ခုရက္ေတြထဲမွာ... က်ေနာ္... ဘာမွ လုပ္လို႕ မရဘူး... ေမေမ... ေမးခြန္းေလး တခုပဲ... အေတြးထဲ ေရာက္ေရာက္ေနတယ္...

ယခုရက္မ်ားထဲ... ကံဆိုးမႈ တိမ္တိုက္မ်ား... ေ၀းလြင့္သြားသည့္ အေၾကာင္း... ခ်စ္သူ-မုန္းသူမ်ားကို က်ေနာ္ ေျပာၾကားရဦးမည္...
သူ႕ အျပံဳးေလး မ်ိဳးစံုကို... တေနကုန္ေအာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနမိေသာ ရက္မ်ား... ပန္းႏုေရာင္ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို... ခ်ိဳျမစြာ... က်ေနာ့္ ရင္မွာ... တုန္ခါေနေတာ့သည္...
က်ေနာ္ ေခါက္သိမ္းခဲ့ေသာ... ေန႕ရက္ဆိုး ညနက္ဆိုးမ်ားကို... အျဖဴနုေရာင္ နံနက္ခင္းမွာ... ကမၻာ့ ျပတင္းေပါက္ တခုခုမွတဆင့္... အေ၀းလြင့္ဆံုးအရပ္ဆီ... သူႏွင့္က်ေနာ္... အတူ... ပစ္ခ်လိုက္ပါမည္...
အရိုးသားဆံုး... သူ႕ကို က်ေနာ္ ခ်စ္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္း... ေဟာင္းႏြမ္း ေဆြးေျမ့ေနေသာ စကားလံုး မ်ားစြာကို... ဖယ္ရွားပစ္ျပီး... သစ္လြင္ လန္းဆန္းေနေသာ ပန္းပြင့္ကေလးမ်ားျဖင့္သာ... အခ်စ္ ကဗ်ာ တပုဒ္... က်ေနာ္... ယက္လုပ္ ရြတ္ဆိုျဖစ္ပါျပီ...
ခ်စ္သူ... ၾကား... သိ... ခံစား... နား... လည္... ပါ... လိမ့္... မည္... လား...

atn