၀ံပုေလြ

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္တုန္းက ေဒါင္းအိုးေ၀မွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္ပါ။ အခု ျပန္ဖတ္မိ ေတာ့လည္း ခံစားခ်က္ ေတြက လန္းဆန္း လတ္ဆတ္ ေနေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ မဖတ္ခဲ့ ဖူးေသးတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ ကို ျပန္ျပီး ေ၀ငွ လိုက္တာပါ။

ကဗ်ာကို နားလည္ ခံစားဖို႕ တခ်ိဳ႕အခ်က္ အလက္ေလးေတြေတာ့ လိုလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ အဲအတြက္ တခ်ိုဳ႕ အခ်က္အလက္ေလးေတြကို က်ေနာ္ကပဲ ေဖာ္ျပ ေပးလိုက္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း အဲသည္ အခ်က္ အလက္ ေလးေတြက ကဗ်ာ ေရးသူက ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္္က ရွာေဖြၾကည့္မိတာပါ။ တစံုတရာ မွားယြင္း ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကဗ်ာအတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္ တခု - ၀ံပုေလြေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ မကိုက္ၾကဘူး-လို႕ ဖတ္ဖူး ပါတယ္။ ၀ံပုေလြ ေတြဟာ တေကာင္တည္း မေနဘူး။ အုပ္လိုက္ ေနတယ္။ ဟုတ္ မဟုတ္ ကေတာ့ Discovery လို Channel ေတြမွာ ၾကည့္ၾကည့္ ေပါ့ေလ။

အေဖာ္နဲ႕ ကြဲသြားတဲ့ ၀ံပုေလြတေကာင္ဟာ ဘယ္လိုမ်ိဳး ခံစားရေလမလဲ။ ကိုယ္ ကိုယ္ တိုင္က ၀ံပုေလြ တေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ျပီး ၀ံပုေလြ အုပ္နဲ႕ ကြဲသြားခဲ့ဖူးရင္ သိလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

(ရထား) ဆိုတာက က်ေနာ္တို႕ စစ္သံုးစကားပါ... RT ေခၚတဲ့ Walkie Talkie ေတြနဲ႔ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ေျပာတဲ့ အခါ ေျပာတဲ့ စကားကို အားလံုးၾကားလား (ရ-ထားလား) လို႕ ေမးေလ့ရွိပါတယ္။

ေသာ္လဲထ -ဆိုတာကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံဖက္က ေစ်းတန္းေလး တခုပါ။ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ မက်ခင္တုန္းက ျပင္ပ ကမၻာနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ ထိေတြ႕ရတဲ့ တခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္ေလးပါပဲ။

ခုေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ကယ္လီဖိုးနီးယားရဲ႕ အံု႕မိႈင္းမိႈင္း ေကာင္းကင္ ေအာက္မွာ ေရာက္ေနခဲ့ေတာ့ အေဖာ္ေတြကို လြမ္းတယ္...။

က်ေနာ္လည္း ၀ံပုေလြတေကာင္ပါ။ အရွည္လ်ားဆံုး အူမိတယ္။

ကိုေယာဟန္ေအာင္ ကလည္း ကဗ်ာနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ လိုအပ္တဲ့ ေနာက္ခံသမိုင္းကို ခုလို ျဖည့္စြက္ ေပးသြား ပါတယ္၊

ကိုေအာင္သာငယ္ေရ...
နည္းနည္း ေနာက္ခံေလးကို ထပ္ျဖည့္စြက္ပါရေစ။ အဲသည္အခ်ိန္က ကိုမိုးသီးဇြန္က အေမရိကန္ကို ခရီးစဥ္ တခု အလာမွာ ထိုင္း အာဏာပိုင္ေတြက ျပန္လာခြင့္ကို ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ အလားတူပါပဲ NCGUB က ေဒါက္တာ စိန္၀င္းတို႔ အပါအ၀င္ အခ်ဳိ႕ အမတ္ေတြလည္း ပိတ္ပင္ခံရပါတယ္။ အဲသည္ အခ်ိန္က ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာပါ။ အဲသည္ အခ်ိန္က မဲစရိယန္း၊ မဲေဟာင္ေဆာင္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရံုးမွာ ကိုမိုးသီးဇြန္ ဓါတ္ပံုနဲ႔ ဖမ္း၀ရမ္း ေတာင္ ထုတ္ထားခံရေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကမ္ေဘာဒီးယား နယ္စပ္ကတဆင့္ ျပန္ခိုး၀င္လာခဲ့တယ္။ ထိုင္း အာဏာပိုင္ ေတြကလည္း ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ ၀ရမ္းကို ျပန္ေလွ်ာခ် သြားခဲ့ပါတယ္။

၀ံပုေလြ

ဒါ
အေဖၚေတြနဲ ့ကြဲသြားတဲ့
၀ံပုေလြတေကာင္ရဲ႕ စူးစူးရဲရဲ ေအာ္သံပဲ
ရိုလန္ဟိုက္
ေတာင္ၾကားအတိုင္း
ဒံုးစိုင္းခုန္ေပါက္
သားရဲ တြင္းသို ့အေရာက္ျပန္
လမ္းစကိုအနံ႕ခံလုိက္
နဂါးနဲ ့ၾကံဳ
ဂဠံဳနဲ႕ေတြ႕
ျခေသၤ့နဲ႕ တိုက္ပ။

မိုင္ေပါင္း ရာေထာင္ရွည္က
အေဖၚေတြၾကားေအာင္
အရွည္လ်ားဆံုး အူလိုက္မိတယ္။

ေဒါနေရ
ငါ့ အသံ ၾကားလား
ရထား... ျဖစ္လား
သံလြင္... သံလြင္... ရထား... ျဖစ္လား
အသံ ဘယ္ေလာက္ၾကားရသလဲ
ၾကားရင္ အေၾကာင္းျပန္ပါကြယ္။

ကာလီဖိုးနီးယား တေစၦလို ေန႔ခင္းပ
အထီးက်န္လွခ်ည္ရဲ ့
ေသာ္လဲထ ေလွဆိပ္က ေစ်းခင္းေလးလို
ခင္ဖို ့မေကာင္းေပဘူး
အံု႕မိႈင္းမိႈင္း ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ေနေရာ ညပါ
တခါးပိတ္ ၊ အိပ္ေမာက်
တစျပင္ပမာ
တျမန္မေန ့က ေဆာင္းမင္းသမီး ႏွင္းဟာ
ျဖဴလြလြ ပု၀ါတစနဲ ့ က တယ္။
နယ္ခံေတြၾကားမွာ အလြမ္းမ်ားမ်ားေနတဲ့
အားေပးေနတဲ့ ၀ံပုေလြရဲ ့အသံဟာ
ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာ ေပၚမွာ လြင့္ပ်ံ
ဒို ့ျပန္ခ်င္လွပါျပီ --- ႏွင္းရယ္။

ဟိုးအေ၀းက လွမ္းလို ့ျမင္ရတဲ့
၀က္၀ံေတာင္တန္းၾကီး ရဲ ့ ပတ္ဖန္ဒါ လမ္းနေဘးက
အရိုးခံပန္းကေလး ေဆြးျပီးက်န္ရစ္လိမ့္။
နီဗားဒါး
သဲကႏၱရၾကီးခမ်ာ
ဥတၱရ ရာသီရဲ ့
ဟိန္းေဟာက္မႈေအာက္မွာ
ပူလိုက္ေအးလိုက္
ငန္းျဖားရိုက္၊ ခိုက္ခိုက္တုန္ေန
၀ံပုေလြတေကာင္ရဲ ့ကာလီဖိုးနားသြား ေတာလား
ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြၾကားမွာ ေသြးခဲလို ့မသြားေပဘူး

အလို
ပ်ံလြား ငွက္ ေလးေတြေတာင္
ေတာင္၀န္ရိုးစြန္းက ျပန္လာၾကျပီပဲ
ဆန္တီေရးဂိုးက ဘုရားေက်ာင္းအိုၾကီးထဲမွာ
ေဒသခံေတြက သူတို ့အျပန္ကို
ေခါင္းေလာင္းထိုး ၾကိဳဆိုၾက
ေတာင္ဖက္က ျပန္လာတဲ့
မိတ္ေဆြတို ့ရယ္။

ငါ့အတြက္ စာပါလား
ငါ့ကို ဘာမွာလိုက္ၾကသလဲ
သားေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ အေမေတြနဲ႕
စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ အေျခအေန ဘယ္လိုရိွပါစ။

ခုခ်ိန္ဆို
ေဒါနမွာ
ေတာမီးေတြ ေလာင္စျပဳျပီပဲ
ေပါက္လဲနဲ ့ ပဒတ္စာေတြလည္း
ေနထဲ မီးထဲမွာ ရဲရဲပြင့္
အနာဂတ္ကို ေမ်ွာ္လင့္ၾကေရာ႔မယ္။
ဒါကိုပဲ
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ငါခ်စ္ခဲ့။

သားရဲေဟာက္သံေတြ ဆူဆူညံ
ေသြးသံရဲရဲ
ေလးသံမစဲ ၊ ျမားသံမစဲ
သဲသဲမဲမဲ ထိုးနက္တိုက္ခိုက္ေနၾက
အစြယ္ေတြေဖြးေဖြးလႈပ္
၀ံပုေလြတအုပ္လဲ
မီးေတာက္ထဲမွာ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲခ်ီတက္သြား
တိုက္ပြဲေခၚသံၾကားမိတယ္။

ယူဇနာေပါင္းမ်ားစြာက နာနာက်ည္းက်ည္းနဲ ့
ကၽြဲခ်ိဳ မႈတ္သံ
ငါ့ေသြးမွာ ပြက္ပြက္ညံေပါ့
ဒီတခါ
ဒဏ္ရာပလပြ
စာေလာင္ငတ္မႈေတြ အႏၱနဲ ့
ေခါင္းမာလွတဲ့ ၀ံပုေလြဟာ
ရီေ၀ေ၀၀ိုင္ခြက္ကို
မီးလင္းဖိုနံရံမွာ ေပါက္ခြဲ
၀ုန္းကနဲ ခုန္ထ
မီးေတာက္ထဲကို ခုန္ခ်သြားတယ္
ရဲရဲ။

မိုးသီးဇြန္
( ၁၉၉၅ - ခုနစ္ကေရးစပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ပါ။)