ဆာရီယဲလ္ ကဗ်ာတပုဒ္ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ

မတ္လ (၁၇) ရက္ေန႕မွာ က်ေရာက္မယ့္ (၄၅) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕အတြက္
က်ေနာ့္ရဲ႕ ျပကၡဒိန္တခ်ိဳ႕ကို မွင္တို႕ထားၾကည့္တာပါ -

(၁၉၆၄)
မီးလွ်ံေတြ သယ္ေဆာင္ထားတဲ့
အနီေရာင္ျဂိဳဟ္သား
လက္နက္မ်ားရဲ႕ သံသတၱဳ
အထိမ္းအမွတ္တခု ျဖစ္ပါသတဲ့...
“Picabia”ရဲ႕ “အဂၤါေန႕”မွာ
က်ေနာ့္ကို ေမြးဖြား...

(၁၉၆၅)
“Sebor”ရဲ႕
“လူက်ပ္ေနတဲ့အခန္းလြတ္တခု”အတြင္း
က်ေနာ္ ၾကီးပ်င္းခဲ့... ။
ေလဟာနယ္ေတာင္
အေမွာင္နဲ႕ က်ပ္ညွပ္ေနပံုမ်ိဳး...

(၁၉၆၆)
သည္လိုနဲ႕
“Klee”ရဲ႕
“ရုပ္ေသးရံု”ထဲ
ျပပြဲေတြ ၾကည့္ခဲ့ ...
ျပဇာတ္ရဲ႕ အ၀တ္အစား
အေမ လဲလွယ္ ေပးထားလို႕
က်ေနာ့္ သပ္ရပ္ေနခဲ့ပံုမ်ား...

(၁၉၆၇)
ပါးကြက္အာဏာသားတသိုက္
အေမ့ကို ဖမ္းလိုက္တဲ့ေန႕
“Masson”ရဲ႕“အလြမ္းဇာတ္”
က်ေနာ္ ၾကည့္တတ္သြားတယ္။

(၁၉၆၈)
“Ernst”ရဲ႕“ေန႕နဲ႕ည”ကို နံရံမွာကပ္
အလင္းနဲ႕အေမွာင္ကို ဖတ္တတ္တဲ့အခါ
အေမ့ကဗ်ာ သံတိုင္ေတြၾကားထဲ လန္းဆန္းလို႕...
အေမ့အနမ္းလည္း
လေရာင္ မႈန္မႊားထဲ ေအးခ်မ္းလို႕...

(၁၉၆၉)
“Warden”ရဲ႕“ဆုေတာင္း”ကို
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ က်ေနာ္ ရြတ္အံ
အေမ့အသံကို ျပန္ၾကားပါရေစ...

(၁၉၇၀)
အေမ အိမ္ျပန္လာတဲ့ တေန႕မွာ
“Chagall”ရဲ႕“ခ်ိဳးငွက္နဲ႕ကေလးငယ္”
က်ေနာ္ ခဏ ျဖစ္သြားေသးတယ္။
က်ေနာ့္ကို ေထြးထားေပးပါ ေမေမ
အေမ့ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးနဲ႕
က်ေနာ္ ေ၀းေနခဲ့တာ
ၾကာျပီမဟုတ္လား...

(၁၉၇၁)
ေဖေဖ ဘယ္မလဲ- ေမးတဲ့အခါ
အေမ ေျပာတယ္ -အေ၀းၾကီးမွာ- တဲ့
ျပီးေတာ့ “Magritte”ရဲ႕“ျပတင္းေပါက္”အနားသြားကပ္
ခဏေလာက္ ေမေမ ရပ္ၾကည့္ေနေသးတယ္။
က်ေနာ့္ကိုလည္း ေပးၾကည့္ပါ ေမေမ
အဲသည္ ျပတင္းေပါက္ထဲ
ေဖေဖ ေရာက္ေနေလသလား...

(၁၉၇၂)
အေဖ ျပန္လာတဲ့ေန႕ကို
က်ေနာ္ ေမ့သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ “Tanguy”ရဲ႕ ပန္းခ်ီကား
“ေမေမေရ -
ေဖေဖ ဒဏ္ရာေတြ ရထားတယ္”
အဲသည္ အဓိပၸါယ္
က်ေနာ္ တကယ္ သိသြားပါျပီ...

(၁၉၇၃)
“Dali”ရဲ႕“ရြက္ေလွ”
အေဖ ခဏ ငွားခဲ့တယ္။
တမိသားစုလံုး လက္ေတြနဲ႕
တဖက္ကမ္းေျခအေရာက္ လႊင့္ခဲ့...
ေျခေထာက္ေတြေတာ့ ပဲ့ျဖစ္
ေရထဲ နစ္လို႕...

(၁၉၇၄)
အမည္တခုအတြက္
“Kush”ရဲ႕ “လိႈင္းဂယက္ေတြ”လို
ပြက္ပြက္ ဆူၾကြ
ျမိဳ႕ၾကီးရဲ႕ တံခါး၀မွာ
အိပ္ေပ်ာ္ေနသူေတြ ႏိုးထလာတယ္။

(၁၉၇၅)
ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လို႕ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕မွာ
ငိုရိႈက္သံေတြ က်ယ္ေလာင္လာၾက
“Mondrian”ရဲ႕“ေႏြည”ထက္ေတာင္
ပူေလာင္ အိုက္စပ္ေနေသးတယ္။

(၁၉၇၆)
မိႈင္းရာျပည့္က ျမိဳ႕ၾကီးရဲ႕သမိုင္းတခ်ိဳ႕
ေရးတို႕ထားလိုက္ေလတယ္။
“Bak”ရဲ႕“ထိုအခါမွစ၍”
နာရီလက္တံမ်ား
ေမ့ေလ်ာ့ခံသြားရခ်ိန္
ျပကၡဒိန္ထူထူတခ်ိဳ႕
ခရီးရွည္သြားဖို႕ ျပင္ခဲ့ျပီ။

(၁၉၇၇)
“Munch”ရဲ႕“လေရာင္”ေအာက္မွာ
ညီမေလးတေယာက္ကို
က်ေနာ့္အတြက္ အေမ ေခၚလာခဲ့တယ္။
လေရာင္ရိပ္မွာ
သူ႕ကို က်ေနာ္ သိပ္ခဲ့ရတာေပါ့။

(၁၉၇၈-၇၉)
“Nesterov”ရဲ႕
“ေဆာင္းဦးေပါက္” ကန္ေရျပင္လို
ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေန႕ရက္ေတြ
ျငိမ္သက္ေနတဲ့ ကာလေတြ
အစား ျပန္မရႏိုင္ေလဘူး။

(၁၉၈၀)
လူငယ္တေယာက္ ဖြက္ထားတဲ့
”Magritte”ရဲ႕“စာမ်က္ႏွာအလြတ္”ေပၚ
ဂီတ သေကၤတေတြ
က်ေနာ္လႊတ္ခ်လိုက္တယ္။
ႏွင္းေတြ ေပ်ာ္က်
ဂစ္တာတီးတဲ့ ညေတြ မ်ားမ်ားလာ...

(၁၉၈၁)
“Chagall”ရဲ႕ “အိမ္အျပာ“
ကိုယ္တိုင္ ေဆာက္တတ္လာပါျပီ။
ႏွင္းဆီရနံ႕၊ သက္တန္႕၊ အျပံဳး
အိပ္မက္ေတြကို ဖံုးရင္း ...

(၁၉၈၂)
ကံေကာ္တန္းထဲ
ေလွ်ာက္လွမ္းသြားရင္း
“Matisse”ရဲ႕
“အျပာေရာင္ျပတင္း”မွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေတြ႕လိုက္ရပံု...
ၾကယ္ေတြ စံု ည
ရင္ခုန္သံေတြ လွပလို႕...

(၁၉၈၃)
ညေနခင္း ေရႊေရာင္
လိပ္ျပာတေကာင္
အစိမ္းႏု ေတာင္ပံ ခတ္
ႏွင္းဆီ နီနီ ပြင့္ခ်ပ္
“Kush”ရဲ႕ “ရပ္တန္႕သြားတဲ့အခိုက္အတန္႕”
ႏွလံုးသား အကန္႕တခုထဲဲ
ေအးခဲထားမိ...

(၁၉၈၄)
ကံၾကမၼာ ေခ်ာ္လဲခဲ့တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္
အေခါက္အတြန္႕ေတြခ်ည့္...
“Munch”ရဲ႕ “ခြဲခြာျခင္း”မွာ
ဒဏ္ရာေတြ နက္ေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္း သိလာခဲ့...

(၁၉၈၅)
ေနကြယ္သြားတဲ့ေန႕ခမ်ာ
အတိတ္ကို အေမ့ခက္ပါ့...
“Ernst”ရဲ႕ “တိတ္ဆိတ္ျခင္းမ်က္လံုး”လိုပဲ
တခုထဲေသာ ပံုရိပ္
တိတ္တဆိတ္ ျမင္ျမင္မိ ... ။

(၁၉၈၆)
ကံ့ေကာ္ေတာနဲ႕ ေ၀းေ၀းမွာ
“Dali”ရဲ႕ “အထီးက်န္”
မီးလွ်ံေတြျဖစ္လာ
အဓိပတိလမ္းေရ
စိန္ပန္းျပာေတြ
ငါ့ကို ျပန္ေပးပါ့... ။

(၁၉၈၇)
ကြက္လပ္ေတြ သည္ေလာက္မ်ားတဲ့
“ျမိဳ႕ျပေနရာ”ထဲ
“Jimmy Ernst”လို
ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ထားသိုေနေနရ
ခက္ခဲလွခ်ည့္...

(၁၉၈၈)
ႏွစ္ သံုးဆယ္နီးပါး
ေဖာင္းကားလာခဲ့တဲ့ ပူေဖာင္းေတြ...
ေနရာတကာမွာ လမ္းေလွ်ာက္လို႕
“Grosz”ရဲ႕ “ေပါက္ကြဲမႈ”ကိုေတြ႕ရတယ္...

(၁၉၈၉)
“Ernst”ရဲ႕“ေတာအုပ္”ထဲမွာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ေနာက္
ျမိဳ႕ျပရဲ႕ မ်က္ေစ့ေအာက္က
ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႕တယ္
အိပ္မက္ေတြကို ေပြ႕လို႕...

(၁၉၉၀)
ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္
အိပ္စက္ျခင္းမဲ့ ေတာင္ယာတဲ
သင္တိုင္းျဖဴေလးေတြနဲ႕ စပါးခင္းလည္း
“Chagall”ရဲ႕ “စစ္ပြဲ”မွာ လူးလိမ့္ရင္း...

(၁၉၉၁)
ေသနတ္သံေတြနဲ႕
သရဲေျခာက္ခံရသလိုမ်ိဳး
အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္တယ္။
“Dali”ရဲ႕ “စစ္မ်က္ႏွာ”
ဒဏ္ရာေတြ ျပည့္ေနပံု ...

(၁၉၉၂)
စစ္ပြဲေတြၾကားထဲ
“Munch”ရဲ႕“ေနမင္း”ကပဲ
အက္ကြဲလာေနေလသေယာင္
နည္းနည္း ေမွာင္လာတယ္...

(၁၉၉၃-၉၄)
ေသာင္ရင္း ေပြ႕ဖက္
ေအေက တလက္ ေခါင္းအံုး
ငွက္ဖ်ား မုန္းရင္း
ေဒါန ေတာင္ယာခင္းေတြထဲ
“ထိုးဆင္းလာတဲ့ညရိပ္”ကို
“Dali”လို တိတ္တဆိတ္ ၾကည့္ေနခဲ့ ...

(၁၉၉၅)
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ညိဳ႕အုပ္
ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး ညိဳေမွာင္
အေရာင္ရင့္ရင့္ လြင့္ေမ်ာ
“Magritte”ရဲ႕ “သစ္ေတာ”ကို
ေက်ာခိုင္းျပီးတဲ့ေနာက္
ဘ၀ေတာအုပ္ထဲ
ေရာက္သြား...

(၁၉၉၆)
ပင့္သက္ ေသာက
ခဏ ေမ့ထား
ပ်ားရည္ ၀ိုင္ခ်ိဳ၊ ရင္ဖို အနမ္း
“Ernst”ရဲ႕ “အခ်စ္ည”
ႏွင္းတစနဲ႕
ဘ၀ အေမာေျဖမိခဲ့...

(၁၉၉၇)
ေနတလံုး လတမင္း
ဘ၀ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းထဲ
ခုန္ခ်ဆင္းလာ
ၾကယ္ျပာတစင္း
“Kush”ရဲ႕ ”မနက္ခင္းပြင့္ဖူး”
သားဦးကေလး...

(၁၉၉၈)
မနက္ဖန္ဆိုတဲ့ ငါးတေကာင္ကို
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖမ္းယူဖို႕အတြက္
ကြန္ ယက္ေနဆဲပါ့...
“Sanchez”လိုပဲ
“မေန႕နဲ႕မနက္ဖန္အၾကား”
ဗ်ာမ်ားေနရ...

(၁၉၉၉)
တိမ္ခဲေတြၾကားထဲမွာ ႏွင္း
အေမွာင္မဲေတြၾကားထဲမွာ အလင္း
စိတ္ထင္ရာ
ဘာသာျပန္မိရင္း
“Tanguy”ရဲ႕ “မနက္ဖန္”ကို
မ်ိဳမ်ိဳခ်ပစ္...

(၂၀၀၀)
တပါးေျမ ေျခအခ်
“Munch”ရဲ႕“ညအျဖဴ”
လူသံုးေယာက္ကို
မလိုတမာ စူးစိုက္ၾကည့္...
ႏွင္းနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ရသည့္တိုင္
မေအးျမႏိုင္ခဲ့...

(၂၀၀၁)
မနက္ဖန္ကို စိုက္ပ်ိဳးခ်င္မွေတာ့
မေန႕ကို မ်ိဳးေစ့က်ဲပစ္မွ ျဖစ္မယ္။
“ေန႕သစ္”ကို
က်ေနာ္ တူးေဖာ္ခဲ့...

(၂၀၀၂)
ေနတလံုး လတမင္း ၾကယ္တစင္းနဲ႕
ပန္းခင္းေလးထဲ
ေနာက္ထပ္ၾကယ္ျပာတစင္း
ဆင္းသက္လာတဲ့အခါ
“Munch”ရဲ႕“ၾကယ္စံုည”
တံခါး၀မွာ ရပ္လို႕...

(၂၀၀၃-၄-၅-၆)
ေဆးသား မွိန္ကြက္
မိႈတက္ေနတဲ့ ျပကၡဒိန္တခ်ိဳ႕
ျမိဳ႕ျပအိပ္မက္ေတာမွာ
“Petrov-Vodkin”ရဲ႕ “တေယာ”လို
အိပ္ေမာက်ခဲ့ ...

(၂၀၀၇)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ဖ်က္ေခ်ခ်ိဳးဖဲ့ခံရ
“မနက္ဖန္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ”
ျပန္မရေတာ့ဘူးလား “Sage”

(၂၀၀၈)
ေ၀းလြင့္ျခင္း
အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္...
တမ္းတျခင္း
အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္...
အဲသည္ေလဟာနယ္မွာ
က်ေနာ့္“လမင္းၾကီး” ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့...

(၂၀၀၉)
၄၅ ႏွစ္ေျမာက္ ေႏြဦးမွာ
အေတာင္ပံပါလ်က္
“Magritte”ရဲ႕ “အိမ္အလြမ္း”နဲ႕
မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ငွက္ဟာ
က်ေနာ္ပါပဲေလ
တစစီ တဖဲ့စီ
ပဲ့အက္ ေၾကကြဲေနခဲ့ျပီ။

ATN .

(Photo sources: http://images.google.com; http://www.abcgallery.com)