စင္ေရာ္တေကာင္ရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္

အခုတေလာ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္ စိတ္ညစ္ေနေလသည္။ စာေရးဖို႕လည္း ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွ မေပၚ။ သူ႕ဘေလာ့ေပၚမွာေတာ့ သီခ်င္းေတြပဲ စြတ္တင္ျဖစ္ေနသည္။ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း စိတ္ သက္သာမလားလို႕ သူ ေတြးေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ခင္ရာမင္ရာ ဘေလာ့ေတြကို ေန႕တိုင္းနီးပါး သြားလည္ျပီး စာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူ ကြန္မန္႕ ေရးလိုစိတ္ မရွိေတာ့။ တခါတခါ ကြန္မန္႕ေတြကလည္း ျပသနာ တက္တတ္ေသးသည္ မဟုတ္လား။ သူက ရိုးရိုးပဲေတြးျပီး ရိုးရိုးပဲ ေရးခဲ့သည္။ တဘက္သားမွာက နစ္နာသြားတတ္သည္ကို သူမသိ။ သူ ရည္ရြယ္တာက တမ်ိဳး အက်ိဳး သက္ေရာက္သြားတာက တမ်ိဳး ဆိုေတာ့ သူလည္း လက္တြန္႕ စိတ္ရႈပ္သြားသည္ေလ။ အနည္းဆံုး ဆီပံုးေလးမွာပင္ - လာလည္ပါတယ္-ေတာင္ ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့။

သည္ ဘေလာ္ဂိုစဖီးယားေလးကို သူ ခ်စ္ပါသည္။ သူ႕ ဘ၀ထဲမွာ အေတာင္ ေညာင္းေနေအာင္ စိတ္ၾကိဳက္ ပ်ံသန္းလို႕ ေကာင္းလြန္းလွသည့္ တခုတည္းေသာ ေကာင္းကင္ေလးမွာ သည္ ဘေလာ္ဂိုစဖီးယား ပါေပ။ အခုေတာ့ သူ႕ အေတာင္ေတြလည္း ေညာင္းခ်င္ေနေလျပီ။ တကယ္ေတာ့ သူ႕အေတာင္ေတြ မေညာင္းေသးေသာ္လည္း သည္ ဘေလာ့ ေလာကၾကီးကို သူ ေက်ာခိုင္းေနခ်င္မိသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းခြင့္ မရသည့္ လက္ေတြ႕ ေလာကၾကီးထဲမွာ ၆ ရက္ေနခဲ့ျပီး ေနာက္တရက္မွာ သူ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင့္ရခဲ့သည့္ သည္ေကာင္းကင္ေလးကို ေက်ာခိုင္းသြားဖို႕ သူ စဥ္းစားေနမိေသးေသာ္လည္း သူ မသိေသာ အရာတခုခုက သူ႕ကို ေက်ာခိုင္း မသြားႏိုင္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားေလသည္။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေျပာခဲ့ဖူးသလို ဘေလာ္ဂါ ေရာင္းရင္းေတြလား။ သူ မသိေသးပါ။

ဘေလာ္ဂါေရာင္းရင္းေတြကေတာ့ စီးလမ္းေလေၾကာင္းလႊာတခုမွာ ပ်ံသန္းရင္း ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကရသည့္ ငွက္မ်ားသာ။ ဒါေပသည့္ ေနာက္ဆံုး တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ နားခိုရာခ်င္းက တူၾကေလမည္ မဟုတ္သည္ကို သူ အလိုလို သိေနခဲ့ဖူးသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူပ်ံသန္းရင္း အုပ္ဖြဲ႕ငွက္မ်ား ျဖစ္သြားရသည့္ ဘ၀ကိုလည္း သူ ႏွစ္ျခိဳက္ေနမိေသးသည္။ အတူ ပ်ံသန္းရင္း ေတးဆိုခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားက ခ်စ္စရာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အခ်ိန္ကာလဆိုတာကလည္း အကန္႕အသတ္တခုမွာ ရပ္တန္႕သြားရတာပါပဲ၊ စီးလမ္းမဆံုးခင္မွာလည္း မုန္တိုင္းကို ေတြ႕ရတတ္ေသးသည္ မဟုတ္လား။ မုန္တိုင္းၾကားမွာ အားလံုး တကြဲတျပားစီ ျဖစ္သြားတတ္ၾကတာလည္း ဓမၼတာပါပဲေလ။ မုန္တိုင္းအဆံုးမွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တကိုယ္ေတာ္ ပ်ံသန္းရင္း - ခင္၀မ္းရဲ႕ မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ကို သူ ဆိုျငည္းေနမိပါသည္။

သာယာတဲ့ေလညင္း ေအးခ်မ္းစြာ
ေလဟုန္စီးျပီး ေပ်ာ္ျမဴးကာ
ဘ၀အလွည့္ အဆင္မသင့္ ငွက္စင္ေရာ္မွာ
ရုတ္တရက္ မုန္တိုင္း က်ေရာက္လာ--

ဟို ေမွာင္မည္းမည္း လွ်ပ္ျပက္လာ
အညွာအတာကင္းမဲ့ အားငယ္စရာ
တကိုယ္ေရ အေဖာ္ေ၀း ကမ္း မျမင္သာ
ပ်ံသန္းရင္း ေလျပင္း ေက်ာ္ျဖတ္ရွာ---

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အနာဂတ္ တေနရာ
ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ ေရာက္ရမွာ
တည္ျငိမ္တဲ့ အသိတရား ရင္ထဲ တည္ေဆာက္ခါ
အားငယ္ေနဆဲ
အားငယ္ေနလည္း
အံကို သူခဲကာ
ပ်ံ၀ဲ ပ်ံေနဆဲပါ-
မုန္တိုင္း စင္ေရာ္ေလးေရ---
မုန္တိုင္း စင္ေရာ္ေလးေရ---

သူလည္း မုန္တိုင္းစင္ေရာ္တေကာင္ ျဖစ္ေလခဲ့ျပီလား။ သူ မသိေသးပါ။ သိလည္း မသိခ်င္ပါေပ။

ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႕ရင္ထဲမွာ ေလးလံေနခဲ့သမွ်ကို သူ သြန္ခ်ပစ္ႏိုင္ခဲ့သည့္ သည္ေနရာေလး သည္ကမၻာေလး သည္ေကာင္းေကာင္းကင္ေလးကိုေတာ့ သူ ေက်ာမခိုင္းႏိုင္ေသးပါ။ ေက်ာမခိုင္းႏိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့ အတူ ပ်ံသန္းခဲ့ၾကဖူးသည့္ အုပ္ဖြဲ႕ငွက္မ်ားကို လြမ္းတမ္းတရင္း -------