စီးဆင္းက်လာရျပီဆိုရံုနဲ႕တင္...
ဇာတ္က နာေနျပီး
ငါဟာ အသက္ငင္ေနျပီေပါ့...
ကိုယ္ေတြက--
ေငြ႕ရည္ ဖြဲ႕ခ်င္ေနသူကိုး...
အံု႕ဆိုင္း ျပာလဲ့ေနခ်င္သူကိုး...
၀င္းလက္ ျဖဴလြေနခ်င္သူကိုး...
ေတာက္ပ လင္းစိုေနခ်င္သူကိုး...
ႏွင္းမႈန္ ေ၀့၀ဲေနခ်င္သူကိုး...
ကိုယ္ေတြက--
ဓါးတေခ်ာင္းလို ေအးစက္ေနခ်င္သူကိုး...
ေသနတ္ေမာင္းလို ေျဖာင့္တန္းေနခ်င္သူကိုး...
ဗံုးတလံုးလို ေပါက္ကြဲေနခ်င္သူကိုး...
မိုင္းတတြဲလို အုန္းဒိုင္းက်ဲခ်င္ေနသူကိုး...
စကားလံုးေတြ သိပ္မသံုးပါနဲ႕ေလ...
အရွံဳးအႏိုင္ဆိုတာ တကယ့္တကယ္မွာ မရွိဘူးဆိုတာ...
အခက္ဒမစ္ေတြ...
ပသက္တစ္ေတြ...
၀ါ့ဒ္ဂ်ပ္ဂလာေတြ...
နင္တို႕ေတြ သိပါတယ္...
အခ်စ္နဲ႕ သီကံုးထားတဲ့အရာမွန္သမွ် ျပာလြင္လို႕...
အမုန္းနဲ႕ ျဖိဳခ်ထားတဲ့အရာမွန္သမွ် လဲျပိဳလို႕...
အရွံဳးနဲ႕ ငိုျပထားတဲ့အရာမွန္သမွ် ရႊဲစိုလို႕...
အျပံဳးနဲ႕ အလိုက်သြားတဲ့အရာမွန္သမွ် အကဲပိုလို႕...
မိုးျပိဳဖူးတဲ့ ငွက္ဟာ
ေတာင္ျပိဳမွာေလာက္ကို စာမဖြဲ႕ေတာ့ဘူး...
သူ႕မွာ ပ်ံသန္း ေျပးလႊားဖို႕ရာ ေကာင္းကင္ က်န္ေနေသးတယ္...ဆိုတာ...
သူ ေကာင္းေကာင္း သိတာေပါ့...
ငါကေတာ့ ကဗ်ာဆရာပါ...
ေတာင္ျပိဳမွာလည္း စိုးရြံ႕ရ...
မိုးျပိဳမွာလည္း စိုးရြံ႕ရ...
ပင္လယ္ျပိဳမွာလည္း စိုးရြံ႕ရ...
ငါ့မွာက-
ေျပးလႊားစရာ -
ေျမမွ မရွိေတာ့တာ...
ပ်ံသန္းစရာ -
ေလမွ မရွိေတာ့တာ...
ကူးခပ္စရာ -
ေရ မွ မရွိေတာ့တာ...
ငွက္တေကာင္ မဟုတ္ေတာ့...
အေတာင္ ႏွစ္ဖက္ မရွိဘူး...
ကမ္းကုန္...
လမ္းကုန္...
စခန္းကုန္ပါပဲ...
သို႕ေသာ္လည္း
ႏွစ္ဖက္ပဲရွိတဲ့ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ
ကံၾကမၼာရဲ႕ ေမာင္းတင္ထားတဲ့ ေသနတ္ ႏွစ္လက္ကို
ငါဖြက္ထားတာ ဘယ္သူသိမလဲ...
တလက္က ေသမင္းကို ငါ ပစ္ဖို႕...
တလက္က ေသမင္းက ငါ့ကို ပစ္ဖို႕...
ATN
2 comments:
အကို..
ေျပးစရာေျမမရိွတဲ့ဘဝမွာ ေမာင္းတင္ၿပီးသား ဖြက္ထားတဲ့ ေသနတ္ႏွစ္လက္က "ဘာ....က ဘာ....ကို" အရင္ပစ္မလဲဆိုတာ ကံၾကမၼာကပဲ အေျဖေပးမွာပါ..
ခ်စ္တဲ့
မိညီမ
မိုက္တယ္အစ္ကို..
ေသမင္းနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ေလာကကြင္းထဲ အျပန္အလွန္ၾကေပါ့ ။
Post a Comment