Jack Daniel's evening

အလုပ္က သူ ျပန္ေတာ့... ညက... ၉နာရီကို ခြဲပစ္လိုက္သည္။ သည့္အတြက္... သူ အေတာ္ စိတ္တိုသည္။ သူကေတာ့... ၉ နာရီကို ခြဲမည့္အစား... အလုပ္ရွင္ေခါင္းကို... ခြဲပစ္ခ်င္သည္။ သို႕မဟုတ္ သူ႕ေရွ႕က အိပက္ အိပက္ ေမာင္းေနေသာ ကားဒရိုင္ဘာ၏ ေခါင္းကို သူ ခြဲပစ္လိုက္မည္... သည္လို လမ္းက်ဥ္းေလးကို ပိတ္ေမာင္းသည့္ အတြက္ ... သည္လိုပါပဲေလ... ဘ၀ဆိုတာ... တေနရာရာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ... တခုခုကို ခြဲခ်င္လိမ့္မည္... ၾကည့္... တခုခုက တခုခုကို ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တခုခုကို တခုခုက ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တေယာက္ေယာက္က တခုခုကို ခြဲ... ဒါမွမဟုတ္ တေယာက္ေယာက္ကို တခုခုက ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တခုုခုကို တေယာက္ေယာက္က ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္... တေယာက္ေယာက္ကို တေယာက္ေယာက္က ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တေယာက္ေယာက္က တေယာက္ေယာက္ကို ခြဲ... ဒါမွ မဟုတ္ တခုခုက တေယာက္ေယာက္ကို ခြဲ... အို... ၇ႈပ္ယွက္ခပ္ေနၾကတာပါပဲ... သူကေတာ့ ... လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွာ ေနခ်င္ေနသည္္... သူကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွာ ေနေနသည္ဟု ထင္ေနသည္... သူကေတာ့ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမ်ားက... သူႏွင့္ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမွာေနေနသည္ ဟု ထင္ေနသည္... သူကေတာ့ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမ်ားႏွင့္သူ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္ေနျပီဟု ထင္ေနသည္... လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာမ်ားကလည္း သူႏွင့္ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္မွာ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္ေနျပီဟု လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ၾကီး သူထင္ေနသည္... ဒြတ္ခပဲ... သူသည္...အေတာ့္ကို လြတ္ကၽြတ္ေနေခ်ျပီ... ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္...လမ္းက်ဥ္းေလးမွ သူ လြတ္ကၽြတ္ေတာ့... လမ္းမၾကီးေပၚေရာက္လာသည္... တနာရီ ၃၅ မိုင္နႈန္း ေမာင္းခြင့့္ေပးထားေသာ လမ္းေပၚတြင္... တနာရီ မိုင္ ၅၀ ႏႈန္း ေမာင္းပစ္လိုက္သည္... ညဥ့္နက္ေနလို႕ပါ... လမ္းရွင္းေနလို႕ပါ... ရာသီဥတု ေကာင္းေနလို႕ပါ... ရဲကားေတြ အနီးအနားမွာ မေတြ႕လို႕ပါ... အရက္ဆိုင္ ပိတ္သြားမွာ စိုးလို႕ပါ... အိမ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္လို႕ပါ... မိုင္ပိုေမာင္းတတ္လို႕ပါ... စိတ္မရွည္လို႕ပါ... သည္ေန႕ သူ ၀မ္းနည္းေနလို႕ပါ.. သူ႕ က်ားေပါက္မေလး သူ႕ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာမို႕ပါ... အခ်ိန္မွီရံုေလး သူေရာက္သြားသည့္ အရက္ဆိုင္မွာ တံခါး တခ်ပ္ပင္ စပိတ္ေနျပီ... Jack Daniel's အၾကီးတျပား သူ ၀ယ္သည္... အရက္ဆိုင္၏ က်န္ေသာ တံခါး တခ်ပ္ကို သူကိုယ္တိုင္ ပိတ္ေပးခဲ့သည္... သူ႕ အပါယ္၏ က်န္ေသာ တံခါး တခ်ပ္ကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ ပိတ္ေပးႏိုင္မည္လား... သူ မစဥ္းစားအားပါ... ခုေတာ့ သူ႕ကားတံခါးကို သူကိုယ္တိုင္ ပိတ္လိုက္ပါသည္... ၃၅ မိုင္နႈန္း ေမာင္းရမည့္ လမ္းကို တနာရီ မိုင္ ၅၀ ႏႈန္း သူ ထပ္ေမာင္းပါသည္... ညဥ့္နက္ေနလို႕ပါ... လမ္းရွင္းေနလို႕ပါ... ရာသီဥတု ေကာင္းေနလို႕ပါ... ရဲကားေတြ အနီးအနားမွာ မေတြ႕လို႕ပါ... အရက္ဆိုင္ကို အခ်ိန္မီ ေရာက္ခဲ့ျပီးျပီမို႕ပါ... အိမ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္လို႕ပါ... မိုင္ပိုေမာင္းတတ္လို႕ပါ... စိတ္မရွည္လို႕ပါ... သည္ေန႕ သူ ၀မ္းနည္းေနလို႕ပါ.. သူ႕ က်ားေပါက္မေလး သူ႕ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာမို႕ပါ... ေနထိုင္ရာ အပတ္မန္႕ကို ေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီ ထိုးေတာ့မည္... နာရီေတြကို သူမုန္းသည္... သူ႕ကို မည္သည့္အခါကမွ် မေစာင့္...း အျမဲတမ္း ေရွ႕က သြားေနသည္... သူ႕ကားကို သတ္မွတ္ေပးထားေသာ ေနရာမွာ ရပ္လိုက္သည္... တကယ္ေတာ့ သူက ရပ္ခ်င္သည့္ေနရာမွာ ရပ္ခ်င္သူ... ခုေတာ့ ရပ္ခ်င္သည့္ေနရာမွ ရပ္ခ်င္သူ တယာက္သည္ ရပ္ရမည့္ေနရာမွာ ရပ္လိုက္ရသည္... ဘ၀ဆိုသည္မွာ... ေလာကဆိုသည္မွာ သည္လိုပါလား... ထိုကဲ့သို႕ သူ မေတြးပါ... သူက သိပ္ မေတြးေတာတတ္သူ ျဖစ္သည္ဟု သူ႕ဘာသာ ေတြးေတာေနေသးသည္... ကားေပၚမွ သူ ဆင္းလိုက္သည္... ေနာက္တေန႕မွာ သည္ကားေပၚကို သူ ျပန္တက္ရဦးမည္.. ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္ ဘ၀ၾကီး... ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ ေလာကၾကီး... သည္လိုလည္း သူ မေတြးအားပါ.. ဘာေၾကာင့္ဆို... စာတိုက္ပံုးကို သူ ဖြင့္ရဦးမည္ မဟုတ္လား... ဘာ့ေၾကာင့္ စာတိုက္ပံုးကို ေန႕တိုင္း သူဖြင့္ရမည္လဲ... သူ႕ထံ စာပို႕ေနသူမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္... သူ ေမွ်ာ္သည္က သူ႕ က်ားေပါက္မေလး ထံမွ စာ... မည္သည့္ အခါကမွ် သူ႕ထံ မေရာက္လာခဲ့စဖူး... ေန႕စဥ္ သူ႕ထံ မည္သူေတြက စာေတြ ပို႕ေနၾကျပန္သည္လဲ... အေၾကြးရွင္ ခရက္ဒစ္ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ အစိုးရ ေအဂ်င္စီမ်ားသာ ျဖစ္မည္.. စာတိုက္ပံုးကို သူဖြင့္ေတာ့ စာတေစာင္က သူ႕ကို ထိုင္ေစာင့္ေနသည္... iPhone Bill... ေပးစရာ ရွိသည္ကို သူေပးရမည္... သူလိုခ်င္တာကို သူယူထားခဲ့သည္ မဟုတ္လား... ေစ်းၾကီးသည္... ေစ်းေတာ္သည္... ေစ်းသင့္သည္... သည္လို ခဏခဏ သူၾကားဖူးသည္... ဒါလိုခ်င္ရင္... ဒါေပးရမည္ပဲ... ဘ၀ဆိုတာကိုက အေပးနဲ႕ အယူေတြပဲ မဟုတ္လား... ခက္ေနတာက အခ်စ္ေတြ ေပးချဲ့ပီး အမုန္းေတြ ျပန္ရေနတာကပဲ ျပႆနာ... အဲဒါ ၀ဋ္ေကၽြးပဲျဖစ္မည္... သူ႕ ၀ဋ္ေကၽြးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိခဲ့သည္လဲ... ဖုန္းေဘးလ္ကို ကိုင္ရင္း အပတ္မန္႕ကို ျပန္လာသည့္လမ္းမွာ သူ စဥ္းစားေနသည္... ဘယ္ဖက္လက္မွာ ကိုင္လာသည့္ Jack Daniel's ပုလင္းျပားေလးသည္ပင္ ၀ဋ္ေကၽြးေလလား... စဥ္းစားရင္း အိမ္တံခါးကို သူဖြင့္လိုက္သည္... သူ႕ကို ၾကိဳဆို ႏႈတ္ဆက္မည့္သူ မရွိေသာ အိမ္သည္... အိမ္မဟုတ္... သူ႕ က်ားေပါက္မေလးက သည္အိမ္မွာ မရွိပါ... သူတေယာက္ထဲ ေနေသာ အိမ္သည္... သူတေယာက္ထဲ ေနေသာ အိမ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္... ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထားထားေသာ ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္လိုက္သည္... လြန္ခဲ့ေသာ ၃-၄ ႏွစ္ကတည္းက ၀ယ္ထားခဲ့ေသာ Acer ကြန္ျပဴတာသည္... ယခု အခ်ိန္မွာ အဖိုးၾကီး ျဖစ္ေနျပီ... အြန္လိုင္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မသြားႏိုင္ေတာ့... သူလိုခ်င္ေသာ မီးလွ်ံေျမေခြးကို ျမင္ရဖို႕အေရး နာရီ ၀က္ခန္႕ ေစာင္ဆိုင္းေနရသည္... ထားေတာ့... ပြင့္လာဖို႕သာ အဓိက... Jack Daniel's ပုလင္းျပားေလးကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ရင္း... ညစာစားဖို႕ တခုခု လုပ္ရန္ မီးဖိေခ်ာင္သို႕ သူ ထြက္လာခဲ့သည္... ထမင္းေတာ့ မခ်က္ႏိုင္ေတာ့... သူ ဆာေနျပီ... ေနာက္ထပ္ တနာရီ သူ မေစာင့္ႏိုင္ပါ... ဖရီဇာထဲမွ spring rolls တထုပ္ကို ဆြဲခ်လိုက္သည္... Microwave ထဲမွာ တမိနစ္ ေသာ (thaw) လိုက္ျပီး corn oil နဲ႕ ေက်ာ္လိုက္သည္... spring roll ဆယ္ေခ်ာင္းရျပီးေတာ့ သူ႕စားပြဲေပၚမွာ အားလံုး အဆင္သင္ျ့ဖစ္ေနသည္... အနားက ဖန္ခြက္ထဲ jack Daniel's ကို ထိုးထည့္ပစ္လိုက္သည္... ျပီး သူ႕ အာေခါင္ထဲ ေလာင္းထည့္ ပစ္လိုက္သည္... တၾကိမ္ --- ႏွစ္ၾကိမ္ --- သံုးၾကိမ္--- ေလးၾကိမ္...