Jun 26, 2011

အေနာက္အရပ္အား ေက်ာက္ခ်ထားေပးပါ့ ဘုရားသခင္...
























ပင့္သက္ ခပ္တိုးတိုးကို ပင္လယ္မ်ား ၾကားေအာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ က်ေနာ္ ရိႈက္ခဲ့မိျပီ...
ရူးသြပ္မိုက္မဲစြာ သူ႕ကို လိမ္လိမ္မာမာ ခ်စ္ခဲ့မိေသာအခါ
က်ေနာ့္ ေကာင္းကင္ျပာျပာၾကီးမွာ စိမ္းစိမ္း စုိစို လန္းလန္းဆန္းဆန္း ပြင့္လန္းေနပါေတာ့သည္...
အေရွ႕အရပ္က ထြက္ေသာ ေနသည္ သူႏွင့္က်ေနာ္ သိမ္းပိုက္ထားေသာျမိဳ႕မွာ လံုး၀ လက္နက္ခ်ခဲ့ေလသည္...
အေနာက္အရပ္မွာ မည္သို႕ေသာ အေၾကာင္းႏွင့္မွ် ေနမ၀င္ေစရေတာ့...
သူ႕ ဆံစ ေကာက္ေကြးေလးမ်ားအတြင္း မနက္ခင္းေနကို ပန္းတပြင့္လို က်ေနာ္ ခ်ပ္ရပ္ျပီးသည့္အခါ...
က်ေနာ့္ ဘ၀၏ နတ္သမီးမေလးအား ဗီးနပ္စ္-ဟု က်ေနာ္ အမည္ေပးပါမည္...
သူျပံဳးေနသည္ကို ျမင္ရရံုႏွင့္ က်ေနာ့္ရင္ခုန္သံမ်ား ပန္းရထားတစင္းျဖစ္ခဲ့ျပီ...
ထိုရထားသည္ အေရွ႕ ျမိဳ႕ရိုးဆီသို႕သာ ဦးတည္ပါမည္...
အေနာက္အရပ္အား ေက်ာက္ခ်ထားေပးပါ့ ဘုရားသခင္...

atn

Jun 25, 2011

ေႏြဦး ႏွင္းတို႕ျဖင့္ ၾကြင္းရင္း...


















ၾကိဳးတကာမွာ
မျမင္ရတဲ့ ၾကိဳးေတြဟာ ပိုမို ထူထဲေနၾက...
အပင္တပင္ကို ပ်ိဳးမိတဲ့ အခိုက္အတန္႕က်မွ
ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရတဲ့အေၾကာင္းကို
ေကာင္းေကာင္း ေလ့က်က္မိ...
အတၱႏွင့္ ထိေတြ႕လိုက္မိေသာ အရာအားလံုး
မိုးဦးက် ပန္းပြင့္မ်ားလိုလို
စိမ္းစိမ္း စိုစို လန္းလန္းဆန္းဆန္း
လန္းရင္း... လြင့္ရင္း...
မနက္ခင္းကို ဆြဲဖြင့္လိုက္မိေသာ လက္ အစံုမွာ
အျပာေရာင္ မႈန္နံ႕သာအလြမ္း အစအနမ်ားျဖင့္ ေပက်ံစြန္းထင္းလ်က္...
ႏွင္း မမႈန္ ေဆာင္း မေရာက္ရေသးေသာ္ျငား
ႏွလံုးသား တံခါးေပါက္မွာ ေရခဲမ်ား ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္း ျဖင့္သာ...
သည္လိုနဲ႕ပဲ
အရာရာမွာ ေနာက္က်ေနခဲ့တဲ့ ေႏြဦးဟာ...
ေမာင္ေပါ့...
သစ္ရြက္ကေလးတရြက္ေၾကြက်သြားမယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး...

atn

Jun 16, 2011

ေအတီအန္လည္း အမ်ားနည္းတူပါပဲ...





















ျဖစ္ႏိုင္သမွ်အရာအားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္စမ္းပါ...

ေနာက္တေန႕ မနက္မွာ ပန္းနီနီ တပြင့္ကို မနက္ခင္း ႏွင္းျဖဴျဖဴေတြၾကားထဲမွာ ရွက္ေသြးျပာျပာနဲ႕ နင္ ပန္ဆင္လာႏိုင္တယ္... ငါ့အတြက္...

ငါ့မွာ ငါကိုယ္တိုင္ ပစ္လို႕ခတ္လို႕ေကာင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေသနတ္ အေဟာင္း တလက္လည္း ျပန္လည္ျပီး ရွိေကာင္း ရွိလာႏိုင္ပါ့... ငါ့ရန္သူေတြအတြက္...

ဒီမိုကေရစီ ေရႊသီး... ငတို႕ေျမၾကီးမွာ ေကာင္းေကာင္း သီးပြင့္လာမွာ... စိတ္ရွည္ရွည္ထားစမ္းပါ...ကြယ့္... သင္တို႕ အားလံုးအတြက္...

မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ကို တမိနစ္နဲ႕ မရႏိုင္ဘူး... ႏွစ္၂၀ ၾကာခ်င္ရင္လည္း ၾကာမွာေပါ့... ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေနတာပဲကို... မင္းတေယာက္ထဲအတြက္...

ဟို နယ္စပ္က အမိုးတို႕ရြာေလး ျပာက်သြားခဲ့တယ္... သို႕ေသာ္လည္း ေနာက္ႏွစ္ ၂၀ ၾကာရင္ ျမိဳ႕တျမိဳ႕ ျဖစ္ခ်င္ရင္လည္း ျဖစ္သြားမွာေပါ့... ဖိုးခြားတို႕ အတြက္...

အသက္ ၇၀ ျပည့္တဲ့ ႏွစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ... သမၼတ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ နင္ ေျပာႏိုင္သလား...ဗမာျပည္အတြက္...

ATN

သရုပ္ေဖာ္ပံုကို ညီမငယ္ ပန္ဒိုရာ(http://pandora-and-pandora.blogspot.com)က ေက်းဇူးျပဳပါသည္။

Jun 13, 2011

အရိႏၵမာ တလက္သာ က်ေနာ့္ကို ေပးပါ့ ေမေမ...




















က်ေနာ့္ကို အသစ္တဖန္ ျပန္ေမြးေပးပါေမေမ...
က်ေနာ္ဟာ ေဖေဖ့သား မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
က်ေနာ္ဟာ ေမေမ့သားပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္...

ႏွင္းေတြ ေရတံခြန္လို ထိုးဆင္းလာတဲ့ေန႕မွာ က်ေနာ္ဟာ ရပ္တန္႕ ေငးေမာေနမိတယ္ ေမေမ...
အခ်ိန္ကာလေတြဟာ တံစိုးလက္ေဆာင္လို ကံၾကမၼာကို အေယာင္ေဆာင္မႈေတြနဲ႕ လာဘ္ထိုးတယ္...
အဆိုးအေကာင္းေတြဟာ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ိဳးစံုနဲ႕ တိုးတိုက္လာခဲ့တဲ့ ေလဟာနယ္မွာ
က်ေနာ္ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ သိပ္မ်ားစြာ မရွိဘူး ေမေမ...
က်ေနာ့္ စာမ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာ မမူဘူးရင္
က်ေနာ္ ၾကံဳေတြ႕ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ပင္လယ္ကို ဘယ္လို ျဖတ္ကူးမလဲ ဘယ္သူ သိႏိုင္မွာလဲ ေမေမ...
အျမဲ ရံႈးနိမ့္ခဲ့ေပမယ့္ စစ္မ်က္ႏွာတိုင္းမွာ က်ေနာ္ဟာ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ တိုက္ခိုက္ေနဆဲပါပဲ ေမေမ...
က်ေနာ့္ လက္ထဲမွာ ရွိေနေနတာကေတာ့ လဲက်သြားလည္း ျပန္ထလာခဲ့ သားရဲ႕... ဆိုတဲ့ ေမေမ့ စကားေလး တခြန္းပဲ...
က်ေနာ္ဟာ အၾကိမ္ ဘယ္ေလာက္မ်ားစြာ လဲက်ခဲ့ျပီးပါျပီလဲ ေမေမ...
က်ေနာ္သိေနတာကေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ခုထက္ထိ က်ေနာ့္ ေျခေထာက္အေပၚမွာ ရပ္ေနမိတုန္းပဲ...
က်ေနာ္ အေတာင္ပံေတြ ဘယ္သူ႕ဆီကမွ မငွားမိသလို...
ဘယ္သူ႕ ႏွာေခါင္းကိုမွလည္း က်ေနာ့္ ေခါင္းမွာ မတပ္ထားမိပါဘူး ေမေမ...
တခါတခါမွာ က်ေနာ္ဟာ ငိုေၾကြးရင္းကကို စစ္ရထားတစင္းလို ကံၾကမၼာကို တက္နင္းပစ္ခဲ့ပါတယ္ ေမေမ...
ကံၾကမၼာကို လွံနဲ႕ ထိုးပစ္ခဲ့ဖို႕ရာ က်ေနာ့္မွာ အရိႏၵမာ-တလက္ေလာက္ေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ကို လိုအပ္ေနပါေပါ့ ေမေမ...

ATN

ေလလြင့္ႏွလံုးသား၊ ရထားတစင္း၊ ႏွင္းက်ခဲ့ေသာအေရွ႕ျမိဳ႕ရိုး... (၄)

















အပိုင္း (၃)

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ဆိုသည္မွာ မည္သို႕ေသာ အရာနည္း။ မသိပါ။ တေယာက္တည္း ရွင္သန္ေနႏိုင္သူသည္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ တစံုတေယာက္ကို လိုအပ္လိမ့္မည္လား။ မသိပါ။ တစံုတေယာက္ကို မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ လိုအပ္ေနသူသည္ တေယာက္တည္း မရွင္သန္ႏိုင္ေနသူလား။ မသိပါ။ အထီးက်န္ေနသူ တေယာက္သည္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေယာက္ ရွိကိုရွိရလိမ့္မည္လား။ မသိပါ။ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း တစံုတဦးမွ် မရွိသူသည္ အထီးက်န္ေနသူလား။ မသိပါ။ တေယာက္တည္း မရွင္သန္ႏိုင္သူသည္ အထီးက်န္ေနသူ တေယာက္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ မေသခ်ာပါ။ အထီးက်န္မႈကို ခံစားေနရသူသည္ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္ထဲသို႕ မည္သို႕ေသာ မက္ေဆ့မ်ားကို လႊင့္ထုတ္မည္လဲ။ မသိပါ။ တေယာက္တည္း မရွင္သန္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း တစံုတဦးကို လိုအပ္ေနေၾကာင္း သတင္းပို႕ခ်က္မ်ား လြင့္ျပန္႕ေနမည္လား။ မေသခ်ာပါ။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ တစံုတဦးကို ရရွိေနသည့္အခါ အထီးက်န္မႈမ်ား ေသဆံုး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားလိမ့္မည္လား။ မသိပါ။ ေသခ်ာသိသည္မွာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာ မရွိခဲ့ျခင္းေသာ အျဖစ္ကိုသာ ၀တ္ရံုတခုလို ျခံဳခဲ့ဖူးေသာ အတိတ္ကာလသည္ က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ ေသခ်ာသိသည္မွာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း တစံုတဦးမွ် မရွိေသာ ဘ၀မွာ ရင္ထဲမွ ရွိသမွ်ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ေ၀ဒနာမ်ားကို လႊင့္ထုတ္ ျဖန္႕က်ဲပစ္လိုက္ဖို႕ရာ စကားေျပာစရာ ရင္ဖြင့္စရာအျဖစ္ ဘေလာ့ တလံုးကို တည္ေဆာက္မိျခင္းသာ ျဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ ေသခ်ာပါသည္။ တေယာက္တည္း ရွင္သန္ မေနႏိုင္သူသည္ အထီးက်န္ေနသူ ျဖစ္သည္။ အထီးက်န္ေနသူမ်ားသည္ ဘေလာ့ တလံုးေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ မဟုတ္လား။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း(၃) အစ

- (ေမ)ပါ အကို... ေနေကာင္းလား... -
- ဟုတ္ကဲ့... ေကာင္းပါတယ္... မေမေရာ ေနေကာင္းလား... -
- ဟုတ္ကဲ့ အကို... ေမ-လို႕ပဲ ေခၚပါေနာ္... ညီမက အကို႕ထက္ အမ်ားၾကီးငယ္ပါတယ္... ၁၉၇၄ မွ ေမြးတာဆိုေတာ့ အကို႕ထက္ ၁၀ ႏွစ္ ငယ္ပါတယ္... -
- အင္း... ဟုတ္ပါျပီ... -
- ေမ-က မကာအိုမွာပါ အကို... -
- ေၾသာ္... ဟုတ္လား... က်ေနာ္က စလံုးလား- ေဟာင္ေကာင္လား- ထိုင္၀မ္လား - တခုခုပဲ ထင္ေနမိတာ... က်ေနာ္ ထင္ရင္ လြဲတာခ်ည့္... း( ....
- း) .... အင္းေလ... ေမ-ေရးတဲ့ စာေတြ ဖတ္မိရင္ အဲလိုပဲ ထင္မွာေပါ့... အကို႕စာေတြ ဖတ္ရင္ေတာ့ အေမရိကမွာမွန္း တန္းသိတာပဲ... အကိုက ေပၚတင္ေတြ ေရးတင္ေနတာကိုး... -
- အင္း မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ... -
- အကို႕ စာေတြ ကဗ်ာေတြကို ေမ- အေတာ္ ႏွစ္သက္တယ္ အကို... -
- ေက်းဇူးပါ ဗ်ာ... ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္ဗ်ာ... က်ေနာ္ သြားစရာ တခုရွိေသးလို႕... -
- ဟုတ္... -
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း(၃) အလယ္

- အကို ေနေကာင္းလား... -
- ေကာင္းပါ့... အဲမွာ ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ေနျပီ မဟုတ္လား... မအိပ္ေသးဘူးလား ေမ... -
- အိပ္ေတာ့မလို႕ပဲ... ခုေတာ့ အိပ္ေသးဘူး... အကို လိုင္းေပၚတက္လာတာေတြ႕လို႕ လွမ္းေခၚလိုက္တာ... အကိုနဲ႕ စကားေျပာရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္... -
- အဲ... ဘိုျဖစ္လို႕လဲ... စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဘာမွလည္း မေျပာမိပါဘူး... -
- မဟုတ္ဘူးေလ... ေမ-က သည္မွာ ၾကံဳေတြ႕ေနရတာေတြကို ေျပာျပရမယ့္သူက မရွိေတာ့ ျပီးေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ခင္တဲ့ ဘေလာ္ဂါဆိုတာကလည္း အကို တေယာက္ပဲ ရွိေတာ့ အကို႕ကိုပဲ ေျပာျပေနမိတာ... အကိုက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္ေပးတယ္... ျပီးေတာ့ ေမ- စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အခါ အားလည္း ေပးတတ္တယ္... ေမ- စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ ရီစရာေတြ ေျပာျပီး ေမ့-ကို ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္တတ္တာ ဆိုေတာ့ အကိုနဲ႕ စကား ေျပာရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္..-
- အင္းေလ... အကို ခုလို ၾကားရတာ ၀မ္းသာပါတယ္... မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုတာ တေယာက္ကို တေယာက္ အားေပးရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား... -
- ဟုတ္တယ္ေလ... ဒါေၾကာင့္လည္း အကို စိတ္ဓါတ္က်ေနတယ္ ထင္တဲ့အခါ အကို႕ကို ေမ့ အခ်ိန္ေတြေပးျပီး အနားမွာ စကား လာေျပာေပးေနတာ အကို မသိဘူးလား... -
- အင္း... သိပါတယ္... အဲ အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ ေမ... -
- ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး အကို... အဲဒါကမွ သူစိမ္းဆန္တာ... -
- အယ္.. အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ အကိုနဲ႕ ေမနဲ႕က စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာဖူးတယ္... ဖုန္းနဲ႕ တခါတေလ စကား ေျပာဖူးတယ္... ဓါတ္ပံုေတြ အျပန္အလွန္ ပို႕ဖူး ျမင္ဖူးတယ္... ဗီဒီယိုခ်က္ ၂ ခုမွာ တေယာက္ကို တေယာက္ စကၠန္႕ ၂၀ စီေလာက္ ေတြ႕ဖူးတယ္... လူခ်င္းကေတာ့ တခါမွ မေတြ႕ဖူးေတာ့ အလြန္ရင္းႏွီးေသာသူစိမ္းေတြပဲ မဟုတ္လား... ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္တယ္ ေျပာတာ... -
- ဟမ္... ဘယ္လို ေျပာလိုက္တယ္ အကို...  အလြန္ရင္းႏွီးေသာသူစိမ္း ဟုတ္လား... အကို႕ကို ေတာ္ေတာ္ အျမင္ကပ္ေနျပီေနာ္... -
- မဟုတ္လို႕လား... ကပ္ခ်င္လည္း ကပ္ေပါ့... -
- ကပ္တယ္ ကပ္မယ္...ဒါေပမယ့္ သူစိမ္း-ဆိုတာၾကီးကို အကို ျဖဳတ္ေပးပါ... အလြန္ရင္းႏွီးေသာ-ဆိုတာကိုပဲ ခ်န္ထားပါ... ဒါပဲ... -
- အား... ရာဇသံ-လား... အမိန္႕-လား... -
- တခုမွ မဟုတ္ဘူး... အကို႕ကို ေမ- ေတာင္းခံေနတာပါ... -
- အလိုဗ်ာ... ေပးစရာ ပိုက္ပိုက္ တျပားမွ မရွိဘူး... -
- အကိုေနာ္... ေလွ်ာက္ေနာက္မေနနဲ႕... ေမ-က အတည္ ေျပာေနတာ... ေမ့-ကို ၀မ္းနည္းေအာင္ မလုပ္နဲ႕..-
- အာ... ဘာလုပ္လို႕လဲ... ေပ်ာ္ေအာင္ စေနတာကို... -
- သူစိမ္း မျဖစ္ေအာင္ ေမ-လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့... -
- အမ္... ဘာလဲ.. -
- အကို႕ကို ေမ-ခ်စ္တယ္... အလြန္ရင္းႏွီးခ်င္တယ္... သူစိမ္းမျဖစ္ခ်င္ဘူး... ဒါပဲ... သြားျပီ... သူစိမ္းျဖစ္ခ်င္ရင္ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ စကားလာမေျပာနဲ႕ေတာ့... -
- ဟယ္... -
May did not receive your chat.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း (၃) အဆံုး

Love is a language spoken by everyone, but understood only by a heart.
~ Shirley Rindani ~

မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္သြားၾကတာေတြ... စိတ္အေနေျပာင္းရင္း ခ်စ္သြားၾကတာေတြ... ဒါေတြ တကယ္ေတာ့ မဆန္းေပ... သည္လို အျဖစ္မ်ိဳးထဲမွာ... ခ်စ္က်ိဳးနည္းရမွာလားေလ... တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္းေရ... ဘယ္ကမၻာသြား... ဘယ္မွာမ်ား သာေနပလဲေလ...

သီခ်င္း အခ်ိဳ႕သည္ စိတ္ကို တက္ၾကြလာေစသည္။ ဥပမာ - စစ္ခ်ီသီခ်င္းမ်ား၊ ၾကိဳးၾကာသံ- ကဲ့သို႕ေသာ ဘ၀အားမာန္ကို ဖြဲ႕ဆိုေသာ သီခ်င္းမ်ား။ သီခ်င္းအခ်ိဳ႕သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းသည္၊ ထကခ်င္စရာ   ေကာင္းသည္။ ဥပမာ... ဒိုးကေလး ႏွင့္ နပမ္းဆံ -ကဲ့သို႕ေသာ သီခ်င္းမ်ား။ သီခ်င္းအခ်ိဳ႕သည္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစရာ ေကာင္းသည္။ ဥပမာ - ေဇာ္၀မ္း-ဆိုခဲ့ေသာ ၾကယ္ကေလး သီခ်င္းမ်ိဳး။ သီခ်င္း အခ်ိဳ႕သည္ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းသည္။ ဥပမာ - ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္-ကဲ့သို႕ေသာ သီခ်င္းမ်ိဳး။ သီခ်င္း အခ်ိဳ႕သည္   ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းသည္။ ဥပမာ - မုန္းရစ္ေလဦး။ သီခ်င္းမ်ားကို    ႏွစ္သက္သူတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သီခ်င္းမ်ားကိုသာ သီဆို နားဆင္လိုၾကမည္သာ။ သို႕ေသာ္လည္း ဘ၀သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သီခ်င္းမ်ားကို ခံစား သီဆို နားဆင္ ျပီးသြားေသာ အခါ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲစရာ သီခ်င္းမ်ားကို နာက်င္ သီဆို နားဆင္ေနရသည့္ ျဖစ္စဥ္ၾကီးတခု မဟုတ္လား။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ရရွိျပီးမွ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္မွ ဆံုးရံႈးရသည့္ အျဖစ္ကိုလည္း မလိုခ်င္။ ခ်စ္ျပီးမွ မုန္း-အဆံုးသပ္ကိုလည္း မလိုခ်င္။ ေၾကကြဲစရာ သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း နားမဆင္ခ်င္ပါ။
----------------------------------------------------------------------------------
မုန္းလ်င္ အျပစ္... ခ်စ္လ်င္ အက်ိဳး... ျမတ္ႏိုးေတာ့ သဒၶါ... အိပ္မက္ သံသရာမွ ႏိုးထေစခ်င္သည္... ျဖိဳးဖ် ေရႊရင္ ဘ၀င္သိမ့္သိမ့္ ျငိမ့္ျငိမ့္ရည္... က်မတို႕ ငယ္ငယ္ အမိရယ္ အဖရယ္ ဘ၀၀ယ္ စံုစံုညီ... ခ်စ္သဒၶါေလာင္း လွစ္ကာေျပာင္း... ခ်စ္ေၾကာင္း ကုန္စင္သည္... ခ်စ္ေၾကာင္း ကုန္စင္သည္... တမိတ၀မ္း ခ်မ္းျမလွ်မ္းပ... ဘယ္သူ႕မွ မမွ်မေ၀... ရေလ လိုေလ... ခ်စ္ခဲ့မိပါသည္...


သစၥာအျမဲ မရမေနအထိသာ... ေမတၱာအသည္း မွ်ေ၀ၾကည့္ကာ.. သိရတာ စာနာျပီ... သနစ္ဇာတ္နမူ စံုလွ်င္ မေမ့ျပီ... အခ်စ္-ငတ္သူေတြ တပံုတပင္ ေတြ႕ရပါျပီ... ခ်စ္တတ္သူ အေဆြ... ဘ၀င္ ဟာဒယထဲ... အသည္းေတြ ခြဲေ၀... ေပးႏိုင္ရပါမည္... ေမတၱာ ယူေတာ့... ေမတၱာေပး... ေတး အဓိပၸါယ္ အသြယ္သြယ္ ထူးတလီ... ေက်းဇူး တင္ရပါေလမည္...


ေက်းဇူးသခင္ အရွင္မ်ားျပား... ေ၀းကြာျငားလည္း အသည္းက ေမတၱာ အခါခါရည္... ေမာင္ေလး-ညီမေလးမ်ားကိုျဖင့္... ခြန္းဆင့္ကဗ်ာ... မွာပါမည္... က်ေနာ္တို႕-က်မတို႕သည္... က်ေနာ္တို႕-က်မတို႕သည္... ခ်စ္ေလသူကို... ခ်စ္ေလသူကို... ကိုယ္က တဖန္ ျပန္လည္ ခ်စ္တတ္ၾကပါေစအတည္... ဘ၀ေတးဆိုလ်င္... ခဏကေလး မဆိုခ်င္... ေက်ာ့ေက်ာ့လြင္လွ... အသြင္ လွပါေစမည္... သို႕ေသာ္လည္း... မုန္းေတးတခါ ေက်ာ့လ်င္... ခ်စ္ေတး တရာ ႏွစ္ရာ သံုးရာ ေလးရာ... အခါခါ ေက်ာ့ေစခ်င္ပါသည္... အခါခါ ေက်ာ့ေစခ်င္ပါသည္...

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

Strayed Heart

Jun 10, 2011

မီရွဲလာသို႕...




















မီရွဲလာ... ညည္း မ်က္လံုးျပာျပာေလးေတြဟာ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္... ညည္း ဆံပင္ တြန္႕လိမ္ ေကာက္ေကြးေလးေတြဟာ ပြတ္သပ္ ေဆာ့ကစားခ်င္စရာေကာင္းတယ္... ညည္းက ဂစ္တာတလံုး လြယ္လာေတာ့မွသာ ငါက ညည္းကို စကား ေျပာျဖစ္တာ... နင္ ဂစ္တာတီးသလား... ဆိုေတာ့... အင္း... တဲ့... နင္ကေရာတဲ့... ငါ့ကို ျပန္ေမးတဲ့ နင့္မ်က္လံုးေလးေတြဟာ ကေလး တေယာက္လိုပဲ... ျပာလဲ့ေနေရာ... တီးတာေပါ့... နင့္ အသက္ထက္ေတာင္ ၾကီးဦးမယ္လို႕ ငါေျပာေတာ့... က်မ အသက္ ၂၀ ျပည့္ျပီးျပီ-တဲ့... ငါ့ သမီးေလးသာ ညည္းျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လား... မီရွဲလာ... သား ၃ ေယာက္ ရွိတဲ့ ဖခင္တေယာက္ဟာ သမီးေလး တေယာက္ေတာ့ လိုအပ္ေနပါတယ္... အေဖကို ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးမယ့္ သမီး ဆိုးဆိုးေလး တေယာက္ကို ငါလိုအပ္ေနေတာ့တာေပါ့... မီရွဲလာ... ညည္းၾကည့္ရတာကလဲ ခပ္ဆိုးဆိုးေလးပဲ မဟုတ္လား... မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႕ ေလာကၾကီးထဲ ခပ္ရဲရဲ နင္းခ်လာတဲ့ ညည္း ေျခလွမ္းေတြကို ငါ ၾကိဳက္တယ္... ခပ္မိုက္မိုက္ သမီးဆိုးတေယာက္ကို ဖခင္က မ်က္ေထာက္နီနဲ႕ ၾကည့္သလိုမ်ိဳး ငါၾကည့္မိေတာ့ ညည္းက ငါ့ကို ေမးပါေလေရာ... ဘာလို႕ ငါ့ကို အဲသေလာက္ ၾကည့္ေနရတာလဲ... တဲ့... ေအး... နင္သာ ငါ့သမီးဆိုရင္ ညည္းလက္ေမာင္းက တက္တူးကို အေရခြံနဲ႕ပါ တြဲျပီး ခြာပစ္လိုက္ျပီးျပီ-ဆိုေတာ့ နင္ရီတယ္... ဟက္ဟက္ပက္ပက္... ျပီးေတာ့မွ ေျပာတယ္... အဲသည္ တက္တူးဟာ ေဒၚလာ ၂၀၀ တန္သတဲ့... ဘုရားေရ... မီရွဲလာ... နင့္လုပ္စာ နာရီ ၂၀...ကို နင့္လက္ေမာင္းမွာ စုေဆာင္းထားတယ္လား... အဲသလို ငါေျပာေတာ့... နင့္ ရီေမာသံေလးေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတာပဲ... ညည္းလိုမ်ိဳး သမီးေလး တေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္ ငါမရခဲ့တာလဲ... မီရွဲလာ... ငါ့သားၾကီးဟာ ခုမွ အသက္ ၁၄ ႏွစ္ျပည့္မွာ... ညည္းသာ ငါ့သမီးဆိုရင္ သားၾကီးဟာ သူ႕ အမၾကီးကို သိပ္ခ်စ္မွာပဲ... ... လို႕ ငါ ဆိုေတာ့... ငါ့မွာ ေမာင္ႏွမ ၁၄ ေယာက္ ရွိတယ္-တဲ့... ဟယ္... တကယ္လား ဆိုေတာ့... ဟုတ္တယ္-တဲ့... ငါတို႕က္ို အစိုးရက ေမြးစားထားတာေလ-တဲ့... ငါ့အေဖနဲ႕ အေမကို ငါကိုယ္တိုင္ ဘယ္သူမွန္း မသိဘူး-တဲ့... မီရွဲလာရယ္... ဒါေၾကာင့္ပဲ နင့္မ်က္ႏွာေလးက အျမဲပဲ တင္းမာေနတာကိုး... ဒါေၾကာင့္ပဲ နင့္ ေျခလွမ္းေတြက အျမဲပဲ ရဲရင့္ေနတာကိုး... မီရွဲလာ... ေနာက္ တႏွစ္ဆိုရင္... အေမရိကားမွာ တရား၀င္ နင္ အရက္ ၀ယ္ေသာက္လို႕ရျပီ... မီရွဲလာ... ငါ စိတ္ပူတယ္ မီရွဲလာ... နင္သာ ငါ့သမီးေလးဆိုရင္... မီရွဲလာရယ္... ... အိုး... မီရွဲလာရယ္... နင္... နင္.. လိမ္လိမ္မာမာေနပါ သမီးရယ္...

ATN

Jun 6, 2011

အျပာေရာင္ဒိန္ခဲ (Blue Cheese)


















ဒိန္ခဲ တတံုး ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္... အျပာေရာင္... အိမ္ျပန္ေတာ့ ေမွာင္ေနျပီ... ေသသြားတဲ့ ေၾကာင္ၾကီးတေကာင္ကိုလည္း သတိရေနမိေပါ့... ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ မေရးျဖစ္တာၾကာျပီ... အေရွ႕ဆီမွာ ေရာင္နီေလး သမ္းလို႕လာျပီ မိုးလင္းေတာ့မယ္ ထေတာ့ ညီမေလးရယ္-ဆိုတဲ့ ထီးဆိုင္သီခ်င္းကလည္း ညၾကီးေမွာင္မဲထဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပပဲလား... ကားေရွ႕ မီးေရာင္မွာေတာ့ နက္ေျပာင္ေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းမ... လူတကာကို ေျပာင္ျပ ေနသလိုလို... အေမရိကရဲ႕ ညမ်ားက အေရာင္စံုတယ္ဆို... ကိုကာကိုလာ တခြက္ေသာက္ရင္း မူးသြားတဲ့ညက ရမ္းကားေနပံု... ဂ်က္ကို လည္ပင္း မဖက္ရေသးတဲ့ ရင္ေတြ ခုန္သြားၾက... အမူးသမားည... ေတြ႕သြားရင္... ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး... မမူးရေသးလို႕ပါပဲ... ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ဒိန္ခဲကို တဖဲ့ဖဲ့တယ္... အျပာေရာင္ေတြ လက္ဖ၀ါးအေပၚ က်ိဳးပဲ့ေၾကက်သြား... အျပာေရာင္ ဒိန္ခဲထဲမွာ... အခ်ိန္ကာလေတြကို ေအးခဲထားတဲ့ သိပၸံေခတ္လြန္ ၀တၳဳတိုေတြထဲက စကားလံုးေတြ ပါသလား... ဘုရားသခင္ ကယ္မပါ... ဒိန္ခဲအျပာက ေအာ္တယ္... က်ေနာ္ ဘာလုပ္မိလို႕လဲ-တဲ့... ဟဲ့... နင္က- ဒိန္ခဲ... ျပီးေတာ့- အျပာ ... ျပီးေတာ့ နင့္မွာ Gender ရွိတာ မဟုတ္ဘူး-တဲ့... တစံုတေယာက္က ျပာျပာသလဲ ၀င္ေျပာေနေပါ့...ဒုကၡပါပဲဗ်ာ...ဒိန္ခဲေတြမွာလည္း အျပာဆိုတာ ရွိမေပါ့... ခင္ဗ်ားတို႕ကေတာ့ ဒိန္ခဲေတြကို ဘာအေရာင္ ျဖစ္ေစခ်င္ေနလို႕လဲ... ဒိန္ခဲဆိုတာ ဒိန္ခဲပဲ... မိန္းမလည္း မဟုတ္ဘူး... ေယာက်္ားလည္း မဟုတ္ဘူး... ဒိန္ခဲ အျပာက ကက္ကက္လန္ေအာင္ ရန္ေထာင္ေနေပါ့... ဒိန္ခဲ အျပာေတြကို ၀ယ္မိတာ မွားျပီ ထင္တယ္...

ATN

Jun 5, 2011

ေလလြင့္ႏွလံုးသား၊ ရထားတစင္း၊ ႏွင္းက်ခဲ့ေသာအေရွ႕ျမိဳ႕ရိုး... (၃)
















အပိုင္း (၂)

နားလည္မႈ ဆိုသည္မွာ မည္သို႕ေသာ အရာနည္း။ မသိပါ။ လူ တေယာက္တည္း ရွိေနသည့္အခါ နားလည္မႈကို မလိုပါ။ ၂ ေယာက္ႏွင့္ ၂ ေယာက္အထက္ ရွိမွသာ လိုအပ္လာသည့္ အရာဟု ထင္သည္။ ထိုအရာသည္ မည္သို႕နည္း။ မသိပါ။ တေယာက္တည္း ရွိေနသည့္အခါ ထိုအရာကို မလိုအပ္သည္ကိုသာ သိသည္။ သို႕ေသာ္လည္း တေယာက္တည္း ရွိမေနသည့္အခါ ထိုအရာကို လိုအပ္လာေနသည္ကိုလည္း သိေလသည္။ နားလည္မႈ ဆိုေသာ ထိုအရာသည္ မည္သည့္အရာနည္း။ အေပး အယူလား။ တဖက္သပ္ေပးျခင္းလား၊ တဖက္သပ္ ယူျခင္းလား။ အျပန္အလွန္လား။ Give & take လား။ သို႕တည္း မဟုတ္ တျခား တစံုတရာရာလား။ နားလည္မႈသည္ လူ ၂ ေယာက္ ရွိသည့္ အခါ လိုအပ္သည္ကိုေတာ့ သိေနသည္။ တေယာက္တည္း မဟုတ္။ ၂ ေယာက္။ သည္အခါ နားလည္မႈဆိုသည့္ စကားလံုးက ေရွ႕ေမွာက္သို႕ ေရာက္ကို လာေတာ့သည္။ ခက္ေတာ့လည္း ခက္သည္။ နားလည္မႈကိုပင္ နားလည္မႈေပးေနရသည္ကို ခက္ခဲေနသည့္အခါ... နားလည္မႈဆိုသည္မွာ နားမလည္မႈ တခုပင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့မည္လား မသိ။ ကိုယ္တိုင္ နားမလည္မႈမ်ားကို နားလည္ႏိုင္လွ်င္ နားလည္မႈကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မည္လား။ မသိပါ။ ယခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ နားလည္မႈသည္ ယူဇနာ တသိန္းေက်ာ္ အကြာမွာ ရွိေနသည္ဟု နားမလည္ႏိုင္စြာ နားလည္ေနမိျခင္းသည္ပင္လွ်င္ နားလည္မႈ၏ နိဒါန္းအစလားဟူေသာ အေမးကိုလည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ျပီ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း (၂) အစ

- ေနစမ္းပါဦး... အဲေကာင္မက နင့္ကို ေန႕တိုင္း ႏႈတ္ဆက္ေနရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ... -
- ဟ... ငါဘယ္သိမလဲ... နင္သိခ်င္ရင္ သူ႕သြားေမးေပါ့... -
- ေန႕တိုင္း ငါ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္... Good Morning လုပ္ရတာနဲ႕... How are you လုပ္ရတာနဲ႕... -
- အဲတာ ဘာျဖစ္သလဲ... အဲေကာင္မမွ မဟုတ္... ဟိုး customer service က အေခ်ာက္ကလည္း အဲလိုပဲ ေျပာတာပဲ မဟုတ္လား... ျပီးေတာ့ Meat Department က အဖိုးၾကီးကလည္း ေန႕တိုင္း အဲလိုပဲ ေျပာတာပဲ... -
- ေအး... အဲတာကိုပဲ ေျပာမလို႕... အဲ အေခ်ာက္ပဲ ေျပာေျပာ... အဖိုးၾကီးပဲ ေျပာေျပာ... ဘာမွ မျဖစ္ဘူး... အဲေကာင္မ ေျပာလိုက္ရင္ နင့္မွာ... မေနတတ္ မထိုင္တတ္နဲ႕... ဘာျဖစ္တာလဲ... -
- ဘာျဖစ္လဲ ဆိုေတာ့... ရွင္းရွင္းေလးပဲေလ... နင္က ငါ့ကို အဲေကာင္မနဲ႕ ျပႆနာရွာေနတာကိုး... အဲေတာ့ သူ ႏႈတ္ဆက္ရင္ ငါ့မွာ နင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့... နားမလည္ဘူးလား... -
- ေအာ... နားလည္လို႕... ေျပာေနတာေပါ့... နင့္ဘာသာ ရိုးသားရင္... ဘာမွ ျဖစ္ေနစရာမလိုဘူး... -
- ငါ့ဘာသာ ရိုးသားတယ္... ဘာမွ မျဖစ္ဘူး... နင့္ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ... ျပႆနာလုပ္တာေတြနဲ႕သာ... ငါ့မွာ ေျခာက္ျခားေနရတာ... -
- ရွင္းရွင္းေလးပဲ... နင္သာ ရိုးသားရင္ ဘာမွ ေျခာက္ျခားေနစရာ မလိုဘူး... မရိုးသားလို႕ ေျခာက္ျခားေနတာေပါ့... -
- ဟား... ေျပာေလ ဆိုးေလပါလား.... နင့္မွာ နားလည္မႈ ဆိုတာေရာ ရွိေသးလို႕လား... -
- ငါက နင့္ကို ဘာနားလည္ေပးရဦးမလဲ... အဲေကာင္မ လာေတာ့မယ့္ ၉ နာရီ ထိုးကာနီးရင္... နင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ေတြ ျဖစ္ေနျပီ... ဟိုဟာ ကိုင္သလိုလို သည္ဟာ ကိုင္သလိုလို... -
- နင္ ငါ့ကို မစြပ္စြဲနဲ႕... နင္ထင္တာေတြကို နင္ေျပာျပီး အမွန္တရား မလုပ္နဲ႕... -
- ငါ စြပ္စြဲတာ မဟုတ္ဘူး... နင္ကိုက အဲသလို ျဖစ္ေနတာ... -
- နင္ အဲသလို ထင္ေနေတာ့... ဒါက နားလည္မႈ လြဲေနတာပဲ... ငါက အဲသလိုမွ မဟုတ္တာ... အဲေကာင္မကို ငါ့မွာ ဘာစိတ္မွလည္း မရွိဘူး... ဒါမယ့္ နင္ ငါ့ကို သူနဲ႕ စြပ္စြဲေနေတာ့... အဲေကာင္မ အလုပ္ ၀င္ကာနီးဆို နင္ငါ့ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြကို ငါ မခံႏိုင္ဘူး... I am innocent. But I feel your fault finding look. အဲသည္ အၾကည့္ေတြကို ငါ မခံႏိုင္ဘူး... I feel nervous, OK! -
- နင့္မွာ အျပစ္ မရွိရင္ နင့္ဘာသာ သည္အတိုင္းေနေပါ့... ခုေတာ့ အဲေကာင္မလာျပီဆို နင့္မွာ ျပာေနတာပဲ... အဲဒါကိုလည္း ငါ နားမလည္ဘူး... -
- ကဲ... အဲဒါဆိုလည္း ေျပာရဦးမယ္... အဲေကာင္မနဲ႕ နင္ေျပာသလို ဇာတ္လမ္း လုပ္ရေအာင္... ဘယ္မွာလဲ... ငါ့ အခ်ိန္... မနက္ ၈ နာရီ ငါ လာတယ္ အလုပ္ကို တက္သုတ္ရိုက္ျပီး လုပ္ရတာ... ေန႕လည္ ၁၂ နာရီ ထိုးရင္ ေနာက္တေနရာကိုသြား... ေန႕လည္ ၂ နာရီက်ေတာ့ သည္ကို ျပန္လာ... လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္...ညေန ၅ နာရီဆို အိမ္ျပန္ေရာက္ေနျပီ... အဲေကာင္မက မနက္ ၉ နာရီမွ အလုပ္၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၉ နာရီ ေပါင္း ၁၈ နာရီ... ၁၈ - ၁၂ = ညေန ၆ နာရီ.... ကဲ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ဦး... သူ႕ အလုပ္ခ်ိန္ ထဲမွာ သူက ဘယ္ကို သြားလို႕ ရလို႕လဲ... သူ႕ အလုပ္ခ်ိန္ျပီးေတာ့ ညေန ၆ နာရီ ... ငါက အိမ္ျပန္ေရာက္ေနျပီ... နင္ စြပ္စြဲသလို အဲေကာင္မနဲ႕ ငါက ဘယ္နားမွာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ သြားက်ဴေနရမလဲ... -
- နင္တို႕ မ်က္လံုးခ်င္း flirting လုပ္ေနတာၾကေတာ့ ဘာေျပာမလဲ... ဟမ္... -
- အား... ငါ စိတ္တိုလာျပီ... -
- ငါ့ မ်က္ေစ့နဲ႕ကို တပ္အပ္ျမင္တာ... ဟဲ... လို... ... ဂြ...ဒ္... ေမာနင္း... ေအာ္ဂတ္စတင္း... မ်က္လံုးေလးကလည္း စင္းလို႕... -
- အား.... -
- ေမာနင္း... ရီေနး... ဆိုတဲ့ နင့္ အသံကလည္း ငါ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး... -
- ဒါက နင္ သက္သက္ စြပ္စြဲေနတာခ်ည့္ကို... -
- ငါလည္း မ်က္လံုးေတြကို ဖတ္တတ္ပါတယ္... နင္တို႕ မ်က္လံုးေတြကို ငါသိတာေပါ့... -
- မဟုတ္ေသးဘူး... ဒါဟာ... နားလည္မႈ လြဲတာ သက္သက္ပဲ... နင္ နားလည္မႈ လြဲေနတာ...-
- မလြဲဘူး... နင္တို႕ မ်က္လံုးေတြထဲက အဓိပၸါယ္ေတြကို ငါက သိပ္ကို နားလည္တယ္... -
- ဟား... ခက္ေတာ့ ေနျပီ... -
- မခက္ဘူး... နင္ ေယာက်ာ္း မဟုတ္လား... ၀န္ခံလိုက္... -
- ေအး... ဟုတ္တယ္... ေဟ့... ရီေနးကို ငါ ယူမယ္... နင့္ကို ငါ ကြာမယ္... ဟုတ္ျပီလား... -
- ငါလည္း ကြာမယ္... -
- ကြာ ကြာ... -

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း (၂) အဆံုး

အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာ အဆုတ္ျဖဲခံလိုက္ရေသာ စာရြက္တရြက္သည္ လက္ထပ္ စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင့္ ေရွ႕မွာ ေရးထိုးထားေသာ လက္မွတ္ ၂ခုသည္ မည္သည့္ အဓိပၸါယ္ကို ယခုအခါ ေဆာင္ယူေနပါသနည္း။ စာရြက္မ်ားကို မယံုၾကည္ေသာ စိတ္သည္ ယခုအခါ ပိုမိုနက္ရႈိင္းသြားသည္သာ အဖတ္တင္ေလသည္။ စာအားျဖင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့သည္မ်ားအား စာရြက္ တရြက္အား ဆုတ္ျဖဲလိုက္ရံုမွ်ျဖင့္ အားလံုး အဆံုးသပ္သြားလိမ့္ေလမည္လား။ ဘုရားသခင္... ေျဖၾကားပါ့... သို႕မဟုတ္... ဆုတ္ျဖဲဖူးသူမ်ား ေျဖၾကားပါ့...။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)