ျပန္စီၾကည့္မိေသာေျခရာမ်ား

ဘာလိုလိုနဲ႕ ေအာင္သာငယ္ ဘေလာ့ေရးလာတာ တႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ အဲ..အဲ... မဟုတ္ေသးပါဘူး... ၈ လ ေက်ာ္လာျပီ။ ရင္ဘတ္ခ်င္း ရင္ခုန္သံခ်င္း တူတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြလည္း အေတာ့ကို မ်ားလာခဲ့ျပီ။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၈ လေက်ာ္တုန္းကလို မလည္မ၀ယ္ Fresher ေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခုဆို ဆရာ တဆူလို ဘေလာ့က Template ေတြကို ကလိလို ကလိ.. Widget ေတြလည္း ထည့္လိုက္ ျဖဳတ္လိုက္နဲ႕ လုပ္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာ... တခါတေလဆို သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ ဆရာ လုပ္လိုက္ေသးတယ္...ဟိုလို လုပ္ပါလား... သည္လို လုပ္ပါလားနဲ႕...။ ဒါနဲ႕ ကိုေယာဟန္ေအာင္ ေျပာမွ ပဲ ရပ္သြားေတာ့တယ္ (ခင္ဗ်ား အခု ဘေလာ့ပိုး ေတာ္ေတာ္ ထေနပံုရတယ္-တဲ့... း).. ဟုတ္မွာပါ....။

တခုေျပာရမွာက သူ႕ကို ေလးစားအားက်လို႕ က်ေနာ္ ဘေလာ့ စေရးျဖစ္တာပါ။ သူ တခုခုေျပာရင္ က်ေနာ္က အေလးအနက္ ထားရမွာေပါ့။ စာေတြ ေရးေအာင္လည္း သူပဲ က်ေနာ့္ကို အားေပးခဲ့တာ (အမွန္ကေတာ့ ေျမွာက္ေပးတာ ျဖစ္မွာ...)။ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ေလး လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လို႕ ရႈလို႕ ေကာင္းေအာင္လည္း သူပဲ ဟိုလူသည္လူကို စကားေျပာျပီး အကူအညီ ေတာင္းေပးခဲ့တာ။ အမွန္ဆို သူက က်ေနာ့္ ဘေလာ့ရဲ႕ God Father ေပါ့။

က်ေနာ္ ဘေလာ့ စလုပ္ကာစတံုးက ေဇာ္ဂ်ီလည္း မသိေသးဘူး။ ကဗ်ာေတြကို Adobe Photoshop မွာ စာနဲ႕ရိုက္ျပီး jpg format နဲ႕ save လုပ္ျပီး ပံုေတြအျဖစ္နဲ႕ တင္ခဲ့တာ။ ဘာမွ မသိဘူး။ ပို႕စ္ေတြ တင္ေတာ့ အဂၤလိပ္လို ေရးခဲ့တာ။ သူမ်ား ဘေလာ့ေတြကို သြား ေလ့လာရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေယာဟန္ေအာင္ေျပာမွ ေဇာ္ဂ်ီကို သိတာ။ ဒါနဲ႕ သူ အကူအညီ ေတာင္းေပးခဲ့လို႕ မခင္မင္းေဇာ္ က က်ေနာ့္ ဘေလာ့အတြက္ လိုအပ္တာေတြ လုပ္ေပးခဲ့တာ။ ခုဆို မခင္မင္းေဇာ္နဲ႕က်ေနာ္ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြ ျဖစ္ေနျပီ။ ေျပာမနာ ဆိုမနာ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း။ အဲဒါက သူ႕ေက်းဇူး။

ခုေတာ့ ဘေလာ္ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရေနျပီ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြကပဲ က်ေနာ္ ေရးတဲ့ စာေတြ လာဖတ္၊ က်ေနာ္ စပ္တဲ့ ကဗ်ာေတြ လာခံစား၊ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပး၊ ခြန္အားေတြေပး၊ က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းရင္ လိုက္ ၀မ္းနည္း၊ က်ေနာ္ ၀မ္းသာရင္ လိုက္၀မ္းသာ၊ က်ေနာ္ စိတ္ညစ္ရင္ လိုက္ စိတ္ညစ္၊ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ရင္ လိုက္ေပ်ာ္...။ အဲလိုနဲ႕အတူတူ ရင္ခုန္ရင္းနဲ႕ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ေလးကို အသက္ဆက္ ေပးခဲ့တာ သူတို႕ေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္ ရင္ခံုသံေတြက သူတို႕ ရင္ခံုသံေတြျဖစ္။ သူတို႕ ရင္ခံုသံေတြကလည္း က်ေနာ့္ ရင္ခုန္သံေတြျဖစ္။ အဲလိုနဲ႕ က်ေနာ္က အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူ ဆက္လက္ စီးဆင္း ျဖစ္ေနေတာ့တာကိုး...။

စီးဆင္းႏိုင္ခဲ့သေလာက္ စီးဆင္းခဲ့တာ အခုေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေျခရာေတြ ခ်န္မိခဲ့တာ မနည္းဘူးကိုး။ ကဗ်ာ (၃၆) ပုဒ္၊ ၀တၳဳတို (၇) ပုဒ္၊ ပန္းခ်ီ (၄) ကား၊ ခံစားမိသလိုေရးတဲ့စာ (၂၄) ပုဒ္ အားလံုးေပါင္း ကိုယ္ပိုင္ခံစားမႈ စစ္စစ္ (၇၁)ခုေတာင္ စီးဆင္းျဖစ္ခဲ့ပါေပါ့။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္ မယံုဘူး။

ခုေတာ့ အဲဒီလို စီးဆင္းျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္း အားေပးခဲ့တဲ့ ဘေလာ္ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြကို က်ေနာ့္ ေျခရာေတြနဲ႕ အတူ မွတ္တမ္းေလး တင္ထားခ်င္လို႕ပါ။ အစီအစဥ္အတိုင္း မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ထဲက ေပၚလာသလိုေလး အဆင္ေျပသလိုေလး ေဖာ္ျပပါရေစ။

ေယာဟန္ေအာင္၊ ခင္မင္းေဇာ္၊ ေကသြယ္၊ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းသူ၊ ကလူသစ္၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္၊ ႏွင္းခါးမိုး၊ ဂ်စ္တူး၊ ပန္ဒိုရာ၊ ႏိုင္းႏိုင္း၊ ေကာင္းကင္ကို၊ သက္ေ၀၊ စိုးေဇယ်၊ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ၊ ဇာနီ၀င္း၊ ကိုေအာင္၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ျငိမ္းေ၀၊ ေဆာင္းယြန္းလ၊ လင္းလက္ၾကယ္စင္၊ ေခးေအာ့စ္၊ ဘေကာင္း၊ ပီတိ၊ ၀င္းေဇာ္၊ မုတ္သုန္၊ မိုးခ်ိဳသင္း၊ စိုးထက္၊ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေ၀ေလး၊ လင္းထက္

ေမ့ျပီး က်န္ရစ္သြားတဲ့သူေတြ ရွိရင္လည္း ေျပာၾကပါဗ်ိဳ႕....