Jan 15, 2013

အူသံရွည္ ေန႕စြဲမ်ား (၂)

















မေ၀းရဲဘူး-ဆိုတဲ့ လမ္းဟာ 
အေရွ႕ဖက္ကမ္းေျခကို လြင့္စင္ထြက္သြားတဲ့ 
အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခရဲ႕ ေၾကကြဲ ညေန...
ၾကိဳးေပးခံထားရတဲ့ မနက္ဖန္ဟာ
အိပ္မက္ေလးတခုကို ဆာေလာင္လို႕...
တမ္းတျခင္းေတာင္ကုန္းေလးတခုေပၚမွာေတာ့
ေအးစက္မႈမ်ားက ေမးခြန္းတခုကို ေမးေလရဲ႕..
.ႏွင္းေတြ ဘာလို႕ က်ခဲ့ၾကရတာလဲ-တဲ့...
အဲသည့္ ေတာအုပ္ထဲမွာ
 ေနေရာင္ကို ေထာင္ဖမ္းရင္း
ကိုယ္တိုင္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လတစင္းရွိရဲ႕..
.ေန႕ေတြနဲ႕ အေၾကြေစ့ေတြကို
မွားယြင္း ေရတြက္ေနတဲ့ ငွက္တေကာင္ကလည္း...
အဲသည့္ ေတာအုပ္ထဲမွာ
အေတာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕ မရပ္မနား...
ခ်စ္သူရွိရာ သြားခ်င္ေနေသးတယ္...
မိုးခ်ဳပ္ျပီ-ဆိုတဲ့လက္မွတ္ကို
အိပ္ကပ္မွားထည့္ထားတဲ့ မနက္ခင္းကေတာ့
ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနပံုနဲ႕
ေခါင္းငိုက္စိုက္...
မိုက္မဲမႈတိုင္းရဲ႕တံဆိပ္ေတြဟာ 
အနက္ေရာင္ေတြနဲ႕ပဲ ပံုႏွိပ္ထားတာကလည္း ထူးဆန္းတယ္...
ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဂစ္တာတလံုးအတြက္
တေယာတလက္က ငိုေၾကြးေနစရာ
ဘာအေၾကာင္းမွကို မရွိ...
မနက္ခင္းေတြကို တက္နင္းသြားလည္း ရပါတယ္-ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထားတဲ့ ညကို
မနက္ခင္းတခ်ိဳ႕က ေခါင္းရိုက္ခြဲဖို႕ လူစုတယ္...
သည္လိုပါပဲ...
က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္တခုထဲမွာေတာ့
အဲ့သလို ရုတ္ရုတ္သည္းသည္းေတြပဲ ရွိတယ္...
အစကေန ျပန္ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္
အဆံုးကေန ျပန္ေကာက္ရမယ္...
အာရံုေနာက္ေနတဲ့ ၀ံပုေလြတေကာင္ အူသလိုမ်ိဳး
ကဗ်ာတပုဒ္ အူတယ္...
ခြင့္လႊတ္ပါ...
အဲ့သည့္ ကဗ်ာကို ေအာင္သာငယ္ ေရးတာပါ...

atn