲ့တယ္...
ငါ့ နကၡတ္ေတြ အေၾကာင္း... ဘာမွ မစဥ္းစားဘူး...
သုနကၡေတြ နံၾကားထဲကိုသာ... ဓါးတေခ်ာင္းစီ ထိုးထည့္ခဲ့တယ္...
ေသာ့ေပါက္ထဲ ေသာ့တေခ်ာင္းစီ လွည့္ဖြင့္သလို... အပါယ္တံခါးပြင့္ျပီလား...
အလင္းတန္းေတြကို ျမဴမႈန္ေတြၾကားထဲ ျမင္ျပီလား... အိဒိေယာ့တို႕...
တကယ္ေတာ့ ... တီးခတ္သြားတဲ့ ဗံုသံဟာ ဘာမွ် မဟုတ္ဘူး...
ကိုယ့္အသံကို ကိုယ္ျပန္ၾကားရတဲ့ ပဲ့တင္သံ...
သင္ဟာ... အခ်ိန္မေရြး... ကၽြန္ုပ္ကို ျပန္အမ္းလို႕ရတယ္...
ေနာက္တေန႕မနက္မွာေတာ့...
ေနာက္တေန႕မနက္ကို ငါေတြ႕ရမယ္လို႕ ယံုၾကည္ေနေသးတယ္...
(atn)
ကမၻာစစ္
တခ်ိဳ႕က ရြက္လႊင့္တယ္...
က်ေနာ္က စြန္လႊတ္တယ္...
ပင္လယ္ေတြက သူတို႕ နဂိုရ္အတိုင္း...
ကြင္းျပင္က်ယ္ေတြက အဆံုးအစမဲ့...
က်ေနာ့္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ
ယုန္ကေလးေတြကို တံဆိပ္ကပ္ခဲ့မိတာသာ
က်ေနာ့္ အားနည္းခ်က္...
(atn)
Sep 6, 2013
စြန္လႊတ္သူ
စမ္းေခ်ာင္းေလး တစင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္…
ငါ့ ဆံပင္ေတြြ ရွည္လာတာပဲ အဖတ္တင္တယ္…
ပင္လယ္ကမ္းေျခက အုန္းပင္ေလး တပင္ကို မနာလိုျဖစ္ခဲ့တယ္
ငါ့ (လ)ကေလးကို ပုခံုးထက္မွာ ငါလည္း တင္ထားခ်င္တာေပါ့…
ေဟာ့သည့္ ၾကယ္ငါးကေလးကို ပင္လယ္ထဲ ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္…
ငါ့ စူဠလိပ္ကေလးကိုလည္း ေရထဲ လႊတ္ေပးပါ… ေမ…
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ငါ့ မုတ္ဆိတ္ေတြကို ငါ ရိတ္ရင္း
ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႕ တဲငယ္ေလး-သီခ်င္းကို ဆိုေနမိ…
မသက္ဆိုင္မႈေတြနဲ႕ပဲ… တံတားေတြ လမ္းေတြ ထိုးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ…
ငါက အသက္အာမခံ ေရာင္းေနမိသူျဖစ္ႏိုင္တယ္…
စြန္ကေလးတေကာင္ကို လႊတ္ခဲ့မိျပီ...
ၾကိဳးျဖတ္သူက … ငါျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား… ကေလးေလးရဲ႕…
မင့္စြန္ကေလး… ေလမွာ ၀ဲေနတုန္း...
ေျဖပါ့…
(atn)
Sep 5, 2013
ဖက္ဖူးေရာင္ ေမာ္ဒန္ အလြမ္း
စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲမယ္ သစ္ရြက္ေျခာက္ တခ်ိဳ႕ ၀ဲလည္ေမ်ာပါသြားၾက…
အေရာင္ေျပာင္းေနတဲ့့ ေတာအုပ္အထက္မွာ ပ်ံလႊားငွက္ေတြ ေလလြင့္ေန…
လြင္ျပင္ေလးတခုထဲမွာေတာ့ သိုးမည္းေတြ စားက်က္ရွာေဖြေနၾကပံု…
ေနပြင့္ခြင့္မရတဲ့ ေကာင္းကင္ယံမွာ သက္တံေတြလည္း မျမင္ရ…
ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚကိုတက္လာတဲ့ ေလျပည္ကလည္း မ်က္ေစ့ေတြလည္လို႕…
ဟိုးေတာင္တန္းေတြဆီက ဂူၾကီးတခုမွာေတာ့…
ကမၻာဦးလူေတြ (မီး)ကို စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကျပီ…
က်ဳပ္လား…
က်ဳပ္လည္း (မီး)ကို ေတြ႕ရွိခဲ့တာေပါ့…
(atn)
Aug 31, 2013
Blog day post
August 31, 2013 6:44 am
တခါတခါေတာ့… အတိတ္ဆိုတာ ျပန္ေတြးရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္… သည္လိုဆိုလိုက္လို႕… အတိတ္တိုင္းဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္လို႕ မဆိုလိုပါ… ေၾကကြဲစရာ… စိတ္ဆင္းရဲစရာ အတိတ္ေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ… က်ေနာ္ ေယဘုယ်ေျပာေနတာကေတာ့ လူတိုင္း သတိတရ ျဖစ္ေနမယ့္ အတိတ္-ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြပဲ ျဖစ္မယ္လို႕ ယံုၾကည္လို႕ပါ… က်ေနာ္ မွားရင္လည္း မွားႏိုင္ပါတယ္… သို႕ေသာ္လည္း… က်ေနာ္နဲ႕ သေဘာမွ်မယ့္လူ… က်ေနာ့္ အဆိုကို အားပါးတရ ေထာက္ခံအားေပးမယ့္သူေတြလည္း တခ်ိဳ႕တေလေတာ့ ရွိေနလိမ့္ဦးမယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနပါေသးတယ္… ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိတ္ကာလေတြကိုပဲ… လူေတြ တမ္းတမွာပါ… ေၾကကြဲစရာ… စိတ္ညစ္ျငဴးစရာ အတိတ္ကာလေတြကို တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မယ့္လူ ဘယ္လိုလူတေယာက္ ရွိဦးမလဲ… အဲ့ဒါဟာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပဲ
က်ေနာ္ ဘေလာ့စေရးေတာ့… ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ… … သည္အေၾကာင္းကို ပို႕စ္တခုအေနနဲ႕လည္း ေရးဖူးတယ္ ထင္တယ္… က်ေနာ္ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး… အသက္ေတြက ၾကီးလာျပီဆိုေတာ့ အယ္လ္ဇိုင္းမားေတြလည္း က်ေနာ္ ရေနျပီလား မသိေတာ့…
မွတ္မိေနေသးတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၁ အထိ သံုးႏွစ္ ဆက္တိုက္ ဘေလာ့ကို ထဲထဲ၀င္ အားသြန္ခြန္စိုက္ က်ေနာ္ ေရးလိုက္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ သတိရတယ္…
အဲ့သည္ကာလေတြ ထဲမယ္… ဘေလာ့ေရးရင္း… ဘေလာ္ဂါမ်ိဳးစံုနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမိသေပါ့ေလ… ခု… က်ေနာ့္ကို အဲ့သည္ ဘေလာ္ဂင္းအေၾကာင္းေရးဖို႕တဂ္တဲ့ ၾဆာ-ရန္ေအာင္-တို႕လို ဘေလာ့-စေလစဗ်စ္သီးေတြဟာ အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက မင္းသားၾကီးေတြေပါ့…
ၾဆာရန္ေအာင္ကို ေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္… (အင္း… အဲ့သလို ေရးရင္းနဲ႕ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမကို သြားျပီး သတိရတယ္…) ၾဆာရန္ေအာင္ရဲ႕ဒါ့ပံုကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ျဖဴျဖဴလြလြ မည္းမည္းပုရြ… ဘေလာဂါေတြဆိုတာ… ဒါ့ပံုတင္ပါ… ဒါ့ပံုတင္ပါနဲ႕ေပါ့… (အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းကေျပာပါတယ္…) ကိုယ္ေတြရဲ႕ ၾဆာ-ရန္ေအာင္ကလည္း ေသြးၾကီးပါ့… သူ႕ပံုကို ဘယ္တင္ လိမ့္မလဲ…
ထို႕အတူ… ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး… မမကြမ္းကလည္း… က်ား-က်ား-မ-မ-တို႕ အသည္းစြဲ… သူ႕ဘာသာေရးခ်င္ရာေရး… ကြန္မန္႕ေပါင္း ေသာင္းႏွစ္ေထာင္…ရတယ္… အဲ့သလို… အဲ့သလို…
က်ေနာ္လား…
က်ေနာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူး… ကဗ်ာေလး တပုဒ္စ- ႏွစ္ပုဒ္စေရးျပီး… အြန္လိုင္းတက္လာခဲ့တဲ့ေကာင္… ဘယ္လို ဘယ္အေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္မသိ… က်ေနာ္နဲ႕ ေလေပးေျဖာင့္မိတဲ့ထဲမယ္… အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ စေလစပ်စ္သီးေတြ ပါခဲ့တာေပါ့…
ပန္ဒိုရာ၊ ေကသြယ္၊ ခင္ဦးေမ၊ ၀ီရွီမီ၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ကိုေပါ (က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ျဖစ္တယ္)၊ သက္ေ၀၊ ခင္မင္းေဇာ္၊ ရန္ေအာင္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ မွဴးဒါရီ၊ လင္းထက္၊ မ်ိဳး၀င္းေဇာ္၊ ကမာပုလဲ၊ အိျႏၵာ၊ မေနာ္ဟရီ၊ လင္းဒီပ၊ အေတြးတိမ္တိုက္… စသည္ျဖင့္ေပါ့… စာရင္းလုပ္ရရင္ လူေတြ ရာခ်ီမယ္… (နံမည္တခ်ိဳ႕တေလ က်န္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ကို အျပစ္တင္ၾကပါ)
ဘေလာ့ေရးခ်ိန္တုန္းက အဲ့သည္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို သတိရပါတယ္…
ခုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ေရးတာကို ရပ္ထားလိုက္ေတာ့… တခ်ိဳ႕တေလကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ျပန္ေတြ႕တယ္… တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဘယ္ေနရာမွာမွကို ျပန္မေတြ႕ေတာ့ဘူး… (ဥပမာ- ကိုေမာင္ရင္)
သို႕ေသာ္လည္း…ဒါကိုကလည္း… က်ေနာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႕… က်ေနာ္ ယူဆတယ္…. (ကိုေမာင္ရင္) ဟာ ဦးနာေအာက္-ပို႕စ္ေတြေရးျပီး ေပ်ာက္သြားေပမယ့္… တေနရာရာမွာေတာ့ သူ ျပန္ေပၚလာႏိုင္ေသးတယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနေသးတယ္…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ဘေလာ့ေတြ သိပ္ ေခတ္မစားေတာ့ေပမယ့္… ဘေလာ္ဂါေတြဟာ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေနရာယူျပီးၾကပါျပီ… ဘေလာ့ေတြအစား… ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕နုတ္စ္ေတြကိုပဲ ဖတ္ၾကပါစို႕လား…
(atn)
က်ေနာ္ ဘေလာ့စေရးေတာ့… ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ… … သည္အေၾကာင္းကို ပို႕စ္တခုအေနနဲ႕လည္း ေရးဖူးတယ္ ထင္တယ္… က်ေနာ္ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး… အသက္ေတြက ၾကီးလာျပီဆိုေတာ့ အယ္လ္ဇိုင္းမားေတြလည္း က်ေနာ္ ရေနျပီလား မသိေတာ့…
မွတ္မိေနေသးတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၁ အထိ သံုးႏွစ္ ဆက္တိုက္ ဘေလာ့ကို ထဲထဲ၀င္ အားသြန္ခြန္စိုက္ က်ေနာ္ ေရးလိုက္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ သတိရတယ္…
အဲ့သည္ကာလေတြ ထဲမယ္… ဘေလာ့ေရးရင္း… ဘေလာ္ဂါမ်ိဳးစံုနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမိသေပါ့ေလ… ခု… က်ေနာ့္ကို အဲ့သည္ ဘေလာ္ဂင္းအေၾကာင္းေရးဖို႕တဂ္တဲ့ ၾဆာ-ရန္ေအာင္-တို႕လို ဘေလာ့-စေလစဗ်စ္သီးေတြဟာ အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက မင္းသားၾကီးေတြေပါ့…
ၾဆာရန္ေအာင္ကို ေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္… (အင္း… အဲ့သလို ေရးရင္းနဲ႕ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမကို သြားျပီး သတိရတယ္…) ၾဆာရန္ေအာင္ရဲ႕ဒါ့ပံုကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ျဖဴျဖဴလြလြ မည္းမည္းပုရြ… ဘေလာဂါေတြဆိုတာ… ဒါ့ပံုတင္ပါ… ဒါ့ပံုတင္ပါနဲ႕ေပါ့… (အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းကေျပာပါတယ္…) ကိုယ္ေတြရဲ႕ ၾဆာ-ရန္ေအာင္ကလည္း ေသြးၾကီးပါ့… သူ႕ပံုကို ဘယ္တင္ လိမ့္မလဲ…
ထို႕အတူ… ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး… မမကြမ္းကလည္း… က်ား-က်ား-မ-မ-တို႕ အသည္းစြဲ… သူ႕ဘာသာေရးခ်င္ရာေရး… ကြန္မန္႕ေပါင္း ေသာင္းႏွစ္ေထာင္…ရတယ္… အဲ့သလို… အဲ့သလို…
က်ေနာ္လား…
က်ေနာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူး… ကဗ်ာေလး တပုဒ္စ- ႏွစ္ပုဒ္စေရးျပီး… အြန္လိုင္းတက္လာခဲ့တဲ့ေကာင္… ဘယ္လို ဘယ္အေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္မသိ… က်ေနာ္နဲ႕ ေလေပးေျဖာင့္မိတဲ့ထဲမယ္… အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ စေလစပ်စ္သီးေတြ ပါခဲ့တာေပါ့…
ပန္ဒိုရာ၊ ေကသြယ္၊ ခင္ဦးေမ၊ ၀ီရွီမီ၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ကိုေပါ (က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ျဖစ္တယ္)၊ သက္ေ၀၊ ခင္မင္းေဇာ္၊ ရန္ေအာင္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ မွဴးဒါရီ၊ လင္းထက္၊ မ်ိဳး၀င္းေဇာ္၊ ကမာပုလဲ၊ အိျႏၵာ၊ မေနာ္ဟရီ၊ လင္းဒီပ၊ အေတြးတိမ္တိုက္… စသည္ျဖင့္ေပါ့… စာရင္းလုပ္ရရင္ လူေတြ ရာခ်ီမယ္… (နံမည္တခ်ိဳ႕တေလ က်န္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ကို အျပစ္တင္ၾကပါ)
ဘေလာ့ေရးခ်ိန္တုန္းက အဲ့သည္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို သတိရပါတယ္…
ခုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ေရးတာကို ရပ္ထားလိုက္ေတာ့… တခ်ိဳ႕တေလကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ျပန္ေတြ႕တယ္… တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဘယ္ေနရာမွာမွကို ျပန္မေတြ႕ေတာ့ဘူး… (ဥပမာ- ကိုေမာင္ရင္)
သို႕ေသာ္လည္း…ဒါကိုကလည္း… က်ေနာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႕… က်ေနာ္ ယူဆတယ္…. (ကိုေမာင္ရင္) ဟာ ဦးနာေအာက္-ပို႕စ္ေတြေရးျပီး ေပ်ာက္သြားေပမယ့္… တေနရာရာမွာေတာ့ သူ ျပန္ေပၚလာႏိုင္ေသးတယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနေသးတယ္…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ဘေလာ့ေတြ သိပ္ ေခတ္မစားေတာ့ေပမယ့္… ဘေလာ္ဂါေတြဟာ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေနရာယူျပီးၾကပါျပီ… ဘေလာ့ေတြအစား… ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕နုတ္စ္ေတြကိုပဲ ဖတ္ၾကပါစို႕လား…
(atn)
Aug 18, 2013
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ဖတ္စရာ ရွိတာေတြ ဖတ္ျပီးရင္ ကဗ်ာ တပုဒ္ ေရးမယ္…
ညေကာင္းကင္ထဲ တိမ္ေတြ လႈပ္ေနတယ္…
လ-ငပုပ္ဖမ္းထားတဲ့ ကမၻာၾကီးကိုပဲ နဖားၾကိဳးထိုးလို႕… ဖုတ္သြင္းရထား လွည္းလမ္း လြဲခဲ့ပံု…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ကံၾကမၼာနဲ႕ ေရာေၾကာ္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲ… ပုရြက္ဆိတ္အံုထဲ ပစ္ေကၽြးလိုက္တယ္…
ပင္လယ္ထဲ လက္ပစ္ကူးေနသမွ် အားလံုးဟာ ျမစ္ေတြခ်ည့္သက္သက္…
ေတာင္တန္းေတြနဲ႕ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေကာင္းကင္လည္း အသည္းေတြ ကြဲလို႕…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
အက်ၤ ီအသစ္ဆို ၾကယ္သီးတပ္မ၀တ္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕… အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့ အခူးစတစ္ ဂစ္တာတလံုး…
ရင္ဆို႕ဖြယ္ရာ အေရးအသားေတြ ကိုယ္ရံု ခ်ဳပ္လုပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာ တခု…
အုိင္-ဖုန္းေတြ မလို… အိုင္-ေပါ့ေတြ မလို… အိုင္ပက္စရာ အိုင္တအိုင္ပဲ လိုတဲ့… အိုင္-ကိုယ္တိုင္…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚေျပးေနတဲ့ ကားေတြကို မနာလိုဘူး… ငါ့ စက္ဘီးကေလး ျပန္ေပးပါ…
ဘီးနံပတ္-အိုေက သံုည တစ္ႏွစ္ႏွစ္-အယ္လ္… လြမ္းတယ္-ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကို ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္လို႕...
ႏွလံုးသားအိုၾကီး ျငည္းျငဴေနပံုရဲ႕ အသံဟာ... မယ္လန္ခိုလီ ျဖစ္ေနတယ္…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ… ဦးတည္ရာမဲ့ ပ်ံသန္းခဲ့တဲ့ တိမ္တအုပ္ဟာ… မိုးခ်ဳပ္သြားမွာ မေၾကာက္ဘူး…
တေယာ တလက္ကို… ေသာၾကာေန႕ ညေနခင္းလို ထိုးပစ္ခဲ့တဲ့ လ-တစင္းဟာ…
ေနမင္းဆီ ျပန္လာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး… ေသခ်ာတယ္…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
အနက္ေရာင္ ခန္းဆီးေတြၾကားထဲမွာ သာလိကာ ႏွစ္ေကာင္ကို ခ်ိတ္ ပစ္လိုက္တယ္…
ပန္းမပြင့္တဲ့ ဥယ်ာဥ္မွာ… ငါ့ ကလပ္စစ္ခယ္-ဂစ္တာၾကိဳး ေျခာက္ေခ်ာင္းကို တပ္ထားမယ္…
ေကာင္းကင္ဘံု အ၀မွာ… ငရဲပန္းတခ်ိဳ႕ ပြင့္သည့္တိုင္… အဘယ္သူမွ် မတို႕ရ မထိရ…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြကို မဖြင့္ဘူး… တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ေသာ့ေတြကိုပဲ သိမ္းထားမယ္…
ေသဒဏ္က်ထားတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္လို ဘ၀-ဆိုေတာ့လည္း… ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ေတြပဲ မ်ားတယ္…
အစပ္အဟပ္မတည့္ ေန႕ရက္ေတြထဲ… ဆံပင္ေတြ မြဲေျခာက္က်ဲပါးလာၾကတဲ့လမ္းမမ်ား ေကာက္ေကြးလို႕…
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ဒက္သ္မက္တယ္-ေတြ နားေထာင္ျပီး… မေသတဲ့ ေသမင္းကို… မေသမခ်င္း သတ္ပစ္လိုက္တယ္…
ဟိုးအေ၀းက ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေခါင္းတလားမွာ… သံမႈို ရွစ္ေခ်ာင္း ရိုက္ထားတာ အဓိပၸါယ္ မရွိဘူး…
ရွစ္…. သည္လဟာ တႏွစ္ရဲ႕ ရွစ္လေျမာက္-လပဲ… ၾသဂတ္စ္-လ… ရွစ္-----
သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ရွစ္… ရွစ္… ရွစ္… ရွစ္…
(atn)
Jun 18, 2013
အတိတ္ေမ့ေရာဂါ
အျမဲစိမ္းေတာအုပ္တခုထဲ ေရအခါခါ ခ်ိဳးခဲ့ဖူးတဲ့ ျမစ္ကလည္း တခစ္ခစ္ သေဘာက်...
သင္းကြဲတိမ္တိုက္ လွလွေတြနဲ႕ အေဖာ္ရခဲ့ အထီးက်န္ပင္လယ္ေတြက သူတို႕ကို ထိေတြ႕ ကိုင္တြယ္ခြင့္ မရ...
ေခါင္းမာလြန္းတဲ့ေတာင္တန္းေတြလို သန္႕စင္ရွားပါး ေမတၱာတရားကလည္း တြန္႕ေခါက္ ေရြ႕လ်ား...
ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး ကတိေပးထားတဲ့ မနက္ဖန္ဟာ ပုန္းကြယ္ ကိုယ္ေယာင္ ေဖ်ာက္...
ခါးက်ိဳးေန ပစၥဳပၸန္ တေယာက္ကေတာ့ မေန႕တေန႕ကို ဆဲလို႕ ဆိုလို႕ ေအာ္ဟစ္သြား...
နဂါးေခါင္းမပါတဲ့ ျပကၡဒိန္တခ်ပ္သာ ေျမြေဟာက္တေကာင္လို ပါးျပင္း ေထာင္...
သေဘၤာေမွာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးတပင္ကလည္း ဖဲၾကိဳးအ၀ါေတြ ကိုယ္မွာ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ရင္း...
ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး ေမွာင္တဲ့ မနက္က မမၼီ မမေတြလို က်ပ္စည္း...
အသက္ရွဴမ၀ပါဘူးဆိုမွ ေက်ာက္မီးေသြးမိုင္း ျပိဳက်ခဲ့တဲ့ေတာင္အလံုးတိုင္း ငိုလို႕ ရိႈက္...
ကမ္း မကပ္လိုက္ဖူးတဲ့ သမုဒၵရာတစင္းလို လမင္းကလည္း ကမၻာေျမကို တမ္းတေနရရွာ...
ငါ့မွာသာ ...
Jun 16, 2013
တံခါးေခါက္သံ...
အိမ္လြမ္းေနတဲ့ ေတာင္တန္းၾကီး...
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေက်ာ္လႊားတက္လိုက္ေတာ့
တိမ္လႊမ္းေနတဲ့ ေတာင္တန္းေလးမ်ား
မ်က္ေစ့ တဆံုးတလ်ား တြန္႕ေခါက္ ေၾကကြဲ နာက်င္လို႕...
ေနာက္လွည့္ျပန္တာ မဟုတ္ဘူး... သံလိုက္အိမ္ေျမာင္ မွားေနတာ...
လမ္းလြဲသြားတာ မဟုတ္ဘူး... ေနမုန္တိုင္းေတြ တိုက္ေနတာ...
လက္ေလွ်ာ့ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး... ၀င္ရိုးစြန္းေတြ ေစာင္းေနတာ...
ရံႈးနိမ့္သြားတာ မဟုတ္ဘူး... ေျခကုန္လက္ပမ္း က်ေနတာ...
ဘူတာမဲ့တာ မဟုတ္ဘူး... ရထားသံလမ္း ေပ်ာက္ေနတာ...
ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ အစြမ္းကုန္ တူးဆြထားတဲ့ ျမစ္ဟာ
ပင္လယ္ေသထဲမွာပဲ လွလွပပ ဖူးပြင့္သြားေတာ့တယ္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...
အေမ့ အိမ္တံခါးေလးကို အသံမျမည္သြားေအာင္ ဖြင့္လိုတဲ့ လက္ေတြဟာ
ေနာက္က်ျခင္း နွင္းစက္ေတြနဲ႕အတူ တုန္ရီလို႕...
အေမ မရွိေတာ့ျပီျဖစ္တဲ့ အိမ္ကို
ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္မို႕က်ေနာ္တို႕ ျပန္ေရာက္သြားၾကပါလိမ့္...
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕လက္ေခါက္ကေလးေတြ
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ေလထုထဲမွာ ရပ္တန္႕ေအးခဲရင္း... ....
atn
Jan 15, 2013
အူသံရွည္ ေန႕စြဲမ်ား (၂)
မေ၀းရဲဘူး-ဆိုတဲ့ လမ္းဟာ
အေရွ႕ဖက္ကမ္းေျခကို လြင့္စင္ထြက္သြားတဲ့
အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခရဲ႕ ေၾကကြဲ ညေန...
ၾကိဳးေပးခံထားရတဲ့ မနက္ဖန္ဟာ
အိပ္မက္ေလးတခုကို ဆာေလာင္လို႕...
တမ္းတျခင္းေတာင္ကုန္းေလးတခုေပၚမွာေတာ့
ေအးစက္မႈမ်ားက ေမးခြန္းတခုကို ေမးေလရဲ႕..
.ႏွင္းေတြ ဘာလို႕ က်ခဲ့ၾကရတာလဲ-တဲ့...
အဲသည့္ ေတာအုပ္ထဲမွာ
ေနေရာင္ကို ေထာင္ဖမ္းရင္း
ကိုယ္တိုင္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လတစင္းရွိရဲ႕..
.ေန႕ေတြနဲ႕ အေၾကြေစ့ေတြကို
မွားယြင္း ေရတြက္ေနတဲ့ ငွက္တေကာင္ကလည္း...
အဲသည့္ ေတာအုပ္ထဲမွာ
အေတာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕ မရပ္မနား...
ခ်စ္သူရွိရာ သြားခ်င္ေနေသးတယ္...
မိုးခ်ဳပ္ျပီ-ဆိုတဲ့လက္မွတ္ကို
အိပ္ကပ္မွားထည့္ထားတဲ့ မနက္ခင္းကေတာ့
ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနပံုနဲ႕
ေခါင္းငိုက္စိုက္...
မိုက္မဲမႈတိုင္းရဲ႕တံဆိပ္ေတြဟာ
အနက္ေရာင္ေတြနဲ႕ပဲ ပံုႏွိပ္ထားတာကလည္း ထူးဆန္းတယ္...
ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဂစ္တာတလံုးအတြက္
တေယာတလက္က ငိုေၾကြးေနစရာ
ဘာအေၾကာင္းမွကို မရွိ...
မနက္ခင္းေတြကို တက္နင္းသြားလည္း ရပါတယ္-ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထားတဲ့ ညကို
မနက္ခင္းတခ်ိဳ႕က ေခါင္းရိုက္ခြဲဖို႕ လူစုတယ္...
သည္လိုပါပဲ...
က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္တခုထဲမွာေတာ့
အဲ့သလို ရုတ္ရုတ္သည္းသည္းေတြပဲ ရွိတယ္...
အစကေန ျပန္ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္
အဆံုးကေန ျပန္ေကာက္ရမယ္...
အာရံုေနာက္ေနတဲ့ ၀ံပုေလြတေကာင္ အူသလိုမ်ိဳး
ကဗ်ာတပုဒ္ အူတယ္...
ခြင့္လႊတ္ပါ...
အဲ့သည့္ ကဗ်ာကို ေအာင္သာငယ္ ေရးတာပါ...
atn
Subscribe to:
Posts (Atom)