ေအာ္ရီဂြန္ရဲ႕ ပို႕လန္း နံနက္ခင္းဟာ
လင္း က်င္း ျဖဴ လြလို႕ပါလား...
နာတာလ်ာ...
ငါ့ အလုပ္ကို လာတဲ့ လမ္းမွာ
ပန္းေတြ မပြင့္ဘူး...
မင့္ အျပံဳးေလး တပြင့္သာ
သစ္ခြပန္းတပြင့္လို စြင့္ကားလို႕ပါ...
နာတာလ်ာ...
ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ-တဲ့
မင္းက... ငါ့ကို ေျပာသြား....
အလန္႕တၾကား....
ငါက... ေတြးေတာသြားမိ...
ငါ့မွာ... နံနက္ခင္း ေကာင္းေကာင္းေတြ ရွိသလား...
သူငယ္ခ်င္းေလးရယ္....
ငါက အူေၾကာင္က်ားေတြ ေမးမိရင္...
နင္ မရီနဲ႕..
ငါထင္တာကေတာ့...
ငါ့မွာ နံနက္ခင္းဆိုတာ ရွိကို မရွိေတာ့ဘူး...
ငါ့မွာက ညေတြပဲ ရွိတယ္...
ေအးစက္စက္.... ညေတြ...
ႏွလံုးသားေတြ... ေသေန...
အျပံဳးေတြ... ေသေန...
အမည္နာမေတြလည္း... ေသၾကတာေပါ့...
ေသတဲ့အထဲမွာ...
ငါက ထိပ္ဆံုးကေပါ့...
ငါ့ေနာက္မွာ....
ေၾကာင္တေကာင္ေသတယ္...
ႏွစ္ေယာက္အတူ ဖူးပြင့္မယ္ဆိုတဲ့ မနက္ခင္းေလး တခုပါ အဆစ္ ပါသြားတယ္...
နာတာလ်ာ....
ငါ ငိုဖူးတယ္...
နာတာလ်ာ....
အေမ့အတြက္ ငါ ငိုဖူးတယ္...
ေၾကာင္ကေလး တေကာင္အတြက္ ငါငိုဖူးတယ္...
ငါးကေလး တေကာင္အတြက္ ငါငိုဖူးတယ္...
ငါ့ ဘ၀ကိုက
ငိုေနရတာပါပဲ.... နာတာလ်ာ...
ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ-လို႕
မင္းေျပာသြားတဲ့ နံန့က္ခင္းမွာ...
ငါဟာ
.... ငါဟာ....
နာတာလ်ာရယ္....
....
နာတာလ်ာရယ္....
မင့္အျပံဳးေလးကို ၾကည့္မိျပီး...
ငါဟာ...
ဆြံ႕အေနမိေပါ့...
နာတာလ်ာ.... ... ...
သည္ကဗ်ာကိုလည္း
နံနက္ခင္း တခုမွာ ေရးမိပါတယ္... နာတာလ်ာ...
ATN
2 comments:
ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းေတြဘယ္ေတာ့လဲအကို..။
ခ်စ္တဲ့
မိညီမ
ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းေတြ အစျပဳျပီေပါ့။
:)
Post a Comment