ၾကိဳးတကာမွာ
မျမင္ရတဲ့ ၾကိဳးေတြဟာ ပိုမို ထူထဲေနၾက...
အပင္တပင္ကို ပ်ိဳးမိတဲ့ အခိုက္အတန္႕က်မွ
ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရတဲ့အေၾကာင္းကို
ေကာင္းေကာင္း ေလ့က်က္မိ...
အတၱႏွင့္ ထိေတြ႕လိုက္မိေသာ အရာအားလံုး
မိုးဦးက် ပန္းပြင့္မ်ားလိုလို
စိမ္းစိမ္း စိုစို လန္းလန္းဆန္းဆန္း
လန္းရင္း... လြင့္ရင္း...
မနက္ခင္းကို ဆြဲဖြင့္လိုက္မိေသာ လက္ အစံုမွာ
အျပာေရာင္ မႈန္နံ႕သာအလြမ္း အစအနမ်ားျဖင့္ ေပက်ံစြန္းထင္းလ်က္...
ႏွင္း မမႈန္ ေဆာင္း မေရာက္ရေသးေသာ္ျငား
ႏွလံုးသား တံခါးေပါက္မွာ ေရခဲမ်ား ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္း ျဖင့္သာ...
သည္လိုနဲ႕ပဲ
အရာရာမွာ ေနာက္က်ေနခဲ့တဲ့ ေႏြဦးဟာ...
ေမာင္ေပါ့...
သစ္ရြက္ကေလးတရြက္ေၾကြက်သြားမယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး...
atn
1 comment:
အရာရာမွာ ေနာက္က်ခဲ့သူ ေႏြဦးဟာ ေမာင္ေပါ့ :))
Post a Comment