အက္စတိုးရီးယားေရ…
ငါ့ အလုပ္ထဲကေန
မင့္ရင္ဘတ္ထဲ ငါ ျပန္လာေနပါျပီ…
လူသူကင္းမဲ့ေနတဲ့ မင့္ရဲ႕ လမ္းမ်ားက
ခမ္းေျခာက္သြားေနတဲ့ ျမစ္တစင္းလိုလို…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္…
(အနည္းဆံုး ငါ့အတြက္ေပါ့…)
ေအးစက္တဲ့ မင့္ ညေနခင္းေတြကို
ငါက ရင္နဲ႕ရင္းျပီး ေထြးေပြ႕ခဲ့ပါတယ္…
အေႏြးဓါတ္ေတြကိုေတာ့
ရွိရွိသမွ် အက်ၤ ီအထပ္ထပ္နဲ႕
ငါ့ဘာသာငါ ျပန္ျပီး ရစ္ပတ္ရသေပါ့ေလ…
ခုညေနမွာေတာ့
မင့္ကို ေျပာျပစရာေတြ
ငါ့မွာ အမ်ားၾကီး ရွိေနခဲ့…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ခက္ေနတာက
ဘာသာစကားပါပဲ…
ငါက ႏွလံုးသားကို သံုးတယ္…
မင္းက ဘယ္လိုဘာသာကို သံုးမယ္ ငါမသိ…
ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ…
မင္း သံုးခ်င္ရာကို သံုးပါ့…
က်ိန္းေသတာတခုကေတာ့
မင့္ ရင္ဘတ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာဟာ
မာဂဒ ဘာသာစကားေတြကို
မဖတ္တတ္ေလဘူးဆိုတာ
မင္းသိမယ္ ထင္ပါရဲ႕…
ဘာသာစကားကြဲလြဲမႈမွာ
မင္းနဲ႕ငါ တခုတည္း မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ
ငါသိတာေပါ့…
ဒါကလည္း
ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူးေလ…
ငါတို႕ ႏွလံုးသားခ်င္း ရင္းႏွီးေနၾကတဲ့အခါ
မင္း ငါ့ကို နားလည္မွာပါ…
ဒါကို ငါက ယံုၾကည္ေနခဲ့ျပီးသား…
တခုပါပဲ
ႏွလံုးသားဆိုတာကလည္း
အရင္းႏွီးဆံုး နီးၾကတဲ့အခါ
ဘာသာစကားေတြ မလိုေတာ့ဘူး…
ငါ့ႏွလံုးသားနဲ႕
မင္း နီးေနခဲ့ျပီလား…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ႏွလံုးသားခ်င္း နီးတဲ့အခါ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္း ခံစားရသတဲ့…
အဲသဟာကို
ငါ ယံုၾကည္ထားတယ္…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
မင္းက
ငါ့စာမ်က္ႏွာေတြကို ဖတ္ေပါ့…
ငါကလည္း မင့္ စာမ်က္ႏွာေတြကို ဖတ္မယ္…
ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္က အလြမ္း ျပဇာတ္တခုလိုလို…
ေန႕တာေတြတိုေစေသာ မင့္ရဲ႕ မနက္ခင္းေတြကို
ငါ တက္နင္း မသြားေလဘူး…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ညတာေတြရွည္ေစခဲ့ေသာ
ငါ့ရဲ႕ ေန႕လည္ခင္းေတြကိုသာ
မင္း… တိုေစလိုက္ပါ့…
ငါတို႕ဟာ
တေယာက္ထဲပဲ…
သို႕မဟုတ္…
တေန႕ထဲပဲ…
သို႕မဟုတ္…
တမ်က္ႏွာထဲေလ…
ATN
7 comments:
ကဗ်ာၾကီးက အေဖာ္ပါေနေပမယ္႔ အထီးက်န္လိုက္တာ ဦးငယ္..
တစ္ျပိဳင္တည္း သြားခ်င္စိတ္လည္းေပါက္မိတယ္
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ေနခ်င္လို႔ေလ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕
အက္စ္တိုးရီးယားကို စြဲလမ္းလာျပီ..း)..
ႏွလုံးသားနဲ႕ေျပာေသာ ဘာသာစကား
အဲဒီဘာသာနဲ႕ဆို တျခားဘယ္လိုဘာသာစကားမွ
ေျပာေနစရာ လိုမယ္မထင္တာ အမွန္ပါ ကဗ်ာဆရာ
(mama)
"အက္စတိုးရီးယား" ကို ဘယ္ကဗ်ာဆရာကမွ အဲဒီေလာက္ စာဖြဲ႕ဖူးလိမ့္အံုးမယ္ မထင္ဘူး...
ေရးခဲ့ၾကဖူးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွ ဒီေလာက္ ျပင္းထန္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕ဆိုဖူးလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး...
းဝ)
waiting for more poems
အက္စ္တိုးနီးယား နံပတ္ငါးကို အခိုက္ဆံုးဗ် ...
လမ္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း တီးတိုးစကားဆိုေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာကို ျမင္မိ ... ကားတစ္စင္းက ေအးစက္စက္ေလထဲ လမ္းေပၚေျပးလႊားရင္း ..
တခုပါပဲ
ႏွလံုးသားဆိုတာကလည္း
အရင္းႏွီးဆံုး နီးၾကတဲ့အခါ
ဘာသာစကားေတြ မလိုေတာ့ဘူး…
အဲဒီ အပိုဒ္ေလး ၾကိဳက္တယ္ အကို...
အက္စ္တိုးရီးယား စီးရီးစ္ က ျပီးသြားျပီလား...
ဖတ္လို႕ ေကာင္းတယ္ ကိုေအာင္သာငယ္ ရဲ႕.. ဆက္ေရးပါအံုး။
Post a Comment