ATN

Nov 22, 2014

ခြပ္ေဒါင္းအားလံုးအတြက္ အသိေပးႏိႈးေဆာ္ ေၾကျငာခ်က္...

ငါတို႕ အားလံုး တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာ... စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျဖဳတ္ခ်ေရး... ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး... ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီေရး... အမ်ိဳးသား ေသြးစည္း ညီညြတ္ေရးနဲ႕ ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးျဖစ္တယ္... စစ္အုပ္စုနဲ႕ အေပးအယူလုပ္တဲ့... အျပန္အလွန္ ေရႊလမ္း-ေငြလမ္းေဖာက္ေရး-ဆိုတဲ့ သူ-မသာ-ငါ-အသုဘ-လမ္း မဟုတ္ဘူး... ဒါေပသည့္... လုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြ လုပ္ၾကပါေစ... ငါတို႕ မလုပ္ဘူး... ငါတို႕ လုပ္ရမွာက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျပီးအတိုင္ ျဖဳတ္ခ်ေရးပဲ... အဲ့သည္ အတြက္... ငါတို႕အသက္ေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြန္႕လႊတ္လာခဲ့ၾကျပီးျပီ... ေနာက္ထပ္ ငါတို႕ စြန္႕လႊတ္ၾကဖို႕လည္း အသင့္ရွိတယ္... အသင့္ ရွိရမယ္... ေသြးစြန္းတဲ့လက္ေတြကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ လက္ေတြထဲမယ္... ငါတို႕ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္ေတြ မပါၾကေစနဲ႕... ေက်ာင္းသား အားလံုး ေသြးစည္းညီညြတ္ၾက... အမိဗမာျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးဟာ ငါတို႕ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္... ဘယ္သူ႕လက္ထဲမွာမွ မရွိဘူး... မ်ိဳးဆက္ မ်ိဳးစံုက ေက်ာင္းသားေပါင္းစံု ေသြးစည္းညီညြတ္ၾက... အေခ်ာင္သမားေတြ... ေသြးေၾကာင္သူေတြနဲ႕ လက္တြဲျဖဳတ္ၾက... ဗကသ-အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အဓြန္႕ရွည္ပါေစ... စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႕က်င္ေရး အေရးေတာ္ပံု... ေအာင္ရမည္... (atn)

Sep 1, 2014

ဘေလာ္ဂါမ်ားသည္ မ်က္ႏွာစာအုပ္၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကေလကုန္သတည္း...

ၾသဂတ္စ္-လ (၃၁) ရက္ကို ဘေလာ့ဂ္ေဒး-ဆိုျပီး သတ္မွတ္ထားတယ္-လို႕... ဆိုၾကပါတယ္... က်ဳပ္ကေတာ့ သိပ္ျပီး စိတ္၀င္စားလွတယ္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... သို႕ေသာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေရးၾကတုန္းက ခင္ရာမင္ရာ... စိတ္တူ အယူအဆတူရာ... ဘေလာ္ဂါေတြ ျဖစ္တဲ့ ပန္ဒိုရာ-တို႕... ပ်ဴႏိုင္ငံ-တို႕... သက္ေ၀-တို႕ ေရးထားတဲ့ ပို႕စ္ေတြကို ဖတ္မိျပီးေတာ့ က်ဳပ္လည္း ငွက္ဖ်ားတက္သလို-ျဖစ္လာတာနဲ႕ စိတ္ထဲ ရွိတာေလးေတြ ခ်ေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ...

Inspiration ပဲ ေခၚမလား... Motivation ပဲ ေခၚမလား... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႕ ေရးတဲ့စာေလးေတြက စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ကို စာေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ... တကယ္ေျပာရရင္ေတာ့ အျခား ဘေလာ္ဂါေတြလည္း သည္ ဘေလာ့ဂ္ေဒးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေရးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္... သို႕ေပသည့္... သူတို႕ေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္ကို စာေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး...

ခင္ဗ်ားတို႕ ဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိရင္... သည္မွာက အဲ့သည္ သံုးေယာက္ ေရးထားတဲ့ ပို႕စ္ေတြပါ...

ပန္ဒိုရာ - https://www.facebook.com/notes/pandora-blogopoet/%E1%80%BB%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%B1%E1%80%9C%E1%80%AC%E1%80%B7%E1%80%82%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%80%98%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%9D%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%98%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%95%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%98%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%82%8F%E1%80%BD%E1%80%9A%E1%80%B9-%E1%81%82/10153192479308912

ပ်ဴႏိုင္ငံ - https://www.facebook.com/notes/10152191510217030/

သက္ေ၀ - https://www.facebook.com/notes/10152626680969500/

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

အလုပ္က ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရမခ်ိဳး ထမင္းမစားခင္ေလးမွာ... မ်က္ႏွာစာအုပ္ကို အရင္ဆံုး က်ဳပ္ ဖြင့္ ဖတ္လိုက္တယ္... မတ္ေစ့ ဘယ္ႏွစ္ခု ေရာက္ေနသလဲ အရင္ၾကည့္တယ္... ႏိုတီေတြ ဘယ္ႏွစ္ခု တက္ေနသလဲ အရင္ၾကည့္တယ္... ျပီးေတာ့မွ က်န္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ေတာ့တာ... ေဖ့စ္ဘြတ္ကာ-လို႕ ေခၚရမလား... ဘာေခၚရမလဲ-ေတာ့ က်ဳပ္လည္း တကယ့္ကို မသိတာအမွန္... တေန႕တေန႕ မ်က္ႏွာစာအုပ္ကိုမွ ဖြင့္ မဖတ္ရရင္ ဘ၀အဓိပၸါယ္ေတြပဲ မဲ့သြားသလိုလို... ျဖစ္ေနပံုမ်ား ေျပာပါတယ္...

ဒါေပသည့္ သည့္မတိုင္ခင္... ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ခြန္ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ကေတာ့... သည္လို အျဖစ္မ်ိဳး အားလံုးလိုလို ၾကံဳခဲ့ၾကဖူးသေပါ့ေလ... အဲ့သည္ အခ်ိန္တုန္းက မ်က္ႏွာ စာအုပ္ မေပၚေသးဘူး... ဗမာျပည္မွာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလ... ႏိုင္ငံေရးအရ... တိုက္ပြဲေတြ စိန္ေခၚပြဲေတြ ျဖစ္ရွိလာခဲ့သလို... နည္းပညာအရလည္း ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေအာင္... နည္းပညာတိုက္ပြဲေတြ စိန္ေခၚပြဲေတြ ျဖစ္ရွိလာခဲ့တာပါပဲ... အထူးသျဖင့္ အင္တာနက္-လို႕ အမ်ားတကာေခၚေနၾကတဲ့ တကမၻာလံုး-ဆိုင္ရာ ကြန္ျပဴတာကြန္ယက္ၾကီးမွာ... ဗမာျပည္က ပါ၀င္စီးေမ်ာႏိုင္ေအာင္... ဗမာ့ ကြန္ျပဴတာပညာရွင္ေတြ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ကာလ-လို႕ အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္...

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး-နဲ႕ ပတ္သက္သမွ် သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို အင္တာနက္ေပၚကို တင္ေပးႏိုင္ဖို႕ နည္းလမ္းနဲ႕ နည္းပညာလိုပါတယ္... သည္လိုအပ္မႈကို နည္းလမ္းအရကေတာ့... လူသိမ်ားတဲ့... blogspot.com နဲ႕ wordpress.com က ျဖည့္ဆည္းေပးပါတယ္... သို႕ေသာ္လည္း အရာရာ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ က်ဳပ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ နည္းပညာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သူေတြကေတာ့... Saturn God... ညီလင္းဆက္... ရန္ေအာင္... ကိုေမာင္လွ... အစရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္... က်ဳပ္ မွတ္မိသမွ် ျပန္ေျပာျပတာပါ... ကိုေက်ာ္မင္း-တို႕လို ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္... အမည္တခ်ိဳ႕ က်န္ရစ္သြားရင္ေတာ့ ေအာင္သာငယ္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတဲ့ မွတ္ဥာဏ္ကိုပဲ အျပစ္ဖို႕ႏိုင္ပါတယ္...

က်ဳပ္က ၂၀၀၇ မတိုင္ခင္မွာ ကြန္ျပဴတာနဲ႕ ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္းႏွီးခဲ့သူပါ... သို႕ေပသည့္ က်ဳပ္သံုးတာကေတာ့ DTP (Desktop Publishing) အတြက္ပဲ သံုးတာဆိုေတာ့ အြန္လိုင္းကိစၥေတြ သိပ္ အာရံု မထားမိပါဘူး... ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးက်ခါမွ... အြန္လိုင္းေပၚမွာ မိႈလိုေပါက္လာတဲ့ ဘေလာ့ေတြကို စျပီး သတိထားမိလာတာပါ... က်ဳပ္ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ-ေယာဟန္ေအာင္-ဆိုရင္... ဘေလာ့ဂ္ တလံုးေထာင္ျပီး သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြ မ်ားေနပါေပါ့... သူ႕ကို အားက်တာနဲ႕ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ဘာသာ blogspot.com ကိုသြားျပီး ဘေလာ့ဂ္တလံုးေထာင္ေတာ့တာေပါ့... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္က ဘေလာ့ဂ္ေတြအေၾကာင္း ဘာမွ မသိဘူးေလ... သည္ေတာ့ ေရးသမွ်က ဘိုလိုေတြခ်ည့္... က်ဳပ္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြကို တင္ခ်င္ေတာ့... ဗမာလို ဘယ္လိုတင္ရမွန္းမသိတာနဲ႕ jpg file လုပ္ျပီး ကဗ်ာေတြကို တင္တာ... အဲ့သဟာက ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာထဲမွာပါ...

ဒါနဲ႕ ကဗ်ာဆရာ-ေယာဟန္ေအာင္-က က်ဳပ္ ဘေလာ့ေရးခ်င္မွန္းသိေတာ့ ခင္ဗ်ား-ဘေလာ့ဂ္ကို က်ဳပ္ ၀ိုင္းကူေပးမယ္-ဆိုျပီး က်ဳပ္ မသိေသးတဲ့ တခ်ို႕အရာေတြကို သူ၀င္လုပ္ေပးသြားတယ္... အဲ့လို ၀င္လုပ္ေပးရင္းနဲ႕ က်ဳပ္ကို သူ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာက ... ခု ခင္ဗ်ားတို႕က ခင္မင္းေဇာ္-လို႕ သိေနၾကတဲ့ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ စီနီယာ ဘေလာ္ဂါမမၾကီး... ဒီဗီဗြီ-သတင္းေထာက္ ေဒၚၾကည္ၾကည္ခင္-ပါ... သူပဲ က်ဳပ္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တာ... (ေက်းဇူး မေမ့ပါဘူး မခင္မင္းေဇာ္ေရ႕... သည္မွာ ထည့္ေျပာထားတယ္ေနာ...)...

သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္ဘေလာ့ဂ္ေလးက ၾကည့္ေကာင္း ရႈေကာင္းေပါ့... သည္လိုနဲ႕ ခင္မင္ ရင္းႏွီးရာ... ေနာက္ထပ္ ဘေလာ္ဂါေတြလည္း ထပ္ရေပါ့... သည္ေနရာမွာ က်ဳပ္ေတြ႕တာက အဲ့သည္ အခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ဂ္ေရးေနတဲ့သူေတြကလည္း... ေကတီဂိုရီေတြ ခြဲလိုက္မယ္-ဆိုရင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အျပားျပား ရွိေနတယ္... အဓိက ေျပာရရင္ေတာ့.. အုပ္စု ႏွစ္စု ရွိတယ္... တစုက ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိနဲ႕ကို ဘေလာ့ဂ္ေရးတာ... တစုကေတာ့ အပ်င္းေျပသေဘာမ်ိဳးျဖစ္မယ္... အပ်င္းေျပသေဘာေရးေနတယ္-လို႕ ဘာလို႕ ေျပာႏိုင္လဲ-ဆိုေတာ့... ဘာပဲေရးေရး... ေရးခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာေရးတယ္... ေရးခ်င္သလိုေရးတယ္... တင္သမွ် ပို႕စ္ေတြအတြက္ ကြန္မန္႕ေတြ တက္လာလည္း ဂရုမစိုက္ဘူး..

ေနာက္တစုကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ေရးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ... သူတို႕ဟာ ပံုမွန္ ေရးေလ့ မရွိေတာင္မွ... ေရးသမွ် ပို႕စ္ေတြမွာ ေရာက္လာတဲ့ ကြန္မန္႕ေတြကို တေလးတစား ေလးေလးနက္နက္ တန္ဖိုးထားျပီး တုန္႕ျပန္ေလ့ရွိၾကတယ္... သည္မွာလည္း ကြဲျပားမႈေတြ ရွိပါေသးတယ္... တခ်ိဳ႕က ဘာသာေရး-သက္သက္... တခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံေရးသက္သက္... တခိ်ဳ႕က ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေရးသက္သက္... တခ်ိဳ႕က ပန္းခ်ိသက္သက္... တခ်ိဳ႕က ဂီတ သက္သက္... တခ်ိဳ႕က ခရီးသြားျခင္း သက္သက္... တခ်ိဳ႕ကလည္း သတင္းသက္သက္... တခ်ိဳ႕ကလည္း ကဗ်ာ သက္သက္... တခ်ိဳ႕ကလည္း နည္းပညာ သက္သက္... ဒါေပသည့္ သည္ ဘေလာ္ဂါေတြဟာ tremendous effort လို႕ ေျပာရမယ့္ ... စိတ္ေရာ-ကိုယ္ပါ သူတို႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ ျမွဳပ္ႏွံထားၾကသူေတြပါပဲ...

က်ဳပ္ကေတာ့ အစံုသုပ္လို႕ ေျပာရမလား.. ဒါမွ မဟုတ္ ဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳး-ဟင္းခ်ိဳလို႕ ေျပာရမလား... အဲ့လိုေကာင္... က်ဳပ္ဘေလာ့မွာ က်ဳပ္ တင္ခ်င္ရာ တင္တာပဲ... တခါတခါ စာေတြ ေရးတယ္... တခါတခါ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္... တခါတခါ ကိုယ္တိုင္ ဆိုတီးေလးေတြ တင္တယ္... တခါတခါလည္း တကယ့္ပန္းခ်ီမဆြဲတတ္ေတာ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္အာ့တ္-ဆိုျပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ပန္းခ်ီ-လို႕ အမည္ေပးထားတာေတြ တင္တယ္... က်ဳပ္လုပ္ခ်င္ရာ ဘေလာ့ဂ္မွာ အကုန္လုပ္တာပါပဲ... တားမယ့္ ဆီးမယ့္သူလည္း မရွိဘူးကိုး...

သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ အေၾကာအေပါ သင့္သူေတြ မ်ားလာတယ္... အမ်ားစုကေတာ့ ကဗ်ာေရးသူေတြပါပဲ... ဥပမာ... ေယာဟန္ေအာင္... ႏွင္းခါးမိုး... ေကာင္းကင္ကို... ပန္ဒိုရာ... မေနာ္ဟရီ... တင္မင္းထက္... လင္းဒီပ... ေဆာင္းယြန္းလ... စစ္ျငိမ္း(ဒီေရ)... မွဴးဒါရီ... ေႏြဆူးလကၤာ-စသည့္ျဖင့္ေပါ့... (တခ်ိဳ႕ အမည္မေဖာ္ျပမိသူေတြ ရွိခဲ့ရင္ တမင္တကာခ်န္လွပ္ထားခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ သိေစလိုပါတယ္...)

သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္လိုမ်ိဳး အစံုသုပ္ေတြၾကားထဲမယ္... အေၾကာင္းအရာစံု နယ္ပယ္စံုေရးၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေတြနဲ႕လည္း ၾကံုရပါေသးတယ္... ဥပမာ... နံမည္ၾကီး အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္... (အဲ့ေလ... ဟုတ္ပါဘူး...) နံမည္ၾကီး ဘေလာ္ဂါ... (ကိုေပါ) တို႕... (ကိုလူသစ္) တို႕.... စသည္ျဖင့္ေပါ့...

သည္လိုနဲ႕ သုတ-ရသ မ်ိဳးစံု ေရးၾကတဲ့ ဘေလာ္ဂါေတြနဲ႕လည္း ၾကံဳရပါေသးတယ္... ဥပမာ... ေကသြယ္... သုႏွင္းဆီ... သက္ေ၀... ခ်စ္ၾကည္ေအး... စသည္...

တခု က်ိမ္းေသတာကေတာ့... ၂၀၀၇ ကေန စတင္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ကာလေတြမွာ ဘုန္းမီးေနလ အေတာက္ပခဲ့ဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ... သည္ အခ်ိန္ကာလတိုေလး အတြင္းမွာ... အဲ့သည္ ဘေလာ္ဂါေတြဟာ... က်ဳပ္တို႕ အမိဗမာျပည္ၾကီးအတြက္ သူတို႕ တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္... ဒါေတြကို တဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈႏိုင္တယ္...

သို႕ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာ စာအုပ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့... blogspot.comမွာ မရခဲ့တဲ့ အရာေတြကို ဘေလာ္ဂါေတြ ရရွိသြားတယ္... အဲ့ဒါက ဘာေတြလဲ-ဆိုေတာ့... Anonymous နဲ႕ အဆဲခံစရာ မလိုေတာ့ဘူး... ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာကို ကိုယ္ေတြ႕ခြင့္ရွိတယ္... ကိုယ္မၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္မေက်နပ္ရင္ ကိုယ္လက္မခံခ်င္ေတာ့ရင္... ရီးစားကအစ တသက္လံုး မျမင္ရေအာင္ block ပစ္လိုက္လို႕ရတယ္... blogspot.com လို ပို႕စ္ေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ တင္ေနစရာမလိုဘူး... စေတးတပ္စ္ကေနတင္လည္း ရတယ္... စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ...

သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္လည္း မ်က္ႏွာ စာအုပ္ၾကီးအေပၚ ေရာက္သြားတယ္... အလိုေလး... က်ဳပ္ တေယာက္တည္း မဟုတ္ပါ့လား... ဘေလာ့ဂ္မေရးေတာ့တဲ့ ဘေလာ္ဂါေတြ-ဆိုတာ မ်က္ႏွာ စာအုပ္ၾကီးအေပၚမွာ လန္းလန္း-လန္းလန္းနဲ႕... ျခင္ျဖစ္လာမယ့္ ပိုးေလာက္လန္းေတြ ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာ တက္ကပ္ေနၾကသလိုမ်ိဳး...

ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါဦး... က်ဳပ္လည္း စိတ္လိုလက္ရရွိမွ... က်ဳပ္ ပစ္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ... ပို႕စ္တခု ႏွစ္ခုေလာက္ သြားတင္မိတာ... ခင္ဗ်ားတို႕ကေရာ...

(atn)

August 31, 2014 at 10:40pm

May 6, 2014

ေအာင္သာငယ္၏ ေခတ္သစ္ပံုျပင္မ်ား-၁

ဆရာ-တင္ႏြယ္ေမာင္ Tin Nwe Maung က... က်ဳပ္တို႕ကို ပံုေတြ ေျပာေျပာျပေနေတာ့... သူ႕ကို အားက်လို႕ က်ဳပ္လည္း ပံုေျပာျပခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္... ဒါနဲ႕ က်ဳပ္သိတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ မနည္းဘူးပဲကိုး... ဒါနဲ႕ ဘယ္ပံုကို ေျပာရင္ေကာင္းမလဲ.. ေတြးမိေတာ့... က်ဳပ္တို႕ႏိုင္ငံအေျခအေနနဲ႕လည္း ကိုက္ညီမယ့္ ပံုျပင္မ်ိဳးကို စဥ္းစားၾကည့္တာေပါ့... အဲ့သည္မွာ... ပံုျပင္တခုကို သြားေတြ႕တယ္...

ပံုျပင္ကေတာ့ သည္လိုပါ...

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွူးၾကီး ခ်ဳပ္မွဴး ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး ခ်ဳပ္ၾကီး တေယာက္ရွိသတဲ့... (သူ႕ ရာထူးၾကီးက ရွည္လြန္း-လို႕... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး-လို႕ပဲ အတိုေကာက္ေခၚေတာ့မယ္ဗ်ာ...) စစ္တပ္တတပ္လံုးမွာ သူက အၾကီးဆံုးပဲတဲ့... (ရာထူး ေျပာပါတယ္...) ရာထူးနဲ႕လိုက္ေအာင္ သူ႕ ယူနီေဖါင္းမွာ ၾကယ္ပြင့္ေတြ တပ္ရတာ ပုခံုးကေန လက္ေကာက္ ၀တ္အထိ ေရာက္သတဲ့... သူ႕မယ္ ရာထူးကလည္း အၾကီးဆံုးဆိုေတာ့ အဲ့သည္ႏိုင္ငံၾကီးတခုလံုးကို တရုပ္ေတြလက္ထဲ ေရာင္းစားရေအာင္... (အဲ... မွားလို႕ဗ်ာ... ) ႏိုင္ငံကို နယ္ခ်ဲ႕ေတြ လာမွာကို ကာကြယ္ဖို႕ တက္အုပ္ခ်ဳပ္ထားရသတဲ့... ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႕ခမ်ာ အသက္သာ တႏွစ္ျပီး တႏွစ္ၾကီးသြားတယ္... ပင္စင္ယူရမယ့္ အရြယ္သာ တႏွစ္ျပီးတႏွစ္ေက်ာ္သြားတယ္... သူကေတာ့ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဆဲပဲတဲ့... သူကေတာ့ သူ႕ခမ်ာ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္လြန္းလို႕ ခုလိုအိုၾကီးအိုမျဖစ္တဲ့အထိ တာ၀န္ခံျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနရတာပါလို႕ ေျပာသတဲ့... အဲ့တာကို ၾကားၾကေတာ့... ျပည္သူလူထုေတြ ခမ်ာလည္း သာဓု-သာဓု-သာဓု... (အဲေလ... အဲ့သည္ႏိုင္ငံက ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး... ဆိုေတာ့...) ဟာေလလုယာ-လို႕ ေခၚရမလိုလိုျဖစ္ေနၾကရသတဲ့... ဒါေပသည့္... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးနဲ႕ ပါတ္သက္လို႕ ျပည္သူလူထုၾကီး မသိတဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ တခု ရွိေသးသတဲ့... အဲ့သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ သူ႕ဇနီး ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင္... (အဲ... အဲ... ဟုတ္ပါဘူး... မွားလို႕...) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ္ကို ေသေအာင္ေၾကာက္ရသတဲ့... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ရသလဲဆို... ည အိပ္ခါနီးရင္... သတိဆြဲျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ္ကို အေလးျပဳျပီးမွ အိပ္ရသတဲ့... (အဲ့လို... အဲ့လို...)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ အားလံုး perfect ပဲ... တခုပဲ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ ရွိသတဲ့... အဲ့ဒါကေတာ့ အရက္ေသာက္တတ္ျခင္းပါပဲ-တဲ့... အဲ့သည္ ကိစၥတခုပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ္နဲ႕ စကားေျပာရသတဲ့... ဒါေပသည့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီခ်က္တခု ရသြားသတဲ့... အေၾကာင္းတခုခု မရွိပဲ အရက္ မေသာက္ရဘူးေပါ့... ဒါနဲ႕ အရက္ေသာက္တိုင္း အေၾကာင္းျပခ်က္တခုခုျပရမယ္လို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကို အမိန္႕ထုတ္္သတဲ့... အဲ့သလိုနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ ေန႕တိုင္း အရက္ေသာက္ျပီး ရံုးကေန အိမ္ျပန္ျပန္လာသတဲ့... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ကေတာ္က ေမးလိုက္တိုင္းလည္း ျပစရာအေၾကာင္းတခုမဟုတ္တခုေတာ့ ရွိေနတာပဲ-တဲ့... သည္လိုနဲ႕ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာလာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမွာ ျပစရာအေၾကာင္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နည္းနည္းလာသတဲ့... တရက္က်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ အရက္ေသာက္ျပီး ရံုးကေန အိမ္ျပန္လာေရာ-တဲ့... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ္က ေမးေတာ့တာေပါ့... သည္ေန႕ေကာ ဘာေၾကာင့္ အရက္ေသာက္လာရတာလဲ-လို႕ ေမးသတဲ့... တတိုင္းတျပည္လံုးကို အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုျပျပီး အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးပဲဗ်ာ... သည္အေမးေလာက္က ေအးေဆးေပါ့... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကေတာ္ေရွ႕မွာ သတိဆြဲရင္း ေအာက္ပါအတိုင္း အေၾကာင္းျပလိုက္ပါသတဲ့...

ရံုးမွာ စကၠဴညွပ္တဲ့ ကလစ္ေတြ ကုန္သြားလို႕ အရက္ေသာက္ရတာပါ... တဲ့..

atn

Apr 27, 2014

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏အပိုင္းအစမ်ား-၁၁

April 27, 2014 at 4:02am

က်ဳပ္ကလည္း ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ... အျငိမ့္ေတြ သိပ္ၾကိဳက္သဗ်... ငယ္ငယ္တုန္းက အျငိမ့္ေတြ ၾကည့္လာရလို႕လားေတာ့ မသိဘူး... က်ဳပ္ မွတ္မိတာကေတာ့... တရုပ္ ႏွစ္သစ္ကူးဆို... က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ ၁၆ ရပ္ကြက္ရွိတဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဟုိဖက္ ၁၁ ရပ္ကြက္မယ္ ရွိတဲ့ တရုပ္ဘံုေက်ာင္းက အျငိမ့္တခုကို ငွားထားသဗ်... က်ဳပ္တို႕ ကေလးေတြ အတင္းတိုးေ၀ွ႕ၾကည့္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ... အဲ့ဒါနဲ႕ပဲ က်ဳပ္ အျငိမ့္ကို ၾကိဳက္သြားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္... ခုထိ မွတ္မွတ္ရရ က်ဳယ္မယ္ ရွိေနတာ... အရိုင္းသဘင္သယ္ေလး မိေမာ္လြင္ဆိုတာ.... က်ဳပ္အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေပါ့... ဒါေပသည့္ အဲ့တုန္းက အဲ့သီခ်င္းဆိုကတဲ့ အျငိမ့္သမေတြက နံမည္ၾကီးေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်... နံမည္ေတြလည္း က်ဳပ္ မမွတ္မိဘူး.... က်ဳပ္မွတ္မိတာကေတာ့... က်ဳပ္အိမ္ကေန စေနတနဂၤေႏြဆိုရင္ စက္ဘီးနင္းျပီး က်ဳပ္အဖြားအိမ္မွာသြား-သြားၾကည့္ရတဲ့ နန္းခင္ေမႊးရဲ႕ အျငိမ့္.... သူက နန္း၀င္းရဲ႕ ညီမေလ... နန္းခင္ေမႊး အျငိမ့္က စေန -တနဂၤေႏြမွလာတာေလ... က်ဳပ္အေဒၚေတြကလည္း က်ဳပ္အတြက္ကို ကုလားထိုင္တလံုး ျပင္ထားေပးတယ္... က်ဳပ္က နန္းခင္ေမႊးကို ၾကိဳက္မွန္းသိလို႕... ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္ ရုပ္ဆိုးဆိုးေလးေပမယ့္... အကကေတာ့ ေကာင္းတာကိုး... အရိုင္းသဘင္သယ္မေလး မိေမာ္လြင္ကို နန္းခင္ေမႊးဆိုကရင္ သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတာ... ခု က်ဳပ္ ရဲေဘာ္မ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေအးလြင္မိုးက အဲ့သီခ်င္းနဲ႕ သည္ႏွစ္ ကေနဒါ သၾကၤန္မွာက-ေတာ့... က်ဳပ္ကေလး ဘ၀ကို သြား သတိရတယ္... တရုပ္ႏွစ္သစ္ကူးတိုင္း က်ဳပ္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ အျငိမ့္သမတိုင္း အဲ့သီခ်င္းကို ဆိုသဗ်... ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိပါဘူး... ဒါကလည္း သည္ သီခ်င္းက အျငိမ့္ သီခ်င္းေတြထဲမယ္... ေတာ္ေတာ္ ဆိုလို႕ ကလို႕ ေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းပဲ... ျဖစ္ႏိုင္တယ္... က်ဳပ္လည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ၾကိဳက္တာ....
အျငိမ့္ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ကျပ က်မတြင္... အသည္းမ်ား လိႈက္ခါလိႈက္ကာ တုန္လာတယ္ရွင္...သဘင္အမ်ိဳးလည္း ဟုတ္ပါပဲ... သဘင္အမ်ိဳးလည္း ဟုတ္ပါပဲ... သဘင္အမ်ိဳးလည္း ဟုတ္ပါပဲ ရွင္ ရွင့္... ၀ါသနာအရပါလာသမွ် ကျပရာတြင္... -----အဲ့လိုအဲ့လို....
အျငိမ့္ မင္း သမီးေတြမွာ... ေခါင္း-ခါး-ေျခ-လက္-လို႕ ေခၚရတာ.... နန္းခင္ေမႊး... ေခါင္း-ခါး-ေျခ-လက္- ေတြ က်ဳပ္သိပ္ၾကိဳက္တာေပါ့... ျပီးေတာ့ ေနာက္တခုက... ေမႊး-ကေလ... ေမႊး-ကေလ- ဆိုျပီး သူ ခၽြဲတာမ်ိဳးလည္း က်ဳပ္ သိပ္သေဘာက်တာေပါ့... ဒါကေတာ့ ပံုမွန္ပါ... ဒါမယ့္ က်ဳပ္က သူကတာေတြကိုေတာ့ တကယ့္ကိုယ္ ၾကိဳက္တာ... တကယ္ေတာ့ နနး္ခင္ေမႊးက အျငိမ့္ မင္းသမီး မဟုတ္ဘူးဗ်... သူက ဇာတ္မင္းသမီး... အဲ့ေလာက္ဆိုသေဘာေပါက္... က်ဳပ္က သူ႕ကို ႏွိမ့္ခ်ေနသလို ျဖစ္ေနမလိစိုးလို႕....
(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၁၀)

April 19, 2014 at 3:04am

ေျပာရင္လည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယံုခ်င္မွ ယံုၾကမယ္...

က်ဳပ္က... အသက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက အဲမ္-၃၈ လက္ပစ္ဗံုးကို ကက္ပ္ျဖဳတ္တတ္တဲ့ေကာင္... ကိုးမမ ဘေရာင္နင္ ပစၥတိုကို လက္တဖက္ထဲနဲ႕ေမာင္းတင္တတ္တဲ့ေကာင္... ကာဘိုင္ အဲမ္တူးကို အပစ္လက္ကိုင္ပါ ျဖဳတ္တတ္ တတ္တပ္တဲ့ေကာင္...

ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေလး အၾကီးဆံုး အေမ့အကို အၾကီးဆံုးက... စစ္တပ္မွာ တခုတည္းေသာရွိတဲ့ သံခ်ပ္ကာကားတပ္က တပ္မွဴး... ၾသစေၾတးလ်ားမွာ စစ္သင္တန္းသြားတက္လာတာ... ဗိုလ္မွူး-ထြန္းလြင္ ေခၚတယ္.... ယႏၱရားတပ္မွာ ဘာအလုပ္မွ မရွိေတာ့... ပ်င္းတယ္-ဆိုျပီး ေျခလ်င္တပ္ကို ေျပာင္းခြင့္ေတာင္းတာ... ကယား-သ-န-က (၁) ရဲ႕ တပ္ရင္းမွဴး ျဖစ္တယ္... ဒါကေတာ့ေတာ့ သူ႕ကိစၥေပါ့ေလ...
ေနာက္ဦးေလးတေယာက္ကေတာ့ အေမ့ေမာင္ အငယ္ဆံုး... သူ႕အေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆို ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.... ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္အေဖကို ေရႊလ၀င္းစစ္ဆင္ေရးနဲ႕ ၀ိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႕ျပီး ဖမ္းခဲ့တဲ့ ခလရ (၂၀) ရဲ႕ ခြဲ (၅) တပ္ခြဲမွဴးး ဗိုလ္ၾကီးမ်ိဳး၀င္း-ျဖစ္ေနလို႕ပါ...
က်ဳပ္တို႕ မိသားစုဘ၀ဟာ အေတာ္ ထူးဆန္းတယ္... က်ဳပ္အေဖနဲ႕ အေမက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္ဆန္႕က်င္ၾကသူေတြ ျဖစ္ေနျပီး... က်ဳပ္ဦးေလး ၂ ေယာက္ က်ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ့ေဒါက္တိုင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္...
ထားပါေတာ့ေလ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာကို လိုရင္းေရာက္ေအာင္ ေျပာပါဦးမယ္...
က်ဳပ္ဦးေလး အငယ္ဆံုး သူ႕ ဒီအက္စ္ေအက ဆင္းေတာ့ ရန္ကုန္ စစ္ရံုးခ်ဳပ္မယ္ သတင္းလာပို႕ရတယ္... ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ေတာ့ က်ဳပ္ ဘယ္သိမလဲ... က်ဳပ္တို႕ ရန္ကုန္သားေတြဆို... ေဘာက္ေထာ္မယ္ ရွိတဲ့ မွတ္တမ္းရံုးဆို သိပါတယ္... သူက အဲ့သည္ကို ေန႕တိုင္း သြားရတယ္... ဒါေပသည့္... သူ႕မယ္... ကိုးမမ မီလီမီတာ ဘေရာင္နင္း ပစၥတိုတလက္ရယ္... ကာဘိုင္အဲမ္တူးတလက္ရယ္... လက္ပစ္ဗံုးတခ်ိဳ႕ရယ္ပါတယ္.. ဒါေပသည့္ သူ႕က သူ႕အေဖ အေမ ျဖစ္တဲ့တဲ့ က်ဳပ္ အဖိုးနဲ႕ အဖြားတို႕ ဆီပဲ အပ္ ထားတာေပါ့... က်ဳပ္အဖိုးကလည္း ဒုတိယကမၻာစစ္္က စစ္ျပန္ေလ... ေသနတ္ေတြအေၾကာင္း လက္ပဟ္ဗံုးေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိတာေပါ့...
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ဳပ္ ဦးေလး အငယ္ဆံုးရဲ႕ ကာဘိုင္က အဖိုး အိပ္ယာေဘးမွာေထာင္ထားတာ... က်ဳပ္ကသြားေတြ႕ေရာ... ေနာက္တခုက သူ႕ ကိုးမမပစၥတိုနဲ႕ လက္ပစ္ဗံုးကလည္း က်ဳပ္တို႕ အိက်ၤ ီေတြထည့္ထားတဲ့ ဘီရိဳထဲမယ္ေလ.
က်ဳပ္က အဖြားကို ပူဆာတာေပါ့ အဲ့ ပစၥတိုကို ကိုင္ခ်င္တယ္-ဆိုေတာ့ အဖြားကလည္း လြယ္လြယ္ ဘာ္ေပးကိုင္မလဲ အဖိုးကို သြားေမးတာ့တာေပါ့... အဖိုးက က်ည္ေဘာက္ျဖဳန္ျပီး က်ဳပ္ကို ေပးကိုင္တာေလ... ကာဘိုင္ေရာ... ဒါေပသည့္ လက္ပစ္ဗံုးေတာ့ ေပး မကိုင္ဘူး....
ညေနေရာာက္ေတာ့ က်ဳပ္ဦးေလး ျပန္ေရာက္လာပါေလေရာ....
က်ဳပ္ လုပ္လိုက္လို႕ သူ႕ ပစၥတိုတြေရာ ကာဘိုင္ေတြေရာ လက္ပစ္ဗံုးေတြေရာ အဖိုး အိပ္ယာေပၚမယ္ ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့... သူလည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုခု ခ်လိုက္ပံုရပါတယ္.... ဒါနဲ႕... လာခဲ့ဆိုျပီး သင္ေပးတာ... သူ႕ ပစၥတိုကို ဘယ္လို ျဖဳတ္တပ္... သူ႕ကာဘိုင္ကို ဘယ္လိူ ျဖဳတ္တပ္... လက္ပစ္ဗံုးေတြကိုလည္း ဘယ္လိုျဖဳတ္တပ္ေပါ့...
အဲ့အခ်ိန္တုန္းက က်ဳပ္က ၈ ႏွစ္သားပဲ ရွိေသးတာပါ... ဒါေပသည့္ ဦးေလးေက်းဇူးေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္ ဆရာၾကီး လုပ္ႏိုင္တာေပါ့...
ကာဘိုင္ကို... က်ဳပ္ ဒုရင္းမွဴး-မင္းေအာင္လင္း အကုန္ေလွ်ာက္ျဖဳတ္ထားတယ္... ျပန္ မတပ္တတ္ေတာ့... ပုဆိိိိိုးထဲထည့္ျပီ က်ဳပ္ဆီ သယ္လာတာ... က်ဳပ္ပဲ အစဆံုးျပန္တပ္ေပးလိုက္ရတာ... က်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေလး အငယ္ဆံုး က်ဳပ္ကို သင္ၾကားထားေပးတာေတြေၾကာင့္ပါ... ဒါေၾကာင့္လည္း က်ဳပ္လည္း တျခားသူေတြထက္ စစ္လက္နက္ေတြနဲ႕ပါတ္သက္ရင္ ပိုတတ္နားလည္တာပါ... ဒါေပသည့္ ဒါေတြက က်ဳပ္ ဦးေလးေၾကာင့္ပါ....
(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၉)

April 18, 2014 at 9:06pm

က်ဳပ္ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္း အေတာ္ နည္းတာ... လက္ခ်ိဳးေရေတာင္ လက္တဖက္ မျပည့္ဘူး ... အဲ့သည္အထဲမွာ အုန္းတင့္-ဆိုတာ တေယာက္ပါတယ္... သူတို႕က ညီအကိုေတြခ်ည့္ မနည္းဘူး... အုန္းျမင့္-အုန္းဆင့္-အုန္းတင့္-အုန္းလြင္-အုန္းတင္... က်ဳပ္ သူတို႕ ညီအကိုေတြ နံမည္အား လံုးကို မမွတ္မိေတာ့ဘူး... သူတို႕မယ္... အမတေယာက္နဲ႕ ညီမတေယာက္လည္း ရွိေသးတယ္... က်ဳပ္တို႕ လမ္းထဲမယ္ေတာ့ သူတို႕ ေမာင္ႏွမေတြက လူတိုင္းသိတယ္... ဘာလို႕ဆိုေတာ့ ေမာင္ႏွမအုပ္စုက ၉ ေယာက္ရွိတာကိုး... က်န္တဲ့ သူေတြက ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ ေလာက္ပဲရွိတာ... သည္ေတာ့ အုန္းတင့္တို႕ ေမာင္ႏွမေတြက က်ဳပ္တို႕ လမ္းထဲမယ္... အုပ္စုအေတာင့္ဆံုးေပါ့...

ခက္တာက က်ဳပ္ကလည္း သူတို႕ ညီအကိုေတြနဲ႕ အကုန္လံုးနဲ႕ တည့္တာမဟုတ္ဘူးဗ်... သူ႕အကို ၂ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အုန္းျမင့္တို႕ အုန္းဆင့္တို႕ဆိုရင္ က်ဳပ္နဲ႕ရန္ျဖစ္ျပီး ထိုးၾကၾကိတ္ၾကျဖစ္ဖူးတာ... အဲ့ၾကားတည္းကမွ အုန္းတင့္နဲ႕က်ဳပ္က အေၾကာလာတည့္ေနတာ... ဘယ္လိုေရစက္လည္းေတာ့ မသိပါဘူး...
အဲ့ဒါရဲံ ဇတ္လမ္းအစက သည္လို... တရက္ေတာ့ ... ခုဆို ရတနာေစ်းေခၚတဲ့ ေစ်းၾကီးကို က်ဳပ္တို႕ရပ္ကြက္ထဲေဆာက္ဖို႕ .... ဘူဒိဇာေတြနဲ႕ ေျမလာထိုးေပါ့ဗ်ာ... တရက္ေတာ့ မကပါဘူး ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးတာေပါ့... ေျမရွင္းလို႕ ထြက္လာတဲ့ ေျမစာေတြကို က်ဳပ္တို႕ အိမ္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ အာေသာကသီတဂူ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရွ႕က ကြက္လပ္ၾကီးမွာ လာလာ ပံုတာ... ၾကာလာေတာ့ ေတာင္လို ျဖစ္လာတာေပါ့... က်ဳပ္တို႕ ကေလးေတြက အဲ့ အပံုၾကီးေပၚ တက္တက္ေဆာ့ၾကတာေပါ့... ဂြ်မ္းထိုးျပီး လွိမ့္ဆင္းတဲ့ေကာင္ကဆင္း... ခုန္ခ်တဲ့ေကာင္က ခုန္ခ်... ေလွ်ာခ်တဲ့ေကာင္က ေလွ်ာခ်ၾကေပါ့ေလ...
ေနာက္ မိုးတြင္းေရာက္လာေတာ့ အဲ့ေျမပံုၾကီးက တက္ဖို႕ေတာင္ ေတာ္ရံုမလြယ္ဘူး... ေျမနီေတြနဲ႕ စီးကပ္ျပီး တက္တိုင္း ေလွ်ာ္က်တယ္...
အဲံအခ်ိန္မွာ အဲ့ေျမပံုၾကီးေပၚကို ထိပ္အထိေရာက္ေအာင္ တက္ႏိုင္တာ က်ဳပ္နဲ႕ အုန္းတင့္ပဲ ရွိတယ္... ၂ ေယာက္သား အတူ တက္လိုက္ ျပန္ေလွ်ာခ်လိုက္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားေရာ... က်ဳပ္ထင္တာေတာ့ က်န္တဲ့ကေလးေတြက အေကာင္ၾကီးၾကလို႕လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္... က်ဳပ္တို႕ ၂ ေကာင္က အေကာင္ေသးေသးေလးေတြကိုး... ထားပါေတာ့ ... က်ဳပ္ေျပာျပေနတာက က်ဳပ္နဲ႕ အုန္းတင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားပံုကိုပါ...
ဒါနဲ႕ က်ဳပ္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္မေနပဲ အျပင္ ထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆို က်ဳပ္ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းက လမ္းထဲမွာဆို အုန္းတင့္ေပါ့... ခက္တာက သည္ေကာင္က ေတာ္ေတာ္ စပ္စုသလို တျခားသူေတြကိုလည္း ဘာလုပ္ၾကစို႕ ညာလုပ္ၾကစို႕ ဦးေဆာင္မႈ သိပ္ေပးတဲ့ေကာင္...
တရက္သားမယ္ေတာ့ သူနဲ႕က်ဳပ္ အဖြားတို႕အိမ္ထဲမယ္ ေဆာ့ေနၾကရင္းသူက က်ဳပ္ကို ေျပာတယ္... စာကေလးသိုက္ တက္ႏိႈက္ရေအာင္တဲ့... ဟင္ ဘယ္မွာ ႏိႈက္မွာလဲ ဆိုေတာ့ ဘုရားစင္မွာတဲ့... က်ဳပ္ အဖြားအိမ္မွာ ဘုရားစင္ ရွိတယ္... ဘုရားစင္ကလည္း အိမ္ထဲမွာတ၀က္ အိမ္အျပင္မွာ စုလစ္မြန္းခၽြန္ေတြနဲ႕ တ၀က္ဗ်... အဲ့ ဘုရားစင္ရဲ႕ အျပင္ထြက္ေနတဲ့ ေခါင္မိုးေလးက စုလစ္မြန္းခၽြန္ေတြနဲ႕ ေနရာလြတ္ကေလး ျဖစ္ေနတယ္... စာကေလးေတြက အဲ့သည္မွာ အသိုက္ေဆာက္ထားတာ... ေအာက္ကလွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရတယ္...
ဒါနဲ႕ က်ဳပ္ကအုန္းတင့္ကို ေမးတာေပါ့... ဘယ္လိုတက္ႏိႈက္မွာလဲ-ဆိုေတာ့ မပူနဲ႕ဆိုျပီး သူ႕အိမ္ကေနေလွကား တစင္း မလာတယ္... ေလွကားကို ဘုရားစင္နံရံကိုေထာင္ေတာ့... က်ဳပ္က တက္ျပီး အဲ့မွာ ရွိေနတဲ့ စာကေလးသိုက္၂ ခုကို အသိုက္လိုက္ ဆြဲခ်လာတာ... နီတာရဲစကေလးေပါက္စေတြေရာ... စာကေလးဥေတြေရာပါတာေပါ့... ဒါေပသည့္ အဲ့သည္တုန္းက သူတပါး အသိုက္ကို ဖ်က္ဆီးလိုစိတ္ မရွိေပမယ့္... က်ဳပ္လုပ္ခဲ့မိတာက သူတပါး အသိုက္၂ ခုကို ဖ်က္ဆီးခဲ့မိတာေတာ့အမွန္ပဲ...
အဲ့သလို လုပ္ေနဆဲမွာ က်ဳပ္အဖြားက အျပင္ကေနျပန္လာေတာ့ က်ဳပ္ဆြဲခ်ထားတဲ့ စာကေလးသိုက္ေတြကို ေတြ႕သြားပါေလေရာ... က်ဳပ္အဖြားက ပအို႕၀္စစ္ စစ္... ဗုဒၵဘာသာ၀င္စစ္စစ္... ဘာနတ္မွေတာင္ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္တာ မဟုတ္ဘူး... က်ဳပ္ ဆြဲခ်ထားတဲ့ စာကေလးသိုက္ ၂ ခုကိုေတြ႕ေတာ့... ရင္ဘတ္စည္တီးပဲ... (သားရယ္... ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ... သူတပါး အသိုက္အျမံဳကို ဘာလို႕သြားဖ်က္ရတာလည္း နင္ေတာ့ ၀ဋ္လည္ေတာ့မွာပဲ အခု ျပန္ထားလိုက္ပါ)လို႕ ေျပာတာေပါ့... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္က ဆြဲခ်ျပီးတာနဲ႕ အသိုက္ေတြကို ဟိုျဖဲၾကည့္ သည္ျဖဲၾကည့္ လုပ္ထားျပီးျပီ... အဲ့အခ်ိန္တုန္းက စာကေလး မေလး၂ ေကာင္လည္း အနားမွာ ပက်ိိပက်ိ လာေအာ္ေနတယ္... သူတို႕ အသိုက္ေတြ ျဖစ္မွာေပါ့... က်ဳပ္က စာကေလး ဥ ၂ လံုးကိုေတာင္ ခြဲၾကည့္ထားျပီးျပီ... အဖြားေျပာလို႕သာ က်န္တဲ့ စာကေလး နီတာရဲေလးေတြနဲ႕ စာကေလးဥေတြကို သူတို႕ အသိုက္ေတြနဲ႕ ဘုရားစင္ေပၚသာ ျပန္တင္လိုက္တာ... သူတို႕ အသိုက္ေတြဟာ သူ႕ နဂိုရ္အတိုင္း ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မွာလည္း...
ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေတာ့ က်ဳပ္မလည္း က်ဳပ္မိသားစုနဲ႕အကြဲကြဲအျပားျပားပါပဲ... ၀ဋ္လိုက္တာျဖစ္မယ္...
ဒါကိုပဲ ေျပာခ်င္တာပါ... သူတပါးမိသားစုနဲ႕ အသိုက္အျမံဳကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ဖူးရင္ ၀ဋ္လိုက္မွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ... ဒါ က်ဳပ္ကိုယ္ေတြ႕...
(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏အပိုင္းအစမ်ား (၈)

April 17, 2014 at 3:51pm

အမွန္တကယ္ဆို က်ဳပ္က အေပါင္းအသင္း ေတာ္ေတာ္နည္းတဲ့ေကာင္... ငယ္ငယ္ကတည္းကေန က်ဳပ္လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲေရာက္လာတဲ့ အထိ သူငယ္ခ်င္းဆို လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္လို႕ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း မျပည့္ခဲ့ဘူး... ဒါကလည္း အေၾကာင္းေတာ့ ရွိမယ္... တခုက က်ဳပ္က ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ အခ်ိန္ေတြက အိမ္ထဲမွာပဲ စာအုပ္ ဘီရိုၾကီး ၃ လံုးၾကား ေမွာက္လ်က္လဲ စာဖတ္ေနတာကမ်ားတယ္... ေနာက္တခုက အျပင္ထြက္ကကစားရင္လည္း က်ဳပ္က သားေရကြင္းေလာက္ပဲ ပစ္တတ္တာ... ေဘာလံုး မကန္တတ္... ဂ်င္မေပါက္တတ္... စြန္မလႊတ္တတ္... ေဂၚလီမရိုက္တတ္... သစ္ပင္ မတက္တတ္... ေယာက်ားေလးေတြ တတ္သမွ်ကစားနည္း ေတြ က်ဳပ္က ဘာမွ မတတ္ေတာ့... ဘယ္ကစားပြဲထဲမွ ၀င္လို႕မရဘူး... ဒါကတခု... ေနာက္က်ဳပ္က စကားနည္းတယ္... ေတာ္ရံုဘာမွ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး... ေနာက္တခုက က်ဳပ္မ်က္ႏွာက တကမၻာလံုးကို လုပ္ေကၽြးေနရတဲ့အေပါက္နဲ႕-တဲ့... က်ဳပ္နဲ႕ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ အရမ္း ခင္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က ေျပာတာ... (မင္းကို ေတြ႕ကာစက ငါ အရမ္းရိုက္ခ်င္တာ)တဲ့ အဲ့သူငယ္ခ်င္းက ရန္လည္း ခဏခဏ ျဖစ္တဲ့ေကာင္... ေနာက္တခုက လမ္းထဲမွာဆို က်ဳပ္က ငပြၾကီး... က်ဳပ္တို႕လမ္းထဲမယ္ရွိတဲ့ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ မတည့္ဘူး... ျပႆနာက ဘာလဲ-ဆိုေတာ့ က်ဳပ္အကိုပဲ ... အဲ့ေကာင္က ေနရာတကာပါတယ္... စကားကလည္း သိပ္မ်ားတာ... ျဖစ္လိုက္ရင္သူနဲ႕ခ်ည့္... တေယာက္ေယာက္ကလာေခၚတယ္... ခိုင္ေလး ဆက္ၾကီးနဲ႕ ဘယ္သူနဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနျပီ-ဆို က်ဳပ္ကေျပးလိုက္သြားရတယ္... သူတို႕ရန္ပြဲက လက္သီးနဲ႕ ထိုးေနတာ မဟုတ္ဘူး... လက္ညွိဳးနဲ႕တေယာက္ကိုတေယာက္ အျပန္အလွန္ထိုးျပီး ျငင္းေနၾကတာ... က်ဳပ္က ဘာမွ ေမးေန ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး... က်ဳပ္အကိုၾကီးနဲ႕ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ကို မ်က္ႏွာကို လက္သီးနဲ႕၀င္ထိုး ခုန္အုပ္ျပီး လည္ပင္းညွစ္ပစ္တာ... အဲ့လိုနဲ႕ က်ဳပ္အကိုၾကီးေၾကာင့္ က်ဳပ္ လက္သီးနဲ႕ထိုး လည္ပင္းညွစ္ထားတဲ့ေကာင္ေတြ လမ္းထဲမွာ အေတာ္မ်ားတယ္... သူတို႕ေတြက က်ဳပ္နဲ႕ေတာ့ ဒဲ့ ရန္ မျဖစ္ရဲဘူး... ဒါေပသည့္ သည္ေကာင္ေတြက ညစ္တယ္... တရက္ က်ဳပ္ေက်ာင္းကေနျပန္လာေတာ့... သူတို႕ ေဘာလံုးကန္ေနၾကတယ္... ကေလးေတြဆိုေတာ့ ေကာ္ေဘာ္လံုးေပါ့... သူတို႕ေနတဲ့ေဘးကေန က်ဳပ္ ေလွ်ာက္လာတာ... သူတို႕ကိုလည္း က်ဳပ္ေက်ာ္သြားေရာ က်ဳပ္ကို မေတာ္တဆလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေက်ာကို ေဘာလံုးနဲ႕ လွမ္းကန္တယ္... က်ဳပ္သိတာေပါ့... တမင္သက္သက္လုပ္မွန္း... ဒါနဲ႕ ဘယ္ေကာင္ ကန္လိုက္တာလဲ က်ဳပ္ေမးတာေပါ့... ဘယ္သူမွမေျပာဘူး... ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတယ္... က်ဳပ္လည္း သူတို႕ အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ကို လိုက္ထိုးလို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲ... က်ဳပ္ထပ္မေမးေတာ့ဘူး... အိမ္ကိုလွည့္ျပန္လာတယ္... မီးဖိုေခ်ာင္က အဖြား ငါးခုတ္တဲ့ ဓါးၾကီး ဆြဲယူလာျပီး သည္ေကာင္ေတြကန္ေနတဲ့... ေဘာလံုးကိုယူျပီး ဓါးမနဲ႕ ထက္ျခမ္းကြဲေအာင္ ခုတ္ပစ္လိုက္တာ... မွတ္ကေရာ... က်ဳပ္လက္ထဲမယ္ ဓါးမၾကီးနဲ႕ဆိုေတာ့ ဘယ္ေကာင္မွ မကပ္ရဲဘူးေလ... ဒါနဲ႕ က်ဳပ္ အိမ္ျပန္လာတယ္... က်ဳပ္ကအဲ့လိုေကာင္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲတာေပါ့ေလ...
(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၇)

February 3, 2014 at 10:41am

က်ဳပ္ ပထမတန္းကို တက္ရေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ အတန္းပိုင္ဆရာမ (သည္မွာေတာ့ Home Room Teacher လို႕ေခၚတာေပါ့ေလ...) ရဲ႕ အမည္က ေဒၚတင္တင္-တဲ့... က်ဳပ္ဘ၀မယ္ တသက္လံုး ေမ့မရတဲ့ ဆရာ-ဆရာမေတြထဲမယ္... ပါတာေပါ့ေလ... က်ဳပ္ရဲ႕ ပထမတန္း အတန္းပိုင္ဆရာမက အပ်ိဳ-ဗ်... ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ သူက ဘီအီးဒီ-ေခၚတဲ့ ဘြဲ႕ရဗ်ာ... ေက်ာင္းဆင္းျပီး မူလတန္းေက်ာင္းဆရာမျဖစ္တာ...

ဆရာမနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အမွတ္ရေနတဲ့ အေၾကာင္း (၂) ခ်က္ရွိတယ္... သည္အေၾကာင္းကို မေျပာခင္ က်ဳပ္တို႕ မူလတန္းေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးအေၾကာင္းကို အရင္ေျပာမွျဖစ္မယ္... ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ သမၼတက အၾကီးဆံုး-ဆိုရင္ မူလတန္းေက်ာင္း တေက်ာင္းမွာလည္း ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး-ဆိုတာ သမၼတနဲ႕ အတူတူပါပဲ... က်ဳပ္တို႕ ေက်ာင္းရဲ႕ သမၼတၾကီး... (အဲ) ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး အမည္က ဦးလွထူး-တဲ့... အမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္လည္း ထူးလွပါေပတယ္... ဘာလို႕-ဆိုေတာ့... တရက္မေတာ့ က်ဳပ္တို႕လမ္းထဲက အိမ္တအိမ္မယ္ နတ္ကႏၷားေပးေနတာ က်ဳပ္ကလည္း ကေလး-ဆိုေတာ့ သြားစပ္စုျပီး ၾကည့္မိတာေပါ့... အဲ့သမွာ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ သမၼတၾကီး (အဲေလ...) ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး နတ္၀င္ျပီး (က) ေနတာကို ေအာင္သာငယ့္ မ်က္ေစ့နဲ႕ ကို္ယ္တိုင္ကိုယ္က် ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေနာက္ေစ့ေတြပါ လည္ထြက္သြားတယ္... ဘယ့္ႏွယ္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက နတ္ပူး-ေနရတာလဲေပါ့... အဲ့သလို က်ဳပ္ေတြးရင္း... ဘယ္သူ႕ကိုမွ အလြယ္တကူ မယံုတတ္ေတာ့ဘူး...

ဆရာမနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အမွတ္ရေနတဲ့ အခ်က္ တခုက က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ သမၼတၾကီး (အဲ...) ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးနဲ႕ ပတ္သက္တယ္... သည္လိုဗ်ာ... က်ဳပ္တို႕ေက်ာင္းက အတန္းအလိုက္ အေဆာင္ေတြကို တတြဲတည္း တြဲထားသဗ်... က်ဳပ္တို႕ ပထမတန္းက အတန္း (၃) တန္း ရွိတယ္... အဲ့ (၃) တန္း စလံုးက အေဆာင္ တခုတည္းမွာ... ၾကားထဲမွာ ျခားေနတာက... ဆရာေတြ ဆရာမေတြ စာသင္ေပးေနတဲ့ သံုးထပ္သား-သင္ပုန္းေတြပဲ ရွိတယ္.... ေက်ာင္းဖြင့္ျပီးကာစ ဆိုေတာ့ မိုးတြင္းၾကီးေပါ့ေလ... က်ဳပ္ ထင္တာေတာ့ ဇူလိုင္လ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္... အဲ့သည့္ အခ်ိန္မွာ ေျပာင္းဖူးေတြလည္း ေပၚကာစေပါ့... ဘယ္ေကာင္က ပစ္လိုက္တယ္ မသိဘူး က်ဳပ္တို႕အတန္းထဲ စားျပီးသားေျပာင္းဖူးတေခ်ာင္း ခုန္၀င္လာျပီး ေကာင္မေလး တေယာက္ေခါင္းကို မွန္သြားတယ္... ေကာင္မေလးကလည္း ေျပာင္းဖူးမွန္ေတာ့ နာျပီး ေအာ္ငိုတာေပါ့... အနားမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္က အဲ့ေျပာင္းဖူးကို ေကာက္ျပီး က်ဳပ္တို႕အတန္းေနာက္က အခန္းကို ျပန္ေပါက္ထည့္တာ... အဲ့သည္မွာတင္ တေဆာင္လံုး ေျပာင္းဖူးစေတြဟာ အခန္း (၃) ခန္းစလံုး အျပန္အလွန္ ေပါက္ၾကေတာ့တာ... ဆရာေတြ ဆရာမေတြလည္း ဘယ္ ထိန္းႏိုင္ေတာ့မလည္း... ေကာင္မေလးေတြက စာသင္ခံုေတြေအာက္မွာ ၀င္ပုန္း... က်ဳပ္တို႕ ေကာင္ေလးေတြက လာသမွ် ေျပာင္းဖူးေတြကို ေကာက္ျပီး ဟိုးတဖက္ခန္းဆီ ျပန္ပစ္ေပါက္နဲ႕... ပထမတန္း တေဆာင္လံုး ပြဲပ်က္ေနတာ... ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့... ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ေရာက္လာျပီး သံုးခန္းစလံုးကို ကစားကြင္းမွာ တန္းစီရပ္ခိုင္းျပီ... က်ား-က်ား-မ-မ အကုန္လံုးကို သူ႕ သံုးလံုးပူး ၾကိမ္နဲ႕ (၃)ခ်က္စီ ေဆာ္သဗ်ာ... စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး... ေျပာင္းဖူးေတြ ပစ္တဲ့အထဲမွာ ေကာင္မေလးေတြမွ မပါတာ... ဘယ့္ႏွယ္... ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက... ေကာင္မေလးေတြကို ရိုက္ရသတုန္း... က်ဳပ္တို႕ ဆရာမ-ဆိုတာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးကို ေတာင္းပန္လို႕မရလို႕ သူ႕စားပြဲမွာ ထိုင္ငိုေနတာ... က်ဳပ္တို႕က သြားျပန္ေခ်ာ့ရတယ္... ခက္တာဗ်ာ... ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကလည္း ခုေခတ္ က်ဳပ္တို႕ ဗမာျပည္က သမၼတ-ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြလိုပဲ ဦးေႏွာက္ မရွိတာ ျဖစ္မယ္... က်ဳပ္တို႕ ေယာက်္ားေလးေတြကို သူ ရိုက္လို႕ရပါတယ္... မိန္းကေလးေတြကို ရိုက္စရာလား... အားလံုးက စာသင္ခံုေတြ ေအာက္မယ္ ၀င္ပုန္းေနၾကရတာ... ဒါကိုေတာင္ ရိုက္ေသးတယ္-ဆိုေတာ့... သမၼတၾကီးေတြ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးေတြ-ဆိုတာ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႕ အာဏာကို တရား၀င္ အလြဲသံုးစား လုပ္ခြင့္ရေနသူေတြလို႕ပဲ ျမင္ခ်င္မိေတာ့တယ္...

ဆရာမနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အမွတ္တရျဖစ္ေနတဲ့ ေနာက္အခ်က္တခုကို ေျပာျပပါဦးမယ္... က်ဳပ္ ပထမတန္း တက္ေတာ့... ပထမတန္း (၃) ခန္း ရွိတယ္... ပထမတန္း (က) ပထမတန္း (ခ) ပထမတန္း (ဂ) -လို႕ ေခၚပါတယ္... ဒါကလည္း သူငယ္တန္းေလးနဲ႕ သူငယ္တန္းၾကီးကေန ေအာင္လို႕ ရလာတဲ့ အမွတ္ အနည္းအမ်ားနဲ႕ စဥ္ျပီး ခြဲထားတာ... သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္ ပထမတန္းကို ေရာက္လာေတာ့... က်ဳပ္က အတန္းေက်ာ္တက္လာတဲ့ေကာင္ကိုး... အဲ့သည့္ အတန္းကို က်ဳပ္ေရာက္လာေတာ့ အဲ့သည့္အတန္းမွာ အျမဲတမ္း အဆင့္ (၁) ရတဲ့ေကာင္မေလးတေယာက္က အဆင့္ (၂) ျဖစ္သြားေတာ့တယ္... အဲ့သည္မွာတင္ အဲ့ေကာင္မေလးက က်ဳပ္ကို ရန္သူတေယာက္လို ဆက္ဆံေတာ့တာပဲ... က်ဳပ္ကေတာ့ သူနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဘယ္လိုမွ စိတ္ခံစားမႈ မရွိတာ အမွန္ပါ... ခက္တာက သည္အတန္းထဲကို က်ဳပ္ေရာက္လာမွ သူ႕မယ္ အဆင့္ (၂) ျဖစ္ရတယ္-ဆိုျပီး မုန္းတီးသြားတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္... ကေလးေတြကိုး... တကယ္ကေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္ေျဖစရာရွိတဲ့ စာေမးပြဲေတြေျဖတယ္... က်ဳပ္အလုပ္ကို က်ဳပ္လုပ္တယ္... သူ႕ကိုလည္း ဘာမွ မျပိဳင္ဘူး... သူကသာ လိုက္ျပိဳင္ေနတာ... ဒါေတာင္ အဲ့သည္အခ်ိန္က က်ဳပ္တို႕ သင္ယူ-က်က္မွတ္-စာေမးပြဲ ေျဖရတာ (၄) ဘာသာပဲ ရွိတယ္... ျမန္မာစာ-သခ်ၤာ-ပထ၀ီ-နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္-တဲ့... ပတ္၀န္းက်င္-ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္က ဆိုရွယ္-ဆိုင္းယင့္စ္ ေခၚရမွာေပါ့... တကယ္ေတာ့ လူႏွင့္သူ၏ပတ္၀န္းက်င္ ေခၚရမွာပါ... ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ေခတ္-က ေခၚသလိုဆိုရင္ေတာ့ အညမည-ေပါ့... Man and his correlation of environment ေပါ့... ခက္တာက... က်ဳပ္က ျမန္မာစာကလြဲရင္ က်န္တဲ့ဘာသာေတြအကုန္လံုးမွာ အမွတ္ျပည့္ အျမဲရတယ္... ေကာင္မေလးက အျမဲတမ္း က်ဳပ္ထက္ တမွတ္ ၂ မွတ္ ေလ်ာ့ေနေတာ့ အဆင့္ (၂)ပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့...

သည္ေနရာမယ္... က်ဳပ္ရဲ႕ အတန္းပိုင္ဆရာမ ေဒၚတင္တင္ လုပ္သြားပံုေလးကို ေျပာျပခ်င္တာပါ... ဒါကိုေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း က်ုဳပ္တို႕ စာသင္ရတဲ့ အေျခအေနကိုပါ ေျပာျပရဦးမယ္... က်ဳပ္တို႕ မူလတန္းေက်ာင္းတေဆာင္လံုးဟာ သြပ္ေတြ မိုးထားတာ... မိုးတြင္းမွာ မိုးေတြ အျပင္းအထန္ ရြာရင္... သြပ္မိုးေတြေပၚက်တဲ့ မိုးသံေတြေၾကာင့္ ဆရာ-ဆရာမေတြ သင္ျပေျပာဆိုေနတာကို ကေလးေတြ ဘာမွ မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူး... အဲ့သည္အခါမယ္ ကေလးေတြကို ဆရာေတြ ဆရာမေတြက အိပ္ခိုင္းထားတယ္... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ရဲ႕ ဆရာမ ေဒၚတင္တင္-ကေတာ့ က်ဳပ္တို႕ကို မအိပ္ခိုင္းဘူး... သီခ်င္း-ဆိုတတ္တဲ့သူရွိရင္ အတန္းေရွ႕ထြက္ဆို- က်န္တဲ့သူေတြ နားေထာင္ၾက- ဆိုျပီး ေျပာေတာ့... က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ရထားတဲ့ သီခ်င္းေတြ မၾကာခဏ ထြက္ထြက္ဆိုတာေပါ့... ဟိုေကာင္မေလးကလည္း ထြက္ထြက္ဆိုတယ္... သည္လိုနဲ႕ အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႕ က်ဳပ္ဟာ ပညာျပိဳင္ဖက္ေတြတင္မကေတာ့ဘူး... သီခ်င္းဆိုျပိဳင္ဖက္ပါ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္...

အတန္းေရွ႕မွာ က်ဳပ္ ထြက္ထြက္-ဆိုတဲ့သီခ်င္းေတြကို ခင္ဗ်ားတို႕ၾကားဖူးမယ္ မထင္ပါဘူး... (ဥပမာ.... ႏွင္းရည္စိုလူး... ရာသီဦး၀ယ္... ပြင့္လႊာျဖဴေဖြး... မာလာေလးရယ္... ေျမမွာမဖြား... ပင္ယံၾကားမွာ... ၾကြားၾကြား၀င့္၀င့္ထည္... ) ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး-ေဇာ္၀မ္း-ဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးေတြ... အဲ့ေကာင္မေလး ဆိုတဲ့သီခ်င္းေတြကိုလည္း ခင္ဗ်ားတို႕ ၾကားဖူးမယ္ က်ဳပ္ေတာ့ သိပ္မထင္ဘူး.. (ပ်ိဳပ်ိဳေမ အလည္အပတ္ ထြက္တယ္... ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႕ကြယ္... ရွမ္းျပည္ကို ေတာင္ပိုင္းေရာ-ေျမာက္ပိုင္းေရာကြယ္ ႏွံ႕ခဲ့တယ္...) ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးၾကီး ခ်ိဳျပံဳး-ဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးေတြ...

ဒါေပသည့္ က်ဳပ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ သီခ်င္းဆိုတိုင္း တတန္းလံုးက အားရပါးရ လက္ခုပ္တီးၾကသဗ်... ဘယ္သူကမွလည္း မအိပ္ၾက... ဒါနဲ႕ သူနဲ႕ က်ဳပ္ တေယာက္တလွည့္ သီခ်င္းဆိုျပိဳင္ရေတာ့တာေပါ့... ခက္တာက သီခ်င္းေတြကို အမ်ားၾကီး က်ဳပ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ မဆိုႏိုင္သလို... မိုးကလည္း စဲသြားျပီဆိုေတာ့... ဆရာမကလည္း စာဆက္သင္ရတာေပါ့...

တရက္မေတာ့ ဆရာမ-ေဒၚတင္တင္-က မိုးေတြရြာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို အတန္းေရွ႕ ေခၚျပီး... ေျပာတယ္... သားနဲ႕သမီး အတူရတဲ့ စံုတြဲသီခ်င္းတပုဒ္ကို အားလံုးကို ဆိုျပပါ-တဲ့... ဒါနဲ႕ က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္သိတဲ့ စံုတြဲ သီခ်င္းေတြကို အဲ့ေကာင္မေလးကို ေမးရေတာ့တာေပါ့... (ဟဲ့... နင္... အဲ့သီခ်င္းရလား... ဟင့္အင္း... သည္သီခ်င္းရလား... ဟင့္အင္း...) သည္သီခ်င္းေရာ... ဆိုေတာ့... (အင္း... ) တဲ့ ... အဲ့သည္ သီခ်င္းက ဘယ္သီခ်င္းျဖစ္မယ္ ခင္ဗ်ားတို႕ထင္သလဲ... (ကြန္မန္႕ထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႕ စိတ္ထင္ရာ ေျပာႏိုင္ပါသည္...)

အဲ့သည့္ေန႕ကစျပီး... အဲ့သည္ေကာင္မေလးနဲ႕က်ဳပ္နဲ႕ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးေတြ အသည္းအသန္ရြာတိုင္း စံုတြဲသီခ်င္းေတြ အတူတကြ ဆိုခဲ့ရတာ ဒုတိယတန္းကို တက္တဲ့ အထိပါပဲ... ခုေတာ့ သူ႕ နံမည္ကိုေတာင္ က်ဳပ္ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး... ေဌးေဌး၀င္း-လို႕ ထင္တာပါပဲ...

ဆရာမ-ေဒၚတင္တင္ေၾကာင့္ စံုတြဲသီခ်င္းတပုဒ္ကို အတူတကြ ဆိုရတဲ့ေန႕ကစျပီး အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႕က်ေနာ္ ဘာျပႆနာမွ မရွိေတာ့ဘူး...

ခုေတာ့... က်ဳပ္စဥ္းစားေနမိတာက... ဟို ဘြားေတာ္ၾကီးနဲ႕ ဟိုဘိုးေတာ္ၾကီးကို စံုတြဲသီခ်င္း ဆိုခိုင္းလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႕ပါ...

(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၆)

January 23, 2014 at 10:52am

က်ဳပ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ေသးတယ္...

ဘယ္ ပညာရွိက ဘယ္လို သတ္မွတ္ခဲ့တယ္-ဆိုတာေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ... က်ဳပ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ... ခုသည္မွာ First Grade ေခၚတဲ့ ပထမတန္းကို မေရာက္ခင္... သူငယ္တန္းေလးနဲ႕ သူငယ္တန္းၾကီး-ဆိုတာကို က်ဳပ္တို႕မယ္... တက္ရတယ္... အဲ့သည္ ၂ ႏွစ္ကို တက္ျပီးမွ ပထမတန္းကိုေရာက္တာ... ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... အေမရိကား-က ၁၂-တန္း စနစ္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ... ဒါေပသည့္... မတူတာေတြလည္း ရွိသေပါ့...

ဆင္တာကေတာ့ ... သူငယ္တန္းေလး-ဟာ သည္မွာ Pre-K ေခၚတဲ့ မူၾကိဳျဖစ္မယ္... သူငယ္တန္းၾကီးကေတာ့... kindergarten ျဖစ္မယ္...

ဒါေပသည့္ ဗမာျပည္ပညာေရးစနစ္ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကတဲ့ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ... က်ဳပ္ထက္ အသက္ ၂ ႏွစ္ၾကီးတဲ့ က်ဳပ္အကိုနဲ႕ က်ဳပ္ အတန္းတူသြားတယ္-ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႕ ယံုမယ္ မထင္ဘူး...

က်ဳပ္ သူငယ္တန္းေလး စတက္ေတာ့ က်ဳပ္အကိုၾကီးက ပထမတန္း တက္ေနျပီ... သူ႕ကို မီဖို႕ က်ဳပ္က ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ရဦးမွာ... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္က စာေတာ္ေတာ့... ဗမာျပည္က ေက်ာင္းေတြမွာ အဲ့ေခတ္က အတန္းေက်ာ္တက္တယ္-ဆိုတာ ရွိတယ္... ဆရာ-ဆရာမေတြက ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို တင္ျပတာေပါ့... သည္ကေလးက သည္အဆင့္ထက္ေတာ့ ေက်ာ္ေနျပီ-ဆိုရင္ အတန္းေက်ာ္ျပီး ေနာက္တတန္းကို ပညာသင္ႏွစ္ မကုန္ခင္မွာ ေပးတက္လိုက္တယ္... ဘိုလို ေျပာရရင္ေတာ့ academic year တခုကို မေက်ာ္ခင္မွာ ေနာက္တတန္းကို ကူးရတာေပါ့ဗ်ာ... ဒါနဲ႕ က်ဳပ္က သူငယ္တန္းေလးကေန... သူငယ္တန္းၾကီးကို စာသင္ႏွစ္တ၀က္နဲ႕ ေရာက္သြားတယ္... (က်ဳပ္ ၾကြားတာ မဟုတ္ပါဘူး... အဲ့သည့္ က်ဳပ္တို႕ေခတ္က ပညာေရးစံနစ္အေၾကာင္း သိေစခ်င္လို႕ပါ...)

ေနာက္ေတာ့ သူငယ္တန္းၾကီးကို က်ဳပ္တက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ... အစိုးရက သူငယ္တန္းေလးနဲ႕ သူငယ္တန္းၾကီး-ဆိုတဲ့ ပညာေရး-စနစ္ကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ေတာ့... သူငယ္တန္းအၾကီး တက္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ အားလံုးက အလိုအေလ်ာက္ ပထမတန္း ျဖစ္သြားပါေလေရာ... ဒါနဲ႕ က်ဳပ္အကိုနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕က ပထမတန္းမွာ တတန္းတည္း တခန္းထဲ ျဖစ္သြားပါေလေရာ... ကဲ... စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေပေတာ့... ညီအကို ၂ ေယာက္ တတန္းတည္း တခန္းတည္း...

တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ ကေလးေတြ-ဆိုတာ ေနာင္အနာဂါတ္မွာ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာမွာပဲ မဟုတ္လား.... ေနာင္အနာဂတ္ရဲ႕ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ပညာေရးကို လက္ရွိ ရွိေနတဲ့ အစိုးရဆိုတဲ့ေကာင္ေတြက လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာ... ဒါကို ထိုင္ၾကည့္ေနရံုတင္ မဟုတ္ပဲ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္တဲ့ တရားခံေတြ ရွိတယ္... က်ဳပ္တို႕ ေခတ္က ပညာေရး ၀န္ၾကီး-ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြကိုသာ တရားခံစာရင္းထဲ ထည့္ထားၾကပါ...

အဲ့သည္ အထဲမွာ ဘူမိေဗဒက ေဒါက္တာညီညီလည္း ပါတယ္... သူ႕ရဲ႕ bottle-neck education policy ေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႕လို ေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ္စိတ္၀င္စား ႏွစ္သက္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကို သင္ယူခြင့္ မရခဲ့ၾကဘူး... marking system နဲ႕ လိုင္းခြဲတာ ခံခဲ့ၾကရတယ္...

သည္လိုနဲ႕ MC တို႕ RIT တို႕ လိုင္းေတြ ရသူေတြကပဲ ပိုေတာ္သလိုလို ျဖစ္တယ္... က်ဳပ္တို႕က မနာလို မျဖစ္ပါဘူး... စနစ္ကမွ တရားမွ်တမႈ မရွိတာ... မသိတဲ့လူေတြကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ဆရာ၀န္ေတြကပဲ ပိုေတာ္ေနသလိုလို ထင္ၾကမယ္...

အဲ့သည္မွာ ေသြးခြဲခံရေတာ့တာပဲ... အင္ဂ်င္နီယာ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ဖင္ေခါင္းက်ယ္... ဆရာ၀န္တခ်ိဳ႕ကလည္း ဖင္ေခါင္းက်ယ္... လူတိုင္းကို က်ဳပ္ မေျပာပါဘူး... ဒါေပသည့္ ေျပာခ်င္တာက သည္ စစ္အုပ္စုဟာ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း စနစ္တက်ကို ေသြးခြဲပစ္ခဲ့တာ...

အမွန္တကယ္က ဘာသာရပ္တိုင္းဟာ သူ႕တန္ဖိုးနဲ႕ သူပါ... အင္ဂ်င္နီယာ-မွ ဆရာ၀န္-မွ တန္ဖိုး ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး... က်ဳပ္ တခုေျပာမယ္... ျမိဳ႕ျပ အင္ဂ်င္နီယာေတြ တိုက္ တလံုး မေဆာက္ခင္ soil-test လုပ္ေပးရတာက က်ဳပ္တို႕လို ဘူမိေဗဒပညာရွင္ေတြပါ... ဒါေတြကို civil engineer ေတြ သိပါတယ္... ဒါေပသည့္ စစ္ အစိုးရ လုပ္လိုက္ေတာ့မွ ပညာရွင္ေတြၾကားမွာပါ လူတန္းစားက ကြဲျပားသြားေတာ့တယ္...

သည္လိုနဲ႕ သူတို႕ စစ္သက္ကို ၾကာရွည္သြားေစေတာ့တာပါပဲ...

ခုထက္ထိလည္း ဗမာျပည္မယ္... စစ္ဗိုလ္... ဆရာ၀န္... အင္ဂ်င္နီယာ... သေဘၤာသား-ဆိုတာ ေခတ္စားေနဆဲပါပဲ... ျမန္မာစာ-ဆရာမဆို ေျမာင္းထဲ ေရာက္ေတာ့ မေလာက္ပဲ... ဆိုးခ်က္ကယ္...

တခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ... ဟားဗဒ္ေက်ာင္းဆင္း-ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳး ျဖစ္မွာေပါ့....

ျငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာမွာ ေဒၚလာ တေသာင္းေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ရမယ္...

ေအာင္သာငယ္ ၀မ္းနည္းမိပါသည္တကား...

(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၅)

January 21, 2014 at 7:03pm

က်ဳပ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းမယ္... ဘာေတြ ကစားၾကသလဲ ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ကစားၾကတာေတြ မနည္း မေနာပဲ...

တခ်ိဳ႕ ကစားနည္းေတြကေတာ့ ခုေခတ္မယ္ ရွိေတာ့မယ္ မထင္ဘူး....
ကေလးေတြလည္း အဲ့သည္ကစားနည္းေတြနဲ႕ သင့္ေတာ္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး...
ဥပမာဗ်ာ.... လင္-မယား ကစားနည္း...

ေအာင္သာငယ္-ဆိုတဲ့ က်ဳပ္ကို လမ္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြက အားကစားအရာမွာ ခ်ိဳ႕တဲ့လို႕ လက္မခံေတာ့ ... လက္ခံတဲ့သူနဲ႕ ေအာင္သာငယ္ တြဲရ-ေဆာ့ရ-ကစားရတာေပါ့... အဲ့သည္ ကစားနည္းေတြထဲမယ္ လင္မယားလုပ္တမ္း-လည္းပါေသး.... က်ဳပ္တို႕ အိမ္ေဘးက သူငယ္ခ်င္းမ တေကာင္နဲ႕ ေအာင္သာငယ္ ကစားခဲ့ဖူးတာေပါ့... အဲ့ေကာင္မေလးနံမည္က လွလွစီ-တဲ့... အမွန္ေတာ့ သူ႕ အေဖက ဟိႏၵဴ... အေမက ဗုဒၶဘာသာဗ်... သူ႕ေမြးလာေတာ့ ... သူက ဟိႏၵဴ-တပိုင္း... ဗုဒၶဘာသာ-တပိုင္းေပါ့ဗ်ာ.... က်ဳပ္ကသာ ဘာေကာင္မွန္း မသိတာ...

ကေလးေတြ-ဆိုေတာ့ လင္မယား-လုပ္တမ္းကိုလည္း ဘယ္ကေန အိုင္ဒီယာရလည္း က်ဳပ္မသိဘူး... က်ဳပ္သိတာကေတာ့ လွလွစီ-က သူ႕ ေကာ္ပတ္ရုပ္ၾကီး တရုပ္ယူလာျပီး ကေလးလုပ္မယ္-ကေန စတာပဲ... က်ဳပ္လည္း ဘယ္သိမလဲ... သူကပဲ စတာ... နင္နဲ႕ငါ... လင္-မယားလုပ္တမ္း ကစားမယ္-တဲ့... အင္းေပါ့... ကစားေပါ့... က်ဳပ္မယ္... ကစားစရာ သူငယ္ခ်င္းမွ မရွိေတာ့တာ... သူ ျပဳသမၽွ ႏုရမွာကိုး....

အင္း... အဲ့အခ်ိန္က ... ကစားၾကတဲ့ လင္မယားလုပ္တန္း-မို႕ေပါ့ဗ်ာ.... ခုခ်ိန္ဆို ေနာက္ထပ္ ကေလးေတြ ဘာေတြ ေမြးေလာက္တယ္.... ထားပါေတာ့...

က်ဳပ္တို႕ အဖြားရဲ႕ အိမ္ေနာက္မွာ မသံုးေတာ့တဲ့ ႏွစ္ထပ္ကြပ္ျပစ္ၾကီး ရွိသဗ်... အဲ့သည္မွာ လွလွစီ-က အိပ္ယာတခုခင္းတယ္... ျပီးေတာ့ က်ဳပ္ကို လာ အိပ္-ဆိုျပီးေခၚေတာ့ သူနဲ႕ က်ဳပ္အၾကားမွာ... သူ႕ ေကာ္ပတ္ရုပ္ၾကီး ထားထားေသးတယ္...

ဒါနဲ႕ က်ဳပ္ကလည္း ၀င္အိပ္ရတာေပါ့... ဒါမယ့္ လွလွစီ-ကို က်ဳပ္ကေတာ့ ေမးလိုက္ေသးတယ္... လင္-မယား-ဆိုရင္ ကေလးေတြ ေမြးလာမွာလို႕... ကေလးေတြေမြးလာရင္ ဘာနံမည္ ေပးမလဲ... က်ဳပ္က ေမးတာေပါ့...

လွလွစီကေတာ့ ရွင္းပါတယ္... နင္နဲ႕ငါနဲ႕က တကယ့္ လင္မယားမွ မဟုတ္တာတဲ့... ကေလးနံမည္ေတြ ငါ စဥ္းစားစရာ မလိုဘူးတဲ့...

အင္း ဗ်ာ.... ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု-ဆိုတာ ကေလးေတြ လင္-မယားလုပ္တမ္းကစားတာမွ မဟုတ္တာ...

၂၀၁၅ ကို က်ုဳပ္တို႕ နံမည္ ေပးစရာ လိုဦးမွာလား....

(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၄)

January 21, 2014 at 4:01am

က်ဳပ္ရဲ႕ ညံံ့ဖ်င္းခ်က္ေတြကို ေရးျပီးျပီ... ဆိုေတာ့ ဘာထပ္ေရးရမလဲ စဥ္းစားတဲ့အခါ... က်ဳပ္ငယ္ငယ္က အထီးက်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ကို အေဖာ္ျပဳေပးတဲ့ စာအုပ္ဘီရိုၾကီးေတြကို သတိရသြားတယ္...

က်ဳပ္မယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေဂၚလီမရိုက္ရ စြန္မလႊတ္ရ ေဘာလံုးမကန္ရ-ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ တေကာင္တည္း ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့လုပ္ရတာေပါ့... အဲ့သည္ အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္အတြက္ ရွိေနတာ စာအုပ္ဘီရိုၾကီး ၃ လံုးပဲ...

ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာကေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ဒုတိယအေမေတြလို႕ ေျပာရမယ့္ က်ဳပ္အေမရဲ႕ ညီမအငယ္ဆံုး ၂ ေယာက္ရယ္ က်ဳပ္အေမ့ေအာက္က သူ႕ေမာင္ က်ဳပ္ဦးေလး... သူတို႕ေၾကာင့္သာ က်ဳပ္က ေက်ာင္းမတက္ရခင္ကို စာဖတ္တတ္ေနျပီ... က်ဳပ္ဦးေလးကို က်ဳပ္တို႕ေခတ္က လူအေတာ္မ်ားမ်ား သိေလာက္ပါတယ္... ဗမာ့ အသံမွာ ထုတ္လႊင့္ေရးမွဴး လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္... သတင္းေၾကျငာသူလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္... ဦးရဲထြတ္-ဆိုရင္ အေတာ္မ်ားမ်ား သိႏိုင္ပါတယ္... ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ မဟုတ္ဘူး... အားလံုး သိေအာင္ ေျပာျပေနတာ...

အဲ့သည့္ က်ဳပ္ ဦးေလးက စာအုပ္ ဘီရိုၾကီး ၃ လံုးမွာ ရွိသမွ် စာအုပ္ေတြကို အေသအခ်ာ ကက္တေလာက္ လုပ္ထားတာ... စာအုပ္တိုင္းမွာ နံပါတ္ေတြပါတယ္... အမ်ိဳးအစားေတြပါတယ္... စာအုပ္တအုပ္မွာရွိတဲ့ သူလုပ္ေပးထားတဲ့ ကက္တေလာက္ နံပါတ္ေလးေတြ ဖတ္လိုက္ရံုနဲ႕ ဘာစာအုပ္ဆိုတာ သိႏိုင္တယ္... သူက အဲ့သလို စနစ္တက် လုပ္ေပးထားတာ...

က်ဳပ္မယ္... လူကသာ သူငယ္တန္းမတက္ရေသးေပမယ့္... ဖတ္လိုက္တဲ့စာအုပ္ေတြက မနည္းမေနာပဲ... (ကမၻာကို-ကိုင္လႈပ္ေသာ ထို ဆယ္ရက္).. လို စာအုပ္ေတြကေနစျပီး... (တရုပ္ျပည္သူ႕သူရဲေကာင္းမ်ား) ေတြ-အထိ... ဖတ္ပစ္တာေပါ့...

က်ဳပ္မယ္... ငယ္ငယ္ကတည္းကကို အဲ့လို သူရဲေကာင္း စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရတာကို သေဘာက်ေနခဲ့တာ... (တရုပ္ျပည္ေပၚက ၾကယ္နီ...) (အို႕ယန္ဟိုက္၏ေတးသံ..) ဆိုတာ က်ဳပ္ အသည္းစြဲေပါ့... ဥပမာ... (ဥကၠဌၾကီး-ေမာ္-ႏွင့္ ခရီးရွည္ အတူ ခ်ီတက္ခဲ့စဥ္က... )ဆိုတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးဟာ က်ဳပ္ ခဏခဏ ထုတ္ထုတ္ဖတ္တာ...

သည္လိုနဲ႕ အားကစားမွာ က်ဳပ္ အသံုးမက်တဲ့အခ်ိန္ေတြကို စာအုပ္ေတြနဲ႕ လဲလွယ္ပစ္ခဲ့ပလိုက္တာပဲ...
သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္ဘ၀က စာအုပ္ဘီရိုၾကီး ၃ လံုးၾကား လံုး၀ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ.... အေမ ေထာင္က လြတ္လာေတာ့ေတာင္ က်ဳပ္က အဲ့ စာအုပ္ ဘီရိုၾကီး ၃ လံုး ၾကားထဲမယ္ ေခါင္းစိုက္ေကာင္းေနတုန္းပဲ... အေမ့ကို အိမ္လာျပန္ပို႕တဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကား အိမ္ေရွ႕ေရာက္တာေတာင္ က်ဳပ္ မသိဘူး... အေမက (သားေလး ဘာေတြ ဖတ္ေနလဲ... ) ေမးမွ... အေမ့ကို က်ဳပ္ ေျပးဖက္ရတာ... ခုေန ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ မ်က္ရည္လည္တယ္... တကယ္...

ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ကို ကဗ်ာေတြ နဲ႕ မိတ္ဆက္ ေပးခဲ့တာကေတာ့ အေမေပါ့... က်ဳပ္ ပထမဆံုး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိေနတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ကေတာ့ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ ဆရာၾကီး-ဆရာတင္မိုးရဲ႕ ဖန္မီးအိမ္ပါပဲ...

နရသိန္ထဲက အေမ့ ကဗ်ာေတြ အေၾကာင္းကေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ (သူပုန္တေယာက္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ) ေတြထဲမွာ ေျပာထားခဲ့ဖူးျပီးျပီ-ဆိုေတာ့ သည္မွာေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး...

က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကေလးတေယာက္ဟာ... က်န္တဲ့ ကေလးေတြနဲ႕ ကြဲကြာသြားျပီဆိုရင္... သူ႕ဘ၀မွာ အေဖာ္လုပ္စရာ တခုခုေတာ့ ရွိရမွာျဖစ္တယ္... က်ဳပ္ ကံေကာင္းတာက စာအုပ္ေတြ ရွိေနတာပါပဲ...

အင္း... ခုေတာ့... က်ဳပ္လည္း ကေလးတေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး... ဆိုေတာ့... လူၾကီးေတြ အေၾကာင္းပဲ ေျပာရမွာေပါ့...

လူၾကီးတေယာက္ဟာ... တျခားလူၾကီးေတြနဲ႕ ကြဲကြာသြားရင္... ဘာလုပ္မွာလဲ... ဆုတံဆိပ္ေတြကို ဖုန္သုတ္ေနမွာလား...

(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၃)

January 20, 2014 at 11:39am

က်ဳပ္ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းခ်က္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး သိၾကရေအာင္ ေရးျပရပါဦးမယ္...

က်ဳပ္ ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ခုလို အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး မရွိဘူး... လမ္းထဲမွာ ရွိသမွ် ကေလးေတြနဲ႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တာေပါ့.... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ျပႆနာက သူတို႕လို က်ဳပ္က မကစားတတ္တာပဲ...

ေဂၚလီရိုက္ရင္လည္း ေက်ာက္ေဂၚလီ ကိုင္ကိုင္... ထံုးေဂၚလီကိုင္ကိုင္... က်ဳပ္က ေဂၚလီကို တျခားလူေတြလို ဘယ္ဖက္ လက္မနဲ႕ လက္ညွိဳးၾကားသြင္းျပီး ညာဖက္လက္ခလယ္နဲ႕ ပစ္ထုတ္တာမ်ိဳး မလုပ္တတ္ဘူး... အဲ့သလို လုပ္လိုက္ရင္ က်ဳပ္ေဂၚလီက က်ဳပ္ ေျပးေစခ်င္တဲ့ တျခား ေဂၚလီေတြ ရွိတဲ့ အေရွ႕တည့္တည့္ကို မေျပးပဲ က်ဳပ္ရဲ႕ ညာဖက္ကိုပဲ ေျပးထြက္သြားတယ္... သည္လိုနဲ႕ တျခား ေဂၚလီတလံုးကို ရိုက္ခ်င္ရင္... ေအာင္သာငယ္တို႕က ဘာလုပ္ရသလဲဆိုေတာ့... လက္နဲ႕ပဲ သည္အတိုင္း ကိုင္ျပီး ဒဲ့ ပစ္ရေတာ့တာေပါ့... ေအာင္သာငယ္ပစ္လိုက္လို႕ ထိတဲ့ေဂၚလီေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မကြဲဘူး... ဘာလို႕ဆို လက္နဲ႕ပဲ ဒဲ့ကိုင္ပစ္ေတာ့ အားမွ မပါတာ ... ဘယ္ကြဲမလဲ... တျခားသူေတြဆို တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႕ တျခားေဂၚလီေတြကို ခြဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ... ေအာင္သာငယ္တို႕က ေဂၚလီကို အလံုးလိုက္ ကိုင္ပစ္ေနရတာကိုး... ဒါနဲ႕ ေဂၚလီပစ္ျခင္း ကစားနည္းကို ေအာင္သာငယ္ စြန္႕လႊတ္လိုက္တယ္...

ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စြန္လႊြတ္ေတာ့... က်ဳပ္လည္း စြန္လႊတ္ခ်င္တာေပါ့... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္တို႕ မိသားစုက ဆင္းရဲေတာ့ က်ဳပ္မယ္ ကိုယ္ပိုင္ စြန္တေကာင္ ဘယ္ရွိမလဲ... ရစ္ဘီးကေတာ့ ေ၀းစြပဲ... အထူးသျဖင့္ က်ဳပ္တို႕ ေက်ာင္းေတြ ေႏြရာသီမယ္ ပိတ္ၾကေတာ့.... တတ္ႏိုင္သူေတြက ကိုယ္ပိုင္ ရစ္ဘီးနဲ႕... ကိုယ္ပိုင္ စြန္နဲ႕... စြန္မွာေတာင္ စြန္တန္းစားက ကြဲေသးတယ္... ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ စြန္က ဆီစိမ္စြန္... ဆင္းရဲတဲ့ မိဘကေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕စြန္က သာမန္ စကၠဴစြန္... က်ဳပ္တို႕ႏိုင္ငံဟာ... လူတန္းစားတင္ ကြဲျပားတာမဟုတ္ဘူး... စြန္တန္းစားပါ ကြဲျပားေသးတာဗ်ာ.... တခါတခါ ေအာင္သာငယ္ စိတ္နာတယ္...

ထားပါေတာ့ ... ေျပာခ်င္တာက... က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ က်ဳပ္ကို အားကစားကြင္းကေန ႏွင္ထုတ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းကိုပါ...

စြန္နဲ႕ ရစ္ဘီး ကိုယ္စီရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ဳပ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲက အားကစားကြင္းၾကီးမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ... စြန္ေတြ တင္ၾကတာေပါ့... သည္ၾကားထဲ စြန္ကို လာတိုက္တဲ့ေကာင္ေတြကလည္း ရွိေသးတယ္... သည္ေတာ့ ကိုယ့္စြန္ကိုယ္ ထိမ္းသိမ္းၾကရတာေလ... က်ဳပ္က တခါမွ စြန္မလႊတ္ဖူးဘူးေတာ့ လႊတ္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတာင္းပန္ရေတာ့တာေပါ့... ငါ့ တခါေလာက္ ေပးလႊတ္ပါ-ဆိုေတာ့ သူတို႕လည္း က်ဳပ္လက္ထဲ သူတို႕ ရစ္ဘီးေလးထည့္ေပးပါတယ္.... က်ဳပ္ကလည္း စြန္လႊတ္ဖူးဘူးတာ မဟုတ္ေတာ့ ရစ္ဘီးကိုင္ျပီး ရစ္ထည့္ပစ္ပလိုက္တာ... သူတို႕စြန္ေတြ ေျမၾကီးေပၚ ဒိုင္ဗင္ထိုးဆင္းသြားၾကပါေလေရာ... တခ်ိဳ႕စြန္ေတြကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕စြန္ေတြ ကိုင္းကန္ျပီး ျပဲသြားၾကေတာ့တာေပါ့... က်ဳပ္လည္း ျပန္ မေလ်ာ္ေပးႏိုင္ဘူး... သည္လိုနဲ႕ (ခိုင္ေလးကို ရစ္ဘီး ေပးမကိုင္နဲ႕) လို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာၾကေတာ့ ... စြန္လႊတ္ျခင္း အနုပညာကို က်ဳပ္ စြန္႕လႊတ္လိုက္တယ္...

ဒါနဲ႕ စြန္မလႊတ္ေတာ့ဘူး... ေဘာလံုးကန္တဲ့ အထဲ ၀င္ပါတယ္... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့သည္မွာလည္း ျပႆနာက ကေလးကန္တဲ့ ေဘာလံုး မဟုတ္ဘူး... လူၾကီးကန္တဲ့ ေဘာလံုးကို ကေလးေတြ ကန္ေနၾကတာ... က်ဳပ္က သိပ္မေျပးႏိုင္ေတာ့ ဂိုးေစာင့္ေပါ့... goal keeper ေပါ့.. အဲ့သည္မွာ... တဖက္အသင္းက တက္လာတဲ့ေကာင္က အေကာင္ အၾကီးၾကီး အဲ့ေဘာလံုးၾကီးကို က်ံဳးကန္ထည့္ပစ္လိုက္တာ... က်ုဳပ္ရင္၀ထဲ ေဘာလံုးၾကီး တည့္တည့္၀င္လာေတာ့... ရင္၀ကို အေျမာက္ဆန္ မွန္သလိုပဲ... ဂိုးကြင္းထဲကို က်ဳပ္လြင့္ထြက္သြားတာ အသက္ေတာင္ မရွဴႏိုင္ဘူး... အဲ့သည့္ တလံုးနဲ႕တင္ က်ဳပ္တို႕ ရွံဳးတယ္... ေနာက္ဆံုး ရလာဒ္ကေတာ့... (ခိုင္ေလးကို ေဘာလံုး ေပးမကစားနဲ႕)တဲ့...

ဒါနဲ႕ ေဘာလံုး ေလာကကို က်ဳပ္စြန္႕လႊတ္ခဲ့ရတယ္...

က်ိမ္းေသတာတခုကေတာ့ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္ရင္ ၀င္မပါနဲ႕...
၀င္ပါခဲ့ရင္လည္း ကၽြမ္းက်င္ေအာင္လုပ္ၾကပါလို႕
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္-အပါအ၀င္... အားလံုးကို) ေအာင္သာငယ္ ေျပာခဲ့ခ်င္ပါတယ္...

(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၂)

January 18, 2014 at 4:07pm

ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးမိရင္ ရယ္စရာေတြ အေတာ္မ်ားတယ္... ကေလးဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာစရာေတြပဲမ်ားတာ ေကာင္းပါတယ္... က်ဳပ္ကေလးဘ၀မယ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာတခ်ိဳ႕ရွိခဲ့တယ္... ရယ္ေမာစရာတခ်ိဳ႕ရွိခဲ့တယ္... ငိုေၾကြးခ်င္စရာ တခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့တယ္... ဒါေပသည့္ အမွတ္ရရ ရွိစရာအေၾကာင္းေတြထဲက တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲ့သည့္ အေၾကာင္းေတြနဲ႕ ကင္းလြတ္တယ္... ဒါကိုပဲ ေရးပါဦးမယ္...

ကေလးတေယာက္ဟာ နံမည္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားႏိုင္သလဲ... က်ဳပ္မွာေတာ့ နံမည္ေတြ အမ်ားခ်ည့္ပဲ... က်ဳပ္နံမည္ရင္းက (ဆက္ေအာင္ခိုင္) က်ဳပ္ထက္ အသက္ ၂ ႏွစ္ၾကီးတဲ့ က်ဳပ္ အကိုၾကီး နံမည္က (ဆက္ေအာင္ႏိုင္)... ေအာင္ဘု-တို႕ ထြန္းလွ-တို႕လို အဲ့သည္အခ်ိန္မွာ အမ်ားစုက နံမည္ ၂ လံုးတည္း ရွိၾကသူေတြၾကားထဲမယ္... က်ဳပ္တို႕ ညီအကို ၂ ေယာက္ရဲ႕ အမည္က ရွည္လ်ားေနတာေပါ့... ဒါကလည္း သမိုင္းေၾကာင္း ရွိေသးတယ္... အေဖက သူ မုန္းတီးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို တိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ... က်ဳပ္ အကိုၾကီးကို ေမြးေတာ့... သည္-စစ္အာဏာရွင္စနစ္-ကို ဆက္တိုက္တိုင္းေအာင္ႏိုင္ပါေစ-လို႕ ရည္ရြယ္ျပီး အကိုၾကီး အမည္ကို (ဆက္ေအာင္ႏိုင္)လို႕ ေပးခဲ့တယ္... က်ဳပ္ကို ေမြးေတာ့... အေဖက အေ၀းမွာ... ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚက ေတာအုပ္ တေနရာရာမွာ... ဒါေပသည့္ သူတိုက္ေနတဲ့ တိုက္ပြဲေတြရဲ႕ေအာင္ပြဲ ဆက္ျပီး ခိုင္မာေနပါေစလို႕ ရည္ရြယ္ျပီး က်ဳပ္အမည္ကို (ဆက္ေအာင္ခိုင္)လို႕ ေပးခဲ့တာေပါ့... အေဖ အဖမ္းခံရေတာ့ အဲ့သည့္ နံမည္ ၂ ခု အတြက္ပဲ တပတ္ေလာက္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ရိုက္တာကို ခံလိုက္ရေသးတယ္...

က်ဳပ္တို႕ ညီအကိုရဲ႕ နံမည္ေတြက ရွည္ေတာ့ အဲ့သည့္အခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚတာက (စက္ၾကီး-နဲ႕-စက္ကေလး)တဲ့... သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာေတာ့ က်ဳပ္နံမည္က (စက္ကေလး)ေပါ့... အိမ္မွာေတာ့ အဖိုးနဲ႕အဖြားက က်ဳပ္ကို ေခၚတာ (ခိုင္လံုး)တဲ့... က်ဳပ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႕ ျဖဴျဖဴလံုးလံုးေလးမို႕လို႕ ေခၚတာလို႕ အဖြားက ေျပာဖူးတာပဲ... က်ဳပ္ ဦးေလးေတြနဲ႕ အေဒၚေတြက က်ုဳပ္နံမည္ကို ေခၚေတာ့ (ခိုင္ေလး)တဲ့... သူတို႕ တူေတြထဲမွာ က်ဳပ္က အေကာင္ အေသးဆံုးမို႕လို႕ အဲ့လိုေခၚတာလို႕ က်ဳပ္ အေဒၚအငယ္ဆံုးကေတာ့ ေျပာဖူးတာပဲ... ဒါေပသည့္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးအေဆြေတြၾကားထဲမွာေတာ့ က်ဳပ္နံမည္က (ခိုင္ေလး) ပဲ... အဲ့သည္ နံမည္က တကၠသိုလ္တက္တဲ့အထိ ပါတယ္... က်ဳပ္ကို သိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက (ခိုင္ေလး) လို႕ ေျပာရင္ က်ဳပ္ကို မသိတဲ့ ေကာင္မေလးေတြက ခိုင္ေလး-ဆိုတာ ေကာင္မေလး ထင္ၾကတယ္... ဟာသပဲ... ထားပါေတာ့...
က်ဳပ္ထက္ ၂ ႏွစ္ၾကီးတဲ့ အကိုၾကီးကေတာ့ က်ဳပ္ကို ဘယ္လိုေခၚသလဲ-ဆိုေတာ့... (ဆက္ခိုင္)တဲ့... ဒါက သူနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ မတည့္တဲ့ အခ်ိန္ ေခၚတာ... တည့္ေနရင္ေတာ့ (ညီေလး)တဲ့... အေမကေတာ့ က်ဳပ္ကို (ဒီဒိုး- ဒါမွ မဟုတ္ - ဒိုးကေလး)လို႕ ေခၚတယ္... က်ဳပ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အေမ အိပ္ယာေပၚေရာက္လာရင္ (ေမေမ... ေညာင္းေနလား.... ဒီဒိုး... နင္းေပးမယ္-)လို႕ ေျပာျပီး သူ႕ ေက်ာေပၚ က်ဳပ္က တက္တက္ခုန္သတဲ့... နင္းေပးတာ မဟုတ္ဘူး... တက္ ခုန္ေနတာ-တဲ့... ဒါက အေမ ေျပာျပတာ... က်ဳပ္လည္း အဲ့တာေတာ့ မမွတ္မိဘူး... အေဖနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ေတာ့... အေဖကလည္း စိတ္လိုလက္ရရွိရင္ (ခိုင္ေလး) လို႕ပဲ ေခၚတယ္... သူ စိတ္တိုလာရင္ေတာ့ အကိုၾကီးလိုပဲ (ဆက္ခိုင္)လို႕ ေခၚတာပဲ...

ခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ က်ဳပ္မယ္ နံမည္ေတြ အမ်ားခ်ည့္...

စက္ကေလး
ခိုင္လံုး
ခိုင္ေလး
ဆက္ခိုင္
ဒီဒိုး
ဒိုးကေလး

ခုေတာ့ က်ဳပ္နံမည္ (ေအာင္သာငယ္)

(atn)

ေအာင္သာငယ္ႏွင့္ သူ၏ အပိုင္းအစမ်ား (၁)

January 13, 2014 at 8:16pm

က်ဳပ္ ငယ္ဘ၀ဟာ... သာမန္ကေလးေတြလို... အေဖအေမ လက္ေပၚမယ္ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူး... အေမ့ဖက္က အဖိုးအဖြားနဲ႕ အေမ့ ေမာင္ေတြ ညီမေတြလက္ေပၚ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ... ေျပာရရင္ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး-လို႕ ေျပာရမလားပဲ... ဒါေပသည့္... သူတို႕ေတြကပဲ က်ဳပ္ကို ေအာင္သာငယ္-ျဖစ္လာေအာင္ ထုဆစ္ေပးခဲ့တဲ့သူေတြပါပဲ-လို႕ က်ဳပ္ ေက်းဇူးတင္ အသိအမွတ္ျပဳ ၀န္ခံပါတယ္... သူတို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြ က်ဳပ္အေပၚမယ္ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္...

က်ဳပ္အေဖက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႕က်င္ဖို႕ သူယံုၾကည္ရာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲထဲကို ၀င္ေရာက္သြားတဲ့အခါ... အေမ့ခမ်ာလည္း အေဖ့အတြက္ ပါရမီျဖည့္ရေတာ့တာပဲ... မဟုတ္ဘူးလား... သည္ေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြကေတာ့... စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းကို အေမ ခံရေတာ့တာပါပဲ... သည့္ေနာက္မေတာ့ နံမည္ေက်ာ္ ေရၾကည္အိုင္-ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္းေရးစခန္းထဲ အေမ ေရာက္ေတာ့တာေပါ့... သည္လိုနဲ႕ က်ဳပ္တို႕ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္လည္း မ်က္ေစ့သူငယ္ နားသူငယ္နဲ႕ အဖိုးအဖြားေတြ လက္ထဲ က်န္ခဲ့ရတာ...

အင္း... အဲ့အေၾကာင္းေတြ ထားလိုက္ပါေတာ့.... ခု က်ဳပ္ေျပာခ်င္ေနတာကေတာ့... ေရွ႕လာမယ့္ မတ္လ ၁၇ ရက္ဆို က်ဳပ္ အသက္ ၅၀ ျပည့္ျပီ... က်ဳပ္ဟာ လူငယ္ေလး တေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး... ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ကေတာ့ လူအိုၾကီးတေယာက္ အဖိုးၾကီးတေယာက္လို႕ ခုခ်ိန္ထိကို မစဥ္းစားမိေသးဘူး... ဒါေပသည့္ ခက္တာက က်ဳပ္ရဲ႕ ကိုယ္လက္ အဂၤါေတြကေတာ့ ေျပာေနျပီ...

က်ဳပ္ ခုေနေနရတဲ့ အေမရိကမွာ ရာသီဥတုမ်ိဳးစံုရွိတဲ့အထဲမယ္... က်ဳပ္အခုေနေနတဲ့ ေအာ္ရီဂြန္ျပည္နယ္ဟာ ကေနဒါ-အလားစကားနဲ႕ ကပ္ေနတဲ့ျပည္နယ္... ရာသီဥတု-ဆိုးတယ္... အရမ္းေအးတယ္... ၉ လေလာက္က မိုးရြာျပီး အျမဲလို ေအးေနတတ္တာ... ဆိုေတာ့... တခါတခါ အရမ္းေအးလာျပီဆို က်ဳပ္ အဆစ္အျမစ္ေတြ ကိုက္လာေရာပဲ... အထူးသျဖင့္ ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ကိုက္လာတယ္... ဘာေၾကာင့္လဲ... က်ဳပ္မသိဘူး... ဒါေပသည့္ သာမန္လူငယ္ေတြလို မဟုတ္ေတာ့လို႕ ကိုက္လာမွန္းေတာ့သိတယ္...

ဇရာ- ဆိုတာကို မလိုခ်င္လည္း အခ်ိန္ကာလတခုေရာက္ေတာ့ လူေတြ လက္ခံၾကရတာပဲ... ဒါက အခ်ိန္ကာလေတြနဲ႕ဆိုင္တယ္ေလ... က်ဳပ္ကသာ ဇရာ-ဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ထားျခင္းနဲ႕ ေရွာင္လႊဲလို႕ ရမလားဆိုျပီး ၾကိဳးစားေနတဲ့ ဇရာအိုၾကီးတေယာက္ျဖစ္မယ္... တကယ့္တကယ္ကေတာ့ စိတ္ကသာ မအိုေသးတာျဖစ္ႏိုင္တယ္... ခႏၶာကိုယ္က အိုျပီေလ... စိတ္တခုတည္းနဲ႕ ခႏၶြာကို သယ္လို႕မရဘူး... ခႏၶာအိုကသာ စိတ္အပ်ိဳေလးကို သယ္ေနရတာျဖစ္မယ္...

တခါတခါ က်ဳပ္အလုပ္ကေန တေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး... ျပန္လာေတာ့ ... အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ုဳပ္ ကြန္ျပဴတာစားပြဲမယ္ ထိုင္မယ္ လုပ္ေတာ့.... က်ဳပ္ ဒူးေတြ နာတယ္... ခ်က္ခ်င္း မထိုင္ႏိုင္ဘူး... အဲ့သည္ေတာ့မွ အဖြားနဲ႕အဖိုးကို သတိရသြားတယ္... ဘာလို႕လဲ-ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ကေလးဘ၀မယ္... အဖိုးနဲ႕အဖြားနဲ႕ပဲ အနီးကပ္ဆံုး အတူေနခဲ့ရတာေလ... အေမ့ ေမာင္... က်ဳပ္ဦးေလးကလည္း အခ်ိန္တန္ အလုပ္သြားျပီ... က်ဳပ္ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အေမ့ ညီမ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အဲ့သည္အခ်ိန္က အပ်ိဳေပါက္ေတြ... အထက္တန္းေက်ာင္း တက္ေနၾကတုန္း... တခ်ိန္လံုး က်ဳပ္တို႕နဲ႕ ရွိေနတာက အဖိုးနဲ႕ အဖြား... က်ဳပ္ ေသခ်ာ မသိတာက အဲ့သည့္အခ်ိန္မယ္ အဖိုးနဲ႕ အဖြားက အသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိေနပလဲ ဆိုတာပဲ... က်ိမ္းေသတာတခုကေတာ့ ၅၀ နဲ႕ ၆၀ ၾကားပဲ... ျဖစ္မယ္... ထားပါေတာ့... အဖြားက ထိုင္ခံုကေန ထေတာ့ ... တကၽြတ္ကၽႊတ္ ေအာ္ျပီး ထ-ရေတာ့... က်ဳပ္ ေမးတယ္... (ဖြား... ဘာျဖစ္တာလဲ... အေနာ္ ထိုင္ရာကထရင္ ဘာမွ မေအာ္ရပါလား)-လို႕ လွ်ာရွည္ျပီး ေမးမိေတာ့... အဖြားက... (သား... အဖြားအရြယ္ေရာက္ရင္ သိမွာပါ...) လို႕ပဲ ေျပာသြားတယ္...
က်ဳပ္ ခု အသက္ ၅၀ ျပည့္ေတာ့မယ္... သိပ္ေတာ့ မအိုေသးဘူး... ဒါေပသည့္... ဇရာရဲ့ အထုအေထာင္းေတြကိုေတာ့ ခံေနရျပီ-ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္...

သို႕ေပသည့္ က်ဳပ္ ခုေျပာခ်င္ေနတာကေတာ့... တခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ မွန္ကန္သလား မမွန္ကန္ဘူးလား-ဆိုတာကိုေတာ့ အခ်ိန္ေပး ေစာင့္ၾကည့္ရတာဆိုတာကိုပဲ ေျပာခ်င္တာပါ...

က်ဳပ္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားမွာ ၂၀၁၅-ဆိုတာကို က်ဳပ္ကိို ျဖည့္စြက္ခြင့္ေပးပါ....

ခင္ဗ်ားတို႕အားလံုး ဒူးနာသြားျပီးျပီ-ဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္သာငယ္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ...

(atn)

Mar 19, 2014

မီးေတာင္ေပါက္ကြဲေန႕ရက္မ်ား

ျပိဳက်ဖူးမွပဲ ဘယ္လိုျပန္တည္ေဆာက္ရတာလဲ သိမယ္...

က်ေနာ့္ ကမ္းေျခေလးမွာ အုန္းပင္ေလး တပင္ေတာင္ မရွိဘူး...

ပင္လယ္ထဲ ပ်က္က်သြားရတဲ့ အဲ့သည္ေလယာဥ္ေလးတစင္းဟာ က်ေနာ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ... ေမေမ...

ေန႕ေတြကို ဘယ္လို ေရတြက္တြက္ သံုးရာေျခာက္ဆယ့္ငါးရက္ပဲ ရွိတာ ဘာေၾကာင့္လဲ...

ကမၻာၾကီးကို သံုည ဒီဂရီနဲ႕ လည္ေစလိုစိတ္ က်ေနာ့္မယ္ မရွိဘူး...

ေျမာက္ျပန္ေလေတြ ဓါးသြားလို ေအးစက္စူးရွေနတာ မုန္းတယ္...

ဘာျမဴဒါၾတိဂံထဲ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေပ်ာက္ဆံုး မသြားရတာလဲ...

အိမ္ေရွ႕ကလမ္းမွာ ကားေတြ အသြားအလာ မ်ားလြန္းေနတာ က်ေနာ္ မၾကိဳက္ဘူး... လမ္းကူးရခက္ခဲလို႕...

ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ စစ္ကားေတြပဲ ၾကည့္မိတာ ခုတေလာ က်ေနာ္ ပစ္ခ်င္ ခတ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနလို႕ပါ...

မေသႏိုင္ေသးသမွ် ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ ရွဴေနရတာ ဘ၀ရဲ႕ အၾကီးမားဆံုး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ပါ...

တျခားလူတေယာက္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ဖို႕ အင္တာပရက္တာ လုပ္ေပးရတဲ့ က်ေနာ့္ကို ဘယ္သူက အင္တာပရက္တာလုပ္ေပးမွာလဲ...

ေမတၱာထားၾကဖို႕ တရားေဟာေနတဲ့ သင္းအုပ္ဆရာကို က်ေနာ္ ေမတၱာ မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး...

အသက္ၾကီးလာေတာ့ အတၱပိုၾကီးလာတာ အမွန္ပဲ... ဘယ္သူ႕မွ ေစာက္ဂရုမစိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...

ဆံပင္ေတြ ရွည္လာသလိုသာ အသက္ေတြ ရွည္လာရင္ က်ေနာ္တို႕ ဒုကၡေတြက ပိုၾကီးမယ္...

လက္သည္းေတြ ညွပ္ရတာကို မၾကိဳက္ဘူး.... မုတ္ဆိတ္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ ရိတ္ရတာလည္း စိတ္ညစ္တယ္...

စာတိုက္ပံုးထဲ ေရာက္လာတဲ့ အေၾကြးေတာင္းစာေတြကို အမိႈက္ပံုးထဲပဲ ပစ္ထည့္မိတယ္...

တေန႕တေန႕ ရီးစားကို လြမ္းဆြတ္ေနရတာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသေနရျခင္း တမ်ိဳးပဲ...

အေရွ႕ကေန ေန-ထြက္ျပီး အေနာက္ကို ၀င္၀င္သြားသလိုမ်ိဳး မနွင္းဆီ က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာရင္ ေကာင္းမယ္...

မနက္ဖန္ဆိုတာကို က်ေနာ္ မစဥ္းစားေတာ့တာ မေန႕ကတည္းကပါပဲ...

အိမ္နားက ေတြ႕ေတြ႕ေနရတဲ့ ရွဥ့္ကေလးတေကာင္ က်ေနာ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္... ဘာမွ မဟုတ္ဘူး... သူ႕လိုမ်ိဳး အျမီးကေလး ေထာင္ထားခ်င္လို႕...

အခ်ိန္တန္ရင္ က်ေနာ္ အလုပ္ျပန္လုပ္ရဦးမွာပါပဲ... ေငြစကၠဴေတြက က်ေနာ့္ကို လိုတာယ္ေလ...

တခါတခါ က်ေနာ္ မေပါက္ကြဲသြားတာကလည္း ပူေဖါင္းတလံုးမဟုတ္လို႕ပါ...

စာအုပ္တအုပ္ကို ဟိုလွန္ သည္လွန္ လုပ္ျပီး ပိတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး ဘ၀ကို ပိတ္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္...

ျမက္ခင္းထဲ ေလွ်ာက္မိရင္ေတာ့ ျမက္သီးေတြ ျငိပါလာတာ ဘာထူးဆန္းမလဲ....

စိတ္တူကိုယ္တူကဗ်ာဆရာေတြ ကဗ်ာဆရာမေတြနဲ႕.... ၀ိုင္တခြက္ေလာက္ အတူတူေသာက္ခ်င္တယ္...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကက္ဥေၾကာ္ျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္... ငါးေသတၱာျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္...

အရိုက္ခြဲမခံခ်င္ဘူး.. အက်ဥ္းခ်မခံခ်င္ဘူး... က်ေနာ္က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တဲ့ေကာင္...

စတူးပစ္ေတြနဲ႕ အတူတူ အသက္ မရွင္ခ်င္ဘူး... ဘူးရွစ္-ေတြနဲ႕ကေတာ့ ေ၀းစြပဲ...

အဂၤါျဂိဳဟ္ေပၚ သြားေနမယ္... ေအလီယင္မ တေကာင္ေလာက္နဲ႕ ရီးစားျဖစ္မယ္...

တရုပ္စာနဲ႕ အီဂ်စ္ပ္ရွန္း အရုပ္စာေတြကို ဖတ္တတ္ေအာင္သင္မယ္...

ႏ်ဴကလိယ ဗံုးလုပ္နည္း သင္မယ္... က်ေနာ္ မေက်နပ္တဲ့ေနရာေတြမွာခြဲမယ္... ေနျပည္ေတာ္က ထိပ္ဆံုးကပါမယ္...

မီးေတာင္ တလံုးေပါက္ျပီဆိုရင္... အဲ့ဒါ က်ေနာ္ပဲ ေမေမ...

(atn)