သား …..

အေမ့ႏွစ္လည္ အထိမ္းအမွတ္အတြက္ ကဗ်ာဆရာ ကမာပုလဲ ခံစားေပးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္ပါ။

သား …..

က်ေနာ့္လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲၿပီး
ခုန္ခ်သြားတယ္
လြတ္သြားလို႔ မျဖစ္ဘူး
အတူ လုိက္သြားလုိ႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ….။

သူ႔ေနာက္မွာ
ေက်ာခ်င္းကပ္ ရပ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲေဘာ္
အိမ္ေရွ႕မွာ
ကိုတင္ေအာင္မနက္တိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းကေလး
မနက္ခင္းဟာ
ေနျခည့္ အသံေလးနဲ႔ လင္းေနၾက…။

က်ေနာ္ ဆြဲတင္လုိက္တယ္
မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္နဲ႔ ယိမ္းထိုးျငင္းဆန္လို႔
သူ႔ရင္ဘတ္ေတြ မပြန္းေစခ်င္ဘူး
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ၿငိမေနေစခ်င္ဘူး
သူ႔ေအးျမမႈကို
ခံစားေနရလို႔ပါ …။

ေႏြအပူျပင္းျပင္းထဲမွာ
သားက …
ကိုယ္ကေလး တုန္ခါၿပီးေပ်ာ္သြားတယ္ …
သူ႔ အဖိုးနဲ႔ သူ႔အဖြား ေကၽြးတဲ့ ထမင္းကို
မ်က္ရည္ ၀ိုင္းေအာင္ တနင့္တပိုးစားတယ္
မနက္ျဖန္ကုိ အလွဆံုးႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ေပါ့…။

သားေရ
မင္း ခ်ဳိးခဲ့တဲ့ ေရတြင္းကေလးကို
မင္းသတိ ရပါ…
ေရျခားေျမျခားမွာ …
ထမင္းတလုပ္မ်ားဆာခဲ့ရင္
မင္းရဲ႕ အဖိုးအဖြားကိုသတိရပါ …
ခုခ်ိန္မွာ
မင္းအဖိုး ကိုတင္ဦးလို ကိုေအာင္သာဟာ
ၿမိဳင့္ကို … လြမ္းေနေတာ့မွာပဲ ….။ ။

ကမာပုလဲ
၀၉၊ ၀၄၊ ၂၀၀၉ (နံနက္ ၀၀း၀၅ နာရီ)

အေရျပားခ်င္းတူခဲ့တဲ့
ကဗ်ာဆရာ ကမာပုလဲကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ။