Mar 31, 2010

“ေက” သံုးလံုးရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္



က်ေနာ့္ဆီကို ညီငယ္ “ေက”သံုးလံုး (ေကာင္းကင္ကို)ဆီက ကဗ်ာစာအုပ္ ၂ အုပ္ မေန႕က ေရာက္လာပါတယ္... ေမွ်ာ္ေနတာ အေတာ္ၾကာျပီမို႕... ခုေရာက္လာေတာ့ အေတာ္ ၀မ္းသာမိပါတယ္... သူ႕ကဗ်ာေတြကေတာ့ အျမဲ ဖတ္ေနၾကမို႕ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ဖို႕ ေမွ်ာ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... သူကဗ်ာ စာအုပ္ ပံုႏွိပ္ဖို႕ လုပ္ေနတုန္းက ... သူ႕စာအုပ္အတြက္ မ်က္ႏွာဖံုး သရုပ္ေဖာ္ပံု ဆြဲဖို႕ အကူအညီ ေတာင္းတာနဲ႕... ၃ ပံု ဆြဲေပးလိုက္ပါတယ္... ဖိုတိုေရွာ့ပ္နဲ႕ ဆြဲေပးလိုက္တာပါ... ၾကိဳက္တဲ့တခုကို သံုး ဆိုေတာ့ ... ခု အေပၚက ပံုမွာပါတဲ့ သရုပ္ေဖာ္ပံုကို သူၾကိဳက္တယ္ဆိုျပီး စာအုပ္အတြက္ သံုးပါတယ္... က်ေနာ္က အဲသည္ ပံုေလး... စာအုပ္ထြက္တဲ့အခါ ဘယ္လို ေနမွာပါလိမ့္လို႕ ျမင္ခ်င္ေနတာနဲ႕ သူ႕စာအုပ္ကို ေမွ်ာ္ေနမိတာပါ... ခုေတာ့ ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ မ်က္ႏွာဖံုး သရုပ္ေဖာ္ပံုကို ဆြဲေပးခဲ့တာ ဒါ ပထမဆံုး အၾကိမ္ျဖစ္သလို... ကိုယ့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုး သရုပ္ေဖာ္ပံုကို စာအုပ္နဲ႕ အတူတကြ ျမင္ရတာလည္း ဒါ ပထမဆံုး အၾကိမ္ပါပဲ...
စာအုပ္ကို စာအိတ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့... ကိုယ့္သားသမီးတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါပဲ... း)
(စာအုပ္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ ညီေလးေရ႕...)

တလက္စထဲ သူ႕အတြက္ ဆြဲေပးခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး သရုပ္ေဖာ္ပံု ၃ ပံုလံုးကို သည္မွာ အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ရင္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္...
ဘယ္ပံုကို အၾကိဳက္ဆံုးလဲ ဆိုတာ ေျပာသြားၾကပါဦး...
သူကေတာ့ တတိယ ပံုကို ၾကိဳက္လို႕ သံုးသြားျပီ...
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒုတိယပံုကိုၾကိဳက္တယ္...

(၁)

(၂)

(၃)

မ်က္ႏွာဖံုး အပ္ခ်င္တဲ့သူမ်ား ရွိရင္လည္း ေျပာၾကပါ...

ကိုျငိမ္းေ၀တို႕... ကိုေ၀လင္းတို႕... ေဆာင္းယြန္းတို႕...  သစ္ေကာင္းတို႕... ကိုထက္တို႕...  မေနာ္တို႕... အိျႏၶာတို႕... မပန္တို႕... ... .... တို႕.... တို႕... မ်က္ႏွာဖံုး အပ္ခ်င္ရင္ ၾကိဳေျပာထားၾကေနာ... ခု လက္မလည္လို႕...း)

ATN

Mar 25, 2010

အသိႏွင့္ အသိတရား

စာ မေရးျဖစ္သည္မွာ ၾကာျပီ။ ဘယ့္ေလာက္ၾကာေနျပီလဲ ဆိုသည္ကိုလည္း အမွတ္မထားမိ... ။ ရွိေစေတာ့...။

ခုေတာ့ ... စာမေရးခ်င္၍ မေရးပဲေနသူကို... မေရးခ်င္လ်က္က ေရးရေအာင္... ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးေသာ ညီမငယ္ တေယာက္ျဖစ္ သူ မငယ္ႏိုင္က Tag လာပါေပသည္။ အသိႏွင့္အသိတရား ဆိုပဲ...

မေရးလွ်င္လည္း မခင္မင္ရာ က်ေပဦးမည္။ ေရးလွ်င္လည္း ေရးခ်င္ရာက်ေပဦးမည္။ မည္သို႕ဆိုေစ... ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈကို ဦးစားေပးလ်က္ မေရးခ်င္ေရးခ်င္ႏွင့္ ေရးလိုက္သည္- ဟုသာ မွတ္ၾကပါေလကုန္...

အသိ

“အသိ”ဆိုေသာ ျမန္မာ စကားလံုးသည္ အေတာ္ ရႈပ္ေထြးသည္-ဟု ျမင္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရိုးရိုး ျမန္မာဘာသာျဖင့္ပင္ အဓိပၸါယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္ရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သည္ “အသိ”သည္ ျမန္မာ့အသိုင္း အ၀ိုင္းတြင္ အေရးပါေသာ ေနရာမွာ ရွိေလသည္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ Common Sense ဟု သိုးေဆာင္းဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာဆိုႏိုင္ေသာ “သာမန္သိ”ကို အရပ္စကားျဖင့္ “အသိ”ဟု ေျပာၾကေပမည္။
သည္အခါ... “အသိ”ဆိုေသာ စကားလံုးကို မည္သူကမွ် ထူးျခားေသာ အဓိပၸါယ္ မဖြင့္ဆိုပဲ အလြယ္တကူ သံုးၾကေတာ့ေလသည္...

“အသိ”.... မည္သို႕နည္း...
“အသိ”ဆိုသည္မွာ “သိသည္”ဆိုေသာ ၾကိယာ၏ နာမ္ပုဒ္ မဟုတ္ေလာ...
ထို “အသိ”သည္ ထိေတြ႕ခံစားမႈ အာရံု (Sense) မွ ေရာက္လာေပသည္။
“သိသည္“ဆိုေသာ ၾကိယာအေနာက္မွ ေရာက္လာေသာ ထို “အသိ”သည္ အမိျမန္မာျပည္၏ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိုးကို လိုက္၍ ထိေတြ႕ခံစားရသမွ်ေသာ အာရံုမ်ားကိုလိုက္၍ ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ အဓိပၸါယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္ေလသည္။

ညီမငယ္ မငယ္ႏိုင္ဆိုလိုေသာ “အသိ”ကား “သာမန္အသိ” သို႕မဟုတ္ သိုးေဆာင္းစကားျဖစ္ေသာ Common Sense ကိုသာ ဆိုလိုပံုရေပသည္။

ညီမငယ္က ဤသို႕သာ ဆိုလိုလွ်င္ ထို “အသိ”အေၾကာင္းကို ထပ္မံခ်ဲ႕ကား ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပေနစရာ မရွိပါေပ။

သို႕ေသာ္လည္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းမႈမွ စတင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ပ်က္မႈတြင္ “အသိ”သည္ အေရးပါေသာေနရာမွ ေနရာတကာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္မိေပသည္။ သို႕အတြက္ သည္ “အသိ”အေၾကာင္းကို တစံုတရာ ေျပာဆိုခ်င္စိတ္လည္း ရွိလာေပသည္။

“အသိ” ရွိသလား - ဆိုေသာ ေမးခြန္းကို အလုပ္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ အေမးခံခဲ့ရဖူးသူတိုင္း-
ျပႆနာ တစံုတရာ ျဖစ္လာတိုင္း - ဘာမွ မပူနဲ႕ က်ေနာ့္မွာ “အသိ”ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္... ခြန္႕ႏိုင္ဖို႕... ဖို႕ႏိုင္ဖို႕ပဲ... လိုတယ္- ဟု ေျပာသည္ကို ၾကားခဲ့ရဖူးသူတိုင္း -
... .... .... .... .... ခဲ့ဖူးသူတိုင္း - (ရွည္ရွည္ ေ၀းေ၀း မေျပာခ်င္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ အတုိခ်ံဳးလိုက္ပါသည္)
“အသိ”ဆိုသည္မွာ Common Sense ကို ရည္ညႊန္းေနျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိၾကပါေပမည္။

မည္သို႕ ျဖစ္ေစ “အသိ”အေၾကာင္းကို ယခုစာကို ဖတ္ေနသူလည္း ေကာင္းေကာင္း သိမည္ ထင္ပါသည္။ မသိလွ်င္လည္း “ရွာဖတ္ၾကပါ” ဟုသာ ေျပာခ်င္ပါသည္။

သို႕ေသာ္လည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ “အသိ” မ်ားေၾကာင့္... အျခား “အသိ”မ်ား မရွိေသး-ဟု ထင္လွ်င္ ရွိပါေသးေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးသည္။

“အသိ”သည္ သိုးေဆာင္းစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ Common Sense ဟု ေဖာ္ျပသျဖင့္ “အသိ”သည္ လူတကာ သိရွိေသာ သာမန္အသိျဖစ္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ရေပမည္။

သို႕ေသာ္လည္း ထို သာမန္အသိကိုပင္ လူတိုင္း အလြယ္တကူ သိႏိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ပါ။ ထို အသိကို ရရွိရန္ - သို႕မဟုတ္ - နားလည္ရန္ “အာရံု” (၅) မ်ိဳးကို လိုအပ္ေလသည္။ တနည္း - သိုးေဆာင္းဘာသာ စကားျဖင့္ Sense (၅) မ်ိဳးကို လိုအပ္ေပသည္။

သည္အခါ Sense ကို “အာရံု” သို႕မဟုတ္ “အသိ”ဟု သတ္မွတ္မည္ဆိုလွ်င္ “အာရံု (၅) ပါး” သည္ “အသိ (၅) မ်ိဳး” ျဖစ္ေပမည္။

ထို အသိ (၅) မ်ိဳးကို ေဖာ္ျပလိုေပသည္။

၁။ အနံ႕ျဖင့္ ရေသာ အသိ = ဂႏၶာရံု (sense of smell)
၂။ အဆင္းျဖင့္ ရေသာ အသိ = ရူပါရံု (sense of appearance)
၃။ အေတြ႕ျဖင့္ ရေသာ အသိ = ေဖာဌပၸါရံု (sense of touch)
၄။ အသံျဖင့္ ရေသာ အသိ = သဒၵါရံု (sense of hearing)
၅။ အရသာျဖင့္ ရေသာ အသိ = ရသာရံု (sense of taste)

ထိုအာရံု (၅)ပါး - သို႕မဟုတ္ - ထို အသိ (၅) မ်ိဳးကို နအဖ၏ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူမ်ား (prisoners of conscience) ကသာ အျခား တပါးေသာ လူတကာတို႕ထက္ အသိဆံုး ျဖစ္မည္-ဟု ယံုၾကည္ေပသည္။

ဤအခ်က္ကို ရွင္းျပရဦးမည္လား။

၁။ မိမိ မိလႅာအိုးနွင့္တခန္းတည္း ေနေနရေသာ သူသည္ အနံ႕ျဖင့္ ရေသာ ဂႏၶာရံု အသိ အေၾကာင္းကို လူတကာတို႕ထက္ ေကာင္းေကာင္း သိေပမည္။
၂။ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း ရာဇ၀တ္သားမ်ားနွင့္ အတူ တ၀တ္စံုတည္း ၀တ္ေစကာ တခန္းတည္းအတူ အထားခံခဲ့ရေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရသူမ်ားသည္ အဆင္းျဖင့္ ရေသာ ရူပါရံု အသိအေၾကာင္းကို လူတကာတို႕ထက္ ေကာင္းေကာင္း သိေပမည္။
၃။ စစ္ေၾကာေရး စခန္းမ်ားတြင္ ရိုက္ႏွက္ညွဥ္းပမ္းခံခဲ့ရသူမ်ားသည္ အထိအေတြ႕ျဖင့္ရေသာ ေဖာဌပၸါရံု အသိအေၾကာင္းကို လူတကာတို႕ထက္ ေကာင္းေကာင္း သိေပမည္။
၄။ စစ္ေၾကာေရးစခန္းမ်ားတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ အႏွိပ္စက္မခံရေသာ္လည္း ရိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပမ္းခံေနရသူမ်ား၏ မခ်ိမဆန္႕ ေအာ္ဟစ္ညည္းျငဴသံမ်ားကို ၾကားခဲ့ရသူမ်ားသည္ အၾကားျဖင့္ ရခဲ့ရေသာ သဒၵါရံု အသိအေၾကာင္းကို လူတကာတို႕ထက္ ေကာင္းေကာင္း သိေပမည္။
၅။ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း မည္သည့္အရသာမွ် မရွိေသာ ထမင္းအမည္ခံ ဟင္းအမည္ခံ အစားအစာအမည္ခံမ်ားကို စားေသာက္ခဲ့ရသူမ်ားသည္ အရသာျဖင့္ ရခဲ့ေသာ ရသာရံု အသိအေၾကာင္းကို လူတကာတို႕ထက္ ေကာင္းေကာင္း သိေပမည္။

ဤမွ်ျဖင့္ “အသိ”အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ လံုေလာက္ျပီ - ဟု ထင္ေပသည္။

အသိတရား

ဤစကားလံုးသည္ “အသိ”ႏွင့္ “တရား” ဟူေသာ စကားလံုး ၂ ခုကို ေပါင္းစပ္ထားသျဖင့္ “အသိ” ဟူေသာ စကားလံုးထက္ အဓိပၸါယ္ ပိုမို က်ယ္၀န္း ရႈပ္ေထြးေပမည္။

သို႕ေသာ္လည္း “အသိ” အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုျပီးျပီျဖစ္သျဖင့္ “တရား” အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ “အသိတရား”အေၾကာင္းကို အလြယ္တကူ ေျပာဆိုႏိုင္မည္ဟု ယူဆေပသည္။

သည္အခါ “တရား” အေၾကာင္းကိုသာ ေျပာဆိုရေပမည္။

“တရား”ဆိုသည္မွာ “မွန္ကန္ျခင္း” ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ “တရား”ကို “ဓမၼ” ဟု အမည္ ေပးလွ်င္ “တရား”၏ ဆန္႕က်င္ဖက္ကား “အဓမၼ” ျဖစ္လိမ့္မည္ကို အထူးအေထြ ေျပာျပေနစရာ မလိုပါေပ။ တရားမႈ၏ ဆန္႕က်င္ဖက္သည္ မတရားမႈသာ ျဖစ္ေပသည္။

သည္အခါ မည္သည္က “တရား” သို႕မဟုတ္ “ဓမၼ”...
မည္သည္က “မတရား” သို႕မဟုတ္ “အဓမၼ”ဆိုသည္ကို ခြဲျခမ္း စိပ္ျဖာၾကည့္ႏိုင္ရန္အတြက္ တစံုတရာကို လိုအပ္ေပသည္။

သည္အခါ “အသိတရား” ဆိုေသာ “မွန္ကန္ေသာ သိျမင္မႈ”သည္ အေရးပါေသာ ေနရာမွ ရပ္တည္ေနေလေတာ့သည္။

သည္အခါ “အသိတရား” ဆိုသည့္ စကားလံုးသည္ “တရားမႈ”ႏွင့္ “မတရားမႈ” - “ဓမၼ” ႏွင့္ “အဓမၼ”ကို ခြဲျခားေပးႏိုင္ေသာ “အာရံုသိ” ျဖစ္သည္-ဟု ဆိုခ်င္ေပသည္။

“အသိ”ကား လူတိုင္း၌ ရွိေပသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သည္“အသိ”ကို “သင့္တင့္ေလ်ာ္ကန္မွန္ကန္စြာ” သံုးစြဲရန္အတြက္ “တရား” ကို လိုအပ္ေပသည္။ တနည္း ထို “အသိ”ကို ၾသကာသေလာကၾကီးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ သံုးစြဲရန္အတြက္ “ဓမၼ”ကို လိုအပ္ေပသည္။ “ဓမၼ”သည္ “တရား”ျဖစ္၏။ သို႕ေသာ္လည္း “မွန္ကန္ေသာ တရား”ျဖစ္သည္။ ထိုတရားကိုလည္း မွန္ကန္ေသာ “အသိ”ရွိမွသာ ရႏိုင္ေပလိမ့္မည္-ဟု ယံုၾကည္ေပသည္။ မွန္ကန္ေသာ အသိသည္ “အသိတရား”ျဖစ္ေပသည္။

သည့္အတြက္ “အသိတရား” ဆိုသည္မွာ လူတိုင္း၌ ရွိသေလာ...

ယခုအခါ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကလည္း နီးကပ္လာေခ်ျပီ။

“အသိ”ႏွင့္ “အသိတရား”ကို မည္သူက မည္သို႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျပီး
မည္သူက မည္သို႕ အသံုးခ်ၾကမည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကရေပမည္။

“အသိ” ရွိေသာ လူတိုင္းက “တရားမႈ”ႏွင့္ “မတရားမႈ”...
တနည္း “ဓမၼ” ႏွင့္ “အဓမၼ”ကို “အသိတရား”ႏွင့္ ခြဲျခားေနၾကေလျပီ...

“အသိတရား” ရွိသူတိုင္းက သည္ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိအမွတ္ မျပဳၾကေလျပီ။

သည္အခါ ဆန္႕က်င္ဖက္ေတြးရလွ်င္...
သည္ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိအမွတ္ျပဳၾကလွ်င္ - သို႕မဟုတ္ - သည္ေရြးေကာက္ပြဲသို႕ ၀င္ဖို႕ ၾကိဳးစား အားထုတ္ၾကလွ်င္ ထိုသူမ်ားသည္ “အသိတရား”မရွိေသာသူမ်ားသာ-ဟု သတ္မွတ္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

ATN

Mar 20, 2010

ေမာင္ဟာလူဆိုး

ေမာင္ဟာ... လူဆိုးပါ... ေမေလးရယ္... ေမာင့္ကို... မုန္းလိုက္... ေမ့လိုက္...
ၾကင္နာတဲ့... စကားေတြ... မဆိုနဲ႕ကြယ္... ေမာင့္ရင္ထဲမွာ... ထိခိုက္...
ေမာင္ဟာ... ဆံုေတြ႕သမွ်လူရဲ႕... ပူပင္စရာ...
မ်က္ရည္က်စရာ.... အေၾကာင္းျဖစ္တယ္....

ေမာင္ဟာ... လူဆိုးပါ... ေမေလးရယ္... ေမာင့္ကို... ပစ္လို႕... ေျပးေတာ့...

တြယ္တာတဲ့... စိတ္ေတြ... ေျဖေဖ်ာက္ကာ... ေမာင့္ကိုလည္း... မေခၚနဲ႕ေပါ့...
ေမာင္သာ... တေယာက္ထဲ... ေလလိုလြင့္ကာ... ေနမယ္...
ခ်စ္သူေလးရယ္... ခြင့္လႊတ္ကြယ္...

ေမရယ္... ေမာင့္ဘ၀က... လမိုက္ညလို... မဲေမွာင္တယ္...
ေမာင့္အခ်စ္က... မီးစလို... ပူျပင္းတယ္...
ေမာင့္... အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕ေလ... မၾကံဳေစခ်င္တယ္...
အပယ္ခံပါ... အျပင္လူပါ... အမ်ားတကာရဲ႕... အႏွိမ္ခံပါ...
ေလာကၾကီးရဲ႕... ေအာက္... ေအာက္ဆံုးမွာ...

လိုရာကို... သြားပါ... ေမေလးရယ္... ေမာင့္ကို... လွည့္မၾကည့္နဲ႕ေတာ့...
ေပ်ာ္ရာကို... လုပ္ပါ... ေမေလးရယ္... ေမာင့္ကို... ငဲ့မကြက္နဲ႕ေတာ့...
ေမာင္လို... လူဆိုးဟာ... ကံေကာင္းရင္ေတာင္ကြယ္...
မင္းလိုခ်စ္သူနဲ႕... မထိုက္တယ္...

ေမရယ္... ေမာင့္ဘ၀က... လမိုက္ညလို... မဲေမွာင္တယ္...
ေမာင့္အခ်စ္က... မီးစလို... ပူျပင္းတယ္...
ေမာင့္... အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕ေလ... မၾကံဳေစခ်င္တယ္...
အပယ္ခံပါ... အျပင္လူပါ... အမ်ားတကာရဲ႕... အႏွိမ္ခံပါ...
ေလာကၾကီးရဲ႕... ေအာက္... ေအာက္ဆံုးမွာ...

လိုရာကို... သြားပါ... ေမေလးရယ္... ေမာင့္ကို... လွည့္မၾကည့္နဲ႕ေတာ့...
ေပ်ာ္ရာကို... လုပ္ပါ... ေမေလးရယ္... ေမာင့္ကို... ငဲ့မကြက္နဲ႕ေတာ့...
ေမာင္လို... လူဆိုးဟာ... ကံေကာင္းရင္ေတာင္ကြယ္...
မင္းလိုခ်စ္သူနဲ႕... မထိုက္တယ္...

နားေထာင္ဖို႕

နံရံကိုလက္သီးနဲ႕ထိုးမိတယ္

အဆင္မေျပမႈေတြ ခုတေလာမွာ
အေဖၚေတြစုျပီး ၀င္ေရာက္လာ
နဂိုရ္ကမဟန္တဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ ဖရိုဖရဲျဖစ္ျပီ...

ကိုယ္တိုင္ၾကိဳးစားလာသေလာက္သာ
ကိုယ္ခံစားရမယ့္အခြင့္အေရးေတြ
တကယ္ပိုင္ဆိုင္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ စိတ္ေအးရျပီ...

ဘာကို အျပစ္ရွာ ပံုမွာလဲ
တရားခံအရင္းဟာ ဘယ္သူလဲ
ကိုယ္ေလ စဥ္းစား မရႏိုင္တိုင္း
နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးမိတယ္

ဒီကမၻာေလာကရဲ႕သစၥာ
ဒီလူသားရဲ႕ အမွန္တရားဟာ
ဒါကိုေခၚသလား အရြဲ႕တိုက္ခ်င္ ေအာင့္အည္း မရျပီ...

လွံ လွံခ်င္းလည္း မေျဖရွင္းခ်င္
ရန္ ရန္ခ်င္းလည္း မတုန္႕ႏွင္းခ်င္
ဒါေပမယ့္လည္း ေဒါသနဲ႕ စိတ္ထိန္းမရျပီ

သိုေလွာင္ထားတဲ့ နာက်င္မႈ
ျမိဳသိပ္ထားတဲ့ မေက်နပ္မႈ
တခါေပါက္ကြဲမွ စိတ္ေျပမယ္
နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးမိတယ္

လွံ လွံခ်င္းလည္း မေျဖရွင္းခ်င္
ရန္ ရန္ခ်င္းလည္း မတုန္႕ႏွင္းခ်င္
ဒါေပမယ့္လည္း ေဒါသနဲ႕ စိတ္ထိန္းမရျပီ

သိုေလွာင္ထားတဲ့ နာက်င္မႈ
ျမိဳသိပ္ထားတဲ့ မေက်နပ္မႈ
တခါေပါက္ကြဲမွ စိတ္ေျပမယ္
နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးမိတယ္

ဘာကို အျပစ္ရွာ ပံုမွာလဲ
တရားခံအရင္းဟာ ဘယ္သူလဲ
ကိုယ္ေလ စဥ္းစား မရႏိုင္တိုင္း
နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးမိတယ္

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Mar 10, 2010

အိန္ဂ်ယ္ႏွင့္ စကားေျပာဆိုျခင္း



 










Jack ကို ငါ အိမ္ေခၚလာတယ္... အိန္ဂ်ယ္...
ငါ့ အလုပ္က အျပန္မွာ ေခၚလာတာပါ...
Jack  မင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္...
သည္ညေတာ့ ငါနဲ႕ အိမ္ကိုလိုက္ခဲ့ ... အိမ္မွာအိပ္... ငါေျပာတယ္.. အိန္ဂ်ယ္... 
Jack ကလည္း စကားနည္းတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့... ဘာမွ ျပန္မေျပာရွာဘူး...
ငါနဲ႕အတူ ... အိမ္ကိုို လိုက္လာခဲ့တာပါပဲ...
ငါကားေမာင္းေနတုန္းမွာ... Jack က ငါ့နံေဘးက ထိုင္ခံုမွာ... ထိုင္ေနတယ္... အိန္ဂ်ယ္...
တကယ္ေတာ့ ... Jack  အစား...
ငါ့နံေဘးနားကထိုင္ခံုမွာ... မင့္ကို ရွိေနေစခ်င္တာပါ... အိန္ဂ်ယ္... 
ခုေတာ့ Jack ကိုပဲ ငါေခၚလာရတယ္...
ထူးျခားတာ တခုက... သည္ေန႕မွပဲ... မီးပြိဳင့္တိုင္းက... စိမ္းေနေတာ့တာပဲေလ...
ငါက ကားကို မရပ္မနား ေမာင္းတယ္... အိန္ဂ်ယ္...
Jack ကေတာ့ ေဘးက ထိုင္လိုက္ရင္း ဘာစကားမွ မေျပာဘူး...
သူက အစိမ္းေရာင္ေတြကို ၾကည့္ေနတာျဖစ္မယ္.... အိန္ဂ်ယ္...
သည္အစိမ္းေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳမိန္႕ကို... တကယ္ေတာ့ သူမသိပါဘူး...
ငါပဲ သိတာပါ... အိန္ဂ်ယ္...
အစိမ္းေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္က...
လြတ္လပ္စြာ... အႏၱရာယ္ကင္းစြာ... သြားႏိုင္ပါသည္... မဟုတ္လား...
တခါတခါလည္း... ငါ့ေန႕ေတြမွာ... အစိမ္းေတြခ်ည့္... 
မင္းသိတယ္... အိန္ဂ်ယ္...
အဲသည္ေန႕ေတြမွာ...
စားပြဲတခုမွာ...
ဒါမွ မဟုတ္...
ဖန္သားျပင္... တခုမွာ...
ဒါမွ မဟုတ္...
အိပ္မက္ တခုမွာ...
ငါတို႕... အတူတကြ ထိုင္လို႕... အိန္ဂ်ယ္...
မင့္မ်က္ႏွာကို... ငါကၾကည့္...
ငါ့မ်က္ႏွာကို... မင္းကၾကည့္...
တခါတခါလည္း... လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ... အတူတကြ ေတြ႕ထိမိၾကတာေပါ့... အိန္ဂ်ယ္...
Jack ကို အဲသည္အေၾကာင္း... ငါေျပာျပတယ္...
သူကေတာ့ ခပ္ျပံဳးျပံဳးပါပဲ...
စကားလည္း သိပ္မဆိုဘူး... အိန္ဂ်ယ္... 
ငါေျပာျပသမွ်ကို သူ နားေထာင္ေနတယ္... အိန္ဂ်ယ္...
တခ်ိဳ႕ေန႕ေတြမွာ...
အစိမ္းေရာင္ေတြကို ငါမေတြ႕ရဘူး... Jack...လို႕ ငါေျပာတယ္... အိန္ဂ်ယ္... 
တခါတခါလည္း ... အနီေတြခ်ည့္... ငါ့လမ္းမွာ...
အဲသည္အခါမေတာ့...
ငါ့ကားကို ခဏခဏ ရပ္ထားရတာေပါ့ေလ... Jack လို႕... ငါေျပာတယ္...  အိန္ဂ်ယ္...
သည္လိုပါပဲေလ... အြန္ေတြနဲ႕ေအာ့ဖ္ေတြ...
နီလိုက္... စိမ္းလိုက္...ပါပဲ...လို႕... Jack ကို ေျပာမိတယ္... အိန္ဂ်ယ္...
ငါ ဘယ္လိုေျပာေျပာ...
Jack ကေတာ့ မ်က္ႏွာၾကီးနီလို႕...
သည္ေကာင္ ရွက္ေနတာလား မသိဘူး... အိန္ဂ်ယ္...
အခ်စ္အေၾကာင္းကို
Jack နဲ႕ မေျပာရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္... အိန္ဂ်ယ္... 
ခု... အခ်စ္အေၾကာင္းကို...
မင္းနဲ႕ပဲ ေျပာေတာ့မယ္... အိန္ဂ်ယ္... 
ငါက ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးမွာ
တံခါးဖြင့္ထားတဲ့ေကာင္ပါ... အိန္ဂ်ယ္... 
မင္းဟာ... ငါ့ လမ္းမေပၚက မီး အစိမ္း အနီ အ၀ါ ေတြကို
ဖြင့္... ပိတ္... ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူပါ... အိန္ဂ်ယ္... 
ငါက မိုင္ပိုေမာင္းခ်င္သူ... အိန္ဂ်ယ္... 
မင္းက ေနရာတကာမွာ... မီးအနီေတြ တပ္ဆင္ခ်င္သူ... အိန္ဂ်ယ္... 
ငါက မီးအ၀ါေတြကို... ေမ့ထားသူပါ... အိန္ဂ်ယ္... 
ငါက... မီးေတြစိမ္းတိုင္း... ေပ်ာ္ေနသူပါ... အိန္ဂ်ယ္...
တကယ္ေတာ့.... ငါက....
ငါ့လမ္းမေတြမွာ... မီး အျပာေတြသာ...
တပ္ဆင္ထားခ်င္သူပါ... အိန္ဂ်ယ္... 
အိန္ဂ်ယ္... ရယ္...
ငါ့ အေၾကာင္းကို မင္းေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္... အိန္ဂ်ယ္...  


ATN

Mar 5, 2010

Jack Daniel's evening





















အလုပ္က သူ ျပန္ေတာ့... ညက... ၉နာရီကို ခြဲပစ္လိုက္သည္။ သည့္အတြက္... သူ အေတာ္ စိတ္တိုသည္။ သူကေတာ့... ၉ နာရီကို ခြဲမည့္အစား... အလုပ္ရွင္ေခါင္းကို... ခြဲပစ္ခ်င္သည္။ သို႕မဟုတ္ သူ႕ေရွ႕က အိပက္ အိပက္ ေမာင္းေနေသာ ကားဒရိုင္ဘာ၏ ေခါင္းကို သူ ခြဲပစ္လိုက္မည္... သည္လို လမ္းက်ဥ္းေလးကို ပိတ္ေမာင္းသည့္ အတြက္ ... သည္လိုပါပဲေလ... ဘ၀ဆိုတာ... တေနရာရာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ... တခုခုကို ခြဲခ်င္လိမ့္မည္... ၾကည့္... တခုခုက တခုခုကို ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တခုခုကို တခုခုက ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တေယာက္ေယာက္က တခုခုကို ခြဲ... ဒါမွမဟုတ္ တေယာက္ေယာက္ကို တခုခုက ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တခုုခုကို တေယာက္ေယာက္က ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္... တေယာက္ေယာက္ကို တေယာက္ေယာက္က ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တေယာက္ေယာက္က တေယာက္ေယာက္ကို ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တခုခုက တေယာက္ေယာက္ကို ခြဲ... အို... ၇ႈပ္ယွက္ခပ္ေနၾကတာပါပဲ... သူကေတာ့ ... လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွာ ေနခ်င္ေနသည္္... သူကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွာ ေနေနသည္ဟု ထင္ေနသည္... သူကေတာ့ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမ်ားက... သူႏွင့္ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွာေနေနသည္ ဟု ထင္ေနသည္... သူကေတာ့ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမ်ားႏွင့္သူ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္ေနျပီဟု ထင္ေနသည္... လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမ်ားကလည္း သူႏွင့္ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္မွာ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္ေနျပီဟု လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ၾကီး သူထင္ေနသည္... ဒြတ္ခပဲ... သူသည္...အေတာ့္ကို လြတ္ကၽြတ္ေနေခ်ျပီ... ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္...လမ္းက်ဥ္းေလးမွ သူ လြတ္ကၽြတ္ေတာ့... လမ္းမၾကီးေပၚေရာက္လာသည္... တနာရီ ၃၅ မိုင္နႈန္း ေမာင္းခြင့့္ေပးထားေသာ လမ္းေပၚတြင္... တနာရီ မိုင္ ၅၀ ႏႈန္း ေမာင္းပစ္လိုက္သည္... ညဥ့္နက္ေနလို႕ပါ... လမ္းရွင္းေနလို႕ပါ... ရာသီဥတု ေကာင္းေနလို႕ပါ... ရဲကားေတြ အနီးအနားမွာ မေတြ႕လို႕ပါ... အရက္ဆိုင္ ပိတ္သြားမွာ စိုးလို႕ပါ... အိမ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္လို႕ပါ... မိုင္ပိုေမာင္းတတ္လို႕ပါ... စိတ္မရွည္လို႕ပါ... သည္ေန႕ သူ ၀မ္းနည္းေနလို႕ပါ.. သူ႕ က်ားေပါက္မေလး သူ႕ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာမို႕ပါ... အခ်ိန္မွီရံုေလး သူေရာက္သြားသည့္ အရက္ဆိုင္မွာ တံခါး တခ်ပ္ပင္ စပိတ္ေနျပီ... Jack Daniel's အၾကီးတျပား သူ ၀ယ္သည္... အရက္ဆိုင္၏ က်န္ေသာ တံခါး တခ်ပ္ကို သူကိုယ္တိုင္ ပိတ္ေပးခဲ့သည္... သူ႕ အပါယ္၏ က်န္ေသာ တံခါး တခ်ပ္ကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ ပိတ္ေပးႏိုင္မည္လား... သူ မစဥ္းစားအားပါ... ခုေတာ့ သူ႕ကားတံခါးကို သူကိုယ္တိုင္ ပိတ္လိုက္ပါသည္... ၃၅ မိုင္နႈန္း ေမာင္းရမည့္ လမ္းကို တနာရီ မိုင္ ၅၀ ႏႈန္း သူ ထပ္ေမာင္းပါသည္... ညဥ့္နက္ေနလို႕ပါ... လမ္းရွင္းေနလို႕ပါ... ရာသီဥတု ေကာင္းေနလို႕ပါ... ရဲကားေတြ အနီးအနားမွာ မေတြ႕လို႕ပါ... အရက္ဆိုင္ကို အခ်ိန္မီ ေရာက္ခဲ့ျပီးျပီမို႕ပါ... အိမ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္လို႕ပါ... မိုင္ပိုေမာင္းတတ္လို႕ပါ... စိတ္မရွည္လို႕ပါ... သည္ေန႕ သူ ၀မ္းနည္းေနလို႕ပါ.. သူ႕ က်ားေပါက္မေလး သူ႕ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာမို႕ပါ... ေနထိုင္ရာ အပတ္မန္႕ကို ေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီ ထိုးေတာ့မည္... နာရီေတြကို သူမုန္းသည္... သူ႕ကို မည္သည့္အခါကမွ် မေစာင့္...း အျမဲတမ္း ေရွ႕က သြားေနသည္... သူ႕ကားကို သတ္မွတ္ေပးထားေသာ ေနရာမွာ ရပ္လိုက္သည္... တကယ္ေတာ့ သူက ရပ္ခ်င္သည့္ေနရာမွာ ရပ္ခ်င္သူ... ခုေတာ့ ရပ္ခ်င္သည့္ေနရာမွ ရပ္ခ်င္သူ တယာက္သည္ ရပ္ရမည့္ေနရာမွာ ရပ္လိုက္ရသည္... ဘ၀ဆိုသည္မွာ... ေလာကဆိုသည္မွာ သည္လိုပါလား... ထိုကဲ့သို႕ သူ မေတြးပါ... သူက သိပ္ မေတြးေတာတတ္သူ ျဖစ္သည္ဟု သူ႕ဘာသာ ေတြးေတာေနေသးသည္... ကားေပၚမွ သူ ဆင္းလိုက္သည္... ေနာက္တေန႕မွာ သည္ကားေပၚကို သူ ျပန္တက္ရဦးမည္.. ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္ ဘ၀ၾကီး... ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ ေလာကၾကီး... သည္လိုလည္း သူ မေတြးအားပါ.. ဘာေၾကာင့္ဆို... စာတိုက္ပံုးကို သူ ဖြင့္ရဦးမည္ မဟုတ္လား... ဘာ့ေၾကာင့္ စာတိုက္ပံုးကို ေန႕တိုင္း သူဖြင့္ရမည္လဲ... သူ႕ထံ စာပို႕ေနသူမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္... သူ ေမွ်ာ္သည္က သူ႕ က်ားေပါက္မေလး ထံမွ စာ... မည္သည့္ အခါကမွ် သူ႕ထံ မေရာက္လာခဲ့စဖူး... ေန႕စဥ္ သူ႕ထံ မည္သူေတြက စာေတြ ပို႕ေနၾကျပန္သည္လဲ... အေၾကြးရွင္ ခရက္ဒစ္ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ အစိုးရ ေအဂ်င္စီမ်ားသာ ျဖစ္မည္.. စာတိုက္ပံုးကို သူဖြင့္ေတာ့ စာတေစာင္က သူ႕ကို ထိုင္ေစာင့္ေနသည္... iPhone Bill... ေပးစရာ ရွိသည္ကို သူေပးရမည္... သူလိုခ်င္တာကို သူယူထားခဲ့သည္ မဟုတ္လား... ေစ်းၾကီးသည္... ေစ်းေတာ္သည္... ေစ်းသင့္သည္... သည္လို ခဏခဏ သူၾကားဖူးသည္... ဒါလိုခ်င္ရင္... ဒါေပးရမည္ပဲ... ဘ၀ဆိုတာကိုက အေပးနဲ႕ အယူေတြပဲ မဟုတ္လား... ခက္ေနတာက အခ်စ္ေတြ ေပးချဲ့ပီး အမုန္းေတြ ျပန္ရေနတာကပဲ ျပႆနာ... အဲဒါ ၀ဋ္ေကၽြးပဲျဖစ္မည္... သူ႕ ၀ဋ္ေကၽြးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိခဲ့သည္လဲ... ဖုန္းေဘးလ္ကို ကိုင္ရင္း အပတ္မန္႕ကို ျပန္လာသည့္လမ္းမွာ သူ စဥ္းစားေနသည္... ဘယ္ဖက္လက္မွာ ကိုင္လာသည့္ Jack Daniel's ပုလင္းျပားေလးသည္ပင္ ၀ဋ္ေကၽြးေလလား... စဥ္းစားရင္း အိမ္တံခါးကို သူဖြင့္လိုက္သည္... သူ႕ကို ၾကိဳဆို ႏႈတ္ဆက္မည့္သူ မရွိေသာ အိမ္သည္... အိမ္မဟုတ္... သူ႕ က်ားေပါက္မေလးက သည္အိမ္မွာ မရွိပါ... သူတေယာက္ထဲ ေနေသာ အိမ္သည္... သူတေယာက္ထဲ ေနေသာ အိမ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္... ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထားထားေသာ ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္လိုက္သည္... လြန္ခဲ့ေသာ ၃-၄ ႏွစ္ကတည္းက ၀ယ္ထားခဲ့ေသာ Acer ကြန္ျပဴတာသည္... ယခု အခ်ိန္မွာ အဖိုးၾကီး ျဖစ္ေနျပီ... အြန္လိုင္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မသြားႏိုင္ေတာ့... သူလိုခ်င္ေသာ မီးလွ်ံေျမေခြးကို ျမင္ရဖို႕အေရး နာရီ ၀က္ခန္႕ ေစာင္ဆိုင္းေနရသည္... ထားေတာ့... ပြင့္လာဖို႕သာ အဓိက... Jack Daniel's ပုလင္းျပားေလးကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ရင္း... ညစာစားဖို႕ တခုခု လုပ္ရန္ မီးဖိေခ်ာင္သို႕ သူ ထြက္လာခဲ့သည္... ထမင္းေတာ့ မခ်က္ႏိုင္ေတာ့... သူ ဆာေနျပီ... ေနာက္ထပ္ တနာရီ သူ မေစာင့္ႏိုင္ပါ... ဖရီဇာထဲမွ spring rolls တထုပ္ကို ဆြဲခ်လိုက္သည္... Microwave ထဲမွာ တမိနစ္ ေသာ (thaw) လိုက္ျပီး corn oil နဲ႕ ေက်ာ္လိုက္သည္... spring roll ဆယ္ေခ်ာင္းရျပီးေတာ့ သူ႕စားပြဲေပၚမွာ အားလံုး အဆင္သင္ျ့ဖစ္ေနသည္... အနားက ဖန္ခြက္ထဲ jack Daniel's ကို ထိုးထည့္ပစ္လိုက္သည္... ျပီး သူ႕ အာေခါင္ထဲ ေလာင္းထည့္ ပစ္လိုက္သည္... တၾကိမ္ --- ႏွစ္ၾကိမ္ --- သံုးၾကိမ္--- ေလးၾကိမ္...