ျပကၡဒိန္ထဲက
နံပတ္ေတြလိုမ်ိဳး
အစီအစဥ္တက်
ငါ့ဘ၀ကို
သိမ္းထားခဲ့ခ်င္ေသးတယ္။
ေလာကၾကီးမွာ
ထားခဲ့စရာေတြကမ်ား-
ထည့္ခဲ့စရာေတြကမ်ား-
တကယ့္ဘ၀ထဲမေတာ့
ထားဖို႕ေနရာေတြက ရွား-
ထည့္ဖို႕ေနရာေတြက မဲ့-
ဒီလိုနဲ႕ ...
ရွားရွားပါးပါး ျဖစ္ေနတဲ့
လမ္းျပေျမပံုေတြထဲ
ငါတတ္ႏိုင္သမွ် လမ္းမွန္ေတြကိုပဲ
က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ
ထိုးသိပ္ထည့္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ...
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ဖိသိပ္္ထားခဲ့ရတာေတြက
မ်ား...ေန...ျပီ၊
ဒီလိုနဲ႕ ...
ေရလွ်ံေနခဲ့တဲ့ျမစ္တစင္းဟာ
ငါ..ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႕ ...
ငါရဲ႕ တံခါးေတြလည္း
အတိုင္းအဆမဲ့
ပြင့္ထြက္သြားခဲ့။
ဒီလိုနဲ႕ ...
အကာအရံ မဲ့သြားခဲ့တဲ့
ဖက္ဖူးေရာင္ တဲတလံုးဟာ
ငါ...ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႕ ...
ဒီလိုနဲ႕ ...
ဒီလိုနဲ႕ ...ပဲ
ငါ့ရဲ႕ `ဆရာေယာ`
ေျပာခဲ့သလိုမ်ိဳးပါပဲ-
ေဟာဒီ ကမၻာေျမမွာ
ဗံုးေတြ ကြဲတယ္၊
မီးေတြ ေလာင္တယ္၊
ဒီၾကားထဲ
ေသြးထြက္သံယို
လုပ္ၾကံမႈဆိုတာေတြလည္း
ရွိေနေသးတယ္၊
ဒီလိုနဲ႕ ...
ငါတို႕ရဲ႕
အစိမ္းလန္းဆံုးပန္းေတြ
ေၾကြခဲ့တယ္၊
ဒီလိုနဲ႕ပါပဲ...
ေခတ္ၾကီးကိုက
မေကာင္းလွေတာ့ဘူး၊
ေသခ်ာတယ္-
ေခတ္ၾကီးကိုက
မေကာင္းကို မေကာင္းေတာ့ဘူး။
ေခတ္မေကာင္းမွေတာ့
အခ်စ္အေၾကာင္းကို
ငါေျပာလို႕ ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ။
ဒါေပသည့္
ငါက
သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ေကာင္။
ေခတ္မေကာင္းေပမယ့္
`အခ်စ္အေၾကာင္း`ကို ငါေျပာမယ္။
ငါက ...
မေမွာင္ခင္ကေလး ဆည္းဆာကို ခ်စ္တယ္၊
`ပီကာဆို ခ်ိဳးငွက္`ကို ခ်စ္တယ္။
`ဒစၥေနအျပာ`ကို ခ်စ္တယ္။
ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္တယ္။
အာရံုဦးကို ခ်စ္တယ္။
ဧရာ၀တီကို ခ်စ္တယ္။
ဗမာျပည္ကို ခ်စ္တယ္။
`ခင္၀မ္း`ကို ခ်စ္တယ္။
`ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေ၀းကလူတေယာက္`ကို ခ်စ္တယ္။
`ႏွင္း`ေရ...
မင္းကိုလည္း ငါခ်စ္တယ္။
ယံုပါ၊
ဒါဟာ
ဘ၀တခုလံုးကိုရင္းျပီးဆိုခဲ့တဲ့
မင္းအတြက္
ငါ့ အခ်စ္သီခ်င္းပါပဲ၊
ATN
(ဇနီးသည္သို႕)
3 comments:
ကဗ်ာေလးလာဖတ္သြားတယ္ အစ္ကို။
မိုက္တယ္ အတု ခိုးေနတယ္ လိုက္မ်ား တုႏိုင္မလားလို႕ :P
ခံစားခ်က္အၿပည့္နဲ႔ေရးထားတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါလားအကို
ေရ...ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
Post a Comment