ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရာဂါ

ဟိုးတေလာက ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုယ့္ဘ၀အေၾကာင္း ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ေတြးမိရင္း ငယ္စဥ္က အေၾကာင္းမ်ားကို စဥ္းစားမိသည့္အခါ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့သည့္ ငယ္ဘ၀ အျဖစ္အပ်က္ေလးမ်ားကို ျပန္ေျပာင္းသတိရမိကာ တေယာက္တည္း ျပံဳးတံုးတံုး ျဖစ္မိေသးသည္။ သည္လိုနဲ႕ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ကိုိယ့္လိုပဲ ခံစား ရေလ မလားလို႕ စဥ္းစားမိရင္း ကိုယ့္ဘ၀ထဲက မွတ္မိေနေသးေသာ ပထမဆံုးေလးေတြကို ေခါင္းထဲ ေရာက္လာ သေလာက္ ခ်ေရးရင္း ပထမဆံုးမ်ား ဆိုသည့္ ပို႕စ္ေလးတခုကို ေရးျဖစ္လိုက္ေလသည္။

ပို႕စ္ေလးအဆံုးမွာေတာ့ ခင္ရာမင္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို Tag သည့္ စာရင္းထဲ သတိရသေလာက္ ထည့္ေရး လိုက္မိသည္မွာ အေတာ္ လက္လြန္သြားေလသည္။ Tag လိုက္မိသည့္ ဘေလာ္ဂါ ေဘာ္ေဘာ္ေတြ အားလံုးေပါင္း ၃၄ ဦးေတာင္ ျဖစ္သြားေလသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မေကရဲ႕ပထမဆံုးမ်ား ပို႕စ္မွာ ေျပာသလို ကိုယ္က လူအမ်ားကို အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ Tag ေသာ ပထမဆံုး ဘေလာ္ဂါ ျဖစ္သြားေလသည္။ (Guiness Record မွာ ပါရင္ေတာ့ ေကာင္းသားေနာ္)

ပို႕စ္ေလးကို တင္ျပီးသြားေတာ့ သယ္ရင္းမ်ားရဲ႕ ဆီပံုးေတြထဲမွာ - Tag ထားတယ္၊ ေရးခ်င္လည္းေရး၊ မေရးလည္း ကိစၥ မရွိ - ဆိုျပီး သြားေအာ္ခဲ့မိေလသည္။ သည့္ေနာက္ေတာ့ - ညီမငယ္ခ်ိဳသင္းရဲ႕ပထမဆံုး ပို႕စ္မွာ ေရးထားတာေလး - Tag ပုံကလဲ ၾကည္႔ပါအုံး၊ ေရးခ်င္ေရး မေရးခ်င္ မေရးနဲ႔ တဲ႔။ ခပ္မာမာပဲ။ ေနာက္ၿပီး သူရဲ႔ ပထမဆုံး ပစ္ဖူးေသာ ေသနတ္က AK-47 ဆိုပဲ။ ဒါနဲ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျမန္ျမန္ပဲ ေရးလိုက္ပါေၾကာင္း - ဆိုတာကို ဖတ္မိသြားေတာ့မွ ကိုယ္ အေျပာအဆို သိပ္မတတ္ေသးတာကို သတိထားမိသြားပါေတာ့တယ္။ တကယ္ကေတာ့ ကိုယ္က ရိုးရိုးပဲ စဥ္းစားတာပါ၊ သေဘာရိုးနဲ႕ပါပဲ၊ မေရးခ်င္တာၾကီးကို အတင္း ေရးခိုင္း မိသလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားမွာ စိုးတာရယ္၊ မအားလပ္တဲ့ၾကားကေန မျဖစ္မေနၾကီး ေရးေပးေနရတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားမွာ စိုးတာရယ္ေၾကာင့္ေရာ - သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားနာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သို႕ကလို - ေရးခ်င္လည္းေရး၊ မေရးလည္း ကိစၥမရွိ - လို႕ ဆီပံုးေတြထဲ သြားေအာ္ခဲ့မိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ခုေတာ့ သည္ပို႕စ္ကိုေရးရင္းက သယ္ရင္းမ်ားအားလံုးကို ေတာင္းပန္လိုက္ပါသည္။ (ေျပာမွားဆိုမွားရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ) ခြင့္လႊတ္ၾကမည္ကိုလည္း ယံုၾကည္ပါသည္ း)

သယ္ရင္းေတြ အားလံုးကလည္း ကိုယ့္ကို ခင္မင္ၾကရွာပါေပရဲ႕။ တခ်ိဳ႕က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုကို ျပန္ေရးေပးၾကသည္ေလ။ သည္လိုနဲ႕ ျပန္ေရးေပးၾကေသာ သယ္ရင္းေတြရဲ႕ ပထမဆံုးမ်ားကို ဖတ္ရင္းက ကိုယ့္ပထမဆံုးေတြနဲ႕ မတူတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ပထမဆံုးေတြကိုလည္း ကိုယ့္အေနနဲ႕ ျပန္ေရးေပးသင့္တယ္လို႕ ယူဆျပီး ပထမဆံုးမ်ား (ေနာက္ဆက္တြဲ) ဆိုျပီး ေနာက္ထပ္ ပထမဆံုးေတြကိုေတာင္ ပို႕စ္တခု ထပ္ေရးလိုက္မိေသးသည္။

သည့္ေနာက္မွာေတာ့ သယ္ရင္းေတြကလည္း သူတို႕ရဲ႕ ပထမဆံုးေတြကို ေရးရင္း သူတို႕ ခင္ရာမင္ရာ သယ္ရင္းေတြကို ထပ္Tag ၾကေလသည္။ သည္လိုနဲ႕ ကိုယ္ Feed ယူထားေသာ ဘေလာ္ဂါေတြအားလံုးရဲ႕ ပို႕စ္ေတြကို Googel Reader မွာ ဖတ္ရင္း ပထမဆံုး ဆိုေသာ ပို႕စ္မ်ားကို ေဟာတခု ေဟာတခု ေတြ႕ေနရေလေတာ့သည္။ သည္ ပထမဆံုးမ်ားကို လိုက္ဖတ္လိုက္၊ ကိုယ့္ Share Item ထဲ ထည့္လိုက္နဲ႕ ဖတ္မိသမွ် ပထမဆံုး ဆိုေသာ ပို႕စ္မ်ားကို ကိုယ့္ Share Item ျဖစ္သည့္ - ဖတ္ေစခ်င္ေသာစာမ်ား - ေအာက္တြင္ ထည့္လိုက္မိသည္မွာ Share Item အားလံုးမွာ ဘေလာ္ဂါေပါင္းစံုက ေရးထားေသာ အမ်ိဳးစံုေနေသာ ပထမဆံုးမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ မေက ကေတာင္ - ပထမဆံုး ေပါင္းခ်ဳပ္ ထုပ္မလို႕..စုေနတာ ထင္တယ္- ဟု ဆီပံုးထဲမွာ ေနာက္သြားခဲ့ေသးသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Tag Game က ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနသည္မွာေတာ့ အမွန္ပင္။ ကိုယ္ Tag လိုက္ျပီးမွ လိုက္ေရးေပးၾကေသာ တခ်ိဳ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း သူတို႕ ငယ္ဘ၀ေလးေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိသြားလို႕ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တခုပ္တရ ျပန္ေျပာလာၾကေတာ့လည္း ကိုယ္တိုင္လည္း ၾကည္ႏူး ေက်နပ္မိ ပါေလသည္။

ခုေတာ့ ဗမာဘေလာ္ဂါေလာကၾကီးတခုလံုး ပထမဆံုးမ်ားကို ၀ိုင္းေရးေနၾကျပီလားလို႕ တေယာက္တည္း စဥ္းစားရင္း ျပံဳးေနမိပါေသးသည္။

ေအာ္ --- အေဖာ္ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အားပါးတရ ကူးစက္ခံခ်င္ၾကတဲ့ေရာဂါဟာ Tag Game ေလလား။ Tag Game ကို ကိုယ္ခ်စ္ပါသည္။