တခါတခါ စဥ္းစားၾကည့္ဖူးရဲ႕လား... မဟသၤာ... အဲသည္လို ပါးပါးေလးနဲ႕ ျဖည္းျဖည္းေလး ျဖာက်လာေနတဲ့ မနက္ခင္း ေနေရာင္ ၀ါ၀ါကေလးထဲမွာ မဟသၤာအတြက္ က်ေနာ့္ အလြမ္း အစအနေတြ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအဆအထိ ေပ်ာ္၀င္ေနသလဲဆိုတာ... သိပါသလား မဟသၤာ... က်ေနာ့္မွာေတာ့ ရွိရွိသမွ် အရာေတြအားလံုးကို စိတ္တန္ခိုးအစြမ္းနဲ႕ အလြမ္းေတြပဲ တပ္ဆင္ေနမိေပါ့ မဟသၤာ...
သည္မွာ... မဟသၤာ... ဟိုးတေန႕ကလည္း မဟသၤာရဲ႕ အသံစြာစြာကေလးေတြကို က်ေနာ္ ထည့္သိုသိမ္းဆည္းေပြ႕ပိုက္ထားခဲ့မိတဲ့ စုဗူးအျပာေရာင္ကေလးဟာ သစ္ခြ အျပာတပြင့္လို ပြင့္တယ္... ႏိုင္လြန္ၾကိဳးတပ္ ဂစ္တာတလက္ကေန ဂီတသံေတြ လြင့္လာသလိုပ...
က်ေနာ့္ ျပဴတင္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္မိတဲ့ အခါတိုင္း ရွိရွိသမွ် အရာအားလံုးဟာ မဟသၤာကို သတိရေနေစတယ္... ႏွင္တံ တခုခုနဲ႕မ်ား တယုတယ တို႕ျပဳထားေလေရာ့သလား မဟသၤာ... ေလရိုင္းတို႕ ကခုန္ရာ... အဲသည္ကြင္းျပင္ထဲမွာကို က်ေနာ့္ကို ျပဳစားလိုက္ပါ့ မဟသၤာ... သံသရာ တခုလံုး မဟသၤာအနားမွာ ျပံဳးျပီး က်ေနာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါ့မယ္... က်ေနာ့္ ပန္းခင္းေလးထဲမွာ အနမ္းပန္းတပြင့္ မဟသၤာအတြက္ ပြင့္ေနခဲ့ျပီ... ခူးဆြတ္ပါ့.. ဆင္ျမန္းပါ့... ပန္ဆင္ပါ့... ယုယပါ့... ေႏြးေထြးပါ့... မဟသၤာ... ေန႕ေတြ ညေတြကို က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး... က်ေနာ္ သိတာ မဟသၤာကို ခ်စ္တာပဲ သိတယ္... မဟသၤာေရွ႕မွာ က်ေနာ္ ဒူးတုပ္တဲ့အခါ အခ်စ္ေတြနဲ႕ က်ေနာ့္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္လိုက္ပါ မဟသၤာ... သတိရလာတဲ့အခါတိုင္း ဟသၤာ-ဆိုတဲ့ စာလံုးကို က်ေနာ္ တခါစီ တခါစီ ေရးမယ္... က်ေနာ့္ကို မဟသၤာရဲ႕ အျပံဳးကေလးေတြကိုပဲ စာအုပ္ တအုပ္အျဖစ္ ေပးပါ့ ... အဲသည္ စာအုပ္ကေလးကို မဟသၤာ ဖြင့္လိုက္တိုင္း စမ္းေခ်ာင္းေလး တခု စီးထြက္လာမယ္... က်ေနာ္ အာမခံတယ္ မဟသၤာ...
atn
No comments:
Post a Comment