ေလလြင့္ႏွလံုးသား၊ ရထားတစင္း၊ ႏွင္းက်ခဲ့ေသာအေရွ႕ျမိဳ႕ရိုး...

 
နိဒါန္း

ေန႕ႏွင့္ ည ဆိုကာ အခိ်န္ ၂ မ်ိဳးသာ ရွိေသာ ဤကမၻာေပၚမွာ ညဆိုသည္မွာ အိပ္စက္ အနားယူဖို႕ မဟုတ္လား။ အိပ္စက္၍ မေပ်ာ္ႏိုင္ေသာ ညမ်ားသည္ အလြန္ မုန္းတီးစရာ ေကာင္းသည္။ ထို႕အတူ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ျခင္းသည္လည္း အလြန္ မုန္းတီးစရာ ေကာင္းေလသည္။ သိုးမ်ားကို ေရတြက္ဖူးသည္။ စာမ်က္ႏွာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကို ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ား စားဖူးသည္။ ႏြားႏို႕ ပ့ူပူမ်ားကိုလည္း ေသာက္ဖူးသည္။ တရားထိုင္ဖူးသည္ (ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ့မဟုတ္)။ (ဂုဏ္ေတာ္ ၉ ပါး ကို) ပုတီးစိတ္ဖူးသည္။ ရွိသမွ် မီးမ်ား ပိတ္ကာ ၾကိတ္မွိတ္ အိပ္ဖူးသည္။ စိတ္ပ်က္စရာ ညမ်ား ႏွိပ္စက္သမွ် ေနာက္တေန႕ အလုပ္ထဲမွာ အဆင္မေျပ ျဖစ္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘီယာ တကဒ္ ၀ယ္ကာ ေသာက္ပစ္လိုက္ေသာ ညမွာ ႏွစ္ႏွစ္ ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေနာက္တေန႕ အလုပ္ကို ၃ နာရီ ေနာက္က်ျပီးမွ ေရာက္သြားသည္။ အလုပ္ရွင္ သေဘာေကာင္းသျဖင့္သာ အလုပ္ မျပဳတ္။ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ သတိေပးျခင္းကိုေတာ့ အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ျပီး ျပန္လာခဲ့ရသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

နိဒါန္း (အစ)

ႏွစ္သက္ သေဘာက်ရာ ပန္းခ်ီကား တခိ်ုဳ႕ကို စာၾကည့္တိုက္မွ ငွားလာေသာ ပန္းခ်ီစာအုပ္မ်ားထဲမွ ကာလာေကာ္ပီ ကူးလိုက္သည္။ ကာလာပရင့္ေအာက္ ထုတ္ျပီးေသာအခါ အသင့္ ၀ယ္ထားသည့္ သစ္သားမွန္ေဘာင္မ်ားၾကားမွာ ထည့္သြင္းရင္း ဂစ္တာေတြ ခ်ိတ္ထားသည့္ နံရံေတြၾကားမွာ ခံစားခ်င္သလို သံႏွင့္ ရိုက္ကာ ခ်ိတ္ထားျပီးေနာက္ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

- ဒီ ပန္းခ်ီကားေတြကို ဘာလို႕ သည္မွာ ခ်ိတ္ထားရတာလဲ... -
- ေဟ... ဒါ ငါ့ စတူဒီယို အခန္းပဲ ... ငါ ခ်ိတ္ခ်င္သလို ခ်ိတ္မွာေပါ့... ငါ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ခ်ိတ္မွာေပါ့... -
- နင့္ ဂစ္တာေတြနဲ႕ တင္ နံရံတခုလံုး ျပည့္ေနျပီ... ပန္းခ်ီကားေတြပါ ဂစ္တာေတြၾကား ေလွ်ာက္ ခ်ိတ္ေတာ့ မ်က္ေစ့ မေနာက္ဘူးလား... ဘယ္လိုမွ ၾကည့္မေကာင္းဘူး... ျဖဳတ္လိုက္ပါ... ဧည့္ခန္းမွာပဲ ခ်ိတ္... -
- ဟ... ဧည့္ခန္းမွာ နင့္ ဘြဲ႕ရ ဓါတ္ပံု... နင့္ မိဘ ဓါတ္ပံု... ငါ့မိဘ ဓါတ္ပံု... မိသားစု ဓါတ္ပံုေတြနဲ႕တင္ ျပည့္ေနျပီ.... ပန္းခ်ီေတြပါ ထပ္ခ်ိတ္ရင္... ရႈပ္ကုန္ေတာ့မေပါ့... -
- ပတ္လည္မွာ ေနရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတာပဲ... အဲမွာ ခ်ိတ္မွာေပါ့... ကဲပါ... ပန္းခ်ီေတြကို ျဖဳတ္လိုက္ပါ... (ေျပာေျပာဆိုဆို သူခ်ိတ္ထားသည့္ ပန္းခ်ီမ်ားအားလံုး နံရံမွာ မရွိၾကေတာ့...)
- ေဟ့... ဒါေတာ့ တဆိတ္ေလာက္ လြန္ေနျပီ... ဧည့္ခန္းထဲက ပံုေတြကို ခ်ိတ္ေတာ့လည္း... ငါပဲ စ ခ်ိတ္တာ... နင္ဘာမွ စလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး... ငါ အျမဲ ေျပာခဲ့တယ္... ဧည့္ခန္းမွာ ၂ ဖက္ မိဘ ပံုေတြ ခ်ိတ္ထားမယ္... အလည္မွာ နင့္ ဘြဲရ ဓါတ္ပံု ခ်ိတ္ထားမယ္... အဲတုန္းကေတာ့ နင္ ဘာမွလည္း ျပန္မေျပာဘူး... နင္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွ မလုပ္ဘူး... ငါပဲ မွန္ေဘာင္ေတြ ၀ယ္... ပံုေတြ အၾကီးခ်ဲ႕ကူး... မွန္ေဘာင္သြင္းျပီး နံရံေပၚ ခ်ိတ္ေတာ့... နင္ ဆရာလုပ္တယ္... ဟိုလို ခ်ိတ္ သည္လိုခ်ိတ္... အိုေက နင့္ဘာသာ နင္ စိတ္ၾကိဳက္ ခ်ိတ္လို႕ ငါ ထားေပးခဲ့တယ္... ဧည့္ခန္းမွာ နင္ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ခ်ိတ္တယ္ မဟုတ္လား... -
- ငါက ဒီဇိုင္းသေဘာအရ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ စီစဥ္ေပးတာပါ... -
- ေဟ... အဲဒါဆို... စကတည္းက နင္က ငါ့ထက္ ဒီဇိုင္းသေဘာ သိရင္ တတ္ရင္ နင့္ဘာသာ နင္ လုပ္လိုက္ပါလား... ငါ လုပ္မွ ဘာလို႕ လာျပီး ဆရာ လုပ္ရတာလဲ... -
- ငါ ဆရာ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး... ၾကည့္ေကာင္းေအာင္လို႕ ေျပာျပတာပဲ... -
- အာ... ခက္ေတာ့ေနျပီ... ငါ ၾကိဳေျပာထားျပီးသားပဲ... နင့္ဘာသာ နင္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္... နင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ျပီးေရာ... ငါဘာမွ... ၀င္မေျပာဘူး... နင့္ဘာသာနင္ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ဘူး... ငါလုပ္မွ... ဟိုဟာ ၀င္ေျပာ သည္ဟာ ၀င္ေျပာ... ငါမၾကိဳက္ဘူး ေျပာထားျပီးသားပဲ... -
- နင့္ကို ငါက အၾကံေပးလို႕ေတာင္ မရဘူးလား... -
- မရဘူး... ငါ မလုပ္ခင္ကတည္းက နင့္ကို ေျပာသားပဲ... ငါ့ဘာသာငါ စိတ္ခ်မ္းသာသလို လုပ္မယ္... ငါ့ကို လာ အၾကံ မေပးနဲ႕ မကန္႕ကြက္နဲ႕... အဲဒါကို နင္မၾကိဳက္ရင္... နင္ၾကိဳက္သလို စိတ္ခ်မ္းသာသလိုလုပ္... ငါ ဘာမွ မကန္႕ကြက္ဘူး... အၾကံမေပးဘူး... နင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ျပီးေရာ... နင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ငါ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္...
- နင္ ဟာ ေျပာေလ ခက္ေလပဲ... -
- ငါက ခက္တာ မဟုတ္ဘူး... နင္က ခက္ေနတာ... နင္ လုပ္တာပဲ မွန္တယ္... နင္လုပ္တာပဲ ေကာင္းတယ္... နင့္ chapel ေလးကို ငါက ေစတနာနဲ႕ လုပ္ေပးတယ္... လွလွပပေလး ျပင္ဆင္ေပးတယ္... ငါ ျပင္ဆင္ေပးထားတာေတြ နင္လက္မခံဘူး... တကယ္ဆို ငါက အဲသည္ ဘာသာကို မကိုးကြယ္သည့္တိုင္ေအာင္... နင့္ကို ငါ ခ်စ္လို႕ ငါ့ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြနဲ႕ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ငါ လွလွပပ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တာပဲ... ဒါမယ့္ နင္ လက္မခံဘူး... နင့္ စိတ္တိုင္းက်ပဲ နင္လိုခ်င္ေနတာကိုး... -
- ဟာ... ခက္တာပဲ... - 
- ဘာမွ မခက္ဘူး... နင္နဲ႕ ငါနဲ႕ အျမဲ သေဘာထားက ကြဲလြဲေနေတာ့ ငါ့မွာ ေရြးစရာ လမ္းက ဒါပဲ ရွိတယ္... ဆိုဖာေတြ အေရာင္ေရြးတာကအစ... ေစ်းေရြးတာက အစ... သေဘာထားက ကြဲလြဲေနရတယ္... မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ပန္းကန္ေတြ ၀ယ္မလား... ခန္းဆီးေတြ ၀ယ္မလား... ေနာက္ဆံုး အမိႈက္ပံုး အရြယ္အစားနဲ႕ အေရာင္အဆံုး... နင္နဲ႕ငါ ကြဲလြဲေနေတာ့... ငါ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ျပီ... သည္ေတာ့ နင္ၾကိဳက္တာ စိတ္ခ်မ္းသာတာကိုပဲ ၀ယ္ပါ လုပ္ပါ... ေျပာထားျပီးျပီ... ခုေတာ့ တအိမ္လံုး... နင္ၾကိဳက္တာ နင္ စိတ္ခ်မ္းသာတာေတြခ်ည့္ပဲ... ငါၾကိဳက္တာ ငါစိတ္ခ်မ္းသာတာ ဘာတခု ရွိလဲ... ေနာက္ဆံုး... ငါ့စတူဒီယို အခန္းေလးထဲ ငါ့ ဂစ္တာေတြ ခ်ိတ္တာ အဆံုး နင့္ စိတ္ၾကိဳက္ လိုက္ခ်ိတ္ေပးထားရတာ... ခုေတာ့ သည္ ပန္းခ်ီကားေတြေတာင္ ငါ့စိတ္ၾကိဳက္ မခ်ိတ္ရရင္ေတာ့ ေအး... နင့္ စိတ္ၾကိဳက္လည္း မခ်ိတ္ေစရဘူး... OK? We are even. ေပး ငါ့ကို အဲဒီ ပန္းခ်ီကားေတြ... -
(ပန္းခ်ီကားမ်ားအားလံုး ရိုက္ခြဲခံရျပီး အိမ္ေရွ႕ အမိႈက္ပံုးၾကီးထဲသို႕ အားလံုး ေရာက္သြားၾကေလသည္။)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

နိဒါန္း (အဆံုး)

အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညမွာ အေ၀းမွ အေရးေပၚ ေမာင္းသြားေနေသာ မီးသတ္ကား (သို႕မဟုတ္) ရဲကား တစီးစီး၏ အေရးေပၚ အခ်က္ေပးသံ Siren မ်ားကို ၾကားေနရေလသည္။ ထို အသံမ်ားကို မည္သို႕ အသံဖလွယ္ရမည္မသိပါ။ ဥပမာ... ၾကက္ဖတေကာင္ နံနက္ခင္း တြန္သံကို လူတိုင္းလိုလို ၾကားဖူးၾကမည္။ သို႕ေသာ္လည္း လူမ်ိဳး အလိုက္ ထုိၾကက္ဖတြန္သံကို အသံဖလွယ္ၾကရာမွာ ကြဲျပားၾကေလသည္။ ဘာေၾကာင့္ ကြဲျပားၾကေလသည္လည္း မသိပါ။ ဥပမာ... ဗမာတို႕က ေအာက္အီးအီးအြတ္-ဟု ၾကားသည့္ ၾကက္ဖတြန္သံကို ဂ်ပန္တို႕က အီးေအာ့ေအာ့ေအာ့-အျဖစ္ ၾကားသည္ကို ဖတ္ရဖူးသည္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတို႕ကေတာ့ cock-a-doodle-doo ဟု ၾကားၾကေလသည္။ လူမ်ိဳး ကြဲျပားျခင္းေၾကာင့္လား - ဘာသာစကား ကြဲျပားျခင္းေၾကာင့္လား - ေနရာေဒသ ကြဲျပားျခင္းေၾကာင့္လား။ မသိပါ။ ယခုအခါေတာ့ နားထဲမွာ အေရးေပၚ အခ်က္ေပးသံမ်ားကို မၾကားရပါ။ သို႕ေသာ္လည္း ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ အေရးေပၚ အခ်က္ေပးသံမ်ားကို စူးရွက်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားေနရေလျပီ။

သို႕ေသာ္လည္း ထိုေန႕ညက တအိမ္လံုး ထူးဆန္းစြာ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနေလသည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)