ေလးျမားတလက္နဲ႕ သီခ်င္းသည္ -၂

ဂ်ာမနီေရာက္ေနတဲ႕ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း ကိုဘေစာထြန္းနဲ႕ ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ဖုန္းေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ဆရာေယာ တခါက ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးတဲ့`ဒါသီခ်င္းပဲလား`ပို႕စ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဆံရွည္ကိုယ္ေတာ္၊ ဂစ္တာသမား ျဖစ္ပါတယ္။ သူက က်ေနာ္တို႕ ဂစ္တာ စကားနဲ႕ေျပာရရင္ Acoustic လို႕ ေခၚတဲ့ လွ်ပ္စစ္မပါတဲ့ ဂစ္တာကိုတီးတဲ့ ဂစ္တာသမားျဖစ္ပါတယ္။

ကိုဘေစာက မာနယ္ပေလာတိုက္ပြဲမွာ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့သူပါ။ က်ေနာ့္ ပို႕စ္တခုျဖစ္တဲ့ ေလးျမားတလက္နဲ႕သီခ်င္းသည္-ဟာ ကိုဘေစာထြန္းတို႕လို ရဲေဘာ္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတာပါ။ ေသနတ္ကိုင္ျပီး ဂစ္တာတီးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႕ ဘ၀ေတြကို ဒီသီခ်င္းက ထင္ဟပ္ႏိုင္တယ္လို႕ က်ေနာ္က ယူဆပါတယ္။



အေျခအေနတခုမွာ က်ေနာ္ ေသနတ္ ကိုင္ခဲ့တယ္၊ (ကိုင္ခ်င္လို႕မဟုတ္)။ အေျခအေနက တြန္းပို႕လို႕။ က်ေနာ့္ ႏွလံုးသား ထဲမေတာ့ - အခုအခ်ိန္မွာ ငါ ေသနတ္ ကိုင္ရမယ္။ ဒါဟာ ငါ့ ျပည္သူေတြအတြက္၊ ငါ့ ေမာင္ႏွမေတြအအတြက္၊ ငါ့ မိဘေတြအတြက္။ ငါ့ ညီအကိုေတြ အတြက္။ ငါ့ သားသမီးေတြ အတြက္။ ငါ ကိုယ္တိုင္အတြက္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အားလံုးအတြက္။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ တကယ္ ကိုင္ခ်င္ခဲ့တာက ဂစ္တာပါ။

သံစဥ္ ခ်ိဳျမေတြ
ျပိဳက် ေစႏိုင္တဲ့
အဲဒီ ဂစ္တာကိုပဲ
ငါက ေပြ႕ဖက္လိုတယ္။

က်ေနာ္က ဂစ္တာသမား။ ဂစ္တာတီးေနရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ တုန္ခါေနတဲ့ ဂစ္တာၾကိဳးေျခာက္ေခ်ာင္းထဲမွာ က်ေနာ့္ ဘ၀တခုလံုး ခုတ္ေမာင္း ေဖ်ာ္ခ်ထားခဲ့ခ်င္တယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ေသနတ္မကိုင္ရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြကလည္း ဘ၀ထဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခါ ဂစ္တာသမားတေယာက္အျဖစ္ မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြက တံခါး လာလာ ေခါက္ပါတယ္။

ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဘန္ေကာက္မွာ က်ေနာ္ရွိေနစဥ္တုန္းက Eric Clapton ရဲ႕ Unplugged Album ထြက္ခါစ။ ကိုဘေစာ ဘယ္ကရလာတယ္မသိ Note-to-Note စာအုပ္တခု သယ္လာပါတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလည္း ေကာ္ပီတစံုေပးခဲ့တယ္၊ - ေဟ့-လူ လုပ္ဗ်ာ။ အတူတူ တီးရေအာင္-တဲ့၊ သူ႕ရဲ႕ တက္ၾကြေနပံုေတြ။ အဲလိုနဲ႕ Clapton ရဲ႕ Tears in Heaven ကို က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း တီးတတ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုဘေစာနဲ႕ေတာ့ အတူတူ မတီးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႕ ဘ၀ေတြ စီးေမ်ာသြားေလ့ရွိတဲ့အတိုင္းပဲ သူနဲ႕က်ေနာ္ ကာလ၊ ေဒသ ကြဲျပားသြားခဲ့ၾကတယ္။ တေန႕သားေတာ့ ဆရာေယာဆီကတဆင့္ က်ေနာ္ ကိုဘေစာ ဖုန္းနဲ႕ အီးေမးလ္ ရလိုက္တယ္၊ ဒီလိုနဲ႕ ကိုဘေစာနဲ႕ က်ေနာ္ ဖုန္းထဲမွာ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း အလႅာပ သလႅာပ ေျပာၾက။ ဘယ္သူက ဘယ္မွာ။ အဲဒီမွာ ကိုဘေစာထြန္းက သူ႕ အိပ္မက္ေတြ အေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေျပာျပတယ္။ Tommy Emmanuel ကို သူဘယ္ေလာက္ ေၾကြက်ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း။ ဒီလူက သူ႕ သူရဲေကာင္း။ အဲဒီပုဂၢိလ္က ကမၻာေပၚမွာ The Best Acoustic Guitar Player အျဖစ္ အားလံုးက အသိအမွတ္ျပဳထားရတဲ့သူ။ ကိုဘေစာက Tommy Emmanuel သံုးတဲ့ ဂစ္တာေနာက္ကိုပါ လိုက္ခဲ့တယ္။ သူသံုးခဲ့တဲ့ ဂစ္တာကိုပါ လိုက္ ရွာ၀ယ္ခဲ့တယ္၊ အလြန္တရာ ေစ်းၾကီးတဲ့ ဂစ္တာပါပဲ၊ က်ေနာ္ နားလည္မိသြားတာကေတာ့ အိပ္မက္ေတြ တူခဲ့ ၾကေပမယ့္ ကိုဘေစာကေတာ့ သူ႕ အိပ္မက္ေတြေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္သြားခဲ့ျပီ။ ဘယ္လိုမွ ေျဖာင္းဖ် မရေတာ့။ ဒီေတာ့ သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္ကို က်ေနာ္က အေလးျပဳရံုပါပဲ၊

ေအာင္ျမင္ပါေစ ရဲေဘာ္ၾကီး၊