အျဖဴေရာင္ဒ႑ာရီ

မီးခိုးေငြ႕တို႕ လြင့္ပ်ံ႕သြားၾကသည္
ဘယ္အရပ္ဆီသို႕ ဦးတည္ေနေၾကာင္း မသိရ။
အေရွ႕အရပ္မွ တိုက္ခတ္လာေသာေလမွာ
ေသြးညွီနံ႕တခ်ိဳ႕ပါေနေလသလား။
အိမ္ေရွ႕က လမ္းမအေဟာင္းၾကီးေပၚမွာ
ကားမ်ား ေမာင္းေနဆဲပါေပ။
ေန႕တေန႕ကို မေရာက္မီ
ညတညက အရင္ေရာက္လာေလသည္လား၊
ညတညသို႕ မေရာက္မီ
ေန႕တေန႕က အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေလသည္လား၊
ဥာဏ္မွီသူမ်ား စဥ္းစားၾကပါသည္။
အလုပ္မ်ားလြန္းသျဖင့္
က်ေနာ္ မေတြးအားပါ။
လူအမည္ႏွင့္ နံပတ္မ်ားကို ဆဲလ္ဖုန္းတလံုးထဲ
သိမ္းက်ံဳးထည့္ထားသူတေယာက္သည္
ဦးေႏွာက္မရွိေသာ သတၱ၀ါတေကာင္ႏွင့္ တူေလသည္။
ပ်ံသန္းေနေသာငွက္မ်ားအားလံုး
အေ၀းဆံုးအရပ္သို႕ မသြားပါ။
ေန႕အလင္းေရာင္ကို ေပြ႕ဖက္အိပ္စက္ျပီး
ညဥ့္အခါထြက္ေသာ ဇီးကြက္မ်ားကို
က်ေနာ္ အားက်ပါသည္။
သို႕ေသာ္လည္း ေန႕အခါတပ္ရေသာ ေနကာမ်က္မွန္တလက္ကို
ညအေမွာင္အတြက္ က်ေနာ္ မလိုပါ။
ေကာင္းကင္ဘံုႏွင့္ ငရဲျပည္အၾကား
နယ္ျခားမဲ့ ျခံစည္းရိုးမ်ား
ေက်းဇူးျပဳ၍ ကာျခားေပးပါ ဘုရားသခင္။
ေမးခြန္းမ်ားကို
ဘုရားသခင္အတြက္လည္း က်ေနာ္ စီစဥ္ထားပါသည္
သူ႕ကိုယ္စား
သင္တို႕ ေျဖၾကားရန္ မလိုပါ။
ပူေဇာ္ျခင္းဟူေသာ စာသားကို
ဂီတသေကၤတမ်ားၾကား ေတြ႕လိုက္မိသည္။
ၾကိဳးတပ္မထားေသာ ဂစ္တာတလံုးကို
ေတးခ်င္း သီဆိုရန္ ဘယ္ေသာအခါမွ က်ေနာ္ မသံုးပါ။
ႏို႕ရည္စီးဆင္းေနေသာ ျမစ္မ်ားကို
က်ေနာ္ျမင္ေတြ႕သြားျပီးသည့္အခါ
ကမၻာၾကီး လွပါလာပါလိမ့္မည္။

ATN