ေတာရိပ္ ေမွာင္ရီစ
မာရသြန္ တိမ္နီေတြ
ငွက္တအုပ္ကို ေပြ႕ခ်ီလို႕...။
ေျခသြားလမ္းတေလွ်ာက္
ဆူးရစ္ေကာက္ေတြက
မို႕ေမာက္တဲ့ ေဒါသေတြနဲ႕ ...။
အေမွာင္
ေတာင္ယာတဲထဲ
ပုန္းခိုမယ့္ဆဲဆဲ ...။
ေလာကငဲ့...
အလင္းခပ္မ်ားမ်ား
ေပးသြားပါဦးကြယ့္
ေလာဘနည္းတဲ့
ေဟာ့ဒီ
ေတာင္ယာတဲကေလးဆီ။
ေလာကရဲ႕
လွည့္စားမႈ အတြန္႕အေခါက္ေတြထဲ
ေမွာက္လ်က္လဲတဲ့အခါ
ေတာင္ယာတဲေလ
ေႏြဆို ေရ
မိုးဆို ထီး
ေဆာင္းဆို မီး
ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ခဲ့ေလရဲ႕...။
မဆံုးေသးတဲ့
ညေတြ...
ျပီးေတာ့ -
ေရာက္လာမယ့္
မျဖစ္ေျမာက္ေသးတဲ့ ေန႕တရက္
ဒါဟာ ၀ိုင္တခြက္ဆိုရင္
တရွိဳက္မက္မက္ ေသာက္သံုးဖို႕
ေတာင္ယာတဲဆိုတာ လိုအပ္တယ္။
ေလာကေရ ...
တို႕တေတြ ရပ္နားတဲ့
ျပီးရင္ ျဖတ္သြားမယ့္
ေဟာ့ဒီ ေတာင္ယာတဲကေလးဆီ
ေန မေ၀းမီ
အလင္းခပ္မ်ားမ်ား
ေပးသြားပါဦးကြယ့္။
ATN
ေသနတ္တလက္ကို လြယ္ပိုးရင္း
ဆင္းတက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာင္ေၾကာေပၚက
ေတာင္ယာတဲေလးတခုသို႕ အမွတ္တရ
၁၉၉၆ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ေဒါင္းအိုးေ၀ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၁ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။
No comments:
Post a Comment