Jul 29, 2012

စစ္ပြဲ














ID-4 လို႕ ေခၚတဲ့ 4th of July မွာ ေဗ်ာက္အိုးေဖါက္သံ အက်ယ္ၾကီးေတြေၾကာင့္ ျပန္ႏိုးလာတဲ့ ညမွာ... ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္ (၁၉၈၉ ခုႏွစ္) က...သည္လို အခ်ိန္မွာပဲ ျပန္ႏိုးလာတဲ့... ညတညကို... သတိရမိေသာအားျဖင့္... သည္ကဗ်ာကို ေရးျဖစ္ပါတယ္... (atn)

လက္နက္ၾကီး တလံုးရဲ႕... ၀ုန္းကနဲ... ေပါက္ကြဲသံ အဆုံးမွာ... သူ႕ အိပ္မက္ကေလး မ်ိဳးတုန္းသြားမွာစိုးတဲ့... အိပ္မက္ကေလးဟာ... လက္ပစ္ဗံုးေလး တလံုးကို ... ညာဖက္လက္နဲ႕... ကေယာင္ကတမ္း... ဆုပ္ကိုင္ရင္း... ညအေမွာင္ထဲမွာ... က်ေပ်ာက္သြားတဲ့... အိပ္စက္ျခင္းကို... က်န္တဲ့... ဘယ္ဖက္ လက္တစံုနဲ႕... ဟိုဟိုသည္သည္... ရမ္းသမ္း... ေလွ်ာက္စမ္းေနခဲ့မိတဲ့... ကတုပ္က်င္းရဲ႕... ၾကမ္းျပင္ေပၚက... ရြံ႕ဗြက္အလိမ္းလိမ္းဟာ... စစ္ဖိနပ္ေတြ... အဆက္ဆက္က... တက္တက္ျပီး... နင္းလြန္းလို႕... ပြန္းပဲ့ေနရရွာတဲ့... သူ႕ေက်ာကုန္းကို... သက္သာလို သက္သာရာရေၾကာင္း... ေကာ့ခြက္ကာေနေနမိရင္း... ကတုပ္က်င္း... ေခါင္မိုးေပၚက... က်က်လာတဲ့... ေျမမႈန္႕နဲ႕ သဲမႈန္႕ေတြကို... မိုးေရနဲ႕ ေရာလို႕... (အႏၶေတြရဲ႕... လက္နက္ၾကီး တခါ က်တိုင္း... မင့္တို႕ရဲ႕ တန္ဖိုးမဲ႕အရာေတြ... ငါ့ကိုယ္အေပၚ... သြန္သြန္ခ်လို႕... အဆံုးမဲ့... ရိုင္းျပလွခ်ည္လား-လို႕... ) က်ေရာက္ေပါက္ကြဲသမွ်... ဗံုးေတြထက္... က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံနဲ႕... ေပါက္ကြဲျပီး... က်ိန္ဆဲမိေတာ့... အျပင္ေလထုထဲမွာ... ဥဒဟို... ေျပးလႊား ပ်ံသန္းေနၾကတဲ့... က်ည္ဆန္ ထိပ္ဖူးေပါင္းစံုဟာ... လန္႕ျဖန္႕သြားလိုက္ၾကတာ... ေခတၱခဏမွာ... အသံေတြေတာင္... တိတ္သြားျပီး... ရပ္တန္႕... နားေထာင္ေနမိၾကတဲ့အထိပဲ... အဲသည့္အခိုက္... တစံုတေယာက္... တက္နင္းလိုက္တဲ့... ေျမျမွဳပ္မိုင္း တလံုးက... အရာအားလံုးရဲ႕... တိတ္ဆိတ္္မႈကို... အဆံုးသပ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့... ေသနတ္ေတြအားလံုးဟာ... သတိ ျပန္လည္လာၾကတဲ့အခါ... က်ည္ဆန္ေပါင္းစံုဟာလည္း... လားရာေပါင္းစံုနဲ႕... ဆက္လက္ ပ်ံသန္းေနလိုက္ၾကပံုဟာ... တခ်ိဳ႕လည္း ဆန္႕က်င္ဖက္ အရပ္ဆီ... တခ်ိဳ႕လည္း မ်က္ႏွာမူရာ အရပ္ဆီ... တခ်ိဳ႕လည္း က်ေရာက္ခ်င္ရာ အရပ္ဆီ... တခ်ိဳ႕လည္း ေလလြင့္... တခ်ိဳ႕လည္း ေျမသင့္... တခ်ိဳ႕လည္း ရင္ဖြင့္... တခ်ိဳ႕လည္း ေခါင္းဖြင့္... တခ်ိဳ႕လည္း အေလာင္းဆင့္... တခ်ိဳ႕လည္း အလဟႆ... တခ်ိဳ႕လည္း ေျချဖတ္ျပ... တခ်ိဳ႕လည္း လက္ျဖတ္ျပ... တခ်ိဳ႕လည္း မီးပြင့္... တခ်ိဳ႕လည္း သီးပြင့္... တခ်ိဳ႕လည္း မ်က္လံုးပြင့္... တခိ်ဳ႕လည္း ရင္ပြင့္... တခ်ိဳ႕လည္း ဦးေႏွာက္ပြင့္... အဆင့္ဆင့္... ပစ္လိုက္ခတ္လိုက္ၾကတဲ့... ေသနတ္ေပါင္း စံု... က်ည္ေပါင္း စံု... အရြယ္စံု... ဆိုက္စံု... ဂိုက္စံု... အေရာင္စံု... အမ်ိဳးအစား စံု... အရည္အေသြး စံု... အသံုး၀င္မႈ စံု... တန္ဖိုး စံု... (အို... ဘယ္လိုစံုစံု... ဂုဏ္အဂၤါကေတာ့... ေသနတ္မွန္ရင္... ေသတာ တခုထဲလို႕... ) မရဲတရဲ... ေျပာေနတဲ့ ညကို... ေသနတ္ေပါင္းစံုက... ၀ိုင္း၀န္းပစ္ခတ္လိုက္တဲ့... ညမွာ... အိပ္ယာက လန္႕ႏိုးလာတဲ့... ေကာင္ေလး တေယာက္ (တကယ္ေတာ့... သူပုန္ ေပါက္စေလးတေယာက္...)ဟာ... သူ႕ ေအေက-ေသနတ္ကို... ေကာက္ကိုင္လိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့... အမ်ားနည္းတူ... မ်က္ႏွာမူရာ အရပ္ဆီ... သူ႕ေသနတ္ကို... ခ်ိန္ရြယ္ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့အခါ... သူ႕ေသနတ္ေျပာင္း၀က... ျဖာထြက္သြားေနတဲ့ မီးပြင့္ေတြၾကားမွာ... ျမင္ရတဲ့... သူ႕မ်က္ႏွာဟာ... လူေသ တေယာက္လိုပါပဲ...

atn

Jul 20, 2012

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...

အဲသည့္လမ္းေလးတဖက္တခ်က္မွာ... ဖူးပြင့္လန္းဆန္းေနတဲ့... ေတာပန္းေလးေတြကို ေတြ႕မိေတာ့... က်ေနာ္က ရပ္တန္႕ ေငးေမာေနမိေသးတယ္... က်ေနာ့္ မ်က္လံုးေရွ႕မွာပဲ.... တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနေအးသြားေနတဲ့ ညေနခင္းက ... ေျခကုန္လက္ပမ္းေတြက်လို႕... သူ႕ အပူအပင္အလံုးစံုကို ေလွ်ာ့ခ်သြားပံုရတယ္...  လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ဟိုးအေ၀းက ေတာင္ေပၚမွာေတာ့... က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားမိသလို.... ထံုးျဖဴျဖဴ ေစတီေလး တဆူ တေလမွကို ရွိမေနခဲ့ဘူး... ပိုင္လြန္တိုင္တခုနဲ႕ အင္တာနာတခုပဲ ေတြ႕ရတယ္... သည္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ပဲ... စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္း အားငယ္သြားသလို... ကိုယ္ဟာ... ဒီႏိုင္ငံသား မဟုတ္တာ... ဒီတိုင္းျပည္ဟာ... ဗမာျပည္ မဟုတ္တာ... ဒီျမိဳ႕ဟာ... ရန္ကုန္ျမိဳ႕ မဟုတ္တာ... ဒီလမ္းဟာ... ရြာလယ္လမ္း မဟုတ္တာ... ဒီအိမ္ဟာ... အေမ့အိမ္ မဟုတ္တာ... က်ေနာ္ ရွဴေနမိတဲ့ေလဟာလည္း...  ေလထန္ကုန္းကို ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေလွ်ာက္မိရင္း... ရွဴခဲ့မိတဲ့ ေလ မဟုတ္တာ... ဆိုတဲ့အေၾကာင္း... ထံုထိုင္းပြေယာင္းေနတဲ့... က်ေနာ့္ဦးေခါင္းထဲမွာ ... ေခါင္းေလာင္းသံမ်ိဳးစံု... ဆူညံက်ယ္ေလာင္ၾကကုန္ေပါ့... ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ လူေတြစံုေနတယ္... ကားမလာခင္ေလးမွာ... ညာဖက္တင္ပါးေနာက္က ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ အိုင္ဖုန္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္မိတဲ့ က်ေနာ့္လက္ဟာ... တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနတာ... အေၾကာင္းေတာ့ ရွိမွာပါ... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ... ခ်စ္သူကို ရွာတယ္... စလံုး... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ အကိုၾကီးကို ရွာတယ္... ယပက္လက္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ညီေလးကို ရွာတယ္... ဂငယ္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ညီမေလးကို ရွာတယ္... မ.. ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ကာစင္ တေယာက္ကို ရွာတယ္... ဗထက္ခ်ိဳက္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ သမီးကိုရွာတယ္... ဒေဒြး... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ သားကိုရွာတယ္... ကၾကီး... အားလံုးဟာ... ဗမာေျပ အျပင္အပမွာ... ခ်ည့္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူ႕ကို ရွာရဦးမလဲ... အေမကေတာ့ ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ မရွိ... တာ၀တိ ံသာ... အေဖကေတာ့ ဗမာျပည္မွာ... ေယာယု၀... က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ျပန္ေခၚၾကည့္ေတာ့... ပို႕လန္းမွာ... ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္... အဲသည့္လမ္းကို... သူ႕ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ လန္းေနလန္းေန... က်ေနာ္ မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး... က်ေနာ္ အိမ္ျပန္လို႕ မရေသးေပမယ့္... က်ေနာ့္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္... က်ေနာ့္မွာ အိမ္ဆိုတာ ရွိခဲ့ရင္... 

atn