Dec 12, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၈)















အက္စ္တိုးရီးယားင့ဲ...
မင့္ရဲ႕ ကိုလံဘီယာကမ္းေျခဆီ
ငါ ျပန္လာခဲ့ျပီ...

တာတိုအေျပးသမားတေယာက္ေျပးလႊြားသလို
တရပ္စပ္ တိုက္ခ်သြားေနတဲ့
ေျမာက္ျပန္ေလေၾကာင္းေအာက္မွာ
လိႈင္းေခါင္းျဖဴေတြ ထေနရရွာတဲ့
ကိုလံဘီယာျမစ္ေရျပင္ဟာ
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ မရွိဘူး...
ငါ့စိတ္ကူးေတြလိုပဲ ေနာက္က်ိလို႕...

တေန႕လံုး တညလံုး
ဟိုက္ေ၀းနဲ႕ နပမ္းလံုးလာခဲ့မိတဲ့ ငါ
ႏြမ္းရိလို႕... ျငည္းေငြ႕လို႕...
ႏွင္းေတြ ဖို႕ထားတဲ့ မင့္မ်က္ႏွာကို
ငါေတြ႕ရသည့္တိုင္
မလန္းဆန္းႏိုင္ေသးဘူး...

ခရစၥမတ္ ေခါင္းေလာင္းေတြနဲ႕
အေပါင္းအသင္းမွားခဲ့တဲ့ ေဆာင္း...
ကိုလံဘီယာျမစ္ေၾကာင္းတခုလံုးကိုေတာင္
ေျပာင္းျပန္ စီးဆင္းေလေစမလား...
ႏွင္းေတြကို ေနရာတကာ
အရမ္းကာေရာ သြန္ခ်ပက္က်ဲလို႕...
လက္ရဲ ဇက္ရဲ ေနႏိုင္ပံုမ်ား
မင္း ရပ္ၾကည့္ေနႏိုင္သလား...
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕...

ႏွင္း၊ ျမဴ၊ မိုးနဲ႕ ေရခဲေတြၾကား
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ကားေတြကလည္း
တုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႕ သနားစရာ...

အေႏြးထည္ေတြ အထပ္ထပ္ ၀တ္ထားတဲ့ၾကားထဲက
ေအးစက္စူးရွတဲ့ ေလျပင္းေတြ
ဓါးတစင္းလို တခ်က္ခ်င္း တခ်က္ခ်င္း
ထိုးသြင္းခံေနရတဲ့ ရင္ဟာ
နာနာက်င္က်င္ ျဖစ္ေနတယ္...
ထံုထံုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ေနတယ္...

မင့္ဦးေခါင္းထက္က ႏွင္းမုန္တိုင္းလိုပဲ
ငါ့ဘ၀ထဲမလည္း မုန္တိုင္းတိုက္ေနေပါ့...
ေႏြးေထြးမႈေတြ ေအးေအးခဲခဲ ျဖစ္ေနတယ္...
စိုျပည္မႈေတြ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ျဖစ္ေနတယ္...
ဘယ္အရာက ငါ့ကို ေႏြးေထြးေစမယ္...
ဘယ္အရာက ငါ့ကို စိုျပည္ေစမယ္...
ေျပာခဲ့ပါေလလား
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕...

ငါ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ
ကံၾကမၼာကမ္းေျခမွာ ပန္းေတြလို ပြင့္ျပလို႕
လွလွပပ နာက်င္ေနလိုက္ပံုမ်ား...
အက္စ္တိုးရီးယားရယ္
မင္း သိသြားတဲ့အခါ ရင္ကြဲမယ္...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါဟာ ခရီးဆက္ရဦးမွာပါ...
က်ိန္စာေတြ မေျပမခ်င္း...
၀ဋ္ေၾကြးေတြ မကုန္မခ်င္း... ...

ATN

6 comments:

ကိုလူေထြး said...

မမသီရိကလည္း လွလွပပ ေပးေသသတဲ့...

အကိုကလည္း လွလွပပ နာက်င္တယ္တဲ့...

ကဗ်ာခ်စ္သူတို႕ရဲ႕ ဘဝ တကယ္ လွပပါေစလို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္ အကိုေရ႕...

သစ္နက္ဆူး said...

ကိုေအာင္...
ကဗ်ာေတြအရမ္းေကာင္းတာဘဲဗ်ာ..။
အဲဒီရင္...အဲဒီလက္ေတြ လိုခ်င္လိုက္တာ..။

littlebrook said...

အကိုေအာင့္ အက္စတိုးနီးယားေတြဖတ္ေတာ့ ဟိုးအရင္ ဓနမွာပါတတ္တဲ့ ဆရာေမာင္ခိုင္မာရဲ့ ရွင္မေရေတြကို ေျပးသတိရမိေသး ..

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အကိုေရ...ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲမွာေတာ့ ဒဏ္ရာေတြကလဲလွ၊ ရင္ကဲြနာဆိုတာကလဲ ပန္းတပြင့္လို လွပေနၾကျပန္တာပဲ...။ အကို ရင္ထဲက ေနာက္က်ိမႈေတြ ကင္းစင္ပါေစ အကို....။

PhotoVigor said...

Hi, Ko Aung Thar Nge, am reading your blog. your poem visualize the whole setting or background(I can sense) although I am not familiar with poems(tell me if i am wrong). Of course I love the beautiful picture.
Cheers.

TGRmg said...

အက္စတိုးရီးယားရဲ႕ ေဆာင္းကဗ်ာကို ေမာ္စကိုေဆာင္းဒဏ္ခံရင္း ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ။