ျပိဳက်ဖူးမွပဲ ဘယ္လိုျပန္တည္ေဆာက္ရတာလဲ သိမယ္...
က်ေနာ့္ ကမ္းေျခေလးမွာ အုန္းပင္ေလး တပင္ေတာင္ မရွိဘူး...
ပင္လယ္ထဲ ပ်က္က်သြားရတဲ့ အဲ့သည္ေလယာဥ္ေလးတစင္းဟာ က်ေနာ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ... ေမေမ...
ေန႕ေတြကို ဘယ္လို ေရတြက္တြက္ သံုးရာေျခာက္ဆယ့္ငါးရက္ပဲ ရွိတာ ဘာေၾကာင့္လဲ...
ကမၻာၾကီးကို သံုည ဒီဂရီနဲ႕ လည္ေစလိုစိတ္ က်ေနာ့္မယ္ မရွိဘူး...
ေျမာက္ျပန္ေလေတြ ဓါးသြားလို ေအးစက္စူးရွေနတာ မုန္းတယ္...
ဘာျမဴဒါၾတိဂံထဲ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေပ်ာက္ဆံုး မသြားရတာလဲ...
အိမ္ေရွ႕ကလမ္းမွာ ကားေတြ အသြားအလာ မ်ားလြန္းေနတာ က်ေနာ္ မၾကိဳက္ဘူး... လမ္းကူးရခက္ခဲလို႕...
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ စစ္ကားေတြပဲ ၾကည့္မိတာ ခုတေလာ က်ေနာ္ ပစ္ခ်င္ ခတ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနလို႕ပါ...
မေသႏိုင္ေသးသမွ် ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ ရွဴေနရတာ ဘ၀ရဲ႕ အၾကီးမားဆံုး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ပါ...
တျခားလူတေယာက္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ဖို႕ အင္တာပရက္တာ လုပ္ေပးရတဲ့ က်ေနာ့္ကို ဘယ္သူက အင္တာပရက္တာလုပ္ေပးမွာလဲ...
ေမတၱာထားၾကဖို႕ တရားေဟာေနတဲ့ သင္းအုပ္ဆရာကို က်ေနာ္ ေမတၱာ မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး...
အသက္ၾကီးလာေတာ့ အတၱပိုၾကီးလာတာ အမွန္ပဲ... ဘယ္သူ႕မွ ေစာက္ဂရုမစိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ဆံပင္ေတြ ရွည္လာသလိုသာ အသက္ေတြ ရွည္လာရင္ က်ေနာ္တို႕ ဒုကၡေတြက ပိုၾကီးမယ္...
လက္သည္းေတြ ညွပ္ရတာကို မၾကိဳက္ဘူး.... မုတ္ဆိတ္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ ရိတ္ရတာလည္း စိတ္ညစ္တယ္...
စာတိုက္ပံုးထဲ ေရာက္လာတဲ့ အေၾကြးေတာင္းစာေတြကို အမိႈက္ပံုးထဲပဲ ပစ္ထည့္မိတယ္...
တေန႕တေန႕ ရီးစားကို လြမ္းဆြတ္ေနရတာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသေနရျခင္း တမ်ိဳးပဲ...
အေရွ႕ကေန ေန-ထြက္ျပီး အေနာက္ကို ၀င္၀င္သြားသလိုမ်ိဳး မနွင္းဆီ က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာရင္ ေကာင္းမယ္...
မနက္ဖန္ဆိုတာကို က်ေနာ္ မစဥ္းစားေတာ့တာ မေန႕ကတည္းကပါပဲ...
အိမ္နားက ေတြ႕ေတြ႕ေနရတဲ့ ရွဥ့္ကေလးတေကာင္ က်ေနာ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္... ဘာမွ မဟုတ္ဘူး... သူ႕လိုမ်ိဳး အျမီးကေလး ေထာင္ထားခ်င္လို႕...
အခ်ိန္တန္ရင္ က်ေနာ္ အလုပ္ျပန္လုပ္ရဦးမွာပါပဲ... ေငြစကၠဴေတြက က်ေနာ့္ကို လိုတာယ္ေလ...
တခါတခါ က်ေနာ္ မေပါက္ကြဲသြားတာကလည္း ပူေဖါင္းတလံုးမဟုတ္လို႕ပါ...
စာအုပ္တအုပ္ကို ဟိုလွန္ သည္လွန္ လုပ္ျပီး ပိတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး ဘ၀ကို ပိတ္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္...
ျမက္ခင္းထဲ ေလွ်ာက္မိရင္ေတာ့ ျမက္သီးေတြ ျငိပါလာတာ ဘာထူးဆန္းမလဲ....
စိတ္တူကိုယ္တူကဗ်ာဆရာေတြ ကဗ်ာဆရာမေတြနဲ႕.... ၀ိုင္တခြက္ေလာက္ အတူတူေသာက္ခ်င္တယ္...
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကက္ဥေၾကာ္ျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္... ငါးေသတၱာျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္...
အရိုက္ခြဲမခံခ်င္ဘူး.. အက်ဥ္းခ်မခံခ်င္ဘူး... က်ေနာ္က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တဲ့ေကာင္...
စတူးပစ္ေတြနဲ႕ အတူတူ အသက္ မရွင္ခ်င္ဘူး... ဘူးရွစ္-ေတြနဲ႕ကေတာ့ ေ၀းစြပဲ...
အဂၤါျဂိဳဟ္ေပၚ သြားေနမယ္... ေအလီယင္မ တေကာင္ေလာက္နဲ႕ ရီးစားျဖစ္မယ္...
တရုပ္စာနဲ႕ အီဂ်စ္ပ္ရွန္း အရုပ္စာေတြကို ဖတ္တတ္ေအာင္သင္မယ္...
ႏ်ဴကလိယ ဗံုးလုပ္နည္း သင္မယ္... က်ေနာ္ မေက်နပ္တဲ့ေနရာေတြမွာခြဲမယ္... ေနျပည္ေတာ္က ထိပ္ဆံုးကပါမယ္...
မီးေတာင္ တလံုးေပါက္ျပီဆိုရင္... အဲ့ဒါ က်ေနာ္ပဲ ေမေမ...
(atn)
2 comments:
ဟုတ္တယ္ရွင့္ ...တခါတေလ အဲ့လိုပဲ ခံစားရတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မ်ိဳသိပ္မႈေတြကို စားသံုးေနေလရဲ႕ ....
တေန႕တေန႕ ရီးစားကို လြမ္းဆြတ္ေနရတာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသေနရျခင္း တမ်ိဳးပဲ... ကြိုက်တယ်.....
Post a Comment