ဘုရားက ေအာက္
ေမ်ာက္က အထက္...
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ
ညည္းျငဴမေနနဲ႕ေတာ့ ညီမေလးေရ႕...
ဘ၀ကို ဘ၀လို ျမင္ကြယ့္...
လူကို လူလို ျမင္ကြယ့္...
သို႕ေသာ္လည္း
လူကို လူလို မျမင္ႏိုင္တဲ့
တိရိစ ၦာန္ေတြလည္း ရွိသတဲ့...
အမွတ္တရေတြက အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ေနသတဲ့...
အမွတ္တမဲ့ေတြက အမွတ္တရ ျဖစ္ေနသတဲ့...
သမိုင္းမရွိတဲ့သူေတြက သမိုင္းအသစ္ကို ေရးေနသတဲ့..
သမိုင္းေရးေနသူေတြက သမိုင္းမရွိသူေတြ သတ္တာခံရသတဲ့...
ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းနဲ႕လူေတြက
စင္ျမင့္ေတြေပၚမွာ လူတကာကို တရားခ်ေနသတဲ့...
ငါ... တရားက်ေနပါျပီ ညီမေလးေရ႕...
အေရးမပါေတြက အေရးပါ
အေရးပါတာေတြက အေရးမပါ...
ေမတၱာသမားေတြက သစၥာမဲ့သူျဖစ္
သစၥာမသိသူေတြက ေမတၱာသမားေတြျဖစ္...
ငါလည္း... စိတ္ညစ္လွပါျပီကြယ္...
ခရီးသြားေတြထဲမလည္း
စဥ္းလဲသူေတြ ပါသေပါ့ေလ...
လူေတြ လစ္ျပီဆိုရင္ ခါးပိုက္ႏိႈက္ဖို႕...
လူေတြ မစစ္ေဆးဖူးဆိုရင္ ေလွၾကံဳလိုက္ဖို႕...
လြယ္ကူတယ္ဆိုရင္ အရင္းမစိုက္ဖို႕...
လြယ္ကူတယ္ဆိုရင္ အေခ်ာင္ႏိႈက္ဖို႕...
တတ္ႏိုင္ရင္
ကိုယ့္အလံတိုင္ကို ထင္သာျမင္သာေနရာမွာ အျမင့္ဆံုးလႊင့္ထူဖို႕
ျမင္ျမင္ကရာ လူတကာကို တိုက္ခိုက္ေန...
ေကာင္းပါေလရဲ႕...
ေကာင္းပါေလရဲ႕...
အားလံုးေကာင္းၾကပါသည္ခင္ဗ်ား...
သည္ေအာ္သံအဆံုးမွာ
အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕
နိဗၺာန္တံခါးၾကီး ပိတ္ခဲ့ပါျပီ...
ခုေတာ့
စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ ငါ
ဘယ္ကိုသြားရပါ့မလဲ...
ATN
20 comments:
ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာသာ ဆက္လုပ္ပါ...။
စိတ္မပ်က္ပါနဲ့ေလ...စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးလိုက္ပါ။
အားလံုး ခ်မ္းေျမ့ ေျပလည္ၾကပါေစ....။
အဟိ...ေသခ်ာ မွာတဲ့ ျကားက ကဗ်ာကိုကဗ်ာလို
မဖတ္ပဲ လွ်ာရွည္မိျပန္ျပီ...။
I think that poem give me little negative effect.
In the our society, some are upside down. Not all.
As a poem, It's very nice any clear.
Thank you for your post.
Bino
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီကဗ်ာကိုအရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ
မိုက္တယ္..အကိုေရ...
လင္းနီကို
အကို မီးဟပ္သြားတာလား။ ပူလိုက္တာ။ ျငိွမ္းလိုက္ပါအုံး အကုိ။
ကဗ်ာေလးၾကိဳက္တယ္ အစ္ကုိရာ
စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ယုံၾကည္ခ်က္မခုိင္မာသူဟာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အခက္အခဲကိုလည္း စိတ္ပ်က္တတ္သတဲ့။
“ယုံၾကည္ခ်က္ခုိင္မာသူအဖုိ႔ သူလုိေသာအရာဟာ စၾက၀ဠာဟုိဖက္ကမ္းမွာရွိၿပီး မီးက်ီးခဲ ခင္းေသာလမ္းကုိ နင္းေလွ်ာက္ၿပီး သြားရေစဦးေတာ့…. ထုိသူဟာ မၿငီးမျငဴ သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္တဲ့အခါ ထုိလူရဲ႕ ေျခဖ၀ါးကို မီးမကူးသည္ကုိ ေတြ႕ရမယ္တဲ့။”
(ဒုတိယစာပုိဒ္ဟာ နႏၵသိန္းဇံစာအုပ္တအုပ္မွာ ဆရာေပၚဦးသက္က အဖုံးသ႐ုပ္ေဖာ္ရင္း ဗုဒၶရဲ ဆုံးမစကားကုိ ျပန္ေရးေပးတာပါ။ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ အဲဒီသေဘာပါပဲ။)
ယုံၾကည္ခ်က္မခုိင္မာသူအဖုိ႔ ဘယ္အရာကုိမွလည္း ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ခရီးဆုံးတုိင္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူးတဲ့။ အမ်ားအက်ဳိးေဆာင္မယ္ဆုိတဲ့သူေတြ၊ ေတာင္ႀကီးေတြကုိ ေရႊ႕မယ္ဆုိတဲ့လူေတြဟာ ယုံၾကည္ခ်က္မခုိင္မာတဲ့အခါ ျခေတာင္ပုိ႔ကုိပင္ ေရႊ႕ျခင္းငွာ မစြမ္းသာပါဘူး။
ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ၀င္လာတဲ့အေတြးေတြကုိ ခ်ေရးလုိက္တာပါ။
ေနာက္တခုက သူငယ္ႏွပ္စား (ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း)ေပမယ့္ မေဟာသဓာကုိ ကေလးသူငယ္မ်ဳိးကုိ ခန္႔ညားၾကရပါတယ္။ ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္ ဆုိသလုိေပါ႔။ အသက္အရြယ္ကုိသက္သက္ ၾကည့္ၿပီး ဉာဏ္ပညာ၊ အရည္အခ်င္းကုိ ဆုံးျဖတ္တာဟာ မမွန္ကန္႐ုံမက ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ဳိးလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ထက္ အရည္အခ်င္းမ်ားစြာ သာလြန္ေနတာကုိ ႀကဳိက္ႀကဳိက္မႀကဳိက္ႀကဳိက္ လက္ခံၾကရမွာပါ။
ကိုယ္က ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးတယ္။ ကိုယ္ခံစားရသလို ေရးတာပါပဲ။ ခက္ေနတာက ေအာင္သာငယ္ ဘာေရးေရး ကိုေပါ ကြန္မန္႕ေပးစရာ ျဖစ္ေနတာက တိုက္ဆိုင္မႈေလလား။
ကဲ...
ကိုေပါေရ႕... ညီေလးေရ႕... အကို ဘာေရးေရး မင့္ကို ထိခိုက္ေနတယ္လို႕ မင္းထင္ေနရင္ေတာ့ သည္ေနရာကပဲ တရား၀င္ အကို ေတာင္းပန္လိုက္ပါရဲ႕... အကုိိ႕ကို ခြင့္လႊတ္ပါ...
မင့္နဲ႕ အကို႕ၾကား ကြဲလြဲတာေတြလည္း ရွိမေပါ့
အရာရာတိုင္းေတာ့ မတူညီႏုိင္ပါဘူး
သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ္ေရးတာကေတာ့ အကို႕ ခံစားခ်က္ေတြကိုပဲ ေရးေနတာပါ
မင့္အပါအ၀င္ ဘယ္သူတစံုတဦးမွကို မရည္ရြယ္ပါဘူး
သည္ေတာ့ အကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မင့္စကားေတြ မင့္ဘာသာ ခဏေလာက္ ျပန္သိမ္းထားပါညီေလး.. ဒါပဲ အကို ေျပာခ်င္တယ္ကြာ... ။
ဒီကဗ်ာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
အားလံုးေကာင္းၾကပါသည္ခင္မ်ား ဆိုတာ ... ေထာင္ထဲမွာ ေအာ္ရတဲ႔ .. All's well ထင္တယ္ ...။
အဲဒါေလးကို ရန္ေအာင္ေမာင္ေမာင္ေရးတာဖတ္လိုက္ရေတာ႔ ... စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ...။
မတရားအခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတဲ႔လူေတြအားလံုး အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ပါေစ ...။
ကုိေအာင္သာငယ္ေရ….
က်ေနာ္ကလည္း ကဗ်ာဖတ္သူတေယာက္အေနနဲ႔ ကဗ်ာအေပၚ ခံစားမိတဲ့အတုိင္း ေယဘူယ် ေရးလုိက္မိတာပါ။ ဒါေတာင္ က်ေနာ့္အာေဘာ္လုံးလုံး မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းအရာ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ သူမ်ားေရးတာေလးကုိ ျပန္မွ်ေ၀တဲ့သေဘာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ း-) က်ေနာ့္စကားကုိ ျပန္သိမ္းခုိင္းတာထက္ က်ေနာ္ေျပာတဲ့အထဲမွာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိ အမွားပါေနသလဲဆုိတာ ေထာက္ျပေပးပါလားခင္ဗ်ာ။
က်ေနာ့္ကုိ ရည္ရြယ္ေရးတယ္လုိ႔လည္း မယူဆပါဘူး။ က်ေနာ္ကလည္း အဲသည္လုိ ခံစားရတယ္လုိ႔ မေျပာမိေသးပါဘူး။
စိတ္မပူပါနဲ႔ဗ်ဳိး။ စာေရးသူဆုိတာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္အေလ်ာက္ ဒီလုိပဲ လူတန္းစားတရပ္ရပ္ကုိ၊ အေျခအေနတရပ္ရပ္ကုိ ေယဘူယ် ရည္ၫႊန္းေရးတတ္တယ္ ဆုိတဲ့သေဘာကုိ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲသည္လုိပဲ ေရးေလ့ရွိပါတယ္။
၀င္ၿပီး ကြန္မင့္ေရးမိတာကေတာ့ သိဘူးေလဗ်ာ။ “ဘယ္သူဘယ္၀ါ ကြန္မင့္မေရးရ” လုိ႔ အကုိက အေပၚမွာ စာတမ္း မထုိးထားေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း အကုိ႔ဘေလာ့ဂ္ကုိ ပုံမွန္လာဖတ္မိတဲ့အေလ်ာက္ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတုိင္း ေရးလုိက္မိေတာ့တာေပါ႔။ ဒါေတာင္မွ အကုိကုိယ္တုိင္ေရးတဲ့ ကဗ်ာကုိ က်ေနာ္ကြန္မင့္ေရးတာဟာ (က်ေနာ္ အမွတ္မမွားဘူးဆုိရင္) ဒီတခါ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ ရွိေသးတယ္ထင္တယ္။ (အရင္က အကုိေရးတဲ့ ေဆာင္းပါး တခ်ဳိ႕မွာ ေရးခဲ့မိတာေတာ့ ရွိပါတယ္။) ဒါေပမယ့္ “ေအာင္သာငယ္ ဘာေရးေရး ကုိေပါ ကြန္မင့္ေပးစရာ ျဖစ္ေနတာက…..” လုိ႔ ေျပာေလာက္တဲ့အထိေတာ့ အႀကိမ္အေရအတြက္ မမ်ားေသးဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဆယ္ႀကိမ္ထက္ မပုိႏုိင္ေသးပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္က အကုိ႔တစ္ေယာက္တည္းဆီမွာမွ က်ေနာ္ကြန္မင့္ေရးတာမဟုတ္ဘူးေလ။ အျခားဘေလာ့ဂ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း က်ေနာ္ကြန္မင့္ေတြ ေရးေနတာပါ။
ဒီကဗ်ာမွာေရးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္မွတ္ခ်က္ထဲမွာလည္း တဦးတေယာက္ကုိ သီးသန္႔ဆြဲထုတ္ ရည္ၫႊန္းၿပီး ေရးမထားပါဘူး။ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့သေဘာ၊ ဒါမွမဟုတ္ Class (လူတန္းစားတရပ္) တခုအေနနဲ႔ပဲ ရည္ၫႊန္းေရးပါတယ္။ အဲသည္ေလာက္ ေရးတာေတာ့ ဘေလာ့ဂါတေယာက္အေနနဲ႔ အကုိလည္း ဘယ္လုိမွ စိတ္မရွိေလာက္ဘူးလုိ႔ပဲ ထင္မိပါတယ္။
အေပၚက အကုိေျပာတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ္သေဘာအက်ဆုံး (က်ေနာ္လည္း မၾကမၾကာသုံးေနက်) စကားေလးတခုပါတယ္။
“မင့္နဲ႕ အကို႕ၾကား ကြဲလြဲတာေတြလည္း ရွိမေပါ့
အရာရာတိုင္းေတာ့ မတူညီႏုိင္ပါဘူး”
မွန္တာေပါ႔။ အရာရာတုိင္းမွာ ဘယ္တူညီႏုိင္ၾကပါ႔မလဲ။ ကြဲလြဲတာေတြ ရွိမွာေပါ႔။
အဲဒီကြဲလြဲခ်က္ေတြ၊ မတူညီတဲ့အျမင္ေတြကုိ တဖက္သက္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖုိ႔ မႀကဳိးစားၾကရင္ပဲ လုံေလာက္ပါၿပီ။ အဲဒါဆုိရင္ ကမၻာေလာကႀကီးက ေတာ္ေတာ္သာယာလာပါလိမ့္မယ္။
တခါတေလက်ေတာ့ ကုိယ္နဲ႔ မတူတဲ့အျမင္ကေလးေတြ၊ ကြန္မင့္ကေလးေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ခုိးလုိးခုလု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လူသားပီပီ အဲသည္လုိ ျဖစ္တာလည္း သဘာ၀ က်ပါတယ္။ လူဆန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၾကာႀကီး ေပြ႕ဖက္မထားဘုိ႔ပဲ လုိတာပါ။ အကုိတခါက ေျပာဘူးသလုိပဲ….“ဘယ္လုိမွ နာက်င္ေစမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆုိတာလုိ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ထားလုိက္ရင္ ၿပီးသြားပါလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေတာင္းပန္စရာမလုိပါဘူးအကို…..။ း-)
တဦးနဲ႔တဦး အာဃာတ ထားေနစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူးမဟုတ္လား။ လုပ္ရပ္ကုိ၊ အေတြးအေခၚကုိ ေ၀ဖန္တာမ်ဳိးကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြၾကားထဲမွာလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္တာမ်ဳိးေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးကုိ ပုဂၢိဳလ္ေရးမုန္းတီးလုိ႔ေျပာတာလုိ႔ ေဘးလူေတြ ေဘးတီးေပးလည္း ဂ႐ုမစုိက္မိဖုိ႔ဘဲ လုိပါတယ္။
ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ထီးဆိုင္ရဲ႕ ဟိုသီခ်င္းေတာင္ သြား သတိရသြားေသး ( ဆိုင္မလားပဲ )"အနည္ထိုင္ ခ်ိန္မွာ မင္းေရာက္လာတာ" ပြဲဆူခ်ိန္မွာ အသည္းခတ္မဲ႔ ကဗ်ာကို ထုတ္သံုး လိုက္တာကိုးးးးးးးးး အေဟ ေဟ
ေလရွည္မိျပန္ၿပီ၊ ဒီကဗ်ာေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
ကဗ်ာကို ကဗ်ာလိုလည္းဖတ္ပါတယ္။ ကုိယ္တိုင္မေတြ႕ႀကံဳလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီကဗ်ာလည္း ႀကိဳက္တာပဲ။
အဲ့ဒီ့ ကိုေပါဆိုတဲ့ လူၾကီးကို ေနရာတကာ ေတြ႕ေနရတာ ေတာ္ေတာ္မ်က္စိေနာက္လာျပီး ပါေလရာငါးပိေကာင္ၾကီးပဲ
ေလကုန္ရင္၊ကိုးကားစရာစာအုပ္ေတြကုန္သြားရင္သူ့အလိုလို
ရပ္သြားပါလိမ့္မယ္။နဲနဲေတာ့အခ်ိန္ေလးေပးၿပီးေစာင့္ၾကတာေပါ့..။
ကိုေအာင္သာငယ္
လိုက္ဖြေနတဲ့လူေတြကို သတိထားပါ။
ကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး ကဗ်ာေတြေရးပါ။
စာေတြဖတ္ၿပီး စာေတြေရးပါ။
ဘ၀ေတြကိုဖတ္ၿပီး ဘ၀ေတြကိုေရးပါ။
ခင္ဗ်ားမွာ ျမင္တတ္တဲ့မ်က္လံုး၊ စာနာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသား၊ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ ရသစြမ္းအားေတြ ရွိတယ္။
အဲဒါကိုသာ ပြားမ်ားေနပါဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ...
စာဖတ္သူ။
အကိုေရ ကဗ်ာကို လာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ျပက္လံုးထုတ္သလို "အဓိက က အဓိက ပါပဲ.."လုိ ့ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။
ကိုေအာင္သာငယ္
လာဖတ္သြားပါတယ္ စကားေျပပဲ ဖတ္လို႔ နားလည္ၿပီး ကဗ်ာဆိုတာ သိပ္နားမလည္ေပမယ့္ အခု ဒီကဗ်ာကို နားလည္းလည္တယ္၊ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိလိမ့္မယ္လို႔လည္း ထင္တယ္။
ဦးေအာင္သာငယ္ေရ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္
အခု ကၽြန္ေတာ္ စခုံ၀စ္နားက Paoloေဆးရံုျပေနတယ္ ဦး
ေစ်းလဲ မဆိုးဘူး အဂၤလိပ္လိုလဲ ရတယ္ အခု လက္ကို ပိုးကိုက္တာလို႕ေျပာပံုရတယ္ ပိုးသတ္ေဆးေတြ ေပးလုိက္တယ္ ေသြးစစ္ရမယ္ ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ေလ..အဆင္ေျပမွာပါ ဦးေရ စကားမေပါက္ရင္ ငိုခ်င္တယ္ တစ္ခါတစ္ေလ.
.ေရာဂါဆိုေတာ့လည္း လက္ညိုးထိုးရံုနဲ႕လဲ မရဘူးေလ.
အၾကံေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးေရ
အိုးေရာ စေလာင္းေရာ ရြဲ ့ေနသလားလို ့ ။ :)
Post a Comment