ကံၾကမၼာေကာင္းဘိြဳင္...

စီးဆင္းက်လာရျပီဆိုရံုနဲ႕တင္...
ဇာတ္က နာေနျပီး
ငါဟာ အသက္ငင္ေနျပီေပါ့...

ကိုယ္ေတြက--
ေငြ႕ရည္ ဖြဲ႕ခ်င္ေနသူကိုး...
အံု႕ဆိုင္း ျပာလဲ့ေနခ်င္သူကိုး...
၀င္းလက္ ျဖဴလြေနခ်င္သူကိုး...
ေတာက္ပ လင္းစိုေနခ်င္သူကိုး...
ႏွင္းမႈန္ ေ၀့၀ဲေနခ်င္သူကိုး...

ကိုယ္ေတြက--
ဓါးတေခ်ာင္းလို ေအးစက္ေနခ်င္သူကိုး...
ေသနတ္ေမာင္းလို ေျဖာင့္တန္းေနခ်င္သူကိုး...
ဗံုးတလံုးလို ေပါက္ကြဲေနခ်င္သူကိုး...
မိုင္းတတြဲလို အုန္းဒိုင္းက်ဲခ်င္ေနသူကိုး...

စကားလံုးေတြ သိပ္မသံုးပါနဲ႕ေလ...
အရွံဳးအႏိုင္ဆိုတာ တကယ့္တကယ္မွာ မရွိဘူးဆိုတာ...
အခက္ဒမစ္ေတြ...
ပသက္တစ္ေတြ...
၀ါ့ဒ္ဂ်ပ္ဂလာေတြ...
နင္တို႕ေတြ သိပါတယ္...

အခ်စ္နဲ႕ သီကံုးထားတဲ့အရာမွန္သမွ် ျပာလြင္လို႕...
အမုန္းနဲ႕ ျဖိဳခ်ထားတဲ့အရာမွန္သမွ် လဲျပိဳလို႕...
အရွံဳးနဲ႕ ငိုျပထားတဲ့အရာမွန္သမွ် ရႊဲစိုလို႕...
အျပံဳးနဲ႕ အလိုက်သြားတဲ့အရာမွန္သမွ် အကဲပိုလို႕...

မိုးျပိဳဖူးတဲ့ ငွက္ဟာ
ေတာင္ျပိဳမွာေလာက္ကို စာမဖြဲ႕ေတာ့ဘူး...
သူ႕မွာ ပ်ံသန္း ေျပးလႊားဖို႕ရာ ေကာင္းကင္ က်န္ေနေသးတယ္...ဆိုတာ...
သူ ေကာင္းေကာင္း သိတာေပါ့...

ငါကေတာ့ ကဗ်ာဆရာပါ...
ေတာင္ျပိဳမွာလည္း စိုးရြံ႕ရ...
မိုးျပိဳမွာလည္း စိုးရြံ႕ရ...
ပင္လယ္ျပိဳမွာလည္း စိုးရြံ႕ရ...

ငါ့မွာက-
ေျပးလႊားစရာ -
ေျမမွ မရွိေတာ့တာ...
ပ်ံသန္းစရာ -
ေလမွ မရွိေတာ့တာ...
ကူးခပ္စရာ -
ေရ မွ မရွိေတာ့တာ...

ငွက္တေကာင္ မဟုတ္ေတာ့...
အေတာင္ ႏွစ္ဖက္ မရွိဘူး...
ကမ္းကုန္...
လမ္းကုန္...
စခန္းကုန္ပါပဲ...

သို႕ေသာ္လည္း
ႏွစ္ဖက္ပဲရွိတဲ့ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ
ကံၾကမၼာရဲ႕ ေမာင္းတင္ထားတဲ့ ေသနတ္ ႏွစ္လက္ကို
ငါဖြက္ထားတာ ဘယ္သူသိမလဲ...

တလက္က ေသမင္းကို ငါ ပစ္ဖို႕...
တလက္က ေသမင္းက ငါ့ကို ပစ္ဖို႕...

ATN

လြဲမွား တိမ္တိုက္မ်ား...

ငါတို႕ဟာ
ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ မရွိမႈေတြ ၾကားထဲမွာ
လြဲမွားမႈေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အဓိပၸါယ္ ရွိရွိ ရွာခဲ့ရ...

နင္ေရာ ငါေရာ...
လႊင့္ခ်င္ရာကို လႊင့္ရင္း... က...
လြင့္ခ်င္ရာကို လြင့္ခဲ့ရတဲ့... ၾကိဳးျပတ္ စြန္ ႏွစ္ေကာင္...

ဒဏ္ရာ တေထာင္ကို ထမ္းပိုးထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာ တခုစီသာ...
မရီေမာႏီုင္ေသာ စိုထိုင္းဆေတြ အၾကီးၾကီးနဲ႕...
ငါတို႕ ရင္မွာ သိပ္သည္းေနေတာ့တယ္...

နာက်င္ျခင္းမ်ား ႏွင္းလို ခုန္ခ်လာၾကတဲ့အခါ....
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားစြာ ရင္ခြဲ အသည္းထုတ္ ေနလွန္းရ...

ေၾကကြဲျခင္းမ်ား မိုးလို ျပိဳက်လာၾကတဲ့အခါ...
စိုျပည္ျခင္းမ်ားကို အေၾကးလွန္ အေရဆုတ္ မီးနဲ႕ ဖုတ္ရ...

ဟုတ္-ဟုတ္ မဟုတ္-ဟုတ္...
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနခဲ့ပါျပီ-ဟု အမည္ရေသာ ဘ၀...
ငါ့ လက္ထဲမွာ...
နင့္လက္ထဲမွာ...

နင့္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ခ်ိန္က..
ငါ့ ဘီယာ ေသာက္ခ်ိန္...

နင္ ၀ိုင္တခြက္ ေသာက္ေနစဥ္မွာ...
ငါက အင္နာဂ်ီဒရင့္တလံုး ေသာက္ေန...

နင္ မနက္စာ စားေတာ့...
ငါက ညေနစာကို ဘီယာမ်ားနဲ႕ ေမွ်ာခ်...

ငါ ႏိုးထ ခ်ိန္မွာ...
နင္က အိပ္ေပ်ာ္ေန...

ငါ အလုပ္သြားခ်ိန္မွာ...
နင္က အိမ္ျပန္ျပီ...

ငါ့ေန႕က နင့္ညေတြထဲမွာ လွပျပီး
ငါ့ညေတြက နင့္ေန႕ရက္ထဲမွာပဲ ေပ်ာ္၀င္ေန...

တို႕ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ
ဘယ္အခါမ်ားမွ
ညီမွ်ျခင္း တခုက ျပဳတ္က်လာပါ့...

ATN

ေကာင္းရာ သုဂတိမွာ ခုထိ အေမ ျပံဳးေနဆဲ...

တကယ္ေတာ့
သည္ေန႕တေန႕ခင္းလံုးလံုး
က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားကို
မ်က္ရည္မ်ား ဖံုးအုပ္ထားတာပါေမေမ...

က်ေနာ္ မငိုခ်င္ဘူး...
အေမ့လို သံမဏိေခ်ာင္းတေခ်ာင္း
က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေပါ့...

ဒါေပမယ့္...
အေမရယ္...
အမွန္တရားကို ခ်စ္တဲ့ အေမ့ အခါးေတြ
သား စဥ္းစားမိတိုင္း....
ရင္မွာလိႈင္းထ...

ခ်ိဳတဲ့ ရက္ေလး ေရာက္ခ်င္တဲ့ က်ေနာ့္အေမ...
ခ်ိဳတဲ့ရက္ကေလး မေရာက္ခင္...
အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့...

ေနာက္ဘ၀မ်ားမွာေတာ့...
အခါးေတြၾကားထဲ မလာမိပါေစနဲ႕ အေမ... ရယ္...
က်ေနာ္ေလ
သည္ေန႕ တေန႕လံုးလံုး ဆုေတာင္းေနမိေပါ့...

အျမဲ ျပံဳးေနတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အေမ...
ေရၾကည္အိုင္ထဲက
ငရဲ ေန႕ ညေတြ
က်ေနာ့္ကို တၾကိမ္ တခါမွ မေျပာျပခဲ့ေလဘူး...
သူ႕ သားကေလး ရူးသြားမွာ စိုးလို႕လား အေမ...

သူတပါး ေျပာျပမွ
က်ေနာ္ သိရတဲ့ အေမ့ညေတြ
က်ေနာ့္ သားေလးေတြကိုလည္း
က်ေနာ္ မေျပာျပရဲဘူးအေမ...
သူတို႕ေတြ နာက်င္ေၾကကြဲသြားမွာ
က်ေနာ္လည္း မလိုလားဘူးေလ...

ခ်ိဳတဲ့ရက္ကေလး မေရာက္ခင္
အေမ လက္ေျမွာက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး...
ေအာင္ျမင္မႈဆီ အေမ ေရာက္ရွိသြားတာ...

ခါးသည္းေန႕ရက္မ်ားကို
အေမ ေက်ာခိုင္းသြားတာ မဟုတ္ဘူး...
ခ်ိဳျမေသာ မနက္ခင္းမ်ားဆီ
အေမ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ီတက္သြားတာ...

အေမ... ျငိမ္းခ်မ္းသြားတာ...
အေမ... လြတ္ေျမာက္သြားတာ...
အေမ... ျငိမ္သက္သြားတာ...
ဒါကိုပဲ က်ေနာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္.... ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိပါရဲ႕... ေမေမ...

ေကာင္းရာ သုဂတိမွာ
ခုထိ အေမ ျပံဳးေနဆဲ...
ဒါကိုပဲ က်ေနာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္.... ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိပါရဲ႕... ေမေမ...

ATN