ယေန႕ မနက္ေတာ့ မိုးမလင္းခင္မွာပဲ သူ ႏိုးလာသည္။ ေျခရင္းမွာ ထားထားေသာ ဆိုနီအမွတ္တံဆိပ္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ နာရီကို အေမွာင္ထဲမွာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ နံပတ္မ်ားက မနက္ ၃ နာရီ ၅၅ မိနစ္ကို ေဖာ္ျပေနသည္။ "အင္း... အေစာၾကီး ရွိေသးတာပဲ... " သူ႕ဘာသာေတြးရင္း ကိုယ္ေပၚမွ ေစာင္ကို ခြာကာ အိပ္ယာမွ ထလိုက္သည္။ ေခါင္းရင္းမွ မီးခလုပ္ကို မဖြင့္ပဲ အိပ္ခန္း တံခါးကို အေမွာင္ထဲမွာ ဖြင့္ကာ သူ ထြက္လာသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့မွသာ နံရံက မီးခလုပ္ကို စမ္းကာ သူ ဖြင့္လိုက္သည္။ ၀ပ္-တရာ-အား ရွိေသာ အျဖဴေရာင္ မီးသီး ၄ လံုးက အေမွာင္ႏွင့္ သဟဇာတ ျဖစ္ေနေသာ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကို ရုတ္တရက္ က်ိန္းစပ္သြားေစေလေတာ့သည္။ ( ... အေမွာင္ထဲမွာ အေနၾကာလာသည့္အခါ မ်က္လံုးမ်ားက အလင္းကို က်င့္သားမရပါ... × စကားခ်ပ္...) မ်က္ေမွာင္ကို ၾကဳပ္ထားလိုက္ရင္းက လွ်ပ္စစ္မီး၏ အလင္းစမ်ားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူ႕မ်က္လံုးထဲကို သြင္းယူလိုက္ရသည္။ မ်က္ေမွာင္ ၾကဳပ္ထားဆဲမွာပင္ လက္ေဆးကန္ ေရွ႕က မွန္ထဲမွာ သူ႕ကိုယ္သူ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူ႕မ်က္မွန္ ပါမလာေပမင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ထားသည့္ၾကားက ၀ိုးတ၀ါး ျမင္ေနရသည့္ သူ႕မ်က္ႏွာသည္ အေတာ့ကို အိုစာေနေလျပီ။ ပါးရိုးေတြ က်ျပီး နားထင္ ႏွစ္ဖက္က ခ်ိဳင့္ခြက္၀င္ေနသည္ကို သူ ျမင္ေနရသည္။ ခုသည္ ႏွစ္လ အတြင္းမွာ သူ အေတာ္ ပိန္က်သြားပံုရသည္။ မွန္ထဲတြင္ ျမင္ေနရသည့္ သူ႕မ်က္ႏွာက ဤအခ်က္ကို သက္ေသျပေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၂ ႏွစ္က အိမ္ကို သူ ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာလာခါစ ကာလတုန္းကလို မ်က္ႏွာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့တာ ေသခ်ာေနသည္ေလ။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၂ ႏွစ္က ရွိခဲ့ဖူးေသာ မ်က္လံုး တစံုကို လြန္ခဲ့ေသာ ၂၂ ႏွစ္တုန္းက အိမ္ကို ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာခဲ့ေသာ မ်က္ႏွာ တခုေပၚမွာ သူ ျပန္မေတြ႕ရေတာ့။ အျပာေရာင္ မသမ္းသည့္တိုင္ အနီေရာင္လည္း မသမ္းခဲ့ေသာ ထို အျဖဴေရာင္ မ်က္လံုးမ်ား သူ႕မွာ မရွိေတာ့ပါ။ ခုေတာ့ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားက အနီေရာင္သမ္း-လို႕... ။ သူ႕ မ်က္လံုးမ်ား ေအာက္မွာ ဘယ္ အခ်ိန္ကမွန္း မသိ ေရာက္လာေနသည့္ မ်က္ရစ္ ၂ ခုကလည္း ဇရာကို ျခံ၀င္း ခတ္ျပထားသလိုမ်ိဳး... ။ ထို မ်က္ရစ္ ၂ ခုေအာက္မွ ပါးရိုး ေပၚမွာလည္း ေသြ႕ေျခာက္ ၾကမ္းတမ္း လာေနေသာ အေရျပား တခ်ိဳ႕က... သိသိသာသာ ဇရာကို အခ်က္ျပလွ်က္... ။ သူ႕ နဖူးေပၚမွ အေရျပား အတြန္႕ ၂ ေၾကာင္းကလည္း ဇရာကို ေမာင္းခတ္ ေၾကျငာေနေလသည္လား... ။ သူ႕ နဖူးအစပ္မွာ ျမင္ေနရေသာ ဆံပင္ျဖဴ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဆံမည္းေတြၾကားထဲမွာ က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ... ဒါ... ဇရာ-ပဲကြ လို႕ အလံထူျပေနသလိုမ်ိဳး... " အိုး... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ငါ... ဟာ...၂၄ ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္... ... " သူ႕ဘာသာ စိတ္ထဲမွာ ေျပာရင္း သြားပြတ္တံေပၚ သြားတိုက္ေဆး တခ်ိဳ႕ကို ညွစ္ခ်လိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးကန္ထဲသို႕ သူ ၀င္လိုက္သည္။ (သူသည္ ၂၄ ႏွစ္သား လူငယ္တေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္...)
2 comments:
က်ေနာ္ဟာ ဒီလေလာ့ကိုအျမဲတန္းလာလည္ေနတဲ့ေကာင္ပါ...ကြန္မန့္မေရးဘူး...လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ နာရီေလာက္က it's been 22 years...it's ok...လို့ေရရြတ္မိတယ္...ခင္ဗ်ား post ကလည္း ဒီလိုပါပဲ...အေမကိုလြမ္းတာပါ...အေမေတာင္ေသသြားျပီးေလာက္ပလားမသိဘူး။ ေရာက္ရာအရပ္မွာပဲ ေသေတာ့မယ္ဗ်ာ...ဘယ္လိုမွျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဘ၀ေတြပဲ...fuck!!!!
This is awessome
Post a Comment