တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အလ်င္အျမန္ နံရံေပၚခ်ိတ္ထားတဲ့ ငါ့ရဲ႕ျပကၡဒိန္ေလး အရိုးေဆြး ပိန္ပိန္က်လာရျခင္း အေၾကာင္းကို ေသာကမ်ားနဲ႕ ေဖာင္းကားေနတဲ့ စြယ္ေတာ္ ရြက္ကေလးခမ်ာ မသိရွာေလေတာ့ မရယ္ေမာႏိုင္ရွာေပါ့ ႏွစ္လႊာေပါင္းဖို႕ရာ ႏွစ္ႏွလီ ဘယ္ေလာက္လဲ သင္အံက်က္မွတ္ေနရပါေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ား ေမာင့္အား ႏွိပ္စက္ၾကပါေပ ကမ္းေျခမဲ့သြားေသာ ပင္လယ္မ်ား သင့္အား က်ိန္ဆဲသြားေသာအခါ မာယာ ဘာညာ ပလိစိေခ်ာက္ခ်က္ နံနက္ခင္း အလင္းတံခါးမ်ားအၾကား ျမစ္မ်ား ကန္႕လန္႕ျဖတ္စီးဆင္းရင္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအျဖစ္ ပစ္ဇာတခ်ပ္ကို လက္ထပ္ စာခ်ဳပ္ အျဖစ္ စြဲမွတ္ ယံုၾကည္ခဲ့သူမ်ား ကံၾကမၼာအား သြားျဖီးျပလိုက္ရံုမွ်ျဖင့္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ား ပြင့္ခဲ့ပါလိမ့္မည္ဟု သင္တို႕အစား ကၽြႏု္ပ္ မယံုၾကည္ပါ ဆိုေသာအခါ ကမၻာေျမ ဖ်ားနာ ေနထိုင္ ေကာင္းရံု ေခ်ာင္းဆိုးရံု ႏွာေစးရံု ရွိရွိသမွ် အကုန္ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ အလံစိမ္းမ်ား လႊင့္ထူ သူလိုကိုယ္လိုေန႕ေတြအေပၚမွာ ငါ့နံမည္ မပါေစနဲ႕လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာမိေသာ ၀က္တေကာင္ကို လိပ္ျပာမ်ားက မည္သို႕ေသာ မွတ္ခ်က္မ်ားမွ ေပးမသြားပါဟု နားစြန္နားဖ်ား ၾကားလိုက္မိေသာ စက္ရုပ္ခမ်ာ ဂူးဂဲဆာ့ခ်္အင္ဂ်င္အားျဖင့္ ငါးပါးေျမာက္ ဓါတ္ၾကီးကို စိတ္ညြတ္ေလသည္ ဆိုေသာအခါ ကၽြန္ုပ္မွာ ေျပာစရာစကား ကုန္ပါျပီ...
2 comments:
ဘာေတြမွန္း မသိဘူး ဟီးဟီး ထူးျမတ္ကလည္း အဲ့လိုမ်ိဳး ေရးထားတာ ရွိတယ္ သူေရးတာက တကယ္ ဖတ္ေကာင္းတယ္။ :)
မအယ္
ပထမဆံုး ဖတ္ဖူးတဲ့ အေမာဆံုး စာရွည္ပါ။ :)
ဖတ္ေနရင္း ရပ္လို ့မရပဲ ေအာက္ဆံုး ေရာက္ခဲ့တာေတာင္ (။) ဒါေလး ေပ်ာက္ေနလို ့
ေမာသြားရတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ စာေရးသူ...
ဟာသဥာဏ္ ရႊင္ပံုမ်ား...:)
...ခင္မင္လွ်က္..ခင္မာလာေအာင္..:)
Post a Comment