၁၉၉၆
ေအာက္တိုဘာလ
က်ေနာ့္ ေသြ.ေျခာက္မႈကႏၱာရထဲ
မိုးစက္တေပါက္လို
သူမ ေရာက္လာ ....
ႏွင္း လို.ေခၚမယ္ေနာ္-
က်ေနာ္ေတာင္းဆိုခဲ့ ...
ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရ မရရ
ႏႈတ္ကေခၚခဲ့
ခ်စ္တဲ့သူ ႏွင္းေရ ....
ဒီလိုနဲ.ပဲ
ခ်စ္သူ.နယ္ေျမ
ျမတ္ႏိုးေနခဲ့ ...
ႏွစ္ကိုယ္တူ ... ....
အသက္ခ်င္းဆက္လို.
လက္ခ်င္းယွက္ကာရယ္ ...
ဘ၀ခရီး လမ္းမမ်ားအလယ္
ႏုႏုၾကမ္းၾကမ္း
လမ္းေျဖာင့္ လမ္းေကာက္
ရဲရဲတင္းတင္း ေလွ်ာက္ၾကရာ၀ယ္ ... ...
တခါ တခါ
လင္နဲ.မယား -
လွ်ာနဲ.သြား -
ခလုတ္တိုက္လို တိုက္မိ၊
ကိုက္မိလို ကိုက္မိ၊
လွ်ာ ေပါက္တဲ့အခါ ေပါက္၊
သြား ပဲ့တဲ့အခါ ပဲ့၊
နင္ ဟဲ့ .... ငါ ဟဲ့ ...
ေအာ္တဲ့အခါ ေအာ္ ...
မွား၏ မွန္၏
ျငင္းလိုျငင္း၊
ငါ ခ်စ္တာ နင္ မသိဘူး ...
နင္ ခ်စ္တာ ငါ မသိဘူး ...
ရင္ မခ်ိေအာင္ ေၾကကြဲလို ေၾကကြဲ ....
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ဒီေန.ထက္ထိ
ဆက္ခ်စ္မိေနၾကတုန္း
ဒါကိုပဲ
က်ေနာ္ ျပံဳးေနမိတယ္
(မိန္.မိန္.ၾကီး)။
ATN
က်ေနာ္ဆိုးခဲ့သမွ်ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး အႏြံအတာခံရင္း ဘ၀ခရီးမွာ တစမျငည္းစြာ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္လာခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ ဇနီးသည္ကို ဆယ္ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္မွာ ေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ပါ၊
2 comments:
ေရတြင္းေလးကို ငုံ႔ၿပီး ႏွင္းေရလို႔ ေအာ္ေခၚခ်င္ေနတယ္။
ကဗ်ာေလး ခံစားသါားတယ္ အစ္ကို။ အားက် တယ္ဗ်ာ။ :-)
Post a Comment