Nov 30, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၇)




















အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕
သည္ညေနမွာ
မင့္မ်က္ႏွာ တခုလံုးကလည္း
ျမဴေတြဖံုးလို႕ပါလား…
လူလံုးေတာင္ မသဲကြဲေတာ့ျပီ…

သည္ညေနမွာ
မင့္ဆိပ္ကမ္းကို မေတာ္တဆ ေရာက္လာခဲ့တဲ့
ငါကလည္း မျပံဳးႏိုင္…
ငါ့ႏွလံုးသားကလည္း ေလးလံလို႕…
ကယ္လီဖိုးနီးယားကို မနက္ဖန္ ခဏ
ငါ ျပန္သြားရဦးမွာကိုး…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ျမဴေတြ ၾကားထဲမွာ ခ်မ္းေနတဲ့
မင့္ဆိပ္ကမ္းကေန…
ပင္လယ္၀ကို
မသြားခ်င္သလို သြားခ်င္သလို
မ်က္ႏွာ အိုအိုၾကီးေတြနဲ႕
ထြက္သြားေနၾကတဲ့…
ေလးတြဲ႕တြဲ႕ သေဘၤာၾကီးေတြကို ၾကည့္မိတိုင္း
ငါ့ရင္ထဲမွာ လိႈင္းထ
အထီးက်န္ဆန္လွခ်ည္ရဲ႕လို႕ ေတြးေနမိ…
သူတို႕ေတြ လာတုန္းကလည္း တစီးထဲ…
ျပန္ထြက္သြားေတာ့လည္း တစီးထဲ…
ငါ့ဘ၀ၾကီးလိုပါပဲလား
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
မင့္ဆိပ္ကမ္းအနားကို
ငါ့ေျခလွမ္မ်ားး ခ်မိတုန္းက ငါ တေယာက္ထဲ…
ခု မင္းဆိပ္ကမ္းမွာ
ေျခလွမ္း ခြာေတာ့လည္း
ငါ တေယာက္ထဲကိုး…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

သည္သေဘၤာၾကီးေတြဟာ
ပင္လယ္ထဲမွာ
ဘယ္လို ၀န္ေတြကိုမ်ား သယ္ေဆာင္ျပီး
ဘယ္လို အထီးက်န္စြာ
သြားလာေနခဲ့ၾကရပါသလဲ…
ငါ့ အေတြးေတြကပဲ
နက္ေနမိခဲ့ေလသလား…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ငါ့ သယ္ေဆာင္ထားရဲ့…
၀န္ေတြ…. ၀န္ေတြ…
သက္တမ္းလြန္သြားေလတဲ့
အေမွာင္ထဲ ကၽြံက်ေနခဲ့ေသာ ေန႕ရက္မ်ား...
တကယ္ေတာ့
ငါဟာ…
အေမွာင္၀န္ေတြ
အလြန္အမင္း သယ္ေဆာင္ေနမိခဲ့ေသာ
သေဘၤာအိုၾကီး တစီးပါ့…
ငါ့ ခရီးအဆံုး တဖက္ကမ္းကို
ေရာက္စမ္းခ်င္လွပါျပီ…
အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…
ဘယ္ေန႕ ငါ ေရာက္သြားမယ္
မင္း သိေလမလား…

ခုေတာ့
မင့္ဆိပ္ကမ္းကေန
ငါ့ေျခလွမ္းေတြကို
ခဏေလာက္ေတာ့ ဆုတ္ခြာရေပဦးမယ္…
ကယ္လီဖိုးနီးယားကေန
ငါ ျပန္ေရာက္လာေလတဲ့အခါ
မင္းနဲ႕ ငါ
စကား ေျပာၾကပါဦးစို႕…

ATN

Nov 29, 2009

(၂)ႏွစ္ျပည့္ အၾကိဳမွတ္တမ္း

ခုတေလာ သူ႕မွာ အလုပ္ေတြ ရႈပ္လြန္းလို႕ အခ်ိန္ အေတာ္ ဆင္းရဲ ေနသည္။ အရင္က ေန႕စဥ္ သြားလည္ ဖတ္ေနေနၾက ဘေလာ့ေတြကိုပင္ သိပ္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့သည္မွာလည္း အေတာ္ ၾကာေနေပျပီ။ Google Reader နဲ႕ သူ Feed ယူထားလို႕သာ ဘေလာ္ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား၏ ပို႕စ္အသစ္မ်ားကို ဖတ္ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႕ေပသည့္္ တခ်ိဳ႕ ပို႕စ္မ်ားဆိုလွ်င္ ကြန္မန္႕ ေပးခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ အခ်ိန္မရွိလို႕ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရေသးသည္။ (ဥပမာ- အကိုၾကီးႏိုင္ေဖရဲ႕ လက္ေစာင္းထက္လွေသာ ေရႊရတု ပို႕စ္မ်ားဆို မသိသလိုလို သူေနေနရသည္… ခြင့္လႊတ္ပါ အကိုၾကီး…. း)

သူ ဘေလာ့ စေရးစဥ္ကေတာ့ ဘေလာ့တကာ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြား၊ ဆီပံုးတကာမွာ ႏႈတ္ဆက္၊ ဂ်ီေမးလ္ေတြ လိုက္လိုက္ အက္ဒ္၊ ပို႕စ္ေတြမွာ မွတ္ခ်က္ေတြ ေရး။ ဂ်ီေတာ့မွာ ခ်က္တင္းေတြ ေပးနဲ႕ တေန႕ေန႕ ၄- ၅ နာရီေလာက္ေတာ့ အလုပ္ ရႈပ္သည္။ ကိုယ့္ဘေလာ့ကို လာလည္သူ မွန္သမွ်၏ ဘေလာ့ေတြကိုလည္း တေယာက္ မက်န္ လိုက္ျပန္လည္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိတ္ဆက္၊ ဆီပံုးထဲမွာလည္း ဧည့္ေထာက္ခံကာ တေယာက္ခ်င္းကို ျပန္ႏႈတ္ဆက္၊ ကြန္မန္႕ေတြ တက္လာသမွ်ကိုလည္း ျပန္ျပန္ ေျပာရေသးသည္။ သည္လိုနဲ႕ ဘေလာ့ယဥ္ေက်းမႈ ျမစ္ေရစီးထဲမွာ အားရပါးရၾကီး လက္ပစ္ကူးခဲ့ေလသည္ေပါ့။

ခုေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုေတာင္ ကိုယ္ျပန္ မဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ပို႕စ္အသစ္တခု တင္စရာရွိသည့္ အခါမွ ေျပာက္က်ားပစ္ေျပးသလို ပို႕စ္အသစ္ကို ကမန္းကတမ္း ပတ္ဘလစ္ရွ္ လုပ္ေပးျပီး ျပန္ေျပးရသည္က မ်ားေနသည္။ ကြန္မန္႕ေတြကို မျပန္ျဖစ္သည္မွာလည္း လနဲ႕ခ်ီခဲ့ျပီ ျဖစ္သလို ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား၏ ဆီပံုးထဲမွ ပဋိသႏၶာရစကားေတြကိုလည္း ျပန္မေျပာၾကားႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ အေတာ္ ၾကာေပျပီ။ (လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသမွ်ေသာ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကို သည္ေနရာကပဲ ေတာင္းပန္လိုက္ပါသည္၊ ဧည့္၀တ္မေက်ပြန္သကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနခဲ့ျခင္းအား နားလည္ ခြင့္လႊတ္ ေပးသြားၾကပါရန္)

အြန္လိုင္းကလည္း အီးေမးလ္ဖြင့္ရံုေလာက္သာပဲ တက္ၾကည့္ ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာစာအုပ္ၾကီးထဲေတာင္ မေရာက္ေတာ့သေလာက္ ျဖစ္သြားသည္။ တခ်ိဳ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ သူ႕ မ်က္ႏွာစာအုပ္ရဲ႕ နံရံၾကီးမွာ စာေတြ လာလာေရးသြားၾကသည္။ ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ-ေပါ့။ ခါတိုင္းလို ဂ်ီေတာ့မွာ ပြားၾကေလ့ရွိေသာ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႕ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့သည္မွာလည္း အေတာ္ၾကာေနေလျပီ။ သည္အခါ တခ်ိဳ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကလည္း စိုးရိမ္ၾကျပီး အီးေမးလ္ေတြ ပို႕လာၾကသည္။ ညီငယ္ဖုန္းျမင့္ဆို ေတြ႕ရာလူတိုင္းအား လိုက္ေမးေနသည္ ၾကားရသည္။ (သူ႕အား သတိတရ ရွိၾကေသာ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္) စာေတြလည္း သူ သိပ္မေရးႏိုင္သည္မွာ အေတာ္ၾကာျပီ။ ေရးခ်င္စရာမ်ား ေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာေသာ္လည္း စာတပုဒ္ ျဖစ္လာဖို႕ မစဥ္းစားႏိုင္အား။ သူ႕မွာ ပူပင္စရာေတြ မ်ားေနျခင္းကလည္း အေၾကာင္း တရပ္ျဖစ္မည္ေလ။ သည္လိုနဲ႕ စာေတြ ဆက္ မေရးျဖစ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ (၁)-(၂) ေတြနဲ႕ အဆံုး မသပ္ရေသးေသာ ပို႕စ္ေတြသည္ပင္ မနဲေပ။ ညီမငယ္ မေကကပင္ တစ္-လစ္ -ေတြလို႕ သူ႕ကို ေနာက္ေနေခ်ေသးသည္။ အေတြးထဲ ေရာက္ေရာက္လာလို႕ ေကာက္ကာငင္ကာ ဖမ္းဆုပ္ယူထားမိသျဖင့္သာ ကဗ်ာ တခ်ိဳ႕ကို ပို႕စ္လုပ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေပခ်စ္ၾကေသာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ ဖတ္စရာ ကဗ်ာေလးတခ်ိဳ႕ ေရးလို႕ျဖစ္ေနေသးသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ေနမိေသးသည္။

ခုဆို ေရွ႕လ ဒီဇင္ဘာ (၆) ရက္ ေရာက္လွ်င္ သူ႕ ဘေလာ့ေရးသက္ (၂) ႏွစ္ျပည့္ ျဖစ္မည္။ (၂) ႏွစ္ျပည့္အတြက္ ပို႕စ္တခုေလာက္ ေရးမည္လား စဥ္းစားမိသြားေသးေသာ္လည္း မိသားစု အေရးအတြက္ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို သူျပန္သြားရဦးမည္။ မိုင္ေထာင္ခ်ီေသာ ခရီးကို ကားေမာင္းျပီး တရက္ေန႕မွာ သြားရဦးမည္။ (၂) ႏွစ္ျပည့္အတြက္ မစဥ္းစားအား။ သည္ပို႕စ္ကို ဘေလာ့ေရးသက္ (၂)ႏွစ္ျပည့္ အၾကိဳအျဖစ္ သူ ေရးထားပစ္ခဲ့ပါသည္။

သူ႕ ဘေလာ့ကို လာေရာက္ဖတ္ရႈအားေပးၾကေသာ ဘေလာ့ဖတ္ ပရိသတ္ၾကီးအားလံုးကို အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။ (အထူးသျဖင့္ - ေန႕စဥ္မပ်က္မကြက္ လာလာဖတ္တတ္ေသာ မီးငယ္၊ ရယ္စရာမ်ားကို ေရးေရးသြားတတ္ေသာ မယ္ဆင္၊ ဆီပံုးထဲတြင္ ဧည့္၀တ္မေက်တဲ့ အိမ္ရွင္-ဟု ၀င္၀င္ေအာ္သြားတတ္ေသာ ရည္မြန္) ဘေလာ့ကို လာေရာက္လည္ပတ္ျပီးေနာက္ ဆီပံုးထဲတြင္ ၀င္ေရာက္ ႏႈတ္ဆက္သြားတတ္ၾကေသာ၊ ကြန္မန္႕မ်ားကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးသြားတတ္ၾကေသာ ဘေလာ္ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို သူ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ (ဘေလာ္ဂါ စာရင္းကိုေတာ့ သူ မလုပ္ေတာ့ပါ၊ တစံုတေယာက္သာ က်န္ေနခဲ့လွ်င္ မ်က္ႏွာပ်က္ခ်င္စရာ ျဖစ္မည္ေလ…. း) ထို႕အတူ ဘေလာ့ကို လာေရာက္ လည္ပတ္ ဖတ္ရႈသြားေသာ္လည္း ဆီပံုးထဲတြင္ ၀င္ေရာက္ ႏႈတ္မဆက္ပဲ တိတ္တိတ္ေလး ျပန္သြားရက္ၾကေသာ၊ ကြန္မန္႕မ်ား မေပးပဲ ျပန္လစ္ေျပးသြားၾကေသာ ဘေလာ္ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကိုလည္း သူ အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ဘေလာ့ကို လာေရာက္ မလည္ပတ္ေသာ္လည္း ဂူးဂဲရီဒါမွ ဖိဒ္ယူကာ သူ႕လိုပင္ ဖတ္ရႈေနၾကေသာ ဘေလာ္ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း သူ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

အထူးသျဖင့္ သူ႕ မိုးျပိဳက်ေနခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ သူ ဆက္လက္ ဘေလာ့ ေရးႏိုင္ေနေအာင္ သူ႕အနားမွာ စိတ္အား ရုပ္အားျဖင့္ အားေပးကူညီ ရပ္တည္ ေပးခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္ခင္ရသည့္ ဘေလာ္ဂါ ကဗ်ာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား ျဖစ္သည့္ အကိုၾကီး ခင္ေအာင္ေအး၊ ညီငယ္ သစ္ေကာင္းအိမ္၊ ညီငယ္ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ ညီငယ္ ေဆာင္းယြန္းလ၊ ညီငယ္ ဥယာဥ္မွဴး၊ ဆရာမ ေမျငိမ္း၊ ညီမငယ္ မေနာ္ဟရီ၊ ညီမငယ္ အိျႏၵာ၊ ညီမငယ္ ပန္ဒိုရာ တို႕ကိုလည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္ရသည့္ ဘေလာ္ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားျဖစ္ေသာ အကိုၾကီး ေက်ာက္ခဲၾကီး ေရႊရတု၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သူငယ္ခ်င္း ေဒါင္းဂြင္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သူငယ္ခ်င္း ဦးဂင္ၾကီး၊ ညီငယ္ ကိုလူေထြး၊ ညီမငယ္ ေက်ာက္ခဲအလတ္ မိုးခ်ိဳသင္း၊ ညီမငယ္ ေက်ာက္ခဲကေလး မေက၊ ညီမငယ္ မအယ္၊ ညီမငယ္ မယ္ကိ၊ ညီမငယ္ မငယ္ႏိုင္၊ ညီမငယ္ မသီတာ တို႕ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘေလာ့ဖတ္သူ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သူငယ္ခ်င္း ကိုပိန္၊ ညီငယ္ လံုးေလး (နယူးေယာက္)၊ ညီမငယ္ ဆင္ဒန္လား ႏွင့္ အမည္ မေဖာ္ျပေစလိုေသာ ညီမငယ္ တဦးတို႕အားလည္းေကာင္း သူ႕ အေနျဖင့္ အထူး ေက်းဇူး တင္ရွိပါေၾကာင္း သူ႕ဘေလာ့ (၂) ႏွစ္ျပည့္ အၾကိဳအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရင္း ဘေလာ့ဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး အစစ အရာရာ အဆင္ေျပၾကပါေစရန္ သူ ဆုေတာင္းလိုက္ပါသည္။

Nov 28, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၆)














ကြဲအက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားၾကီးေပၚမွာ
အက္စ္တိုးရီးယား ကဗ်ာေတြကို
ဆက္ျပီး မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး….
သို႕ေသာ္လည္း
ဆက္ျပီးေတာ့ ဖတ္ခ်င္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့
ညီေလးေတြ ညီမေလးေတြ အတြက္
ဆက္လက္ေရးဖြဲ႕ေပးလိုက္ပါတယ္….
နိဒါန္းဆိုတာကိုက
ကဗ်ာဆန္ေနေလေရာ့သလား…

အက္စ္တိုးရီးယား (၆)

အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…
ခရစၥမတ္နဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးအတြက္ အလွေတြျပင္ဆင္ထားတဲ့
မင့္ရဲ႕ လမ္းမ်ားက
ခမ္းနားလွခ်ည္ရဲ႕…

ငါကေတာ့
ခမ္းနားခြင့္မရခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ဘ၀ ေသးေသး သိမ္သိမ္
ေမွးေမွး မွိန္မွိန္ေလးကိုပဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ ေတြးေတြးေနမိ…

မင့္ရဲ႕ ျမိဳ႕လည္ေခါင္ဆီက
ေရႊေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့
ဂ်င္ဂဘဲလ္ ေခါင္းေလာင္းမ်ား…
ဓါတ္တိုင္အေဟာင္းေတြၾကားမွာ
တြယ္ဆက္ထားရရွာတဲ့ ၾကိဳးတေခ်ာင္းထက္က
အသစ္စက္စက္ အစိမ္းေရာင္ ထင္းရူးရြက္မ်ား…
ရိန္းဒီးယားေတြ ဆြဲသြားေပးေနတဲ့ စြတ္ဖား...
ေျမာက္ပိုင္းျပည္နယ္ေတြဖက္ဆီမ်ား
မင့္ကို သယ္ေဆာင္ သြားေလမလား…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ရာသီဥတုက
မင့္ဖက္မွာ ရွိေနတာတခုပါပဲ…
တကယ္မွာေတာ့
မင္းဟာ
မင့္ ေတာင္ကုန္း လွလွေလးေတြကို
ျမဴေတြနဲ႕ ဖုံးဖုံး ခ်ျပီး
ပုန္းပုန္းျပေနရတဲ့ဘ၀ကို
ငါ သိတာေပါ့
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ႏွင္းေတြ ဖြက္ထားတဲ့
မင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာ
ငါ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ ေန႕ေလ…
ကိုလံဘီယာျမစ္ ကမ္းေျခဟာ
ျမဴေတြနဲ႕သာ မိႈင္းမိႈင္း မႈန္မႈန္္..

အဲသည္ေန႕မွာ
ငါ့ ရင္ေတြ ခုန္ပါတယ္…
မင္းဟာ ျမဴမႈန္ နတ္သမီး…
မာနၾကီးပံုလည္း မရဘူးေပါ့…
ငါကေတာ့
အျပီးအပိုင္ပါပဲ မင္းကို ခ်စ္သြားမိခဲ့…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ခုေတာ့
ခရစၥမတ္အနမ္းနဲ႕
မင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို
ငါ နမ္းခ်င္ေနခဲ့
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ငါ့ကို
တဘ၀စာ
တခါေလာက္ပါပဲ
နမ္းခြင့္ေပး…

ATN

Nov 27, 2009

ေကာင္းကင္ၾကီး ငါ့အေပၚ ျပိဳတယ္














ဘယ္လိုပဲလင္းလက္ေနတဲ့ေန႕ျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္ေလာက္ပဲ မဲနက္ေနတဲ့ ညျဖစ္ျဖစ္
အခ်ိန္ကာလေတြနဲ႕ပဲ ထုဆစ္ရတာ မဟုတ္လား…

ေန႕၊ လ၊ ႏွစ္ေတြရဲ႕
အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ အမွား အယြင္းနဲ႕…
မၾကိဳဆို မလိုလားအပ္တဲ့ က်ိန္စာ…
အလိုမတူပဲ တြန္႕လိမ္သြားရရွာတဲ့ နာရီတလံုးေပၚမွာ…
ရက္ရက္စက္စက္ က်ေရာက္လာတဲ့အခါ…
ေန႕ေတြဟာ ပိုေမွာင္…
ညေတြဟာ ပိုျပီးနက္ေျပာင္္လာ…
အရာရာ လြဲေခ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ ျမစ္တစင္း
ရုတ္တရက္ၾကီး လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း စီးဆင္းသြား…
တမင္သက္သက္ တိုက္စားခံရရွာတဲ့ ကမ္းမ်ား…
ကမန္းကတမ္း ျပိဳက်ၾက….

ငါကေတာ့
ငါ့ရဲ႕
လမဲ့ ညေတြကိုပဲ ၾကိဳးစားေမ့ေနမိ…
ငါကေတာ့
ငါ့ရဲ႕
အဆံုး အစ မရွိခဲ့တဲ့ ေန႕ေတြကိုပဲ လိုက္လိုက္ရွာၾကည့္…
ငါဟာ
အတိတ္ေမ့ေနသည့္ ရာသီဥတု တခုေလလား...

င့ါ ႏွလံုးသားထဲ ေကာက္ထည့္ပစ္မိတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ေကာက္ေကြးေနခဲ့တဲ့ ျမစ္တစင္းကိ္ုေတာ့
ငါ့ဘာသာပဲ ငါ
ငါ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႕ ေျဖာင့္တန္းေစဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့…
ငါ့ရဲ႕ မနက္ဖန္ေတြကိုလည္း
ငါ့လိုပဲ ရိုးသားေနေစခဲ့ခ်င္…

မည္သို႕ပင္ရွိပါေစ
ငါ့ျပကၡဒိန္ေတြရဲ႕ကမ္းေျခတခုလံုးသည္လည္း
ေလာကဓံပင္လယ္ၾကီးထဲကို
တ၀ုန္း၀ုန္း ျပိဳျပိဳက်ေနခဲ့…

အခ်ိန္ကာလကို သိဖို႕
ဘ၀ၾကီးတခုလံံုးနဲ႕ လဲလွယ္ျပီး
ငါ ၀ယ္ယူ၀တ္ဆင္ထားခဲ့မိတာ
ထာ၀ရ ေကာက္ေကြး တြန္႕လိမ္ေနမယ့္
ေအးစက္စက္ နာရီတလံုးတဲ့လား…
ငါ…
ဖ်ားနာသြားပါျပီ…

ေဟာသည္ ကမၻာေျမေပၚမွာ
ငါဟာ
ဘယ္လိုမ်ား အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့
ျမစ္တစင္းပါလဲ..
ဘယ္အရပ္ကိုမ်ား
ငါက
ရုတ္တရက္ စီးဆင္း ရပါ့မလဲ…

ေဟး… …
သည္မွာ…
ကမ္းျပိဳတာခ်င္း အတူတူေတာင္
တခ်ိဳ႕သူေတြကေတာ့
လူတကာရဲ႕ ဂရုဏာေတြ ရရဲ႕…
ငါက ကမ္းျပိဳေနတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ရဘူး…
ငါ့အေပၚ ျပိဳျပိဳက်တာ
ေကာင္းကင္ၾကီး…

ညီမေလးရဲ႕…
“ႏွင္း”ရဲ႕…
ငါက
မိုးျပိဳက်ေနခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ…

ATN

Nov 23, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၅)




















အက္စတိုးရီးယားေရ…
ငါ့ အလုပ္ထဲကေန
မင့္ရင္ဘတ္ထဲ ငါ ျပန္လာေနပါျပီ…

လူသူကင္းမဲ့ေနတဲ့ မင့္ရဲ႕ လမ္းမ်ားက
ခမ္းေျခာက္သြားေနတဲ့ ျမစ္တစင္းလိုလို…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္…
(အနည္းဆံုး ငါ့အတြက္ေပါ့…)

ေအးစက္တဲ့ မင့္ ညေနခင္းေတြကို
ငါက ရင္နဲ႕ရင္းျပီး ေထြးေပြ႕ခဲ့ပါတယ္…
အေႏြးဓါတ္ေတြကိုေတာ့
ရွိရွိသမွ် အက်ၤ ီအထပ္ထပ္နဲ႕
ငါ့ဘာသာငါ ျပန္ျပီး ရစ္ပတ္ရသေပါ့ေလ…

ခုညေနမွာေတာ့
မင့္ကို ေျပာျပစရာေတြ
ငါ့မွာ အမ်ားၾကီး ရွိေနခဲ့…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ခက္ေနတာက
ဘာသာစကားပါပဲ…
ငါက ႏွလံုးသားကို သံုးတယ္…
မင္းက ဘယ္လိုဘာသာကို သံုးမယ္ ငါမသိ…

ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ…
မင္း သံုးခ်င္ရာကို သံုးပါ့…

က်ိန္းေသတာတခုကေတာ့
မင့္ ရင္ဘတ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာဟာ
မာဂဒ ဘာသာစကားေတြကို
မဖတ္တတ္ေလဘူးဆိုတာ
မင္းသိမယ္ ထင္ပါရဲ႕…

ဘာသာစကားကြဲလြဲမႈမွာ
မင္းနဲ႕ငါ တခုတည္း မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ
ငါသိတာေပါ့…

ဒါကလည္း
ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူးေလ…
ငါတို႕ ႏွလံုးသားခ်င္း ရင္းႏွီးေနၾကတဲ့အခါ
မင္း ငါ့ကို နားလည္မွာပါ…
ဒါကို ငါက ယံုၾကည္ေနခဲ့ျပီးသား…

တခုပါပဲ
ႏွလံုးသားဆိုတာကလည္း
အရင္းႏွီးဆံုး နီးၾကတဲ့အခါ
ဘာသာစကားေတြ မလိုေတာ့ဘူး…

ငါ့ႏွလံုးသားနဲ႕
မင္း နီးေနခဲ့ျပီလား…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ႏွလံုးသားခ်င္း နီးတဲ့အခါ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္း ခံစားရသတဲ့…
အဲသဟာကို
ငါ ယံုၾကည္ထားတယ္…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

မင္းက
ငါ့စာမ်က္ႏွာေတြကို ဖတ္ေပါ့…
ငါကလည္း မင့္ စာမ်က္ႏွာေတြကို ဖတ္မယ္…
ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္က အလြမ္း ျပဇာတ္တခုလိုလို…

ေန႕တာေတြတိုေစေသာ မင့္ရဲ႕ မနက္ခင္းေတြကို
ငါ တက္နင္း မသြားေလဘူး…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ညတာေတြရွည္ေစခဲ့ေသာ
ငါ့ရဲ႕ ေန႕လည္ခင္းေတြကိုသာ
မင္း… တိုေစလိုက္ပါ့…

ငါတို႕ဟာ
တေယာက္ထဲပဲ…
သို႕မဟုတ္…
တေန႕ထဲပဲ…
သို႕မဟုတ္…
တမ်က္ႏွာထဲေလ…

ATN

Nov 22, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၄)















ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာမနက္ခင္းပါ
အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…

အိပ္ယာ၀င္ ေနာက္က်သြားခဲ့ေလတဲ့
ေတေလ တေယာက္လို
မထခ်င္သလို ထခ်င္သလိုနဲ႕
ႏိုးထလာခဲ့ရတဲ့ မနက္ခင္းေလ…
တနဂၤေႏြေန႕ဆိုတာကိုေတာင္
ငါ ေမ့ေနေပါ့…

မင့္ မနက္ခင္းေတြကလည္း
အျမဲတမ္းပဲ မိုးေတြ ေစြေစြေနျပန္ေတာ့
လြမ္းေအာင္ဖန္တယ္-ဆိုတဲ့ စကား
သတိရမိသြားေသးတယ္
အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…

ေျမာက္ျပန္ေလလို႕ ေခၚမလား
ေအးစက္မႈမ်ားကို သယ္သယ္လာတဲ့ ေလျပင္းျပင္းၾကီးေတြ
မင္းရဲ႕ လူသူကင္းမဲ့ေနတဲ့ လမ္းမ်ားေပၚ
လမ္းသလားေနေပါ့…
ငါကေတာ့ ငါ့ဂ်ာကင္အက်ၤ ီကို ဇစ္ဆြဲေစ့ရင္း
မင္းရဲ႕ လမ္းတလမ္းကို နင္းလိုက္တယ္…

ေအးစက္မႈကို ခံစားေနရတဲ့
ငါ့အေရျပားေတြဟာ
ဂ်ာကင္အက်ၤ ီကို ျခံဳလိုက္တဲ့အခါ
ေႏြးေထြးသြားၾကတာပါပဲ…
သို႕ေသာ္လည္း
သည္ေအးစက္မႈထက္ ေအးစက္တဲ့
မဲနက္စိုထိုင္းေနတဲ့
အေအးလိႈင္းတခုကို ခံစားေနရတဲ့
ငါ့ႏွလံုးသား
ဘယ္လို အက်ၤ ီကိုမ်ား
လႊမ္းျခံဳထားရဦးမလဲကြယ့္..
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ငါ့ကို ေျပာခဲ့ဦး…

ေစာင္ ျခံဳရင္ မလံု
အခ်စ္ ျခံဳမွ လံု-သတဲ့…

အက္စ္တိုးရီးယား ငဲ့…
ငါ့ရဲ႕ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တဲ့ “ႏွင္း”…
မင္း ျပန္ရွာေပးပါေလ…
သူ႕ အခ်စ္ေတြကို ငါျခံဳမွ
ငါ့ဘ၀ေလး လံုတာပါ…

မင္းရဲ႕ လမ္းေတြကို
ေလွ်ာက္လွမ္းမိတိုင္း
ငါ့ရဲ႕ “ႏွင္း”ကို တမ္းတမိ…
ခုခ်ိန္ဆို သူ ဘယ္လို ရွိေနမလဲ
သတိရေနတဲ့အခါ
ငါ့ ႏွလံုးသားေတြ နာက်င္္…
ငါ ငိုခ်င္တယ္… အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…

အလြမ္းသမား-လို႕ ငါ့ကို မေျပာနဲ႕
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
အေဖ့ကို လြမ္းရင္း အေမက ငါ့ကို ေမြးထားခဲ့တာ…
အလြမ္းဟာ ငါ မေမြးခင္ကတည္းက
ငါ့ရင္မွာ ၀င္ခိုေနျပီးသား…

မင္းရဲ႕ မႈန္ရီေ၀ဆိုင္း
ေအးစက္ထံုထိုင္းေနတဲ့ ရာသီရိုင္းရိုင္းၾကီးက
ငါ့ အလြမ္းေတြကို ႏိႈးထေနတာေပါ့ကြယ့္…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

မင္းရဲ႕ ေမွာင္မဲ မႈန္ရီ ေအးစက္ စိုစြတ္ေနတဲ့ မနက္ခင္းမွာ
လူ႕ဘ၀အတြင္းမွာ မရွိေတာ့တဲ့ အေမ့ကို လြမ္းတယ္…
က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့တဲ့ အေဖ့ကို လြမ္းတယ္…
ငါ့ဘ၀တျခမ္းလို ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ အကိုၾကီးကို လြမ္းတယ္…
ေလာကဓံ ၾကမ္းၾကမ္းၾကီးေတြကို
ရက္ရက္စက္စက္ ခါးစည္းခံေနရတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ညီမေလးကို လြမ္းတယ္…
အခန္းေထာင့္တခုမွာ ငါထားပစ္ခဲ့တဲ့
ဂစ္တာေလးတလံုးကို လြမ္းတယ္…
ေႏြရာသီမွာ စမ္းေခ်ာင္းကေလး ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့
ငါ့ရဲ႕ ရြာလယ္လမ္းကေလးကို လြမ္းတယ္…
ညီအကိုအရင္းေတြလို ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းတယ္…
ညညတိုင္းမွာ ဂစ္တာထိုင္တီးခဲ့တဲ့
သစ္သားခံုတန္းေလးကို လြမ္းတယ္…
အပူအပင္ေတြ လံုး၀ မသမ္းဖူးေသးတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ကေလးဘ၀ေလးကို လြမ္းတယ္…
အနီးဆံုး ျဖစ္ေပမယ့္… ကမၻာတျခမ္းစာ
အလွမ္းေ၀းေနရရွာတဲ့ ခ်စ္သူကိုလည္း လြမ္းတယ္…

တကယ္ေတာ့
ငါဟာ…
စိတ္ခံစားမႈေတြနဲ႕ပဲ ကၽြမ္းေလာင္ေနခဲ့တဲ့
အလြမ္းေကာင္ၾကီးပါ… အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ငါ့ကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္နဲ႕
ထမ္းပိုးထားေပးခဲ့တဲ့ မင္းကို
သည္ မနက္ခင္းမွာ
ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါေပရဲ႕…
ညေနေရာက္မွပဲ
မင္းနဲ႕ တေခါက္ ထပ္ေတြ႕မယ္ေလ…

ATN

Nov 21, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၃)




















အက္စ္တိုးရီးယားငဲ့…
မင့္ရဲ႕ ေအးစက္စက္ ညေနေစာင္းမ်ားက
ငါ့ရင္ဘတ္ ေဟာင္းေလာင္းၾကီးကို
ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေပးေလတယ္…
ငါ့ ခံႏိုင္ရည္ေတြကို စမ္းသပ္ေနျခင္းေပလား…
ငါ မအိုေသးပါဘူးကြယ့္…

တကယ္တမ္းမွာေတာ့
ငါဟာ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ရယ္ပါ
တံငါသည္ တေယာက္ မဟုတ္ဘူးကြယ့္…
ေန႕လည္ ၂ နာရီဟာ ညေန ၆ နာရီလို
မိႈင္းမႈန္ျပိဳက်သြားတာကို
ငါ ဘယ္လို နားလည္ႏိုင္မလဲ…
ဒါကိုပဲ မင္းရယ္ပြဲဖြဲ႕ေနေလသလား…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ငါဟာ ငါး မမွ်ားတတ္သလို
ငါးလည္း မဖမ္းတတ္ဘူး…
ငါက အလြမ္းေတြကို အစာလုပ္ထားျပီး
အေတြးေတြခ်ည့္ လိုက္လိုက္မွ်ားတတ္တဲ့ေကာင္ပါ…
“ေအာင္သာငယ္” ဆိုတဲ့
ခပ္ပုပုနဲ႕ ပိန္ပိန္ပါးပါး ငတိဟာ
“ခံစားမႈေတြကိုခ်ည့္ လိုက္လိုက္မွ်ားေနတဲ့ တံငါေပါ့”လို႕
မင္း ေျပာခ်င္ရင္လည္း ေျပာခဲ့ေပါ့့…

ဒါနဲ႕ ေျပာရဦးမယ္…
မင့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာနီနီနဲ႕ ပင္လယ္တံငါသည္ၾကီးေတြက
ငါ့ကိုေတြ႕တိုင္း ျပံဳးျပံဳးသြားၾကတာ
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ…
ငါကပဲ လူရီစရာေကာင္းေနလို႕လား…
ဒါမွမဟုတ္
သူတို႕နဲ႕ ရုပ္ခ်င္း ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ေနသလို
ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြ ထူလျဗစ္နဲ႕
တံငါသည္ေပါက္စရုပ္ပဲ ျဖစ္ေနလို႕လား…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သည္တံငါသည္ၾကီးေတြကလည္း ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါေပတယ္…
အူ ေဟာင္းေလာင္းေတြကို အစာ အျပည့္ျဖည့္ေပးဖို႕
သူတို႕ ခက္ခက္ခဲခဲ ငါးဖမ္းေနၾကတာ
ငါ သိတာေပါ့…

တခါတခါမွာေတာ့
မင့္ဆိပ္ကမ္းက
ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြကို
ငါ ေငးရီၾကည့္ေနမိရင္း
မိုး၊ ႏွင္း၊ ေရခဲနဲ႕ ေအးစက္တဲ့ လိႈင္းေတြၾကားထဲက
သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀ရိုင္းရိုင္းၾကမ္းၾကမ္းၾကီးေတြကို
ငါ့ စိတ္ကူးနဲ႕ ငါ ဖမ္းယူ ဆုပ္ကိုင္ၾကည့္ေနမိေသးတယ္…
ငါ့ဘ၀ ၾကမ္းတယ္ဆိုတာ
သူတို႕အတြက္ ရယ္ပြဲဖြဲ႕စရာပါေလ…
ဒါကို ငါသိေနတာေပါ့… အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
သီခ်င္း တပုဒ္ကိုေတာင္ ငါ သတိရမိသြားေသးတယ္…
တံငါသည္ေတြအတြက္ ဖြဲ႕တဲ့ေတး…
သူတို႕အတြက္ ငါ ဆိုခဲ့ခ်င္ေသးတယ္…

ႏွစ္ေထာင့္ တဆယ့္တစ္မွာ
ႏွစ္ ၂၀၀ ျပည့္ေတာ့မယ့္ ျမိဳ႕အိုေလးငဲ႕…
မင္းရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ငါ ေရာက္ရွိေနပါျပီ…
မင့္အတြက္လည္း ငါေတးသီပါဦးမယ္… အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
တရက္ရက္ေပါ့ေလ… …

ATN

Nov 20, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၂)













အက္စတိုးရီးယားငဲ႕…
မင့္ရဲ႕ ညေနေစာင္းမ်ားကလည္း
ေအးေအးစက္စက္နဲ႕ မဲေမွာင္ ရီေ၀လွခ်ည့္…
ငါ့ဘ၀ထက္ေတာင္ ပိန္းပိတ္ေနသလိုပဲ
အဲသဟာကို
ငါ့စိတ္ထဲက အလိုလို မုန္းတယ္…

ဟိုး ေျမာက္ပိုင္း ေရခဲ ျပည္နယ္မ်ားက
အေအးဓါတ္ ခါးခါးၾကီးေတြကို
သယ္ေဆာင္ယူလာေနတဲ့
မင့္ရဲ႕ ဦးေခါင္းထက္က ေလစီးေၾကာင္း
ငါတို႕ အေဖာ္ အေပါင္း မလုပ္ရင္
ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္..
မင္း ဘယ့္ႏွယ္ သေဘာရသလဲ…

အဲသည္ေလစီးေၾကာင္းေပါ့…
ငါ့ေခါင္းေပၚ ႏွင္းမိုးေတြ ရြာရြာခ်တာ…
ေအးစက္ပါတယ္ဆိုမွ
ငါ့မွာ ေနာက္တခါ စိုစြတ္ရေသး…
ငါက ငါ့ဘ၀ေလးမွာ
မိုးျပိဳလို႕ ေျပးေနရတဲ့ေကာင္ပါ…
ဒါေတာင္
မင့္ရဲ႕ေတာင္ကုန္းေလးေတြေပၚမွာ
အစြမ္းကုန္ ငါ ျပံဳးျပေနေသးတာ
သူ ၾကည့္မရဘူးထင္တယ္…

ထားပါေတာ့ေလ…
အက္စ္တိုးရီးယားငဲ႕…
မင့္ရဲ႕ လမ္းမ်ားေပၚမွာ
ငါ ေလွ်ာက္လွမ္းလာတဲ့အခါ
မင္းက ငါ့ကို ထမ္း
ငါက ငါ့ဘ၀ၾကီးကို ထမ္း
“သန္းႏိုင္”ရဲ႕ “လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္” သီခ်င္းကို ငါကဆို…
“ငါ့ကို မုန္းတာ ဘယ္သူေတြလဲ သိခ်င္စမ္း”
ရူးႏွမ္းေနတဲ့ တိရိစၦာန္တေကာင္လိုလို…
မင္းကေတာ့ ငါ့ကို နားမလည္ႏိုင္သလိုု ၾကည့္ေနခဲ့…

သည္မွာ
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…
ငါ့ကို နားမလည္တဲ့သူေတြအထဲမွာ
“ေအာင္သာငယ္”ကိုယ္တိုင္ပါ ပါတာေပါ့…
က်န္သူေတြ နားမလည္တာ
ဘာဆန္းမလဲ…
ဒါကိုပဲ ေမာင္ရင္ သိမွ
စိတ္ေျဖသာရာ ရမွာပါ…

ရႈပ္ေထြးေပြလီေနတဲ့ ၾသကာသထဲမွာ
“ေအာင္သာငယ္”ဆိုသည့္ ငတိသည္လည္း
ေပြလီရႈပ္ေထြးမႈေတြ အတိနဲ႕ပဲ
ဘ၀လမ္းရွိရွိသမွ်ကို
နင္းလွမ္းေနဆဲဆိုတာ
မင္း သိလိုက္စမ္းပါ့…

ခုလည္း
ညဥ့္နက္ေနျပီ…
သည္အခါ
မင့္မ်က္ႏွာကို
ငါေကာင္းေကာင္း မျမင္ရေတာ့ဘူး…
ငါက အိမ္ျပန္ရဦးမယ့္သူပါ…
ငါ့အတြက္လည္း ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား
သတိရတိုင္း ေတာင္းေတာင္းထားေပးပါ့…
အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…
ေနာက္ေန႕မွပဲ ထပ္ေတြ႕ၾကမယ္…
မင့္ကို ငါ ခ်စ္ပါတယ္… …

ATN

Nov 19, 2009

အက္စ္တိုးရီးယား (၁)














အက္စ္တိုးရီးယားေရ…
ျမဴေတြ ခိုး
မိုးေတြ ေစြေနေအာင္ ရြာခ်တဲ့ တေန႕မွာ
ေရႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာၾကီး… ငါ…
မင့္ဆီကို ေရာက္ခ်လာခဲ့…
တေထာက္နားတယ္ပဲ ဆိုၾကပါစို႕…

အက္စ္တိုးရီးယား ငဲ႕…
မင့္ရဲ႕ ကိုလံဘီယာ ျမစ္ကမ္းနံေဘးနားမွာ
အလြမ္းေတးမ်ား ငါ မဆိုခ်င္ပါဘူး…
ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ ရူးသြပ္ေနသူ တေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ
ေမတၱာတရားနဲ႕ ခုန္လႈပ္ေနရံုပါ…
(ဒါေၾကာင့္ပဲ)
ငါ အသည္းကြဲတယ္…
အခ်စ္သီခ်င္းေတြပဲ ငါ သီက်ဴးခ်င္…

ငါ… မအိုေသးပါဘူး…
သို႕ေသာ္လည္း…
လူ အိုအိုေတြ… အိမ္ အိုအိုေတြ…
ကား အိုအိုေတြနဲ႕… ျမိဳ႕အိုအိုကေလးက…
ငါ့ ေသာက အိုအို ေဟာင္းေဟာင္းၾကီးေတြကို
အလိုအေလ်ာက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အေႏြးေႏြး အေထြးေထြး…
ဆီးၾကိဳ ေပြ႕ဖက္ေပးလိုက္တဲ့အခါ
အက္စ္တိုးရီးယားေရ႕…
ငါဟာ ျပန္လည္ ပ်ိဳျမစ္
မင့္ကို ခ်စ္မိသြားပါျပီ…

မင့္ ဆိပ္ကမ္းမွာ
မထစတမ္း ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ သေဘၤာ အိုအိုၾကီးေတြက
ငါ့အတြက္ ၀ိုင္နဲ႕ ေရာယွက္စရာ အျမည္းေတြ…
ေရခဲေရလို ေအးျမ ျပစ္ခဲေနတဲ့ ျမစ္ထဲမွာ
ငါ အသည္းကြဲခဲ့တာကို မသိတဲ့ ပင္လယ္ဖ်ံေတြ…
ေခြးေတြ ေဟာင္သလို ေဟာင္ေနတဲ့
စီးလိုင္းယင္းဆိုတဲ့ အေကာင္ေတြက
“ေအာင္သာငယ္”ကို မသိဘူးကြယ့္…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

အဲဒါကိုပဲ ငါက ရယ္ပြဲဖြဲ႕ေနခဲ့ေသးတယ္…
ငါ့ အမည္ကို မသိတဲ့ ပင္လယ္ဖ်ံ တေကာင္ကို
“ေအာင္သာငယ္”လို႕ ငါ အမည္ ေပးခဲ့တယ္…
အဲသည္အေကာင္ကလည္း
ငါ့ကို ျပံဳးျပေနပံုပါပဲ…
ဒါမယ့္
ငါအသည္းကြဲခဲ့တာ … ဒင္း… မသိဘူးေလ…
အဲဒီ အေကာင္…
“ေအာင္သာငယ္” အတုပါ…
“ေအာင္သာငယ္” အစစ္ကိုေတာ့…
မင္း အခု ခ်စ္မွာလား…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ခ်စ္ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္
ငါကေတာ့ မင့္ကို ရင္ဘတ္ထဲ ပစ္ထည့္ခဲ့မိျပီ…
အက္စ္တိုးရီးယားရဲ႕…

ခုညေတာ့ အလင္းေတြမဲ့ ခဲ့ျပီ...
မနက္ဖန္မွ… မင္းနဲ႕ငါ …
ေနာက္ထပ္တခါ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ေလ…

ATN

Nov 13, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၃၂)

အနာဂတ္

ဘာေတြကို
သယ္ေဆာင္လာဦးမယ္ဆိုတာ မသိႏုိင္ျပန္ဘူး...
အတိတ္မွန္ကို ၾကည့္မိတဲ့ အခါမေတာ့
ငါ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ
ဒဏ္ရာေတြခ်ည့္...


ATN

Nov 11, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၃၁)

ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္

ေသရြာကို
ငါ ယူသြားႏိုင္တာဆိုလို႕
သည္တခုပဲ ရွိရဲ႕…


ATN

Nov 8, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၃၀)

သံေယာဇဥ္

ကိုယ့္ကိုယ္ကို
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္
အမွတ္တမဲ့ ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့မိေသာ
ပူေလာင္ေနသည့္ ၾကိဳးူမ်ား...


ATN

Nov 7, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၂၉)

ေပက်ံမႈ

အမဲေပၚကို အျဖဴတစက္
စြန္းကြက္သြားတာမ်ိဳး...
ဒါမွမဟုတ္...
အျဖဴေပၚကို အမဲတစ
ျပဳတ္က်လာတာမ်ိဳး...


ATN

Nov 4, 2009

ပင္လယ္ကို ရွာမေတြ႕ခဲ့သူ တေယာက္အေၾကာင္း















သည္မွာ… …
ၾကည့္ၾကကြယ့္…
ဆယ့္ႏွစ္ၾကိဳး ထံုထားေအာင္ တီထြင္ျပီးခဲ့တဲ့ ဗ်ပ္ေစာင္းကို
တကယ့္အမ်ိဳး စံုသြားေအာင္ စီရင္တီးခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႕
ဓါတ္ေကာင္းခဲ့တဲ့ ေမွာ္ဆရာေပါ့…

တေန႕သားေတာ့…
ဘ၀ညရဲ႕ ျပိဳပ်က္ေနတဲ့ လမ္းမ်ား အစုစုမွာ
အလွအပနဲ႕ မိႈတက္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါး အတုု တခုကို
မရမကတဲ့ အလိုရမက္ေတြနဲ႕ နမ္းသြားမိတာ
သူ…ေပါ့…

တကယ္ေတာ့…
သူဟာေလ အခ်ိန္အခါဆိုတာ မသိလို႕
လူတကာေတြ က်ိန္စာကိုသာ မိသြားတာလည္း
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္…

ဒါမွ မဟုတ္…
မိုင္ေသာင္းခ်ီေ၀းတဲ့ အဆန္အေ၀းက ခရီးကို
စတိုင္ေဘာင္းဘီေလးနဲ႕ အၾကံကေလး ရအျပီး
အိုင္… ေကာင္းျပီ… ေဟး… ဟဲ့…လို႕… မာန္ကေလး ထျပီး
အႏိုင္ ေသာင္းခ်ီေပးကြယ့္လို႕ ဟန္ေရးျပျပီး
သူ… ထြက္ခဲ့တာကိုး…

ေနာက္ေတာ့လည္း…
တကယ့္ အေ၀းကလမ္း အထိ မိုင္ရာေတြ ေထာင္ခ်ီ အရွိမွာ
ဘယ့္ေျပးရမွန္း မသိ ထိုင္ကာေလ ေငါင္ေနမိတာ
သူ… တေယာက္ထဲပါပဲ… …

အျမစ္ေတြ ၀င္တြယ္ ခိုလာ အသိ ေႏွာင္းမွာ
အခ်စ္ ေရျပင္က်ယ္ဆိုတာ ရွိေၾကာင္းဟာ
အျပစ္ေတြ မစင္ၾကယ္သလိုသာ ရွိေကာင္းတာ
သူ… သိခဲ့ပါရဲ႕…

ခုေတာ့လည္း…
အခ်စ္ ပင္လယ္ကို ရွာမေတြ႕တဲ့ ႏွလံုးနဲ႕
အျပစ္ ရင္၀ယ္... အငို... လာေဟ့… ကြယ့္… အဆံုး...
အလစ္ ၀င္တြယ္ခို... ငါ မေမ့တဲ့ အမုန္းနဲ႕...
ႏွလံုး ေၾကကြဲ ငိုက္ခ်ထားရတဲ့ ဦးေခါင္းရဲ႕
အရံႈးေတြပဲ ပိုက္ျပသြားရဖူးတဲ့ အေၾကာင္း
သူ… ဘယ္အခါမွ…
ေကာင္းေကာင္း မေျပာျပေလေတာ့ဘူး… …

ATN

Nov 1, 2009

တစံုတေယာက္ခ်န္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းမ်ား
















ရွင္းျပတ္ျခင္းနဲ ့
ျဖတ္သန္းမွဳေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း
ျဖတ္သန္းရင္းေတြကိုပဲ ျဖတ္သန္းေနရင္း
တင္းတင္းက်စ္က်စ္ ဆုပ္ညွစ္ထားတဲ့
တရားနဲ ့အားေတြကို တိုက္စားခံေနရ
ေနာက္ေက်ာကလာတဲ့ ျမားကလည္းမိုးလို။

ေတာ္လွန္ဘ၀ပံုရိပ္မ်ား
ေပးေ၀ရင္းႏွီး ေသြးမ်က္ရည္မ်ား
ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ေဆးေရၾကည္မ်ား
ဥတုသံုးပါးခံ အသည္းႏွလံုးမ်ား
ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ၾကြင္း ႏွဳတ္ဆက္ျခင္းမ်ား
မာနယ္ပေလာသြား ေတာလားမ်ား
ျပန္ဆည္မရတဲ့ သံလြင္အိပ္မက္မ်ား
ေသာင္ရင္းထဲက မိုးမခရဲစြမ္းမ်ား
ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ျမစ္ဆံုတေစၦညမ်ား
ကြ်န္းပင္ရင္းက ကဗ်ာကာခ်င္းမ်ား
ဖိနပ္မဲ့ ခုခံစစ္ေၾကာင္း တနံတလ်ားေတြေလ
အခ်စ္ဆံုးသူေတြကိုမွ လွည့္စားႏိုင္ရက္ခဲ့တယ္။

ေဒါနေတာင္ထိပ္က မိတ္ေဆြေဟာင္းတေယာက္က
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္၀န္းက်င္က ကဗ်ာတပုဒ္ ရြတ္ျပတယ္။

“စက္ေလွသံေတြ လံုးလားေထြးလား
သင္တိုင္းဖံုးထားတဲ့ေသနတ္မ်ား
ေနျခည္ငတ္မြတ္ႏွင္းထုမ်ား
လူေတြအားလံုး လိုလိုက
ေသာင္ရင္းကို က်ားတေကာင္လိုေမြးထား
ဒီမွာေလ ေမြးဖြားေနတဲ့ ခေလးတဦးဦး
”ေပၚဦးသက္” ၀င္စားေလမလား ။

“မာနယ္ပေလာ”လို ့အမည္ရပါတယ္။


ေမာင္လြမ္းဏီ

၂၆-၁၀-၀၉
(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ၂၁ ႏွစ္သားသို ့)