Jul 20, 2012

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...

အဲသည့္လမ္းေလးတဖက္တခ်က္မွာ... ဖူးပြင့္လန္းဆန္းေနတဲ့... ေတာပန္းေလးေတြကို ေတြ႕မိေတာ့... က်ေနာ္က ရပ္တန္႕ ေငးေမာေနမိေသးတယ္... က်ေနာ့္ မ်က္လံုးေရွ႕မွာပဲ.... တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနေအးသြားေနတဲ့ ညေနခင္းက ... ေျခကုန္လက္ပမ္းေတြက်လို႕... သူ႕ အပူအပင္အလံုးစံုကို ေလွ်ာ့ခ်သြားပံုရတယ္...  လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ဟိုးအေ၀းက ေတာင္ေပၚမွာေတာ့... က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားမိသလို.... ထံုးျဖဴျဖဴ ေစတီေလး တဆူ တေလမွကို ရွိမေနခဲ့ဘူး... ပိုင္လြန္တိုင္တခုနဲ႕ အင္တာနာတခုပဲ ေတြ႕ရတယ္... သည္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ပဲ... စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္း အားငယ္သြားသလို... ကိုယ္ဟာ... ဒီႏိုင္ငံသား မဟုတ္တာ... ဒီတိုင္းျပည္ဟာ... ဗမာျပည္ မဟုတ္တာ... ဒီျမိဳ႕ဟာ... ရန္ကုန္ျမိဳ႕ မဟုတ္တာ... ဒီလမ္းဟာ... ရြာလယ္လမ္း မဟုတ္တာ... ဒီအိမ္ဟာ... အေမ့အိမ္ မဟုတ္တာ... က်ေနာ္ ရွဴေနမိတဲ့ေလဟာလည္း...  ေလထန္ကုန္းကို ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေလွ်ာက္မိရင္း... ရွဴခဲ့မိတဲ့ ေလ မဟုတ္တာ... ဆိုတဲ့အေၾကာင္း... ထံုထိုင္းပြေယာင္းေနတဲ့... က်ေနာ့္ဦးေခါင္းထဲမွာ ... ေခါင္းေလာင္းသံမ်ိဳးစံု... ဆူညံက်ယ္ေလာင္ၾကကုန္ေပါ့... ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ လူေတြစံုေနတယ္... ကားမလာခင္ေလးမွာ... ညာဖက္တင္ပါးေနာက္က ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ အိုင္ဖုန္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္မိတဲ့ က်ေနာ့္လက္ဟာ... တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနတာ... အေၾကာင္းေတာ့ ရွိမွာပါ... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ... ခ်စ္သူကို ရွာတယ္... စလံုး... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ အကိုၾကီးကို ရွာတယ္... ယပက္လက္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ညီေလးကို ရွာတယ္... ဂငယ္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ညီမေလးကို ရွာတယ္... မ.. ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ကာစင္ တေယာက္ကို ရွာတယ္... ဗထက္ခ်ိဳက္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ သမီးကိုရွာတယ္... ဒေဒြး... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ သားကိုရွာတယ္... ကၾကီး... အားလံုးဟာ... ဗမာေျပ အျပင္အပမွာ... ခ်ည့္... ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူ႕ကို ရွာရဦးမလဲ... အေမကေတာ့ ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ မရွိ... တာ၀တိ ံသာ... အေဖကေတာ့ ဗမာျပည္မွာ... ေယာယု၀... က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ ဖုန္းထဲက ကြန္တက္လစၥမွာ ျပန္ေခၚၾကည့္ေတာ့... ပို႕လန္းမွာ... ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္... အဲသည့္လမ္းကို... သူ႕ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ လန္းေနလန္းေန... က်ေနာ္ မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး... က်ေနာ္ အိမ္ျပန္လို႕ မရေသးေပမယ့္... က်ေနာ့္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္... က်ေနာ့္မွာ အိမ္ဆိုတာ ရွိခဲ့ရင္... 

atn

2 comments:

သိဂၤါေက်ာ္ said...

တစ္ေန႕ေန႕မွာ ခ်စ္သူနဲ႕ အတူတူ ျပန္လာႏိုုင္ပါေစ အစ္ကိုုေရ..

သိ ဂၤ ါ ရ said...

အိမ္ ကို လြမ္း တဲ႔ အလြမ္းက စိတ္ ကို အႏြမ္းလ်ေစဆုံး ထင္မိတာပါပဲ ကိုေအာင္သာငယ္ ...။