May 5, 2009

အတၳဳပၸတၱိ


















ငွက္ေမႊး တစကေတာင္
ေက်ာက္ခဲ တလံုးလို ေလးလံျပရင္း
ပိပိရိရိ ဟန္ေဆာင္ေနႏိုင္တဲ့ ည...
အဲသည္ညမွာ
ေပါ့ပါးေနတဲ့ ငွက္ေမႊးတစကို
ေက်ာက္ခဲေတြက ဘာေျပာရပါ့...

အစိုးမရတဲ့ တိမ္ တအုပ္က
ေတာင္တန္း တခုလို မ်က္လႊာေတြခ်
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ အိေျႏၵရေနတဲ့ ေန႕...
အဲသည္ေန႕မွာ
လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနတဲ့ တိမ္ တအုပ္ကို
ေက်ာက္ခ်ထားတဲ့ ေတာအုပ္ တအုပ္က ဘာေျပာရပါ့...

သဲပြင့္ေတြကလြဲလို႕ ဘာမွ မရွိတဲ့ ကႏၱာရ
အျမဲစိမ္းေတာ တအုပ္လို ေအးေအးျမျမ
အလြန္တရာ စိုစြတ္ျပေနတဲ့ ေဒသ...
အဲသည္ ေဒသမွာ
ပူေလာင္ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ကႏၱာရကို
ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႕ တဲငယ္ေလးက ဘာေျပာရပါ့...

ေသြးေအးတဲ့ လူသတ္သမား တေယာက္က
ေမတၱာတရားကို ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာလို ၀တ္ဆင္ရပါမယ့္အေၾကာင္း
အၾကိမ္ေပါင္း ေထာင္ေသာင္း ေဟာေျပာေနတဲ့ ႏိုင္ငံ...
အဲသည္ႏိုင္ငံမွာ
ေသြးဆာေနတဲ့ လူသတ္သမားကို
အျပစ္မဲ့ အသတ္ခံလိုက္ရသူက ဘာေျပာရပါ့...

သစ္ရြက္ေျခာက္ တရြက္က
ေလအတိုက္မွာ အပင္က ေၾကြက်ခဲ့ရတာကို
အနစ္နာခံလိုက္တာပါလို႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာ...
အဲသည္စာမ်က္ႏွာမွာ
အခ်ိန္တန္လို႕ ေၾကြက်တဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ကို
ရြက္ႏုသစ္ေတြနဲ႕ စိမ္းစိုေနတဲ့သစ္ပင္က ဘာေျပာရပါ့...

အလင္းေတြကို ခိုး၀ွက္လုယူရင္း
တစမက်န္ စားေသာက္ပစ္ျပီး ေအာင္ပြဲခံေနတဲ့ညက
ေန႕တေန႕ဟာ သူ႕ အလုပ္ သူ မလုပ္ဘူးလို႕ စြပ္စြဲေနတဲ့ ကာလ...
သည္ကာလမွာ
စဥ္းလဲေနတဲ့ညကို
အခ်ိန္ကာလက ဘာေျပာရပါ့...

ၾကက္တေကာင္က
အမည္သာကြဲတာပါ
ငွက္ခ်င္းအတူတူပါပဲလို႕ လင္းယုန္တေကာင္ကို တန္းညွိလိုက္တဲ့ အခါ...
သည္အခါမွာ
တိမ္ေတြထဲ မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ၾကက္ကို
သိန္းစြန္ငွက္တေကာင္က ဘာေျပာရပါ့...

ဘယ္မွာပဲ အညွာကို စစ မစစ
အရွိန္အဟုန္ ၾကီးၾကီး မၾကီးၾကီး
ေရတံခြန္လို ေဇာက္ထိုး ဆင္းဆင္း မဆင္းဆင္း
ေသာင္ထြန္းထြန္း မထြန္းထြန္း
ကၽြန္း ခံခံ မခံခံ
ေခ်ာင္းမွန္ရင္ ျမစ္ထဲ စီးဆင္းရ...
ျမစ္မွန္ရင္ ပင္လယ္ထဲစီးဆင္းရ...
သည္ဓမၼမွာ
ေခ်ာင္းဟာ ျမစ္ မဟုတ္တာ
အေသအခ်ာေပါ့...

ATN

Photo Source:http://abstractart.blogdrive.com/

9 comments:

ေတာင္ေပၚသား said...

အကုိေရ ကဗ်ာေကာင္းတယ္ဗ်ာ ေသခ်ာေလးကို ခံစားသြားတယ္


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

pandora said...

ေတာ္ေတာ္ ေတြးေစတဲ့ ကဗ်ာပဲ
ေခ်ာင္းဟာ ျမစ္ မဟုတ္တာ
အေသအခ်ာေပါ့...
နာဂစ္ေနာက္ပိုင္း ေရေၾကာင္းေတြ ေျပာင္းသြားတယ္ ဆုိပဲ.. တခ်ိဳ႕ေခ်ာင္းေတြက်ယ္ၿပီး ျမစ္မ်ား ျဖစ္သြားၿပီလား

Kaung Kin Ko said...

အစ္ကိုေရ။ ကဗ်ာေလး ရင္ထဲထိလြန္းလုိ ့အထပ္ထပ္ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ

မယ္႔ကိုး said...

ႏွစ္သက္မိတဲ့ အတၳဳပၸတၱိပါ။
စကားလံုး ဆိုလိုရင္းေတြက တည့္တည့္မတ္မတ္ပဲ ထိခုိက္သြားပါတယ္။

ဦးဂင္ႀကီး said...

မပန္ေျပာသလိုပါပဲ နာဂစ္ေနာက္ပိုင္း တခ်ိဳ႕ေခ်ာင္းေတြဟာ ျမစ္လိုလို ေခ်ာင္းလိုလိုျဖစ္သြားတယ္တဲ့ ေတြးစရာေတြအမ်ားသားကလား ကဗ်ာရွင္ေရ႕။

ေမ့သမီး said...

အကိုေရ ကဗ်ာကိုေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈအေၾကာင္းကို ေရးထားတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ ခံစားမိပါတယ္။ ကိုယ္ကပဲ အရွည္ႀကီးေတြးေနတာပဲလား။ ကဗ်ာဆရာကပဲ အဲဒီလုိေရးထားတာလားမသိဘူး။ ေတြးစရာျဖစ္သြားတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ။

Mie Nge said...

ကဗ်ာေလးကေကာင္းလို႔ ေၿပာစ၇ာမ၇ွိေတာ႔ပါဘူး .
ကိုယ္တိုင္ေ၇းေတြမ်ားလွခ်ည္လားဗ် ကိုေအာင္သာငယ္ေ၇...

ခြာညိဳ said...

ေကာင္းလုိက္တာ...လို႔ေျပာရမွာေတာင္ ကဗ်ာကိုသိမ္ငယ္သြားေစတဲ့စာလံုးေတြျဖစ္ေနမွာစိုးမိပါတယ္။

ေခ်ာင္းေတြက ျမစ္လုိက်ယ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမစ္ထဲက သယံဇာတေတြလိုခ်င္လို႔ မိုင္းခဲြၾက ေသာင္ထိုးၾကနဲ႔ အတင္းအဓမၼအေျပာင္းခံလိုက္ရတဲ့ ျမစ္ေတြအတြက္ ရင္နာမိေနတယ္လို႔ခံစားမိပါတယ္။

သက္ေဝ said...

ကဗ်ာတပိုဒ္ကို ဖတ္လိုက္.. ေတြးလိုက္...
ေတြးရင္းနဲ႕ ဆက္ဖတ္လိုက္... ဖတ္ရင္းနဲ႕ ဆက္ေတြးလိုက္...
မဆံုးႏိုင္တဲ့ အေတြးမ်ားစြာ...
ေတြးခြင့္ရ၍ ေက်းဇူးပါ...