Aug 31, 2013

Blog day post

August 31, 2013 6:44 am

တခါတခါေတာ့… အတိတ္ဆိုတာ ျပန္ေတြးရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္… သည္လိုဆိုလိုက္လို႕… အတိတ္တိုင္းဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္လို႕ မဆိုလိုပါ…  ေၾကကြဲစရာ… စိတ္ဆင္းရဲစရာ အတိတ္ေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ… က်ေနာ္ ေယဘုယ်ေျပာေနတာကေတာ့ လူတိုင္း သတိတရ ျဖစ္ေနမယ့္ အတိတ္-ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြပဲ ျဖစ္မယ္လို႕ ယံုၾကည္လို႕ပါ… က်ေနာ္ မွားရင္လည္း မွားႏိုင္ပါတယ္… သို႕ေသာ္လည္း… က်ေနာ္နဲ႕ သေဘာမွ်မယ့္လူ… က်ေနာ့္ အဆိုကို အားပါးတရ ေထာက္ခံအားေပးမယ့္သူေတြလည္း တခ်ိဳ႕တေလေတာ့ ရွိေနလိမ့္ဦးမယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနပါေသးတယ္… ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိတ္ကာလေတြကိုပဲ… လူေတြ တမ္းတမွာပါ… ေၾကကြဲစရာ… စိတ္ညစ္ျငဴးစရာ အတိတ္ကာလေတြကို တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မယ့္လူ ဘယ္လိုလူတေယာက္ ရွိဦးမလဲ… အဲ့ဒါဟာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပဲ
က်ေနာ္ ဘေလာ့စေရးေတာ့… ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ… … သည္အေၾကာင္းကို ပို႕စ္တခုအေနနဲ႕လည္း ေရးဖူးတယ္ ထင္တယ္… က်ေနာ္ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး… အသက္ေတြက ၾကီးလာျပီဆိုေတာ့ အယ္လ္ဇိုင္းမားေတြလည္း က်ေနာ္ ရေနျပီလား မသိေတာ့…
မွတ္မိေနေသးတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၁၁ အထိ သံုးႏွစ္ ဆက္တိုက္ ဘေလာ့ကို ထဲထဲ၀င္ အားသြန္ခြန္စိုက္ က်ေနာ္ ေရးလိုက္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ သတိရတယ္…
အဲ့သည္ကာလေတြ ထဲမယ္… ဘေလာ့ေရးရင္း… ဘေလာ္ဂါမ်ိဳးစံုနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမိသေပါ့ေလ… ခု… က်ေနာ့္ကို အဲ့သည္ ဘေလာ္ဂင္းအေၾကာင္းေရးဖို႕တဂ္တဲ့ ၾဆာ-ရန္ေအာင္-တို႕လို ဘေလာ့-စေလစဗ်စ္သီးေတြဟာ အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက မင္းသားၾကီးေတြေပါ့…
ၾဆာရန္ေအာင္ကို ေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္… (အင္း… အဲ့သလို ေရးရင္းနဲ႕ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမကို သြားျပီး သတိရတယ္…) ၾဆာရန္ေအာင္ရဲ႕ဒါ့ပံုကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ျဖဴျဖဴလြလြ မည္းမည္းပုရြ… ဘေလာဂါေတြဆိုတာ… ဒါ့ပံုတင္ပါ… ဒါ့ပံုတင္ပါနဲ႕ေပါ့… (အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းကေျပာပါတယ္…) ကိုယ္ေတြရဲ႕ ၾဆာ-ရန္ေအာင္ကလည္း ေသြးၾကီးပါ့… သူ႕ပံုကို ဘယ္တင္ လိမ့္မလဲ…
ထို႕အတူ… ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ၾကီး… မမကြမ္းကလည္း… က်ား-က်ား-မ-မ-တို႕ အသည္းစြဲ… သူ႕ဘာသာေရးခ်င္ရာေရး… ကြန္မန္႕ေပါင္း ေသာင္းႏွစ္ေထာင္…ရတယ္… အဲ့သလို… အဲ့သလို…
က်ေနာ္လား…
က်ေနာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူး… ကဗ်ာေလး တပုဒ္စ- ႏွစ္ပုဒ္စေရးျပီး… အြန္လိုင္းတက္လာခဲ့တဲ့ေကာင္… ဘယ္လို ဘယ္အေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္မသိ… က်ေနာ္နဲ႕ ေလေပးေျဖာင့္မိတဲ့ထဲမယ္… အဲ့သည္အခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ စေလစပ်စ္သီးေတြ ပါခဲ့တာေပါ့…

ပန္ဒိုရာ၊ ေကသြယ္၊ ခင္ဦးေမ၊ ၀ီရွီမီ၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ကိုေပါ (က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ျဖစ္တယ္)၊ သက္ေ၀၊ ခင္မင္းေဇာ္၊ ရန္ေအာင္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ မွဴးဒါရီ၊ လင္းထက္၊ မ်ိဳး၀င္းေဇာ္၊ ကမာပုလဲ၊ အိျႏၵာ၊ မေနာ္ဟရီ၊ လင္းဒီပ၊ အေတြးတိမ္တိုက္… စသည္ျဖင့္ေပါ့… စာရင္းလုပ္ရရင္ လူေတြ ရာခ်ီမယ္… (နံမည္တခ်ိဳ႕တေလ က်န္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ကို အျပစ္တင္ၾကပါ)
ဘေလာ့ေရးခ်ိန္တုန္းက အဲ့သည္ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြကို သတိရပါတယ္…
ခုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ေရးတာကို ရပ္ထားလိုက္ေတာ့… တခ်ိဳ႕တေလကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ျပန္ေတြ႕တယ္… တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဘယ္ေနရာမွာမွကို ျပန္မေတြ႕ေတာ့ဘူး… (ဥပမာ- ကိုေမာင္ရင္)
သို႕ေသာ္လည္း…ဒါကိုကလည္း… က်ေနာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႕… က်ေနာ္ ယူဆတယ္…. (ကိုေမာင္ရင္) ဟာ ဦးနာေအာက္-ပို႕စ္ေတြေရးျပီး ေပ်ာက္သြားေပမယ့္… တေနရာရာမွာေတာ့ သူ ျပန္ေပၚလာႏိုင္ေသးတယ္လို႕ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနေသးတယ္…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ဘေလာ့ေတြ သိပ္ ေခတ္မစားေတာ့ေပမယ့္… ဘေလာ္ဂါေတြဟာ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေနရာယူျပီးၾကပါျပီ… ဘေလာ့ေတြအစား… ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕နုတ္စ္ေတြကိုပဲ ဖတ္ၾကပါစို႕လား…

(atn)

Aug 18, 2013

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…


သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ဖတ္စရာ ရွိတာေတြ ဖတ္ျပီးရင္ ကဗ်ာ တပုဒ္ ေရးမယ္…
ညေကာင္းကင္ထဲ တိမ္ေတြ လႈပ္ေနတယ္… 
လ-ငပုပ္ဖမ္းထားတဲ့ ကမၻာၾကီးကိုပဲ နဖားၾကိဳးထိုးလို႕… ဖုတ္သြင္းရထား လွည္းလမ္း လြဲခဲ့ပံု…

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး… 
ကံၾကမၼာနဲ႕ ေရာေၾကာ္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲ… ပုရြက္ဆိတ္အံုထဲ ပစ္ေကၽြးလိုက္တယ္…
ပင္လယ္ထဲ လက္ပစ္ကူးေနသမွ် အားလံုးဟာ ျမစ္ေတြခ်ည့္သက္သက္…
ေတာင္တန္းေတြနဲ႕ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေကာင္းကင္လည္း အသည္းေတြ ကြဲလို႕…

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး… 
အက်ၤ ီအသစ္ဆို ၾကယ္သီးတပ္မ၀တ္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕… အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့ အခူးစတစ္ ဂစ္တာတလံုး…
ရင္ဆို႕ဖြယ္ရာ အေရးအသားေတြ ကိုယ္ရံု ခ်ဳပ္လုပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာ တခု… 
အုိင္-ဖုန္းေတြ မလို… အိုင္-ေပါ့ေတြ မလို… အိုင္ပက္စရာ အိုင္တအိုင္ပဲ လိုတဲ့… အိုင္-ကိုယ္တိုင္…

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး… 
အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚေျပးေနတဲ့ ကားေတြကို မနာလိုဘူး… ငါ့ စက္ဘီးကေလး ျပန္ေပးပါ…
ဘီးနံပတ္-အိုေက သံုည တစ္ႏွစ္ႏွစ္-အယ္လ္… လြမ္းတယ္-ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကို ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္လို႕...
ႏွလံုးသားအိုၾကီး ျငည္းျငဴေနပံုရဲ႕ အသံဟာ... မယ္လန္ခိုလီ ျဖစ္ေနတယ္… 

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ… ဦးတည္ရာမဲ့ ပ်ံသန္းခဲ့တဲ့ တိမ္တအုပ္ဟာ… မိုးခ်ဳပ္သြားမွာ မေၾကာက္ဘူး…  
တေယာ တလက္ကို… ေသာၾကာေန႕ ညေနခင္းလို ထိုးပစ္ခဲ့တဲ့ လ-တစင္းဟာ…
ေနမင္းဆီ ျပန္လာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး… ေသခ်ာတယ္…

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
အနက္ေရာင္ ခန္းဆီးေတြၾကားထဲမွာ သာလိကာ ႏွစ္ေကာင္ကို ခ်ိတ္ ပစ္လိုက္တယ္…
ပန္းမပြင့္တဲ့ ဥယ်ာဥ္မွာ… ငါ့ ကလပ္စစ္ခယ္-ဂစ္တာၾကိဳး ေျခာက္ေခ်ာင္းကို တပ္ထားမယ္…
ေကာင္းကင္ဘံု အ၀မွာ… ငရဲပန္းတခ်ိဳ႕ ပြင့္သည့္တိုင္… အဘယ္သူမွ် မတို႕ရ မထိရ…

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြကို မဖြင့္ဘူး… တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ေသာ့ေတြကိုပဲ သိမ္းထားမယ္…
ေသဒဏ္က်ထားတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္လို ဘ၀-ဆိုေတာ့လည္း… ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ေတြပဲ မ်ားတယ္…
အစပ္အဟပ္မတည့္ ေန႕ရက္ေတြထဲ… ဆံပင္ေတြ မြဲေျခာက္က်ဲပါးလာၾကတဲ့လမ္းမမ်ား ေကာက္ေကြးလို႕…

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ဒက္သ္မက္တယ္-ေတြ နားေထာင္ျပီး… မေသတဲ့ ေသမင္းကို…  မေသမခ်င္း သတ္ပစ္လိုက္တယ္…
ဟိုးအေ၀းက ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေခါင္းတလားမွာ… သံမႈို ရွစ္ေခ်ာင္း ရိုက္ထားတာ အဓိပၸါယ္ မရွိဘူး…
ရွစ္…. သည္လဟာ တႏွစ္ရဲ႕  ရွစ္လေျမာက္-လပဲ… ၾသဂတ္စ္-လ… ရွစ္-----

သည္ မနက္ခင္းကို တီးခတ္ရတာ… အရသာ မရွိဘူး…
ရွစ္… ရွစ္… ရွစ္… ရွစ္…

(atn)