အခ်စ္ေရ....
မင့္ နံရံၾကီးက ထူျပစ္လြန္းလွတယ္။
ပင္လယ္တခုလို
ငါ လက္ပစ္ကူးပစ္လိုက္တယ္
အလင္းႏွစ္ ကုေဋကုဋာ...
ဒါေတာင္မွ
မင္းဟာ
ငါ့ေရွ႕ေမွာက္ ရပ္ေနတဲ့
ေရွးေဟာင္း ေက်ာက္စာ တခ်ပ္။
မင့္ အျပံဳးက
သိရခက္ခဲတဲ့
ေပါရာဏ စကားတလံုး။
မင့္ မ်က္လံုးကေတာ့
ဆန္႕က်င္ဖက္ စကားလံုးေတြရွာတဲ့ က်မ္းစာ။
မင္းနဲ႕ငါ
ဘာသာစကားတခုထဲ
အဘိဓါန္ ကြဲေနရဲ႕၊
မရွာခဲ့ပဲနဲ႕
ငါ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ...
ေငြဒဂၤါး တခ်ပ္၊
မီးရထားသံလမ္း တစံု၊
နံပတ္ ၃၄၊
ေနာက္ျပီး ဘာရွိေသးလဲ
အနီးကပ္ျပီး ေ၀းေနတဲ့အရာေတြ၊
(ေဆာင္းလြမ္းေန)
1 comment:
ကဗ်ာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ႀကိဳက္တယ္အစ္ကိုေရ..။
Post a Comment