သစ္ခုတ္သမား နိုးၾကားေလာ့ (အပိုင္း-၂)

ဟိုး..ေန႕က တင္ေပးလိုက္တဲ့ - သစ္ခုတ္သမားႏိုးၾကားေလာ့- အပိုင္း ၂ ပါ။

၂။
ဒါေပမယ့္
အိမ္ေဂဟာကို ေရာက္ေတာ့
ဧည့္သည္တေယာက္ကို သူတို႕ ေတြ႕ရတယ္။
သူတို႕မွာ မ်က္လံုးသစ္ေတြ ရေနလို႕လား။
ဒါမွမဟုတ္ အရင္ကတည္းက
မျမင္မစမ္း မ်က္စိကန္းခဲ့ၾကလို႕လား။
ဒါမွမဟုတ္ ၾကမ္းရွတဲ့ သစ္ကိုင္းေတြက
သူတို႕ရဲ႕ ၀ိုင္းစက္တဲ့ မ်က္ခြံေတြကို ဆုတ္ျဖဲပစ္ခဲ့ၾကလို႕လား။
ဒါမွ မဟုတ္ေသးရင္လည္း အေမရိကန္ ေျမၾကီးေပၚမွာ
အသစ္အသစ္ေတြ ေပၚလာခဲ့လို႕လား။
အခက္အခဲေတြထဲမွာ
အျပံဳးအရယ္မပ်က္
သင္တို႕နဲ႕ လက္တြဲတိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတဲ့
လူမည္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ပါ့။
လူမည္းရပ္ကြက္ေတြ
မီးလွ်ံေတာက္တဲ့ လက္၀ါးကပ္တိုင္ကိုင္ လူစုေတြဟာ
တအူတံုဆင္း ညီေနာင္ရင္းေတြကို
ၾကိဳးကြင္းသွ်ိဳသတ္ရန္၊ မီးေလာင္တိုက္ သြင္းေနၾကတယ္။
တခါတုန္းကေတာ့
အဲဒီလူမည္းေတြကို စစ္တိုက္ခိုင္းျပီး
ခုက်ေတာ့ သူတို႕ကို ၀ိုင္းပယ္ ျငင္းဆိုေနၾကတယ္။
ပါးစပ္ကိုပိတ္ ပိုင္ခြင့္ကို ေဘးခ်ိတ္ျပီး
တိတ္တိတ္ အေနခိုင္းၾကတယ္။
ညက်ေတာ့
ေခါင္းစြပ္ပြၾကီးေတြ ေဆာင္းထားတဲ့ လူသတ္သမားေတြဟာ
ၾကိဳးကြင္းနဲ႕ လက္၀ါးကပ္တိုင္ကို ကိုင္ျပီး
ေရာက္လာၾကတယ္။
(ပင္လယ္ရပ္ျခား တိုက္ပြဲေတြ ၾကားမွာတုန္းကေတာ့ ဘယ္မွာ ဒီလို ဟုတ္ပါ့မလဲ)
အသင္ လူမည္းစစ္သား
သင္ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ဧည့္သည္ဟာ
အ၀ါးသန္တဲ့ ေရသရဲအို တေကာင္လို
ေတာင္လိုၾကီးမား သင့္အိမ္တံခါး၀ကို ေရာက္ေနျပီေလ။
စာနယ္ဇင္းေတြက ဘာလင္မွာ ခ်က္လုပ္တဲ့
အဆိပ္ျပင္းေတြကို မႈတ္ထုတ္ေနၾကတယ္။
တိုင္း၊ နယူးစ္၀ိခ္ စတဲ့ မဂၢဇင္းေတြဟာ
သင့္အဆင္း ဂုဏ္သေရကို
ေပေရ ညစ္ႏြမ္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့
က်ယ္ေလာင္တဲ့ စာရြက္၀ါေတြ ျဖစ္တယ္။
(စာနယ္ဇင္း သူေဌးၾကီး) ဟတ္စ္ဟာ
နာဇီေတြရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေတြကို သီကံုးရင္း
သင့္အိမ္ထဲမွာ ၀င္ပုန္းေနတဲ့ ဧည့္သည္အတြက္
စတက္ ျမက္ခင္းေတြဆီကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
သႏၱာေက်ာက္တန္းေတြဆီကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
သင့္ကို စစ္တိုက္ထြက္ခိုင္းဖို႕
မိုက္ရိုင္းတဲ့ သူ႕လက္သည္းၾကီးေတြကို ျပံဳးျပီး ေသြးေနတယ္။
သူတို႕ေတြဟာ သင္တို႕ကို
တခဏကေလးမွ အနားမေပးၾကပါလား။
သူတို႕တေတြဟာ
သူတို႕ရဲ႕ သံမဏိနဲ႕ က်ည္ဆန္ကို အျမဲတေစပဲ
ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကား ေနခ်င္ၾကပါကလား။
သူတို႕ဟာ သူမ်ားေတြ လက္နက္သစ္ မထုတ္ခင္မွာ
သူတို႕ ယမ္းဘီလူးမႈန္႕ေတြကို မပုပ္ေအာင္
အျမန္ဆံုး အစြန္ထုတ္ခ်င္ၾကပါကလား။
ဘယ္ေနရာကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္
အဓိပတိ အရွင္သခင္ေတြဟာ
သင္တို႕ အိမ္ေတြထဲမွာ အက်အန ၀င္ေနျပီး
သူတို႕ရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို တိုးခ်ဲ႕ေနၾကပါကလား။
သူတို႕ဟာ ဖရန္ကိုရဲ႕ စပိန္ျပည္ကို ခ်စ္ၾကသတဲ့။
ခ်စ္ၾကလို႕ ထင္ရဲ႕။
သင္ ေသာက္ဖို႕ ဆိုျပီး
ေသြးခြက္ တခြက္ကို ကမ္းေပးေနပါကလား။
လူတေယာက္က တရာကို သတ္သတဲ့။
အဲဒီက စိမ္းဆတ္တဲ့ ေသြးေတြဟာ
မာရွယ္အရက္စံု ေကာ့ေတးလ္ ျဖစ္လာသတဲ့။
အဲဒီ အရက္ေကာ့ေတးလ္ကို
ႏုပ်ိဳတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေသြးနဲ႕စပ္ခ်င္သတဲ့။
တရုပ္ျပည္က လယ္သမားေတြ
စပိန္က အက်ဥ္းသားေတြ
က်ဴးဘား ၾကံခင္းေတြထဲက ေသြးနဲ႕ ေခၽြးေတြ
ခ်ီလီ ေၾကးနီတြင္းေတြနဲ႕ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းေတြထဲက
အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ
အဲဒါေတြကိုေရာ ေကာ့ေတးလ္အရက္စံု စပ္ျပီး
နံပတ္တုတ္ စုပ္တံနဲ႕ ေမႊသတဲ့။
ျပီးေတာ့ ေရခဲတံုးကေလးေတြနဲ႕
''ခရစ္ယာန္ ယဥ္ေက်းမႈကို ကာကြယ္ၾက'' ဆိုတဲ့ အနံ႕ကို ထည့္သတဲ့။
ဘယ့္ကေလာက္မ်ား ျပင္းထန္ ခါးသီးတဲ့ စပ္နည္းလဲ။
မိတ္ေဆြ (အေမရိကန္)စစ္သား။
ေနာက္မ်ားက်ေတာ့ သင္လည္း အရသာ ေတြ႕သြားလိမ့္မယ္။
အဲဒီ အရက္စံု ေကာ့ေတးလ္ကို ေသာက္ေလာ့။
ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ
လေရာင္ဆမ္းထားတဲ့ ညခ်မ္းမွာ
စိမ္းလန္းတဲ့ မနက္ခင္းမွာ
ဒါမွမဟုတ္ ဇိမ္ခံ ေဟာ္တယ္ၾကီးေတြထဲမွာ
သင့္အင္အားကို ျပည့္ျဖိဳး လန္းဆန္းေစမယ့္
အဲဒီ ေကာ့ေတးလ္ အရက္စံုကို မွာပါေလ။
ျပီးေတာ့ ၀ါရွင္တန္တံဆိပ္ ခတ္ထားတဲ့
ေဒၚလာျပားကို ေပးပါေလ။

ကမၻာမွာ ႏူးည့ံၾကင္နာျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဖခင္ျဖစ္တဲ့
ခ်ာလီခ်က္ပလင္ဟာ
အသေရ ဖ်က္ခံရတာကို သင္ ေတြ႕အံ့။
သင္တို႕တိုင္းျပည္ရဲ႕ စာေရးဆရာမ်ားနဲ႕ သိပၸံပညာရွင္မ်ား
''အေမရိကန္ မဆန္ေသာ အေတြးရွိသူ'' အျဖစ္
အစြပ္စြဲခံရတာကို သင္ ေတြ႕အံ့။
ကမၻာ့အေ၀းဆံုး ေထာင့္စြန္းမွာပင္
အေၾကာက္ေတြ ၀င္ကုန္ၾကျပီ။
ေၾကာက္တတ္တဲ့ ငါ့အရီးဟာ
အဲဒီ အမဂၤလာ သတင္းၾကီးကို ဖတ္ျပီး
ရင္တဆတ္ဆတ္ တုန္ခဲ့ရတယ္။
ကမၻာက မ်က္လံုးေတြဟာ
အရွက္မဲ့မႈနဲ႕ လက္စားေခ်မႈ စီရင္ထံုးကို သံုးတဲ့
အဲဒီရံုးေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
အဲဒီ တရားဥပေဒဟာ
ေသြးစြန္းတဲ့ လူမိုက္ေတြ၊ ကၽြန္ပိုင္ရွင္ေတြ
လင္ကြန္းကို သတ္သူေတြရဲ႕ တရားဥပေဒသာ ျဖစ္တယ္။
ခုလုပ္နည္းဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ လက္၀ါးကပ္တိုင္အတြက္ မဟုတ္။
လူယုတ္ေတြရဲ႕ ညွဥ္းပမ္းေရး ဇာတ္ထုပ္ ျဖစ္တယ္။
ျပည့္တန္ဆာအိမ္ေတြနဲ႕ ဘဏ္တိုက္ေတြက စားပြဲေတြေပၚမွာ
ခၽြင္ခၽြင္ျမည္ေနတဲ့ ေရႊျပားေတြအတြက္သာ ျဖစ္တယ္။
အမွန္ကေတာ့ ဒီအရာေတြဟာ
ဘာမွ ဆံုးျဖတ္ စီရင္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။

မိုရိုနီဂို၊ ရဴဂ်ီလို၊ ဂြန္ဇာေလ့ ဗီဒယ္လာ
ဆိုမိုဇာ၊ ဒူတရာ စတဲ့ အာဏာရွင္မ်ားဟာ
တိုဂိုဘာမွာ ဆံုေတြ႕ၾကတယ္၊ လက္ခုပ္တီးၾကတယ္။
သင္တို႕ အေမရိကန္ လူငယ္မ်ားဟာ
အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို သိမယ္ မဟုတ္။
သူတို႕ဟာ ငါတို႕ေကာင္းကင္မွာ ၾကီးစိုးေနၾကတဲ့
ေၾကာက္ဖြယ္ အာဏာရွင္ၾကီးေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႕ ေတာင္ပံေတြရဲ႕ အရိပ္ေတြဟာ
ရွည္လ်ား ခါးသီးလြန္းလွတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္ေတြ၊ အစေတးခံရသူေတြ
ေသျခင္းတရားနဲ႕ အမုန္းတရားေတြရဲ႕ အရိပ္ေတြ ျဖစ္တယ္။
ေရနံနဲ႕ ႏိုက္ထရိတ္ ေပါတဲ့ ေတာင္ပိုင္း တိုင္းျပည္မ်ားဟာ
ဘီလူးသဘက္ေတြကို ေမြးဖြားေပးလိုက္ၾကတယ္။
ခ်ီလီျပည္ရဲ႕ ညမွာ
ပါးကြက္ အာဏာသားရဲ႕ အမိန္႕ဟာ
စိုစြတ္စုတ္ခ်ာတဲ့ သတၱဳတြင္းတူးသမားရဲ႕
တဲကုပ္ကေလးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ကေလးေတြက
အိပ္ရာက လန္႕နိုးျပီး ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုၾကတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ
ေရႊျပည္သာကို ေတြးေတာ ေငးေမာေနၾကတယ္။
ပါရာေဂြးက
နက္ရိႈင္းတဲ့ သစ္ေတာရိပ္ေတြဟာ
အသတ္ခံရရွာတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ တေယာက္ရဲ႕
အရိုးေတြကို ဖံုးကြယ္ေပးထားၾကတယ္။
ေႏြရာသီရဲ႕ မီးစုန္းေရာင္ထဲမွာ
ေသနတ္သံ တခ်က္ ေပၚလာခဲ့တယ္။
အဲဒီမွာ အမွန္တရားဟာ
ေသခဲ့ရရွာျပီ။
မစၥတာ ဗင္ဒင္ဗတ္၊ မစၥတာ အားမား
မစၥတာ မာရွယ္နဲ႕ မစၥတာ ဟတ္စ္ တို႕ဟာ
အေနာက္တိုင္းကို ကာကြယ္ဖို႕ ဆိုျပီး
စန္တိုဒိုမင္ဂိုမွာ ဘာျဖစ္လို႕
လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကသလဲ။
နီကရာဂြာ သမၼတကို
ညၾကီးမင္းၾကီးမွာ အတင္းဆြဲႏိႈးျပီး
ေသမင္းၾကီးစိုးရာကို ဘာျဖစ္လို႕ နယ္ႏွင္ဒဏ္ ေပးရတာလဲ။
(လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကာကြယ္ဖို႕ မဟုတ္ဘဲ
ငွက္ေပ်ာသီးကို ကာကြယ္ဖို႕ ဆိုတာေတာ့
ဆိုမိုဇာ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္)
ဒီ ''ၾကီးျမတ္ျပီး ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္'' တဲ့ အေတြးအေခၚဟာ
တျခားႏိုင္ငံမ်ားကိုပါ ေရာက္သြားျပီး
ညစ္ပတ္တဲ့ ေကာ္ေဇာမ်ားလို
ေပက်ံ စြန္းထင္းေနတဲ့
အစိုးရမ်ားကို ကူညီ မိႈင္းမေနေလရဲ႕။

(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္)