Feb 13, 2012

အမွတ္တရ... အင္ဒရီယာ...














ၾကိဳးတကာမွာမျမင္ရတဲ့ ၾကိဳးေတြဟာ ပိုမို ထူထဲေနၾက...
အပင္တပင္ကို ပ်ိဳးမိတဲ့ အခိုက္အတန္႕က်မွ
ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရတဲ့အေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္း ေလ့က်က္မိ...
အတၱႏွင့္ ထိေတြ႕လိုက္မိေသာ အရာအားလံုး
မိုးဦးက် ပန္းပြင့္မ်ားလိုလို
စိမ္းစိမ္း စိုစို လန္းလန္းဆန္းဆန္း
လန္းရင္း... လြင့္ရင္း... မနက္ခင္းကို ဆြဲဖြင့္လိုက္မိေသာ လက္ အစံုမွာ
အျပာေရာင္ မႈန္နံ႕သာအလြမ္း အစအနမ်ားျဖင့္ ေပက်ံစြန္းထင္းလ်က္...

သူ႕ ဆံစ ေကာက္ေကြးေလးမ်ားအတြင္း
မနက္ခင္းေနကို ပန္းတပြင့္လို က်ေနာ္ ခ်ပ္ရပ္ျပီးသည့္အခါ...
က်ေနာ့္ ဘ၀၏ နတ္သမီးမေလးအား ဗီးနပ္စ္-ဟု က်ေနာ္ အမည္ေပးပါမည္...
သူျပံဳးေနသည္ကို ျမင္ရရံုႏွင့္ က်ေနာ့္ရင္ခုန္သံမ်ား ပန္းရထားတစင္းျဖစ္ခဲ့ျပီ...

တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းဆိုတာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေနာက္ကေနေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္လာခဲ့တဲ့အရာ...
အတူမဆံုႏိုင္ေသးသ၍ ေန႕... ေန႕... ည... ည...တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနၾကရဦးမွာေပါ့...

သူ႕ အျပံဳးကေလးေၾကာင့္ပဲ... ေလာကၾကီးတခုလံုး... က်ေနာ့္ကို မုန္းသြားသည့္တိုင္
က်ေနာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏိုင္ေၾကာင္း... သူ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္...
ေဟာသည့္ မနက္ခင္းမွာ... လမင္းတစင္း ပြင့္ခဲ့မယ္ ဆိုပါေတာ့... အဲဒါ... သူေပါ့...

အရိုးသားဆံုး... သူ႕ကို က်ေနာ္ ခ်စ္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္း...
ေဟာင္းႏြမ္း ေဆြးေျမ့ေနေသာ စကားလံုး မ်ားစြာကို... ဖယ္ရွားပစ္ျပီး...
သစ္လြင္ လန္းဆန္းေနေသာ ပန္းပြင့္ကေလးမ်ားျဖင့္သာ... အခ်စ္ ကဗ်ာ တပုဒ္... က်ေနာ္... ယက္လုပ္ ရြတ္ဆိုျဖစ္ပါျပီ...
ခ်စ္သူ... ၾကား... သိ... ခံစား... နား... လည္... ပါ... လိမ့္... မည္... လား...

က်ေနာ့္ နာရီမ်ားကို... သူ႕ ရီေမာသံမ်ားျဖင့္သာ... သံပတ္ေပးခ်င္ပါသည္...
မည္၍ မည္မွ် ခ်စ္ေၾကာင္းကို သူ႕အားေျပာျပရန္.. ေခတ္ေကာင္းေကာင္းတခုကို က်ေနာ္ ထုဆစ္ရပါဦးမည္...
သူ႕ ေျခရင္းမွာ... က်ေနာ္ ခ်ခင္းထားလိုက္ခ်င္သည့္ အနာဂတ္သည္... က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားသာ ျဖစ္ပါသည္...
ထိုေန႕မွာ... ေတာ္မလဲရ... ေလမတိုက္ရ... ေတာင္ မျပိဳရ... ပန္းမ်ား မငိုရ...
မည္သို႕ေသာ အေၾကာင္းႏွင့္မွ်... ဆုနာမိမ်ား... မထရ...
မီးေတာင္မ်ား... ထူးျခားေသာ အေၾကာင္း တစံုတရာ မရွိပဲ မေပါက္ကြဲရ...
ကမၻာၾကီးသည္... ေလ... မတိုက္ရ... မိုး... မရြာရ... ေန... မပူရ...
ပင္လယ္မ်ား... ေအာ္ဟစ္ျပီး မငိုရ...
ရွိရွိသမွ်ေသာ ေျခသြားလမ္းကေလးမ်ား.... ေျဖာင့္တန္းေနရမည္...
ထို တဒဂၤမွာ... မည္သည့္ အေၾကာင္းႏွင့္မွ်... မေကြ႕ေကာက္ရ...
သူ႕ကို... က်ေနာ္ ခ်စ္ေသာ ႏွလံုးသားႏွင့္အမွ်... လမ္းကေလးမ်ား အားလံုး ေျဖာင့္တန္းၾကပါေစ...
ရွိရွိသမွ်ေသာ ျမစ္နဒီမ်ား... သူနွင့္ က်ေနာ့္အားျဖင့္... ရီေမာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားႏိုင္ၾကပါေစ...
ေတာပန္းအရိုင္းေလးမ်ား အမ်ိဳးစံု ပြင့္လန္းေနေသာ... ေျခသြားလမ္းေကာက္ေကာက္ေလးတခုမွာ...
သူ႕လက္ကို ဆြဲယူဆုပ္ကိုင္ကာ... က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ပါဦးမည္...
သူ႕အျပံဳးေလး တပြင့္အား... က်ေနာ့္ ပခံုးထက္မွာ ပန္ဆင္ထားခြင့္... ေပးပါဦး... ဘုရားသခင္...

လမ္း-ဆိုသည္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖို႕ပင္ မဟုတ္လား....
က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားကေတာ့ သူ႕လက္ဖ်ားေလးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ပါသည္...
က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕မွ လမ္းမ်ားကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕ရာ... မည္သည့္ အင္အားမွ် မလိုအပ္ေတာ့ပါ...
က်ေနာ့္ ရင္မွာ... သူ႕ အျပံဳးေလးမ်ားစြာကို... ခ်ိတ္ဆြဲထားႏွင့္ခဲ့ျပီးျပီ မဟုတ္လား...

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ထိေတြ႕သြားတဲ့အခါ... အက်ည္းတန္ဆံုး အရာေတြေတာင္ အလွအပဆံုးျဖစ္သြားတယ္-ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားဖူးထားသူပါ... က်ေနာ္မွာ့ ျဖည့္စြက္ ေပးစရာ စကား တခ်ို႕ပဲ ရွိပါတယ္... ေ၀းကြာျခင္းနဲ႕သာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေပး မထိပါနဲ႕...

ငါ့ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကိုယံုၾကည္ျခင္း... မယံုၾကည္ျခင္း... တံဆိပ္ တခုခု ကပ္ဖို႕ရာ မင္းဘ၀အဘိဓၶာန္နဲ႕သာ တိုက္ဆိုင္ ဖတ္ရွႈပါ... အင္ဒရီယာ...

သူနဲ႕ က်ေနာ္ကေတာ့ ကမ္းေျခတေလ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ျပီ...
ဒုကၡနဲ႕သုခ အမည္ရေသာ ခရုခြံမ်ားကိုသာ က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ လိုက္ေကာက္ၾကမလို႕ပါ...
က်ေနာ္တို႕ ေပ်ာ္ၾကပါတယ္ ေမေမ... အျခားအရာေတြကို က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္မွာ မဟုတ္ဘူး...
က်ေနာ့္ကို သူ႕ခ်စ္ျခင္းမွာ လိပ္ျပာေရာင္စံုပ်ံသန္းေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ က်ေနာ္ရတယ္ ေမေမ...
သူ႕ကို က်ေနာ့္ ခ်စ္ျခင္းမွာ သီခ်င္းတပုဒ္... သူကေတာ့ ခပ္ အုပ္အုပ္ကေလး ရီေမာလို႕...
သက္တံ တစင္းကို က်ေနာ္တို႕ ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ပဲ ေခ်ာ့သိပ္လိုက္တယ္...
သဲေျမမြမြေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေျခရာ မခ်ရေသးတဲ့ ေသာင္ကမ္းကို
က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထမ္းထားတယ္ ေမေမ...
သူ႕လက္သူၾကြယ္မွာ လက္စြပ္တကြင္း က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အပ္ႏွင္းျပီးတဲ့အခါ
အဲသည္ ေသာင္ကမ္းမွာ က်ေနာ္တို႕ ဟန္းနီးမြန္းထြက္မယ္...
ၾကယ္ေတြ စံုလက္... လထြက္ည... ပက္ပက္စက္စက္ လွပေနမွာေပါ့... ေမေမ...
အဲသည့္ညမွာ သူျပံဳးေနမယ့္အေၾကာင္း... ေမေမ့ကိုပဲ သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါရဲ႕...

သြားၾကမယ္ အင္ဒရီယာ... အဲသည္မွာ ေနသာတယ္... ငါ ၾကိဳက္တတ္တဲ့ ကမ္းေျခ... သဲေသာင္ေတြက ျပန္႕စင္းျဖဴလြလို႕... ဘ၀ဆိုတာကို လြတ္လပ္ျခင္း ကြင္းျပင္မွာ စိတ္ၾကိဳက္ ျဖန္႕ခင္းလိုက္ၾကမယ္.. .ေကာင္းကင္ျပာကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႕သဲျပင္ေပၚ အတူ ေက်ာခ်ရင္း ခဏေလာက္ အိပ္ၾကပါစို႕... အင္ဒရီယာ...

သြားၾကမယ္ အင္ဒရီယာ... အဲသည္မွာ လထြက္တယ္... မနက္ခင္းေနကို... လတစင္းနဲ႕ အတူ... ေတြ႕... ေတြ႕... ေန... ေနရတဲ့... ေနရာ.. .ေနရယ္... လရယ္... ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုဘူးလို႕... ဘယ္သူ ေျပာသလဲ... နင္ရယ္... ငါရယ္... အဲသည္ေနရာမွာ အတူဆံုၾကမယ္... အင္ဒရီယာ... တို႕ ႏွစ္ေယာက္ မဆံုႏိုင္ပါဘူးလို႕... ဘယ္သူ ေျပာဦးမလဲ...

သြားၾကမယ္ အင္ဒရီယာ... အဲသည္မွာ ပန္းေတြပြင့္တယ္... အျပာေရာင္ သစ္ခြတပြင့္ကို နင့္အတြက္ ငါ ခူးဆြတ္မယ့္ ေနရာ... ငါ့ အခ်စ္ေတြကို ပန္းလို နင္ မပန္တတ္သည့္တိုင္... သစ္ခြအျပာေလး တပြင့္ကိုေတာ့ ငါ့အခ်စ္ေတြကိုယ္စားနင့္ လည္မွာ ဆြဲထားမယ္ မဟုတ္လား... အင္ဒရီယာ...

ကႏၱာရလို... ငါ တိတ္ဆိတ္မယ္... အရိပ္ေတြလို... ငါ လြင့္ေမ်ာမယ္... ပင္လယ္လို... ငါ က်ယ္ေျပာမယ္..
.ေနာက္ထပ္ ေျပာစရာ... ဆိုစရာ...ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာေတြ ရွိေနပါေသးသလဲ... အင္ဒရီယာ...
ေန႕ရက္တရက္ကို နင့္ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရီေမာသံေလးမ်ားနဲ႕ ငါ စတင္ခဲ့ဖူးရာ...ေဟာသည့္ ေသာင္ေျခမွာ...
ငါ လက္နက္ခ်ခဲ့တယ္... ငါ့အား အဆံုးအစမဲ့လံုး၀ အႏိုင္ယူပါ့ ... အင္ဒရီယာ...

(ဘယ္အခ်ိန္ခါမဆို... ထာ၀စဥ္ ျပံဳးရႊင္... ေနတတ္တဲ့... ကိုယ့္ခ်စ္သူ...)
အဲ့လိုမ်ိဳး သီခ်င္းေတြ ေရးျပီး နင့္ကို ဆိုျပခ်င္တယ္.... အင္ဒရီယာ...
သို႕ေသာ္လည္း... ကိုယ္က ကဗ်ာေတြပဲ ေရးတတ္ေတာ့... ခ်စ္သူ- နားဆင္လို႕... ေျပာခြင့္ကို မသာဘူး...
ငါ ခ်စ္တာ... သူသိမွာပါေလ-လို႕... ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတင္းခဲ့မိေသာ ေန႕ရက္မ်ားသည္လည္း... တခါတခါမွာ... ႏွင္းေတြ... မႈန္... လို႕...
အင္ဒရီယာ-ရယ္... နင့္ကို ခ်စ္ရတာ... ငါ့မွာ စံုေထာက္ ဇာတ္ကား ၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ... တရားခံက ဘယ္သူလဲ.. .ေနာက္ ဘာေတြ ျဖစ္ဦးမွာလဲ.. .ေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြနဲ႕ တကယ့္ အျဖစ္ အပ်က္ေတြက လြဲေနဦးမွာလား... အင္ဒရီယာ...

ခ်စ္ခင္ၾကင္နာ သနားမႈမ်ားျဖင့္ ငါ့အား နမ္းပါ့...
ေဟာသည့္ လူသားေပါင္းတသန္းေနထိုင္ေနတဲ့ျမိဳ႕မွာ အထီးက်န္ေနတဲ့ ငါ...
အင္ဒရီယာ-သာ မရွိခဲ့ရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ... မေတြး၀ံ့ဘူး...
Cut it out! - လို႕ ငါ့ကို မေအာ္ေငါက္သင့္ဘူးေလ... အင္ဒရီယာ...ငါက နင့္ ခ်စ္သူပါ...
နင့္ လြဲေခ်ာ္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ဘ၀ အဖုအထစ္ေတြကိုေတာင္...ငါက အခုထိ ခ်စ္ေနႏိုင္သူပါ... အင္ဒရီယာ...
လာပါ...လက္ခ်င္း ဆုပ္ကိုင္ပါ...ငါ့အား အႏိုင္ယူပါ... အင္ဒရီယာ...
နင့္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ အားလံုးကို အဆံုးမဲ့ ငါခ်စ္ေနမိျပီ... အင္ဒရီယာ...

လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ျပီးသြားတဲ့..... ပ်ားေရဓါးသြားေပၚမွာ
မလုပ္ခ်င္တာေတြကိုလည္း..... ဘယ္ေတာ့မွ..... ငါ မလုပ္ဘူး... အင္ဒရီယာ...
လိမ္လိမ္မာမာ မိုက္မဲေနသူဟာ... ေဟာသည့္ ကမၻာၾကီးမွာ..... ငါတေယာက္တည္း ရွိရဲ႕...
ဓါးသြားထက္က ပ်ားရည္စက္ကို.... ငါ လ်က္မယ္ ထင္သလား...
ဒဏ္ရာရထားတဲ့ ျခေသၤ့တေကာင္လိုပဲ..... ငါ့အနာေတြကို.... ငါ့လွ်ာနဲ႕ ငါလ်က္မယ္... အင္ဒရီယာ...
ခုညေတာ့.... အျပာေရာင္ ဒိန္ခဲ တခ်ပ္ကို ..... အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ပါးပါးလွီးစား..
.ျပီးေတာ့မွ... ငါ သတိရမိသြားတာ နင္ေပ့ါ... အင္ဒရီယာ...

နင္သာ....ငါ့ရဲ႕ အလွအပဆံုး အနက္ရိႈင္းဆံုး ဒဏ္ရာ..

အသံေတြထဲမွာ အခ်စ္ေတြ ထည့္လိုက္ပါတယ္ အင္ဒရီယာ... စကား မေျပာျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာေနျပီေကာ...
ငါ့ ဂစ္တာၾကိဳးေတြထဲကေန နင္လည္း ခဏေလာက္ေတာ့ ထြက္သြားေပးရမယ္ ထင္တယ္...
ဘာသီခ်င္း တီး တီး...နင့္ အတြက္ခ်ည့္ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္...
တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္-ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကိုအတူူတူ ဆိုခ်င္တယ္ အင္ဒရီယာ...

ေအာက္တိုဘာကို ဒီဇင္ဘာလို႕ ငါထင္ေနတယ္ အင္ဒရီယာ..
.ေအးစက္တဲ့ ညေတြမွာငါဟာ ဘာလို႕ ပူေလာင္ေနရတာလဲ အေျဖမရွိ...
နင့္ကို တီးျပခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကို ငါ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ယက္လုပ္ထားမိတယ္ အင္ဒရီယာ...

ငါ့ ခြက္ထဲမွာ ၀ိုင္နီေတြ... နဂိုရ္အတိုင္း...
အရိုင္းဆန္တဲ့ ေတးကို အာရံုျပဳေနၾကဆဲ...
သည္ညကို ၀ိုင္နီတခြက္လို... ငါ... ေသာက္ပစ္လိုက္ရမလား...
အၾကားအာရံုေတြကိုပဲ အျမင္အာရံုေတြနဲ႕ အစားထိုးလိုက္ရမလား...
ကမၻာ့ေထာင့္ၾကားေတြမွာ ညကို မူးယစ္သူေတြနဲ႕သာ ျပည့္ႏွက္ေနေရာ့သလား... အင္ဒရီယာ...

ငါ့ရဲ႕ညေတြကို တံခါး ပိတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္ အင္ဒရီယာ...

မင့္ မ်က္၀န္းေလးေတြကို ျမင္ေတာ့ သမင္ေလးတေကာင္ကို ေတြ႕ရသလိုလို...
ငါ့ႏွလံုးသားကို သည့္ထက္ ပိုျပီး မခုန္ေစပါနဲ႕ေတာ့ အင္ဒရီယာ...
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ ကံၾကမၼာ မပါဘူး... ငါသိတယ္...
မေတြ႕ ... မျမင္... မၾကံဳ... မဆံုဆည္းႏိုင္ေသးသည့္တိုင္
နင့္ကို ယံုတယ္... အခ်စ္ကို ယံုတယ္... ကံကို မယံုပါ... အင္ဒရီယာ...

ငါ့ရဲ႕ညေတြကို တံခါး ပိတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္ အင္ဒရီယာ...

atn