Dec 20, 2007

ေလးျမားတလက္နဲ.သီခ်င္းသည္

အိပ္မရတဲ့အတူ မထူးေတာ့တဲ့ညမို.၊ တံခါးကို၊ ဖြင့္ကာ၊ တိတ္ဆိတ္တဲ့ေျခလွမ္းရဲ.လွ်ပ္တိုက္သံ၊ နားကို၊ စြင့္ကာ၊ ေရာင္နီ မလာခင္ ေက်းငွက္တို.ရဲ.၊ ေတးသြားေလးကို စည္းခ်က္တြက္ၾကည့္ကာ၊ ၾကားမွာ သံစဥ္ျဖည့္လိုက္တယ္။ သာယာတဲ့ ေန.သစ္ရဲ.အစ တည္ျငိမ္ဆဲ အခိုက္အတန္.မွာ ေတးသံကို ရွာေဖြေရးမွတ္ရင္းနဲ႕သီခ်င္းပံုစံ သီကာ ျငည္းမိတယ္။

စိတ္ခ်တဲ့လူရင္းမို. ဖြင့္ဟကာ၊ ေမးမယ္၊ ေျပာေလ၊ အားသစ္နဲ.ေျခလွမ္းရဲ.တက္ၾကြသံ၊ ၾကားရင္၊ သိမယ္၊ ေတာင္စဥ္ခြန္ႏွစ္သြယ္လွမ္းတက္ဖို.အတြက္၊ ခရီးၾကမ္းလမ္းကို ထိုးေဖာက္ေရာက္ခဲ့ရင္၊ သင့္ကို၊ ေရွ.မွာ ၾကိဳဆိုၾကလိမ့္မယ္၊ ရင္ဆိုင္မယ့္ ေန.မရွိတဲ့ည ျငိမ္သက္ဆဲ အခိုက္အတန္.မွာ ေဘးရန္ကို တင္ၾကိဳမွန္းဆရင္းနဲ. ျမားအိမ္ကို လြယ္ကာ ထြက္ခဲ့တယ္၊

က်ေနာ္တို.ေခတ္မွာ ခိုင္ထူးဆိုတာ အလႊမ္းမိုးဆံုး အဆိုေတာ္တဦးပါပဲ၊ သူ.သီခ်င္းေတြမ်ားစြာထဲမွာ ဒီသီခ်င္းက က်ေနာ့္တို.ဘ၀ေတြနဲ. တူေနတယ္လို. ခံစားရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီသီခ်င္းကို ကိုယ္တိုင္ ျပန္ဆို တီးခတ္မိတာပါ၊ သီခ်င္းေရးဆရာက ကိုေမာင္ေမာင္ပါ၊

သီခ်င္းတပုဒ္လံုးရဲ. အစီအစဥ္ေတြကို က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္မို. မွတ္မိတဲ့ အဓိက ႏွစ္ပိုဒ္ကိုပဲ ျပန္တီးခတ္ထားပါတယ္။

Dec 9, 2007

ဘ၀




















သူ.ကေလးဘ၀ရဲ.
အေကာင္းဆံုး အမွတ္တရတခ်ိဳ.
သူ.ငယ္ဘ၀အခန္းထဲမွာပဲ
မထစတမ္း လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနခဲ့တယ္။

ပံုေတြဆြဲ၊ စာအုပ္ေတြဖတ္၊
ေသနတ္ပစ္တမ္းကစား၊
ဖားေတြဖမ္း၊ ငွက္သိုက္ေတြတက္ႏႈိက္၊
သူနဲ.မတည့္တဲ့ကေလးေတြနဲ. တိုက္ခိုက္ရင္း
မအားလပ္ႏိုင္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနခဲ့တဲ့
သူ.ငယ္ဘ၀ အျမဲရွင္သန္ေနခဲ့ရတဲ့
အဲဒီ့အာရံုထဲမွာ
မၾကံဳစဖူး သူ ဖ်ားနာသြားခဲ့တယ္၊

သိရွိနားလည္ထားတာေတြအားလံုးနဲ.
လံုး၀ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ကာလတခုထဲ
ေရာက္သြားခဲ့ရတဲ့လူငယ္တေယာက္အျဖစ္
ပို.ေဆာင္တြန္းထိုးပစ္ခဲ့တဲ့
အခ်ိဳးအေကြ.ဆိုးမ်ားကလည္း
သူ.ကို ေမ့ထားလိုက္ေတာ့တယ္။

တဦးတေယာက္ကိုမွသူမသိတဲ့ အရပ္ဆီ
သူ.ကို ပို.ေဆာင္ပစ္ခဲ့တယ္။

ဘ၀ရဲ. အခိုက္အတန္.ေတြအားလံုးကို
ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္
သူေနထိုင္ပစ္လိုက္တယ္။

တသမတ္မရွိမႈနဲ.
အလြန္အကၽြန္၀ျဖိဳးေနတဲ့
အဲဒီ့ဆိုးရြားမႈထဲမွာ
အရာရာအားလံုးကို
အစအဆံုး နားလည္ႏိုင္ေအာင္
ၾကိဳးစားရင္း
ရွိျပီးသား သူ.အေတြးအေခၚေတြ
တေနရာရာမွာ
အေသအခ်ာ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္။

ေယာက္ယက္ခတ္ေန.ေတြ ကုန္လြန္သြားသည့္တိုင္
ေအးစက္မႈတခုကို စူးစူးရွရွ
သူခံစားေနရတယ္။

သူ.လက္ဖ၀ါးေတြထဲ
ခြန္အားမဲ့တယ္၊

သူ.နာရီေတြဟာ
ရွည္ၾကာေႏွးေကြးလြန္းတယ္၊

သူ.ေျခလွမ္းေတြဟာ
ပင္ပမ္းေလးလံလြန္းလွတယ္၊

သူ.အက်ၤီအျဖဴ အေဟာင္းတထည္ကိုပဲ
ေဆးေရာင္စံုေတြအထပ္ထပ္
စြန္းထင္းညစ္ပတ္ေနေတာ့တယ္၊

အသက္ရွင္သန္ေနသည့္တိုင္ေအာင္
သူ.ရင္ခုန္သံေတြက
သံုညအမွတ္မွာ
ရပ္ျပေနခဲ့တယ္၊

အမည္မသိတဲ့အရပ္ဆီ
သြားခဲ့ရတဲ့ သူ.ေျခအစံုေတာင္
အိပ္မက္ထဲမွာ ေယာင္ရမ္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနဆဲ ...

ၾကင္နာစိတ္မရွိတဲ့ ဒီေလာကၾကီးအတြက္
မရက္စက္ဖို. ေတာင္းပန္ေနလည္း
အလဟႆ၊

ဘ၀ဆိုတာ
အေၾကြးေတြဆပ္ဖို. ရွင္သန္ေနရသလိုမ်ိဳး၊

ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာကို
အိုးအျပည့္ ခပ္ထည့္ခဲ့တာေတာင္
ကိုယ္ျပန္ေသာက္ရတတ္တာ
တစက္ႏွစ္စက္ရယ္၊

ငွက္ေတြေတာင္
အေတာင္ေညာင္းရင္ နားဖို.ရာရွိခဲ့တယ္၊

သူ.ေကာင္းကင္ကေတာ့
ဟင္းလင္းျပင္သက္သက္
မုန္တိုင္းေတြ ရက္စက္ ရယ္ေမာျပတတ္ရာေနရာ၊

အေသအခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္
ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး၊
အားလံုး သူဆံုးရႈံးခဲ့တယ္၊

ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အျဖစ္
တခုခုကို အမွန္တရား လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္၊

ဘယ္လိုပဲ ဆႏၵေတြရွိရွိ
သူ ေျပာျပႏိုင္တာ ေနာက္ဆံုး
စကားလံုး တလံုးထဲပါ့။

ATN

အလြမ္းဒဏ္ရာ
















အလုပ္ လုပ္ေနရင္း ...
ကား ေမာင္းေနရင္း ...
ေစ်း ၀ယ္ေနရင္း ...
သတင္းစာ ဖတ္ေနရင္း ...
သီခ်င္း ျငည္းေနရင္း ...
အိပ္ ေပ်ာ္ေနရင္း ...
ထမင္း စားေနရင္း ...
ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ေနရင္း ...
စာ ေရးေနရင္း ...
ဂစ္တာ တီးေနရင္း ...
ေရ ခ်ိဳးေနရင္း ...
စိတ္ ညစ္ေနရင္း ...
သားငယ္ေလးကို ေရခ်ိဳးေပးေနရင္း ...
တခုခု လုပ္ေနရင္း ...

ရုတ္တရက္ပဲ-
အေဖ့ကို လြမ္းမိတယ္၊
အေမ့ကို လြမ္းမိတယ္၊
အကိုၾကီးကို လြမ္းမိတယ္၊
ညီမေလးကို လြမ္းမိတယ္၊
သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းမိတယ္၊
ရြာလယ္လမ္းကေလးကို လြမ္းမိတယ္၊
ငါ့ျခံေလးကို လြမ္းမိတယ္၊
ငါ့ရပ္ကြက္ေလးကို လြမ္းမိတယ္၊
ငါ့ငယ္ဘ၀ေလးကို လြမ္းမိတယ္၊
အကိုၾကီးနဲ.အတူ ထိုင္ေနက်
လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးကို လြမ္းမိတယ္၊
ညညတိုင္းမွာ
ဂစ္တာထိုင္တီးခဲ့ဖူးတဲ့
သစ္သားခံုတန္းကေလးကိုေတာင္
ငါ လြမ္းမိတယ္၊

ငါသိတယ္-
အေဖ ငါ့ကို လြမ္းေနမွာ-
အေမ ငါ့ကို လြမ္းေနမွာ-
အကိုၾကီး ငါ့ကို လြမ္းေနမွာ-
ငါ့ညီမေလး ငါ့ကို လြမ္းေနမွာ-
သူငယ္ခ်င္းေတြ ငါ့ကို လြမ္းေနမွာ-
သစ္သားခံုတန္းေလးေတာင္ ငါ့ကို လြမ္းေနမွာ-

စာေတြဖတ္တယ္-
အေဖ့ကို လြမ္းရင္ ...
ကဗ်ာေရးတယ္-
အေမ့ကို လြမ္းရင္ ...
သီခ်င္းဆိုတယ္-
အကိုၾကီးကို လြမ္းရင္ ...
မ်က္ရည္က်တယ္-
ညီမေလးကို လြမ္းရင္ ...
ဂစ္တာတီးတယ္-
သစ္သားခံုတန္းေလးကို လြမ္းရင္ ...

ခဏခဏ
ေရာက္ေရာက္ခ်လာတဲ့
အဲဒီ့အလြမ္းေတြနဲ.
ငါ့ေကာင္းကင္တခြင္လံုး
မိုးသားေတြဖံုးလို. ...

ATN

အိပ္မက္




















ကေလးဘ၀ထဲက ကြဲသြားတဲ့ သူ.မိခင္ကို
ရွာေဖြေနတဲ့ လူနီရိုင္းၾကီးတေယာက္က
သူ.ကိုယ္သူ
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ သားေပါက္ေလးလို. ေခၚေလရဲ. ....

ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္တဲ့အေနာက္
သူတို.ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေတြ.ရတဲ့အေခါက္မွာ
အဲဒီ့ေယာက်္ားရင့္မၾကီးဟာ
ကေလးတေယာက္လို ငိုရဲ. ...

ေမေမ ...
က်ေနာ္ကေတာ့ေလ
အေမ့ေကာင္းကင္ထက္က
ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္လံုးလံုး
ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တဲ့
ၾကယ္ကေလးတလံုးပါ ေမေမ ...

က်ေနာ့ေကာင္းကင္တခြင္လံုးကေတာ့
အေမ့ကိုလြမ္းတဲ့ မိုးသားေတြဖံုးလို. ...

က်ေနာ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း
ကဗ်ာဆရာတေယာက္
သူ.အေမကိုေအာက္ေမ့လို.
ကဗ်ာေရးခဲ့ဖူးတယ္၊
(အေမ ...
က်ေနာ့္ကို လြမ္းေနမလား ...
အလြမ္းဆိုတာ
ေသရာပါတဲ့ ဒဏ္ရာေနာ္)တဲ့ ...

သူ.အေမဆံုးတဲ့သတင္း ၾကားေတာ့
သူ.ကိုယ္စား က်ေနာ္ငိုခဲ့ဖူးတယ္။

ကမၻာေပၚမွာ
ဘယ္မိခင္ေတြမွ
မေသဆံုးေစခ်င္ပါ၊

မိခင္ႏွင့္ ခ်စ္သူတို.၏ မ်က္ရည္မ်ား စြန္းထင္းေနေသာ
စစ္ကို
မုန္း၏။

အဲဒီလိုစစ္ပြဲေတြ
က်ေနာ္ၾကံဳခဲ့ဖူး၊
သားဆံုးတဲ့မိခင္-
မိခင္ဆံုးတဲ့သား-
ဒါေတြ က်ေနာ္ မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး အေမ ...

တေန.သားေတာ့
အေမ့နားကို
သားျပန္ေရာက္မယ္ထင္ပါရဲ. ...
အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား
ေမြးထားခဲ့ဖူး ...

ေလာကဓံေတြ လက္ကုန္မ်ားတဲ့
အဲဒီလို ျပကၡဒိန္ေတြ ၾကံဳတဲ့အခါ
အေမ့ရင္ထဲ
ေခါင္း၀င္တိုးေ၀ွ.
ကေလးတေယာက္လို
မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္
က်ခ်င္ပါေသးရဲ.၊

အဲဒီ့ေန.ဟာ
တေန.ေန.ေပါ့ ...

ATN

အရွည္ၾကာဆံုးေန.
















မရပ္မနားဘဲ
ေျပးလႊား ျဖတ္သန္းေနရတယ္၊
ရင္ကြဲမတတ္ ေမာပမ္းလြန္းတာေတာင္
ဒီလမ္းမမွာ
လဲက် မသြားခဲ့ဘူး-
ေန.တေန.ကို ရူးသြပ္မိလို. ....

လူတိုင္းပဲ
တီးတိုးေျပာေနၾကရဲ.-
အဲဒီ့ေန.အေၾကာင္းနဲ.
ရွည္လ်ားၾကာေညာင္းေနပံုကို ...

လူတိုင္းပဲ
ျပစ္တင္ေျပာဆိုေနၾကရဲ.-
အရွည္ၾကာဆံုးေန.တေန.
သူတို.ကို ေမ့ေနပံု၊

တကယ္ေတာ့-
လူေတြက
သူ.ကို ေမ့ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
လူေတြကို
သူကေမ့ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
မျဖစ္ႏိုင္တာ မရွိဘူး၊
မျဖစ္ေသးတာပဲ ရွိသတဲ့ ...
အဲဒီ့ ပညာရွိၾကီးရဲ.စကား
သင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သြားဖို.လိုျပီ။

အခ်ိန္ဆိုတာ ရွိေနသေရြ.
အဲဒီ့ေန.ဟာလည္း ရွိေနမွာပါ့၊
မေတြ.ရတာေလးတခုပါ။
တေန.ေန.မွာ
အေသအခ်ာပဲ
အဲဒီ့ေန.ကို
ငါတို. ေတြ.ရမွာပါ့။

အဲဒီံေန.ဟာ
သင့္ဘ၀တသက္လံုး
အလင္းလက္ဆံုး ျဖစ္လိမ့္မယ္။

အဲဒီ့ေန.မွာ
အေမ့ရဲ.အျပံဳး
ငါတို.အားလံုး
စားသံုးၾကမယ္ေလ။

အဲဒီ့ေန.အေၾကာင္းကိုပဲ
ထပ္တလဲလဲ
လူတိုင္းပဲ ေျပာေနၾကတယ္၊
မနက္ျဖန္တဲ့ ...

ဘုရားေရ-
မနက္ျဖန္
ျမန္ျမန္ ေရာက္ပါေစ။

ATN

သိမ္းေဖ်ာက္ထားတဲ့ ေတာင္ၾကား














အျငွိဳးအေတးနဲ.
နတ္ဆိုးေတြ မ်က္ေစ့ေဒါက္ေထာက္
ၾကည့္ေနတဲ့
အက္ဆစ္ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
သိမ္းေဖ်ာက္ထားရတဲ့
ေတာင္ၾကားေလးပါ ေမေမ -

အဲဒီမွာ -
ေလရိုင္းေတြ ပြတ္သပ္ရင္
အိပ္ေမာက်က်သြားတတ္ေလ့ရွိတဲ့
အတိတ္ေမ့ျမက္ခင္းစိမ္းေလးရွိတယ္၊

ေနသာတဲ့ေန.ေတြဆို
အေရွ.ဆီကို လည္ပင္းတဆန္.ဆန္.
ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့
အနာဂတ္ေနၾကာပန္းခင္းေလးရွိတယ္၊

အရွည္ၾကာဆံုးေန.ဟာ
အလြန္တရာ လွပေၾကာင္း
မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေအာင္ကို
သီခ်င္းဆိုဆိုျပတတ္တဲ့
အလင္းငတ္ ငွက္တအုပ္ရွိတယ္၊

လမဲ့ညေတြမွာ
အရိပ္ေတြ ရွည္လ်ားစီးေမ်ာ
ဒုကၡေတြ ေရစီးေၾကာထဲ
ဘယ္သူေျပာေျပာ မေျပာေျပာ
သူ.သေဘာနဲ.သူ သယ္သယ္ခ်သြားတတ္တဲ့
အတၱမဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုရွိတယ္၊

ေဆာင္းဦးေပါက္ရင္
ေကာက္သစ္စားၾကဖို.အေၾကာင္း-
လူေတြက
အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္သလို-
လူေတြကို
အနာဂတ္က ေမွ်ာ္ေနတဲ့အေၾကာင္း-
လူေတြက
အတိတ္ကိုေမ့သလို-
လူေတြကို
အတိတ္ကေမ့ေနတဲ့အေၾကာင္း-
လူေတြက
ပစၥဳပၸန္ကိုစားသလို-
လူေတြကို
ပစၥဳပၸန္ကစားေနတဲ့အေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းေျပာျပီး
ထြက္ထြက္ေျပးတဲ့
အေ၀းေရာက္ တိမ္တအုပ္ရွိတယ္၊

ေလးေထာင့္စပ္စပ္မွန္ရင္
နံရံေတြကို မၾကိဳက္သလိုမ်ိဳးမုန္းတဲ့
အကာအရံမဲ့
တဲငယ္ေလးတလံုးလည္း ရွိတယ္၊

ဒါေတြအားလံုး စုစည္းေပါင္းစပ္
အေမ့အျပံဳးကို ငတ္ေနတဲ့
မီးခိုးေရာင္ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္နဲ.
မိုးတိုးမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့
က်ေနာ့္ႏွလံုးသားလည္း
အဲဒီ့ ေတာင္ၾကားထဲမွာ ...

ATN