တက္ဂ္လို႕ေရးတဲ့စာ-၁

က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ ခင္မင္ရာ ဘေလာ္ဂါ ေဘာ္ေဘာ္ေတြကိုပဲ သြားျပီး ဦးေႏွာက္စားခဲ့ဖူးတာ.... က်ေနာ့္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ လာ မစားဘူး ... အဲလို မွတ္ေနတာ... ခုေတာ့ လာစား ခံေနရျပီေပါ့ ...။

ဟိုးတရက္က တူမ နန္းညီ ဘေလာ့မွာ Walt Disney က Lion King ရုပ္ရွင္ေလးအေၾကာင္း သူ ေရးထားတာ ဖတ္မိေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက Walt Disney Animation ေတြဆို အရူးအမူး ၾကိဳက္ခဲ့... ခုထိလည္း ထြက္လာသမွ် Walt Disney ကားေတြဆို သားေတြနဲ႕ အတူ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အထိ ၾကိဳက္ေနဆဲ... ဆိုေတာ့ ကိုယ္ၾကိဳက္ခဲ့မိတဲ့ ကားေလးေတြ အေၾကာင္း ကြန္မန္႕သြားေရးမိပါတယ္။ သူက ဆီပံုးထဲ လာေအာ္သြားေလရဲ႕... (21 Nov 08, 00:01 နန္းညီ: ကာတြန္းကားအေၾကာင္း ေျပာျပပါဦး.. ဦးေအာင္သာငယ္ကိုလည္း tag ပါတယ္) ...တဲ့... လွ်ာရွည္... အဲ... ကီးဘုတ္ ရွည္မိတဲ့ အက်ိဳးအားျဖင့္ ပထမဆံုး အၾကိမ္ tag ခံရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အခုတေလာ အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႕... ေရးေပး ရမွာကလည္း... နည္းနည္း ရွည္ရွည္ ေ၀းေ၀းေလး ျဖစ္ေနေတာ့ - အားတာနဲ႕ ေရးေပးပါ့မယ္ -လို႕ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ သြားေျပာထားရတာ...။ ခုမွပဲ က်ေနာ္ အားအား လ်ားလ်ား ျဖစ္ေနတုန္းက သယ္ရင္း ဘေလာ္ဂါေတြကို သိမ္းက်ံဳး tag ထားခဲ့မိတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိေတာ့တယ္... း)

ျပီးေတာ့ (ႏွစ္တိုင္း စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ သြားနားေထာင္ တတ္တဲ့) က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ ပထမဆံုး အၾကိမ္ ျပန္နားေထာင္ရတဲ့ စာေပ ေဟာေျပာပြဲ ျဖစ္တဲ့ အယ္ေလက အမ်ိဳးသားေန႕ စာေပေဟာေျပာပြဲ အေၾကာင္းေလးကိုလည္း ေဘာ္ေဘာ္ေတြကို မွ်ေ၀ေပးဖို႕ အားခဲေနတာနဲ႕ ေနာက္မွပဲ tag အတြက္ ေရးမယ္ေပါ့ေလ...။ စာေပေဟာေျပာပြဲမတိုင္ခင္ တညက မိုးခ်ိဳသင္းတို႕ အိမ္မွာ စုဆံုၾကရင္း က်ေနာ္ အရမ္းေတြ႕ခ်င္ခဲ့တဲ့ ဆရာစြမ္း၊ အကိုေအာင္ေ၀း၊ ကိုဇာနီ၀င္း အျပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ (ဆယ္ႏွစ္ ၁၅ ႏွစ္ နီးပါး) မေတြ႕ခဲ့ ရတဲ့ ရဲေဘာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တေနရာတည္း တခ်ိန္တည္းမွာ အားလံုးကို ျပန္ေတြ႕ရလို႕ ကံေကာင္းလိုက္တာလို႕ စဥ္းစားမိလို႕ ပို႕စ္ေလးတခုေတာင္ တင္လိုက္မိေသးတယ္။

ခုမွ အလုပ္ကျပန္ေရာက္လို႕ စာေရးမလား စဥ္းစားျပီး ကြန္ျပဴတာ ဖြင့္... ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ဘယ္သူေတြ လာလည္... ဘာေတြ ေျပာသြားၾကသတုန္း ၾကည့္မိပါတယ္.. (24 Nov 08, 13:56 tututha: အစ္ကိုႀကီးေရ ကံေကာင္း လက္စနဲ႔ ဆက္ေကာင္းၿပီသာ မွတ္ေတာ့။ တခု တက္ဂ္ထားတယ္ ေရးေပးေနာ္ :)

မတူး က်ေနာ့္ကို ဦးေႏွာက္လာစားသြားေလရဲ႕...

ဒါနဲ႕ ဘာမ်ားလဲလို႕ သြားၾကည့္မိေတာ့ - ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းရျခင္းအေၾကာင္းရင္း ၁၀ ခ်က္- တဲ့။ ဒါနဲ႕ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ေရးရမွာ သိပ္မခက္ဘူးလို႕ စဥ္းစားမိတာရယ္... ေနာက္ျပီး ျမန္ျမန္ေရးရင္ ျမန္ျမန္ေအးမယ္... (မဟုတ္ရင္ ဆီပံုးထဲ လာေအာ္ေနဦးမွာေလ...) ဆိုျပီး ေရးျဖစ္လိုက္ပါတယ္။

----------
သို႕ေသာ္လည္း ေပရွည္ ... အဲ .... ကီးဘုတ္ ရွည္ေနတယ္လို႕ မထင္ၾကေစခ်င္ပါ... နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပစရာ ရွိေနလို႕ပါ။

ခက္ေနတာ တခုက က်ေနာ္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တခါမွ မမုန္းဖူးဘူး...။ ဆိုေတာ့... ေရးရတာ ခက္ေနတယ္။ က်ေနာ္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္ပဲ ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ေမာင္ႏွမ၊ ကိုယ့္သားသမီး၊ ကိုယ့္အေဆြအမ်ိဳးေတြ ဆိုလည္း အရမ္း.. အရမ္း...ကို ခ်စ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း တႏွစ္မွာ ၁၂ လ... ေန႕ည နာရီ... ရာသီ ၃ ရပ္... မိနစ္ စကၠန္႔ ... မျပတ္မလပ္... သူတို႕ အတြက္ပဲ ရပ္တည္ခဲ့တယ္... ။ သူတို႕ ေကာင္းစားရာ ေကာင္းစားေၾကာင္းပဲ... စဥ္းစား လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိပါတယ္...။ အဘတို႕အုပ္စုလိုေပါ့ဗ်ာ...း)

သို႕ေသာ္လည္း... က်ေနာ္ ေနာက္တခု ခ်စ္တာရွိေသးတယ္... က်ေနာ့္ တိုင္းျပည္ေလးကိုလည္း က်ေနာ္ ခ်စ္ပါေသးတယ္... ။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ေနာ့္ ဘေလာ့ရဲ႕ ဘန္နာေလးမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့သူေတြအားလံုး ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်ီလီ ကဗ်ာဆရာၾကီး ပတ္ဗလိုနီရူဒါရဲ႕ ကဗ်ာတပိုဒ္ကို က်ေနာ့္ အလံအျဖစ္ လႊင့္ထားခဲ့တာပါ။

အဘတို႕အုပ္စုကေရာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္သလား။

အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕ အဘတို႕အုပ္စု မတူတဲ့ ကြာျခားခ်က္ တရပ္ပါပဲ ခင္ဗ်ာ.... ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မမုန္းတတ္... ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း... မမုန္းတတ္တဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ အဘတို႕အုပ္စုကိုေတာ့ မုန္းမွ... မုန္းပဲဗ်ာ...။ အဲေတာ့ - ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းရျခင္းအေၾကာင္းရင္း ၁၀ ခ်က္ - အစား - အဘတို႕အုပ္စုကို မုန္းရျခင္း အေၾကာင္းအရင္း တသန္း - ဆိုျပီးေတာ့သာ က်ေနာ္ သိသိသမွ် ဘေလာ္ဂါေတြကို tag လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ... ။ အဲလိုဆို ဘယ္လိုေနမလဲလို႕ စဥ္းစားမိတယ္...။ tag မခံရတဲ့ ဘေလာ္ဂါေတြကေတာင္ လိုက္ေရးၾကဖြယ္ရာ ရွိပါတယ္... ။
----------
ထားပါေတာ့ေလ... အခုေတာ့ တက္ဂ္ထားတာကို တကယ္ေရးပါျပီ...
အထက္က ဆိုခဲ့သလို က်ေနာ္က ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မမုန္းတတ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မမုန္းတတ္ေတာ့...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းရျခင္းအေၾကာင္းရင္း ၁၀ ခ်က္- အစား - ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မၾကိဳက္ေသာ အေၾကာင္းရင္း ၁၀ ခ်က္- လို႕ ေရးပါရေစ ... မတူးေရ႕ ...
----------
၁။ ကိုယ့္အဖို႕ ခိုင္လံုေသာ ယံုၾကည္ေလာက္ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ တစံုတရာ မရွိလွ်င္ မည္သည့္ အရာကိုမွ် မယံုၾကည္တတ္ျခင္း။
၂။ မည္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မွ် မရွိပဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္တတ္ျခင္း။
၃။ ၀မ္းနည္းစရာရွိလွ်င္ မ်က္ရည္ မဆည္ႏိုင္ေအာင္ ၀မ္းနည္းတတ္ျပီး ၀မ္းသာစရာရွိလွ်င္ မည္သည့္ စကားမွ် ေျပာမထြက္ေအာင္ ၀မ္းသာတတ္ျခင္း။ (စိတ္ခံစားမႈကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း)
၄။ ကမၻာေပၚရွိ ရွိရွိသမွ် အတတ္ပညာမ်ားအားလံုးကို တတ္ေျမာက္လိုျခင္း။
၅။ အလြန္အကၽြံ လြမ္းဆြတ္တတ္ျခင္း။ (က်ေနာ္ ငယ္တုန္းက အဖြား-သို႕မဟုတ္- အေဒၚ တေယာက္က - သီခ်င္းဆိုသိပ္ရင္ - လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္ ... ပဲ ရွိေသး... ဗ်ိဳင္း - ေတာင္ မပ်ံ ရေသး က်ေနာ္ ငိုေနျပီ... လို႕ ေျပာျပဖူး... ခုလည္း အဲလိုပဲလား မသိ... က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဧရာ၀တီတိုင္းက ေဘာလံုးသမားလို႕ ေခၚၾကတယ္ - း)
၆။ အရြဲ႕တိုက္တတ္ျခင္း။
၇။ ေဒါသၾကီးလြန္းျခင္း။
၈။ ေလာဘၾကီးလြန္းျခင္း။
၉။ တခါတရံ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားမ်ား (ဆဲဆိုေသာ စကားမ်ား) ေျပာတတ္ျခင္း။
၁၀။ အရာရာ အားလံုးကို ေနသားတက် စနစ္တက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိေန ျဖစ္ေနေစလိုျခင္း။
----------
ခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ေတြထဲ က်ေနာ္လည္း ပါသြားျပီလား မသိ...။
----------
မသူေတာ္ျဖစ္ေစဦး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့သူတေယာက္ဆိုတာေတာ့..... ..... ..... ..... .....